Τρίτη 30 Ιουνίου 2015


Έγκλημα από πρόθεση: Τα 6 έγγραφα – φωτιά για το ελληνικό χρέος

Στο φως

07:48 | 01 Ιουλ. 2015
Το χρονικό ενός εκ προ μελέτης εγκλήματος αποκαλύπτουν 6 έγγραφα που διέρρευσαν μέσω του Guardian και της Süddeutsche Zeitung και αποδεικνύουν ότι οι δανειστές γνωρίζουν πλήρως και εξ αρχής ότι η έως τώρα «θεραπεία» λιτότητας που επέβαλλαν στην Ελλάδα δεν οδηγεί πουθενά.
Πρόκειται για έγγραφα που έχουν εκπονήσει οι ίδιοι οι «θεσμοί – πιστωτές», προέρχονται από την τελευταία προκαταρκτική έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους και αποδεικνύουν ότι ακόμη κι εάν η Ελλάδα εφαρμόσει όλα τα σκληρά μέτρα περικοπών και φόρων που της ζητώνται, το χρέος δεν θα είναι και βιώσιμο ούτε το 2030.
Ένα από τα έξι έγγραφα ήταν μέρος της τελικής πρότασης που έστειλαν οι δανειστές στην Ελλάδα την προηγούμενη Παρασκευή. Κι όπως ο ίδιος ο Guardian επισημαίνει, αυτή η ίδια η πρόταση των πιστωτών έρχεται να αποδείξει και να αποδεχθεί ότι για να επέλθει ουσιαστική και διατηρίσιμη ανάκαμψη στην Ελλάδα επιβάλλεται η μείωση του χρέους.
Σύμφωνα με τα έγγραφα, η εκτίμηση του ΔΝΤ είναι πως το χρέος της Ελλάδας θα είναι ακόμη στο 118% του ΑΕΠ το 2030, ακόμη κι αν η χώρα προχωρήσει στις σκληρές μεταρρυθμίσεις που αξιώνουν οι δανειστές. Το ποσοστό αυτό είναι και πάλι υψηλότερο από το 110% που το ΔΝΤ θέτει ως όριο για να θεωρήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Τα έγγραφα παραδέχονται ότι υπό το βασικό σενάριο «σημαντικές παραχωρήσεις» είναι απαραίτητες για να βελτιωθούν οι πιθανότητες της Ελλάδας να απελευθερωθεί από τη θηλιά της χρηματοδότησης του χρέους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και υπό το πιο αισιόδοξο σενάριο, που προβλέπει ανάπτυξη 4% το χρόνο για τα επόμενα πέντε χρόνια, το ελληνικό χρέος θα πέσει μόλις στο 124% μέχρι το 2022. Αυτό το σενάριο επίσης απαιτεί έσοδα 15 δισεκατομμυρίων ευρώ από ιδιωτικοποιήσεις, πέντε φορές πάνω από την εκτίμηση του βασικού, επικρατέστερου σεναρίου.
Όλα τα σενάρια προϋποθέτουν ένα τρίτο πρόγραμμα από τους πιστωτές – με όλα τα σενάρια όμως, η Ελλάδα δεν έχει ελπίδα να πετύχει το στόχο μείωσης του χρέους της κάτω από το 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, να πετύχει δηλαδή τον στόχο που τέθηκε στο περίφημο  Eurogroup του Νοέμβριο του 2012.
«Είναι ξεκάθαρο ότι πολιτικές αποκλίσεις και η αβεβαιότητα των τελευταίων μηνών έχουν κάνει αδύνατη την επίτευξη των στόχων του 2012 υπό οποιοδήποτε σενάριο», αναφέρεται σε ένα από τα έγγραφα των πιστωτών.
Τα έγγραφα, τα οποία έχουν δει οι αναλυτές του Guardian, αποκτήθηκαν από την Süddeutsche Zeitung, μετά την αποστολή τους στους Γερμανούς βουλευτές την περασμένη εβδομάδα, με την προοπτική της έγκρισης της συμφωνίας από το κοινοβούλιο της χώρας τους. Είναι η ψηφοφορία που δεν έγινε ποτέ μετά την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε δημοψήφισμα.
Η «γενναιόδωρη προσφορά» του επενδυτικού πακέτου
Τα ίδια έγγραφα ρίχνουν φως και στο επενδυτικό πακέτο 35 δισ. ευρώ, το οποίο ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και η γερμανική κυβέρνηση τονίζουν ότι προσφέρθηκε στην Ελλάδα την προηγούμενη εβδομάδα.
Συγκεκριμένα, το δεύτερο από τα έξι έγγραφα με τίτλο  «Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος» αποδεικνύει ότι η προσφορά των 35 δις δεν αφορά ad hoc επενδύσεις, αλλά στην πραγματικότητα είναι μία επιχορήγηση της ΕΕ που είναι κανονικά στη διάθεση όλων των χωρών- μελών. Και όπως σημειώνει η Süddeutsche Zeitung η πρόσβαση στο ρευστό απαιτεί 15% συγχρηματοδότηση στην περίπτωση της Ελλάδας, την οποία δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά. Εξαιτίας αυτού, η Ελλάδα έχει αδιάθετα τα ποσά από τα 38 δισεκατομμύρια των διαθέσιμων επιχορηγήσεων το διάστημα 2007-2013.
Το τρίτο έγγραφο περιγράφει τις χρηματοδοτικές ανάγκες και το σχέδιο εκταμίευσης που συνδέεται με την ολοκλήρωση της πέμπτης αξιολόγησης, αναφέροντας πώς η Ελλάδα θα μπορούσε να λάβει 15 δισεκατομμύρια για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως τα τέλη Νοεμβρίου. Το ρευστό θα δινόταν σε πέντε δόσεις ξεκινώντας από τον Ιούνιο (μόλις το ελληνικό κοινοβούλιο θα ενέκρινε τις προτάσεις) για να καλύψει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας. Όμως το 93% των κονδυλίων θα πήγαινε απευθείας στην κάλυψη του κόστους ωρίμανσης του χρέους για τη διάρκεια της παράτασης.
Τα υπόλοιπα έγγραφα καλύπτουν τις δράσεις που αναμενόταν να λάβει η Ελλάδα σε διαβούλευση με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ. Ενα από αυτά τα έγγραφα δημοσιεύθηκε και από την Κομισιόν το σαββατοκύριακο.
Το πλάνο βασίζεται σε στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος 1%, 2%, 3% και 3,5% του ΑΕΠ από το 2015 έως και το 2018 αντίστοιχα. Ακόμη, περιλαμβάνει τις γνωστές αλλαγές στον ΦΠΑ που θα έδιναν επιπλέον έσοδα 1% του ΑΕΠ και μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού που οδηγεί σε εξοικονόμηση ύψους 1% του ΑΕΠ το 2016.
Από το tvxs

Αυτά θα γίνουν από τις 6 Ιουλίου αν ψηφίσουμε «ναι» την επόμενη Κυριακή

28 Ιουνίου
21:322015
«Το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα η Κομισιόν βάζει τέλος στην παραφιλολογία. Όπως βάζει τέλος και στα επιχειρήματα των οπαδών του NAI ΣΕ ΟΛΑ οι οποίοι ισχυρίζονταν μέχρι τώρα ότι δεν υπάρχει κείμενο θεσμών», αναφέρουν χαρακτηριστικώς κυβερνητικές πηγές.
Και στα δύο κείμενα, το σημερινό και αυτό της 25ης Ιουνίου, που εδόθη ως τελεσίγραφο , οι θεσμού ζητούν, μεταξύ άλλων:
•       Να επιβληθεί 23% ΦΠΑ στην εστίαση
•       Να καταργηθεί η έκπτωση ΦΠΑ στα νησιά
•       Να επιβληθεί προκαταβολή φόρου 100% στις εταιρίες και τους ελεύθερους επαγγελματίες
•       Να καταργηθούν οι εκπτώσεις φόρου για τους αγρότες (πετρέλαιο, φόρος εισοδήματος)
•       Να περικοπούν κατά €900 εκατ. (0,5% του ΑΕΠ) οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια (επιδόματα κλπ)
•       Να περιοριστούν άμεσα οι πρόωρες συντάξεις
•       Να καταργηθεί σταδιακά το ΕΚΑΣ
•       Να εφαρμοστεί πλήρως ο μνημονιακός νόμος 3863/2010 για το ασφαλιστικό
•       Να εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος και η χρηματοδότηση των επικουρικών ταμείων να γίνεται μόνο από ίδιους πόρους
•       Να καταργηθούν όλες οι εισφορές υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν τα ασφαλιστικά ταμεία, που συνεπάγεται μείωση των εσόδων τους κατά πάνω από €700 εκατ.
•       Να αυξηθούν οι κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις συντάξεις από το 4% στο 6%
•       Να παγώσουν οι συντάξεις ως το 2021
•       Να νομοθετηθούν οι ομαδικές απολύσεις και να μην υπάρξει η επαναθέσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αν δεν το επιτρέψουν οι θεσμοί
•       Να μειωθεί το ακατάσχετο των €1500 στις καταθέσεις
•       Να αυξηθεί το επιτόκιο που ισχύει για τη ρύθμιση οφειλών
•       Να μειωθούν οι μισθοί στο δημόσιο
•       Να εφαρμοστούν πλήρως οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ (γάλα, ψωμί, αρτοποιεία, Κυριακές κλπ).
•       Να υπάρξουν συντριπτικά πλήγματα στο ελληνικό φάρμακο. 
•       Να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ
•       Να πωληθούν οι μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο
•       Να μην επιβληθεί η έκτακτη εισφορά 12 % στα κέρδη άνω των 500.000 για τη χρήση του 2014.
•       Να μην επανέρθουν οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές στα επίπεδα του 2014

Όλα τα παραπάνω αποτελούν μια δέσμη προτάσεων φιλοσοφίας Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου οι οποίες παραδόθηκαν ως τελεσίγραφο στην Ελλάδα όπως προκύπτει κα από την σχετική απόφαση του Eurogroup.

Η μόνο διαφορά αφορά τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία που, στο σημερινό κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Κομισιόν, ο συντελεστής αυξάνεται στο 13% από 23% που ζητούσαν την 25η Ιουνίου.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Στίγκλιτς: Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα...

Το άρθρο

18:04 | 29 Ιουν. 2015
Τελευταία ανανέωση 20:35 | 29 Ιουν. 2015
Την επίθεση της Ευρώπης στην ελληνική δημοκρατία περιγράφει με σκληρή γλώσσα ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζόσεφ Στίγκλιτς, σε νέο άρθρο του στο οποίοι ασκεί δριμεία κριτική στην εμμονή των προθεσμιών - τελεσιγράφων προς την ελληνική κυβέρνηση με στόχο εκείνη να γονατίσει και να δεχτεί το απαράδεκτο… όχι απλά λιτότητα αλλά και τιμωρητικές πολιτικές.
«Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;», αναρωτιέται ο αναγνωρισμένος οικονομολόγος. Και απαντά, «το θέμα δεν είναι τα χρήματα».
«Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει», εξηγεί ο Τζόσεφ Στίγκλιτς.
Τέλος αφήνει να εννοηθεί πώς εκείνος θα ψήφιζε…
Ολόκληρο το άρθρο:
Η ολοένα και κλιμακούμενη ένταση και η πικρία στην Ευρώπη μπορεί να φαίνεται, σε όσους παρακολουθούν από εξωτερική θέση τις εξελίξεις, ως ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα του πικρού φινάλε της αντιπαράθεσης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών. Στην πραγματικότητα, οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη ξεκινήσει να αποκαλύπτουν την πραγματική φύση της συνεχιζόμενης διαμάχης σχετικά με το χρέος,  και η απάντηση δεν είναι ευχάριστη: το διακύβευμα είναι τελικά η ισχύς και η δημοκρατία πολύ περισσότερο από τα χρήμα και την οικονομία.
Οπωσδήποτε, τα οικονομικά μέτρα που κρύβονται πίσω από το πρόγραμμα της Τρόικα (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα πέντε χρόνια πριν υπήρξαν ακραία, οδηγώντας σε μια ύφεση της τάξης του 25% στο ΑΕΠ της χώρας. Δε μπορώ να σκεφτώ μια παρόμοια περίπτωση λιτότητας που να έχει οδηγήσει σε τέτοιες καταστροφικές συνέπειες: Για παράδειγμα, το ποσοστό της νεανικής ανεργίας στην Ελλάδα ξεπερνά σήμερα το 60%.
Είναι εντυπωσιακό ότι η Τρόικα έχει αρνηθεί να αποδεχτεί την ευθύνη για ο,τιδήποτε από αυτά ή να παραδεχτεί το πόσο εσφαλμένες υπήρξαν οι προβλέψεις της και πόσο εσφαλμένα αυτά τα μοντέλα. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό, είναι ότι οι ευρωπαίοι δεν έχουν ακόμη μάθει κάτι σχετικά. Η Τρόικα ακόμη απαιτεί η Ελλάδα να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα (εξαιρουμένων των πληρωμών τόκων) της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2018.
Οι οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο έχουν καταδικάσει αυτόν τον σκοπό ως τιμωρητικό, γιατί η εξυπηρέτησή του θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε περαιτέρω εμβάθυνση της ύφεσης. Πράγματι, ακόμη κι εάν το χρέος της Ελλάδας αναδιαρθρωθεί πέρα από οποιοδήποτε σημείο μπορούμε να φανταστούμε, η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση αν οι ψηφοφόροι δεσμευτούν να υπηρετήσουν το στόχο που έχει θέσει η Τρόικα στο δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα την Κυριακή.
Με όρους μετασχηματισμού ενός μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν πετύχει, αυτό που πέτυχαν οι έλληνες μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια. Αν και με όρους ανθρώπινου κόστους και πτώσης του επιπέδου της ποιότητας της ζωής το ποσοστό παραμένει δραματικά υψηλό, οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης φαίνεται να είχαν διανύσει ένα μακρύ δρόμο με στόχο να προσεγγίσουν τις απαιτήσεις των δανειστών.
Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: σχεδόν κανένα μέρος του υψηλού χρηματικού ποσού που δόθηκαν ως δάνειο στην Ελλάδα δεν πήγε στην πραγματικότητα εκεί. Προορίστηκε για την αποπληρωμή δανειστών του ιδιωτικού τομέα -συμπεριλαμβανομένων των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών. Η Ελλάδα πήρε μία εξευτελιστική αμοιβή, αλλά πλήρωσε, την ίδια στιγμή, μεγάλο τίμημα για να την επιβίωση αυτών των τραπεζικών συστημάτων. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι «επίσημοι» πιστωτές δε χρειάζονται τα χρήματα που ζητιούνται. Μέσα σε ένα σενάριο «κάνοντας τη δουλειά ως συνήθως» τα χρήματα που εισπράχθηκαν κατά το πιθανότερο θα καταλήξουν να δανειστούν εκ νέου στην Ελλάδα.
Αλλά και πάλι το θέμα δεν είναι τα χρήματα. Είναι για την χρήση «προθεσμιών» που θα αναγκάσουν την Ελλάδα να γονατίσει, να δεχτεί αυτό που είναι απαράδεκτο -όχι μόνο μέτρα λιτότητας, αλλά και άλλες τιμωρητικές πολιτικές.
Γιατί, όμως, η Ευρώπη να κάνει κάτι τέτοιο; Γιατί οι ηγέτες της Ευρωπαικής Ένωσης αντιστέκονται στο δημοψήφισμα και αρνούνται να δώσουν μία ολιγοήμερη παράταση στην προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την αποπληρωμή της επόμενης δόσης προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Δεν γίνονται όλα στην Ευρώπη για την δημοκρατία;
Το Γενάρη οι έλληνες πολίτες ψήφισαν για μια κυβέρνηση που είχε δεσμευτεί για τον τερματισμό της λιτότητας. Εάν η κυβέρνηση είχε εκπληρώσει τις προεκλογικές δεσμεύσεις της, θα είχε ήδη απορρίψει την πρόταση. Αλλά ήθελε να δώσει την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να τοποθετηθεί πάνω σε αυτό το τόσο σημαντικό για την μελλοντική ευημερία της χώρας τους ζήτημα. Αυτή η ανησυχία για τη λαϊκή νομιμοποίηση είναι ασυμβίβαστη με τις πολιτικές της ευρωζώνης, που ποτέ δεν ήταν και τόσο δημοκρατικές. Τα περισσότερα μέλη-κυβερνήσεις της δεν επιδίωκαν την έγκριση των λαών τους για την παράδοση της νομισματικής κυριαρχίας τους στην ΕΚΤ. Όταν η Σουηδία το έπραξε, οι σουηδοί είπαν όχι. Αντιλαμβάνονταν ότι η ανεργία θα αυξανόταν εάν η νομισματική πολιτική της χώρας καθοριζόταν από μια κεντρική τράπεζα που μεριμνούσε μονόπλευρα για τον πληθωρισμό (και επίσης ότι δεν θα υπήρχε επαρκής μέριμνα για την χρηματοπιστωτική σταθερότητα). Η οικονομία θα υπέφερε, γιατί το οικονομικό μοντέλο στο οποίο στηρίζεται η ευρωζώνη είχε ως βασική προϋπόθεση τις σχέσεις εξουσίας εις βάρος των εργαζομένων. Και, ασφαλώς, αυτό που βλέπουμε σήμερα, 16 χρόνια μετά την θεσμοθέτηση αυτών των σχέσεων στην ευρωζώνη, βρίσκεται στον αντίποδα της δημοκρατίας: Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να δουν το τέλος του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και της αριστερής του κυβέρνησης. Εξάλλου, είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να υπάρχει στην Ελλάδα μια κυβέρνηση που αντιτίθεται με τέτοιο τρόπο σε αυτές τις πολιτικές που έχουν κάνει τόσα πολλά, ώστε να αυξηθεί η ανισότητα σε τόσες πολλές προηγμένες χώρες και η οποία είναι τόσο αφοσιωμένη στον περιορισμό της ανεξέλεγκτης εξουσίας του πλούτου. Φαίνεται ότι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να ρίξουν την ελληνική κυβέρνηση με το να την εκβιάζουν να αποδεχτεί μια συμφωνία που έρχεται σε αντίθεση με την εντολή την οποία έχει λάβει.
Είναι δύσκολο να συμβουλεύσουμε τους έλληνες για το πώς θα ψηφίσουν στις 5 Ιούλη. Ούτε η εναλλακτική λύση -έγκριση ή απόρριψη των όρων της τρόικας- θα είναι εύκολη, ενώ και τα δυο ενέχουν υπερβολικό ρίσκο. Ένα ΝΑΙ θα σήμαινε μια χωρίς τέλος ύφεση. Ίσως μια χώρα στα πρόθυρα της εξάντλησης -μια χώρα που έχει ξεπουλήσει όλα τα περιουσιακά στοιχεία της και της οποίας η νεολαία έχει μεταναστεύσει- θα μπορούσε τελικά να καταφέρει διαγραφή του χρέους της. Ίσως, έχοντας συρρικνωθεί σε μια μεσαίου εισοδήματος οικονομία, η Ελλάδα μπορεί τελικά να καταφέρει να λάβει βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτά όλα είναι πιθανό να συμβούν την επόμενη ή μεθεπόμενη δεκαετία.
Αντίθετα, το ΟΧΙ θα δώσει τουλάχιστον τη δυνατότητα στην Ελλάδα, μια χώρα με ισχυρή δημοκρατική παράδοση, να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια. Ο ελληνικός λαός μπορεί να έχει την ευκαιρία να σχεδιάσει ένα μέλλον, το οποίο, ίσως,  χωρίς την ευημερία του παρελθόντος είναι πολύ πιο αισιόδοξο από το σημερινό ασυνείδητο βασανιστήριο.
Εγώ ξέρω πως θα ψήφιζα.
Πηγή: project-syndicate.org
Μετάφραση : Αιμιλία Κουκούμα, Αλίκη Κοσυφολόγου / RedNotebook

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Suddeutsche Zeitung: Η Γερμανία ξεχνά την ιστορική της ευθύνη, ξεχνά την ίδια την ιστορία

«Τους προηγούμενους μήνες η γερμανική κυβέρνηση, και κυρίως ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, έχουν ξεκαθαρίσει επανειλημμένα ότι θεωρούν τις οικονομικές απαιτήσεις της ελληνικής κυβέρνησης παράλογες. Πώς μπορεί η Αθήνα να ζητεί κούρεμα του χρέους της; Η Γερμανία δεν πρόκειται να συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο, υπογραμμίζει ο Σόιμπλε. Δεν τίθεται θέμα, επισημαίνει η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ. Και οι αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στα ελληνικά χωρά στη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου;  Ούτε αυτές θα δοθούν. Το θέμα έχει κλείσει πολιτικά και νομικά, ξεκαθάρισε ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ», αναφέρει το δημοσίευμα.
Η Μέρκελ, ο Σόιμπλε και ο Σταϊνμάιερ, επισημαίνει η Suddeutsche Zeitung, συμπεριφέρνονται σαν οι διαπραγματεύσεις για την Ελλάδα να αφορούν μόνο χρήματα, μόνο το παρόν, μόνο το ζήτημα πόσο υψηλός πρέπει να είναι ο ΦΠΑ στα ελληνικά ξενοδοχεία. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα άλλο, μεγαλύτερο ζήτημα, και εδώ η κυβέρνηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα έχει χτυπήσει το σωστό νεύρο. Σε αυτή τη διαμάχη, όπως και συχνά σε άλλα ευρωπαϊκά ζητήματα, πρόκειται και για την ιστορική ευθύνη της Γερμανίας απέναντι στην Ευρώπη. 
Αυτή η ευθύνη προέρχεται από το Ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα των ναζί, αλλά και από το γεγονός ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου πήγαν πολύ-πολύ μακριά για να βοηθήσουν τη νεαρή Γερμανική Δημοκρατία. Και κυρίως το 1953 όταν αποφασίστηκε στο Λονδίνο η διαγραφή μεγάλου μέρους του γερμανικού χρέους.  Αμερικανοί, Βρετανοί και Γάλλοι ήταν πεπεισμένοι ότι χωρίς μια διαγραφή του χρέους της η Γερμανία δεν θα μπορούσε να ξανασταθεί οικονομικά στα πόδια της, ένα επιχείρημα το οποίο ισχύει και για την περίπτωση της Ελλάδας, σημειώνει η Suddeutsche Zeitung. 
Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε (αλλά και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες) το έχουν αποκλείσει τους τελευταίους μήνες. Όμως χωρίς τη διαγραφή του χρέους του 1953 δεν θα είχε υπάρξει το γερμανικό οικονομικό θαύμα και η έκρηξη των εξαγωγών τις δεκαετίες του 1950 και 1960. 
Όμως το 1953 αποφασίστηκε και κάτι ακόμη: Το ερώτημα αν η Γερμανία οφείλει πολεμικές αποζημιώσεις θα έμενε στην άκρη μέχρι να υπογραφεί επισήμως ειρηνευτική συνθήκη. Αυτή η συνθήκη δεν υπάρχει ακόμη και σήμερα, ενώ με τη Συνθήκη Δύο Συν Τέσσερα, η οποία οδήγησε στην επανένωση της Γερμανίας πριν 25 χρόνια, το θέμα αποσιωπήθηκε συνειδητά. 
Όταν σήμερα η Γερμανία λέει ότι δεν υπάρχει νομική βάση στο αίτημα της Ελλάδας για πολεμικές αποζημιώσεις βασίζεται πρώτον στη Συνθήκη Δύο Συν Τέσσερα και δεύτερον στη διαγραφή του χρέους του 1953. Νομικά λοιπόν, εξηγεί η εφημερίδα, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η σκληρή στάση της γερμανικής κυβέρνησης δεν είναι πλέον πειστική: ούτε για τις επανορθώσεις, ούτε για το κούρεμα του χρέους. Αντίθετα, προσθέτει η Suddeutsche Zeitung, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε θα πρέπει αυτές τις ημέρες να θυμηθούν τη στάση των πιστωτών της Γερμανίας πριν 62 χρόνια.

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Σχεδόν 6.000.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια

17:50 | 23 Ιουν. 2015
Τελευταία ανανέωση 18:39 | 23 Ιουν. 2015
Η παγκόσμια κοινότητα θα αποτύχει απέναντι σε εκατομμύρια παιδιά, αν δεν εστιάσει σε εκείνα που βρίσκονται σε περισσότερο μειονεκτική θέση στο νέο 15ετές πλάνο για την ανάπτυξη, προειδοποίησε η UNICEF σήμερα.
Η τελευταία έκθεση της UNICEF για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας (ΑΣΧ) που αφορούν τα παιδιά, «Πρόοδος για τα Παιδιά: Πέρα από τους Μέσους Όρους», αναφέρει ότι παρά τις σημαντικές επιτυχίες, η ανισότητα στις ευκαιρίες έχει αφήσει εκατομμύρια παιδιά να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, να πεθαίνουν πριν τα πέντε τους χρόνια, να μην πηγαίνουν σχολείο και να υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό.
«Οι ΑΣΧ βοήθησαν την παγκόσμια κοινότητα ώστε να πραγματοποιηθούν τεράστιες πρόοδοι για τα παιδιά - αλλά μας έδειξαν επίσης το πόσα πολλά παιδιά αφήνουμε πίσω», δήλωσε ο Εκτελεστικός Διευθυντής της UNICEF Anthony Lake. «Οι ζωές και το μέλλον των λιγότερο ευνοημένων παιδιών, έχουν αξία - όχι μόνο για το δικό τους το καλό, αλλά και για το καλό των οικογενειών τους, των κοινοτήτων τους και των κοινωνιών τους.»
Οι ανισότητες στο εσωτερικό των χωρών έχουν αφήσει τα παιδιά από τα φτωχότερα νοικοκυριά με διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια και πολύ λιγότερο πιθανό να διαθέτουν το ελάχιστο επίπεδο ικανότητας ανάγνωσης σε σχέση με τα παιδιά από τα πλουσιότερα νοικοκυριά.
Η συνέχιση της αποτυχίας να προσεγγίσουμε αυτά τα παιδιά μπορεί να έχει δραματικές συνέπειες. Με τους σημερινούς ρυθμούς προόδου, με δεδομένη την προβλεπόμενη αύξηση του πληθυσμού, υπολογίζεται ότι:
  • 68 εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών θα πεθάνουν από αιτίες που μπορούν να προληφθούν μέχρι το 2030.
  • Περίπου 119 εκατομμύρια παιδιά θα εξακολουθούν να υποφέρουν από χρόνιο υποσιτισμό το 2030.
  • Μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι θα εξακολουθούν να αφοδεύουν στο ύπαιθρο το 2030, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία των παιδιών.
  • Θα χρειαστούν περίπου 100 χρόνια ώστε όλα τα κορίτσια από τις φτωχότερες οικογένειες της υποσαχάριας Αφρικής να ολοκληρώνουν την κατώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η έκθεση επισημαίνει όμως και σημαντικές επιτυχίες από το 1990:
  • Η κάτω των πέντε ετών θνησιμότητα μειώθηκε κατά περισσότερο από το μισό, από 90 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις σε 43 θανάτους ανά 1.000 γεννήσεις.
  • Τα ποσοστά λιποβαρών και χρόνια υποσιτισμένων παιδιών κάτω των πέντε ετών μειώθηκαν κατά 42% και 41% αντίστοιχα.
  • Η μητρική θνησιμότητα μειώθηκε κατά 45%.
  • Περίπου 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες πηγές πόσιμου νερού.
Επιπλέον, το χάσμα μεταξύ των φτωχότερων και των πλουσιότερων μικραίνει σε περισσότερους από τους μισούς δείκτες τους οποίους εξέτασε αναλυτικά η UNICEF:
  • Σε πολλές χώρες, τα μεγαλύτερα οφέλη στην επιβίωση των παιδιών και στη σχολική φοίτηση εμφανίζονται στα φτωχότερα νοικοκυριά.
  • Το χάσμα στα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας μεταξύ των χωρών χαμηλού και υψηλού εισοδήματος μειώθηκε στο μισό μεταξύ 1990 και 2013, από 38 φορές μεγαλύτερο σε 19.
Η έκθεση υπογραμμίζει επίσης τα «κακά» νέα:
  • Η πρόοδος δεν αγγίζει τα σχεδόν 6.000.000 παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια.
  • Tις 289.000 γυναίκες που πεθαίνουν κάθε χρόνο κατά τη γέννα.
  • Tα 58.000.000 παιδιά που μένουν εκτός πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Καθώς οι ηγέτες του κόσμου προετοιμάζονται για να εγκρίνουν τους Στόχους για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, τα λιγότερο προνομιούχα παιδιά θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο των νέων σκοπών και στόχων, δηλώνει η UNICEF. Η βελτίωση της συλλογής και επιμερισμού των στοιχείων - που θα πηγαίνει πέρα από τους μέσους όρους, όπως αυτοί που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση των ΑΣΧ - μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό των πλέον ευάλωτων και αποκλεισμένων παιδιών και το πού ζουν. Ισχυρότερα τοπικά συστήματα υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας μπορεί να βοηθήσουν περισσότερα παιδιά να επιβιώσουν και να ευημερήσουν. Και πιο έξυπνες επενδύσεις προσαρμοσμένες στις ανάγκες των πιο ευάλωτων παιδιών μπορεί να αποφέρουν βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οφέλη.
«Οι Στόχοι για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη προσφέρουν μια ευκαιρία να εφαρμοστούν τα διδάγματα που έχουμε πάρει και να φθάσουμε στα παιδιά που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη - και θα είναι ντροπή μας αν δεν το πράξουμε,» είπε ο Anthony Lake, «Γιατί μεγαλύτερη ισότητα στις ευκαιρίες για τα σημερινά παιδιά σημαίνει λιγότερες ανισότητες και περισσότερη παγκόσμια πρόοδο αύριο.»
Τα στοιχεία για την Ελλάδα
Με την ευκαιρία της δημοσίευσης της έκθεσης, η UNICEF Ελλάδος επισημαίνει τα παρακάτω στοιχεία που αφορούν τη χώρα μας που συνοδεύουν την Έκθεση και αφορούν στην παιδική θνησιμότητα, τους εμβολιασμούς, τον τομέα της εκπαίδευσης και στην παροχή νερού και υγιεινής: