«Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι οι πολιτικές της Γερμανίας»
egrain
Ο Φιλίπ Λεγκρέν υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του τέως προέδρου της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο
Eνώ οι θεσμοί ξεκίνησαν, σχεδόν αμέσως μετά την έγκριση των προαπαιτούμενων από την ελληνική Βουλή, τα γνωστά παιχνίδια πίεσης και ισχύος σε βάρος της Αθήνας με στόχο νέες παραχωρήσεις, η παγκόσμια κατακραυγή σε βάρος της Γερμανίας δεν λέει να κοπάσει.
Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, από την πλευρά του, προσπάθησε χθες να απαντήσει στις επικρίσεις των Πικετί, Κρούγκμαν, Σακς, Στίγκλιτς και άλλων οικονομολόγων για τη στάση του Βερολίνου έναντι της Ελλάδας αλλά δεν έπεισε. Το άρθρο γνώμης του γενικού διευθυντή Οικονομικών Υποθέσεων του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Λούντγκερ Σούκνεχτ στην εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» περιορίστηκε σε κοινοτοπίες περί σεβασμού των κανόνων της Ε.Ε. ως προϋπόθεσης για την ευημερία.
Με περίσσια υποκρισία ο Σούκνεχτ αναφέρθηκε σε «καθημερινή ένδειξη αλληλεγγύης» προς την Ελλάδα, μεταξύ άλλων, και μέσω ευνοϊκών χρηματοδοτικών όρων και μεγάλων περιόδων αποπληρωμής, ενώ διεμήνυσε ότι ο μοναδικός δρόμος επιστροφής στην οικονομική επιτυχία είναι οι μεταρρυθμίσεις. Δεν δίστασε να πει μάλιστα ότι «η Ευρώπη πρέπει να αντισταθεί στις φαινομενικά απλές λύσεις και τους ψευδο-προφήτες».
Πάραυτα η απάντηση ήρθε πληρωμένη από τον Φιλίπ Λεγκρέν, πρώην οικονομικό σύμβουλο του τέως προέδρου της Κομισιόν Μανουέλ Μπαρόζο, σε ένα από τα πιο σκληρά αλλά και δομημένα με επιχειρήματα άρθρα που γράφτηκαν τον τελευταίο καιρό για τη Γερμανία.
«Το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η Γερμανία, και πιο συγκεκριμένα η “Συναίνεση του Βερολίνου”» τόνισε ο Λεγκρέν στο άρθρο-κόλαφο που δημοσιοποίησε στην ιστοσελίδα Project Syndicate. «Οι πολιτικές “οικονομικής ανόρθωσης μέσω ληστείας των γειτόνων” (beggar-thy-neighbor) που ακολουθεί η Γερμανία και η συνολική απάντησή της στην κρίση αποδείχτηκαν καταστροφικές. Επτά χρόνια από την έναρξη της κρίσης η οικονομία της ευρωζώνης είναι χειρότερα απ’ ό,τι η Ευρώπη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Υφεσης τη δεκαετία του '30.
Αποσταθεροποίηση
»Οι προσπάθειες της γερμανικής κυβέρνησης να γονατίσει την Ελλάδα και να την υποχρεώσει σε έξοδο από το ευρώ αποσταθεροποίησαν τη νομισματική ένωση. Και όσο η διακυβέρνηση της Μέρκελ συνεχίζει να καταχράται την κυρίαρχη θέση της χώρας της ως επικεφαλής πιστώτριας για να προωθεί τα στενά της συμφέροντα, η ευρωζώνη δεν μπορεί να ευημερήσει –ενδεχομένως και να επιβιώσει».
Λάβρος ο Λεγκρέν τονίζει ότι «το τεράστιο πλεόνασμα στο ισοζύγιο πληρωμών της Γερμανίας (οι υπερβάλλουσες αποταμιεύσεις που δημιουργήθηκαν από τη συμπίεση των γερμανικών μισθών για την επιδότηση των εξαγωγών) αποτελεί τόσο την αιτία της κρίσης της ευρωζώνης όσο και το εμπόδιο για την επίλυσή της. Αυτό το ισοζύγιο πριν από την κρίση τροφοδότησε τον επισφαλή δανεισμό των γερμανικών τραπεζών προς τη Ν. Ευρώπη και την Ιρλανδία. Τώρα που το πλεόνασμα αυτό έχει εκτοξευτεί στο 8% του γερμανικού ΑΕΠ (233 δισ. ευρώ) δεν μπορεί να ανακυκλωθεί πια στη Ν. Ευρώπη.
Κι έτσι η συμπιεσμένη εγχώρια ζήτηση της Γερμανίας εξάγει αποπληθωρισμό, βαθαίνοντας τις συμφορές της ευρωζώνης. Το πλεόνασμα αυτό παραβιάζει σαφέστατα τους κανόνες της ευρωζώνης για τις επικίνδυνες ανισορροπίες. Στηριζόμενη όμως στην Κομισιόν, η κυβέρνηση της Μέρκελ έχει αποκτήσει ελευθέρας. Ετσι ο ισχυρισμός της περί προάσπισης της ευρωζώνης ως μιας ένωσης που στηρίζεται στους κανόνες δεν είναι τίποτε άλλο από μια παρωδία.
Στην πραγματικότητα, η Γερμανία παραβιάζει τους κανόνες της ευρωζώνης χωρίς να τιμωρείται, τους αλλάζει ανάλογα με τις ανάγκες της ή τους εφευρίσκει κατά βούληση.
Στην ουσία, ενώ πιέζει τους άλλους να κάνουν μεταρρυθμίσεις, η Γερμανία αγνοεί τις συστάσεις της Κομισιόν. Βάζει στην Ελλάδα ως όρο για το νέο πρόγραμμα δανειοδότησης την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης ενώ η ίδια χαμηλώνει τα δικά της. Επιμένει ότι τα ελληνικά καταστήματα πρέπει να ανοίγουν τις Κυριακές ενώ τα γερμανικά όχι. Ο κορπορατισμός καταπολεμείται οπουδήποτε αλλού αλλά στο εσωτερικό της Γερμανίας προστατεύεται.
Εκτός όμως από την άρνηση προσαρμογής της οικονομίας της η Γερμανία μεταβιβάζει και τα κόστη της κρίσης στους άλλους. Προκειμένου να σώσει τις τράπεζές της από τις κακές αποφάσεις χορηγήσεων, η Μέρκελ παραβίασε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τον κανόνα της μη διάσωσης μιας χώρας από τους εταίρους, υποχρεώνοντας τους Ευρωπαίους φορολογουμένους να δανείσουν μια χρεοκοπημένη Ελλάδα. Ομοίως τα δάνεια των κυβερνήσεων της ευρωζώνης προς Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία διέσωσαν κυρίως τις χρεοκοπημένες τους τράπεζες και έτσι τους Γερμανούς πιστωτές τους.
Κάνοντας τα πράγματα ακόμη χειρότερα, σε αντάλλαγμα αυτών των δανείων, η Μέρκελ απέκτησε μεγαλύτερο έλεγχο στους προϋπολογισμούς όλων των κυβερνήσεων της ευρωζώνης μέσω ενός δημοσιονομικού ζουρλομανδύα που υπονομεύει τη ζήτηση και περιορίζει τη δημοκρατία.
«Παραθυράκια»
Η ισχυρή επιρροή της Γερμανίας είχε αποτέλεσμα μια τραπεζική ένωση γεμάτη παραθυράκια και ασυμμετρίες. Οι αποταμιευτικές της τράπεζες (Sparkassen) με συνολικό ενεργητικό 1 τρισ. ευρώ εξαιρέθηκαν από την εποπτεία της ΕΚΤ, ενώ οι ισχνά κεφαλαιοποιημένες μεγα-τράπεζες, όπως η Deutsche Bank, και σάπιες κρατικές τοπικές τράπεζες συμπεριλήφθηκαν (προκειμένου να εξυγιανθούν με λεφτά των άλλων Ευρωπαίων).
Ακόμη πιο καραμπινάτη είναι η παραβίαση των κανόνων από τη Γερμανία όσον αφορά το περιβόητο Grexit. Η έξοδος από το ευρώ δεν προβλέπεται από καμία συνθήκη γιατί η νομισματική ένωση είναι βήμα προς την πολιτική ένωση. Η Γερμανία όμως όχι μόνο καταπάτησε αυτόν τον κανόνα αλλά ο υπουργός της Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επινόησε καινούργιο -ότι η ελάφρυνση χρέους απαγορεύεται- για να δικαιολογήσει την αισχρή συμπεριφορά προς την Ελλάδα.
Αποτέλεσμα ήταν η ιδιότητα του μέλους της Ελλάδας στην ευρωζώνη και κατ’ επέκταση και των άλλων χωρών-μελών να εξαρτάται πλέον από το Βερολίνο.
Η ευρωζώνη χρειάζεται απελπισμένα εναλλακτικές έναντι αυτής της μονόπλευρης «Συναίνεσης του Βερολίνου», όπου τα συμφέροντα των πιστωτών προηγούνται και η Γερμανία κυριαρχεί έναντι οποιουδήποτε άλλου. Ο μερκελισμός προκαλεί οικονομική στασιμότητα, πολιτική πόλωση και απειλητικό εθνικισμό. Η Γαλλία, η Ιταλία και εν γένει οι Ευρωπαίοι όλου του πολιτικού φάσματος πρέπει σταθούν όρθιοι για να στηρίξουν άλλα οράματα για την ευρωζώνη.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου