Ο «εφιάλτης» Τσίπρα πάνω από τη Μέρκελ και μία κηδεία

Διχασμένο Βερολίνο

15:56 | 31 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 16:43 | 31 Ιαν. 2015

  

Η Άνγκελα Μέρκελ οφείλει να παραδεχτεί ότι η πολιτική της λιτότητας έχει πια κουρελιαστεί, γράφει σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ, που προτείνει στην Γερμανίδα καγκελάριο να πάψει να βλέπει σαν το ιερό δισκοπότηρο το μηδενικό καινούργιο χρέος. Την ίδια στιγμή, στελέχη του συνασπισμού της Μέρκελ αλλά και γερμανικος Τύπος εξεπολύουν νέα επίθεση στην Ελλάδα, με αποκορύφωμα το Spiegel που κυκλοφορεί σήμερα με τον Έλληνα πρωθυπουργό στο εξώφυλλο του, υπό τον τίτλο «Αλέξης Τσίπρας, ο εφιάλτης της Ευρώπης: Ο οδηγός που κινείται στο αντίθετο ρεύμα». 

Μια ελληνική κηδεία στη γερμανική λιτότητα

Με σκληρή γλώσσα ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ ασκεί κριτική στην πολιτική της λιτότητα που με πρωτεργάτη  την Άνγκελα μ¨ερκελ έχει εφαρμοστεί στις ευρωπαϊκές χώρες που ήρθαν αντιμέτωπες με την κρίση, βυθίζοντας τες ακόμα πιο βαθιά. Στο άρθρο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Μια ελληνική κηδεία στη γερμανική λιτότητα», γράφει ο Φίσερ:

Όχι πριν πολύ καιρό, γερμανοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι διακήρυτταν ότι η κρίση του ευρό είχε τελειώσει: η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, πίστευαν, είχε ξεπεράσει την καταιγίδα. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτό ήταν ένα ακόμα λάθος σε μια συνεχιζόμενη κρίση. Το πιο πρόσφατο λάθος, όπως και τα περισσότερα που είχαν προηγηθεί, προήλθε από ευσεβείς πόθους και είναι, για μία ακόμα φορά, η Ελλάδα που σπάει την ονειροπόληση.

Ακόμα και πριν την τεράστια νίκη του αριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες ελληνικές εκλογές, ήταν ξεκάθαρο ότι η κρίση όχι μόνο δεν τελείωσε, αλλά απειλεί να χειροτερέψει. Η λιτότητα - ως πολιτική αντιμετώπισης της έλλειψης ζήτησης - απλά δε λειτουργεί. Σε μια συρρικνούμενη οικονομία, η αναλογία χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξάνεται παρά μειώνεται, και έτσι οι ευρωπαϊκές χώρες σε κρίση βρέθηκαν σε ύφεση, με αποτέλεσμα την τεράστια ανεργία, τα ανησυχητικά επίπεδα φτώχειας και τις λιγοστές ελπίδες.

Προειδοποιήσεις για σοβαρές πολιτικές αναταράξεις δεν εισακούστηκαν. Προσκολλημένη στο εγκαθιδρυμένο γερμανικό ταμπού για ελάχιστο πληθωρισμό, η κυβέρνηση της Ά. Μέρκελ ξεροκέφαλα επέμενε ότι ο πόνος της λιτότητας ήταν απαραίτητος για να επιτευχθεί η ανάκαμψη: Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε πολλές επιλογές από το να ακολουθήσει. Τώρα, με τους έλληνες ψηφοφόρους να έχουν διώξει την εξουθενωμένη και διεφθαρμένη ελίτ της χώρας τους, ψηφίζοντας ένα κόμμα που έχει δώσει όρκο να τελειώσει τη λιτότητα, οι πολιτικές αναταράξεις έχουν ξεκινήσει.

Αλλά, αν και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στην κρίση του ευρώ, ο πολιτικός, και πιθανώς υπαρξιακός κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Ευρώπη είναι σοβαρότερος. Η απελευθέρωση από την Ελβετική Εθνική Τράπεζα (SNB) της ισοτιμίας ευρώ-φράγκου στις 15 Ιανουαρίου, αν και δεν αποτελεί κάποια άμεση οικονομική απειλή, ήταν ένα τεράστιο ψυχολογικό χτύπημα, που αντανακλούσε, αλλά προκάλεσε κιόλας, απώλεια εμπιστοσύνης. Το ευρώ, όπως η κίνηση της SNB υπονόησε, παραμένει πιο εύθραυστο από ποτέ. Η ακόλουθη απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για επαναγορά ομολόγων ύψους 1 τρισ. ευρώ από τις χώρες της Ευρωζώνης, αν και ήταν σωστή και απαραίτητη, θόλωσε την εμπιστοσύνη.     

Το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών ήταν προβλέψιμο τουλάχιστον ένα χρόνο τώρα. Αν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ της "τρόικας" (Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ΕΚΤ και ΔΝΤ) και της νέας ελληνικής κυβέρνησης πετύχουν, το αποτέλεσμα θα είναι ένας αξιοπρεπής συμβιβασμός και για τις δύο πλευρές: αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει.

Αν και κανένας δεν ξέρει τι θα σήμαινε μια ελληνική χρεοκοπία για το ευρώ, σίγουρα θα συνεπαγόταν κίνδυνος για την επιβίωση του κοινού νομίσματος. Εξίσου σίγουρα, η μεγα-καταστροφή που μπορεί να προκληθεί από μια διάλυση της Ευρωζώνης δε θα αφήσει απ'έξω τη Γερμανία.

Ένας συμβιβασμός θα οδηγούσε, de facto, σε χαλάρωση της λιτότητας, το οποίο θα συνεπαγόταν σοβαρό ρίσκο για τη Μέρκελ στο εσωτερικό της Γερμανίας (αν και μικρότερο απ'ότι η κατάρρευση του ευρώ). Αλλά λαμβάνοντας υπόψιν την τεράστια δημοτικότητά της στη χώρα, αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος της, η Μέρκελ υποτιμά τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της. Θα μπορούσε να κάνει πολλά περισσότερα, αν εμπιστευόταν τον εαυτό της.

Στο τέλος, μπορεί να μην έχει επιλογή. Με δεδομένο τον αντίκτυπο του αποτελέσματος των ελληνικών εκλογών στις πολιτικές εξελίξεις σε Ισπανία, Ιταλία και Γαλλία, όπου το συναίσθημα ενάντια στη λιτότητα είναι εξίσου υψηλό, η πολιτική πίεση στο Eurogroup των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης θα αυξηθεί σημαντικά. Δε χρειάζεται να είναι κανείς προφήτης για να προβλέψει ότι το τελευταίο κεφάλαιο στην κρίση του ευρώ, θα αφήσει πίσω του κουρελιασμένη την γερμανική πολιτική λιτότητας - εκτός αν η Μέρκελ θέλει να πάρει το τεράστιο ρίσκο να αφήσει το ευρώ να καταρρεύσει.

Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το θέλει. Οπότε, ανεξάρτητα από το ποια πλευρά -η τρόικα ή η νέα ελληνική κυβέρνηση- θα κινηθεί πρώτη στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις, οι ελληνικές εκλογές έχουν παράξει ήδη μια ξεκάθαρη ήττα για την Μέρκελ και την βασισμένη στη λιτότητα στρατηγική της για τη διατήρηση του ευρώ.

Παράλληλη μείωση του χρέους και δομικές μεταρρυθμίσεις ξέρουμε πλέον ότι επιβαρύνουν αφόρητα οποιαδήποτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, καθώς υπερφορολογούν τους ψηφοφόρους. Και, χωρίς ανάπτυξη, δεν πρόκειται να υπάρξουν ούτε δομικές μεταρρυθμίσεις, όσο απαραίτητες και να'ναι.

Αυτό είναι το μάθημα της Ελλάδας για την Ευρώπη. Το ερώτημα τώρα δεν είναι αν η γερμανική κυβέρνηση θα το δεχτεί, αλλά πότε. Θα χρειαστεί μια αντίστοιχη πανωλεθρία των ισπανών συντηρητικών στις επερχόμενες εκλογές για να αναγκαστεί η Μέρκελ να αποδεχθεί την πραγματικότητα;

Τίποτα άλλο παρά η ανάπτυξη θα αποφασίσουν το μέλλον του ευρώ. Ακόμα και η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ, αντιμετωπίζει μια τεράστια ανάγκη για επενδύσεις σε υποδομές. Αν η κυβέρνησή της σταματούσε να βλέπει το "μηδενικό καινούργιο χρέος" σαν το ιερό δισκοπότηρο και αντί αυτού επένδυε στον εκσυγχρονισμό μεταφορών και δημοτικών δομών, στην ψηφιοποίηση νοικοκυριών και βιομηχανίας, το ευρώ -και η Ευρώπη- θα δεχόντουσαν μια δυνατή ώθηση. Επιπλέον, ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί με εξαιρετικά χαμηλά (και στην περίπτωση της Γερμανίας ακόμα και αρνητικά) επιτόκια.

Η συνοχή της Ευρωζώνης και η επιτυχία των απαραίτητων δομικών μεταρρυθμίσεων της, δηλαδή η επιτυχία επιβίωσής της, τώρα εξαρτώνται απ'το αν μπορεί να ξεπεράσει την έλλειψη ανάπτυξής της. Η Γερμανία έχει περιθώριο για δημοσιονομικές μανούβρες. Το μήνυμα των ελληνικών εκλογών είναι ότι η Μέρκελ πρέπει να το χρησιμοποιήσει πριν να είναι αργά.   

Τσίπρας, ο εφιάλτης της Ευρώπης και της Μέρκελ

Μία βλοσυρή φωτογραφία του νέου Έλληνα πρωθυπουργού κοσμεί το σημερινό πρωτοσέλιδο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel. «Ο εφιάλτης της Ευρώπης Αλέξης Τσίπρας: Οδηγός στο αντίθετο ρεύμα» είναι ο τίτλος του περιοδικού που αφιερώνει πλήθος σελίδων του στη νέα ελληνική κυβέρνηση και τις προθέσεις της.

«Άγκελα Μέρκελ και Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αναζητήσουν τον συμβιβασμό. Η γερμανική πλευρά πρέπει να δείξει κατανόηση. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας τους οι γερμένοι αντιμετωπίστηκαν με τόση κατανόηση που και εκείνοι πρέπει να κάνουν τώρα το ίδιο. Η αλληλεγγύη παραμένει ζητούμενο παρά τα όποια λάθη των Ελλήνων. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η κυβέρνηση Τσίπρα μπορεί να αθετήσει τις συμφωνίες με την ΕΕ. Ένα κούρεμα δεν είναι δυνατό, διότι αυτό θα οδηγούσε Πορτογάλους και Ισπανούς σε παρόμοια αιτήματα που δεν θα ήταν σε θέση να ικανοποιήσει η ΕΕ. Μια επιμήκυνση και μείωση των επιτοκίων είναι βέβαια εφικτά. Καμία πλευρά δεν θα πρέπει ωστόσο να απορρίψει τη ρητορική της προσέγγισης», αναφέρει το περιοδικό.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τίτλους όπως «Ρήξη μεταξύ Ελλάδα και ΕΕ», «Η Ελλάδα πετά έξω την τρόικα», «Τέλος της συνεργασίας με τους πιστωτές», «Η Ελλάδα σε τροχιά σύγκρουσης», και «Τέλος της περιόδου χάριτος για την Ελλάδα» ο γερμανικός τύπος αναφέρεται σήμερα στην επίσκεψη Ντάισελμπλουμ στην Αθήνα και τις δηλώσεις Βαρουφάκη ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί πλέον την συνεργασία με την τρόικα και ότι δεν θα ζητήσει παράταση του ελληνικού προγράμματος.

Ο Βαρουφάκης και η λιτότητα διχάζουν το Βερολίνο

Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίκεντρο των γερμανικών πολιτικών συζητήσεων, διχάζοντας το Βερολίνο.

Έντονη ήταν η αντίδραση των βουλευτών του συνασπισμού της καγκελαρίου Μέρκελ στις δηλώσεις του νέου υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας, Γιάννη Βαρουφάκη περί τέλους των διαπραγματεύσεων με την τρόικα. Η επικεφαλής της ευρω-ομάδας της CSU Ανγκέλικα Νίμπλερ έκανε λόγο για «πρόκληση αναμέτρησης» προς την ευρωζώνη και διαμηνύει ότι «υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει πλέον καμία οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα». Την ίδια στιγμή ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) Τόμας Μπαράις εκτιμά ότι η ελληνική κυβέρνηση υπερέβη την «κόκκινη» γραμμή και σε υψηλούς τόνους δηλώνει ότι «αυτό δεν επιτρέπεται να μείνει χωρίς συνέπειες. Τώρα πρέπει να εξεταστεί γρήγορα πώς μπορούν να σταματήσουν προς το παρόν περαιτέρω μέτρα βοήθειας και εγγυήσεις.»

Αντίθετα, ο επικεφαλής της ΚΟ του κόμματος της Αριστεράς, Die Linke, Γκρέγκορ Γκίζι, καταλογίζει την ευθύνη για την αντιπαράθεση με την Ελλάδα στην Μέρκελ. Σχολιάζοντας τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ο κ Γκίζι εκτιμά ότι ο νέος Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να συνεργαστεί πιο στενά με την Ισπανία την Ιταλία την Πορτογαλία αλλά και τη Γαλλία και βλέπει και τις υπόλοιπες υπερχρεωμένες χώρες να ακολουθούν το παράδειγμα της Ελλάδας και να παίρνουν επίσης αποστάσεις από την πολιτική της Άγκελα Μέρκελ. «Αυτό θα μπορούσε να στριμώξει την κυρία Μέρκελ» λέει χαρακτηριστικά.

ΝΤΑΪΣΕΛΜΠΟΥΜ .έφα:
Να μην τηρήσει το προεκλογικό της πρόγραμμα ζήτησε από τη νέα κυβέρνηση ο πρόεδρος της ευρωζώνης!!! Όπως έκανε ο Σαμαράς αλλά και άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη την εποχή της κρίσης. Τι ζήτησε δηλαδή; Ένα συστατικό στοιχείο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ζήτησε να ακυρωθεί! Η δημοκρατία βασίζεται, εκτός των άλλων, στα διαφορετικά προγράμματα των κομμάτων. Στις διαφορετικές προτάσεις διακυβέρνησης της χώρας. Αλλιώς έχουμε τύποις δημοκρατία. Και όμως αυτός ο αξιωματούχος της ΕΕ ζήτησε, χωρίς ντροπή, την αθέτηση των υποσχέσεων του κυβερνώντος κόμματος, με βάση τις οποίες ψηφίστηκε. Ποιος διαφωτισμός; Ποια αναγέννηση; Ποιος σεβασμός στον πολίτη; Η δημοκρατία (διάβαζε η δικτατορία) των αγορών είναι η μόνη που υπάρχει!! Αυτή αποφασίζει, αυτή διατάζει και όλοι εμείς πρέπει να υπακούμε. Πρώτη φορά όμως αυτό εκφράστηκε τόσο ανενδοίαστα. Χωρίς κανένας στην Ευρώπη να διαμαρτυρηθεί και να του ζήτηση την παραίτηση του.Ούτε τα προσχήματα δεν τηρούνται πια. Ξανά για αντίσταση πρέπει να συζητήσουμε....

Αισθάνομαι μια μεγάλη ανακούφιση. Έφυγαν. Ποιοί; Δεν μπορώ να το γράψω .Δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω. Όλο "κακές" λέξεις μου έρχονται. Αρχίζω σιγά - σιγά να μην αισθάνομαι υποτελής. Να μην αισθάνομαι αναξιοπρεπής. Δειλά - δειλά άρχισα να αισθάνομαι πολίτης. Έφυγε μια κυβέρνηση που αντιμετώπιζε σαν εχθρό της την κοινωνία και τους ανθρώπους. Σαν να μισούσε τις λαϊκές τάξεις και τη μεσαία τάξη. Μέσα στη γενική ανέχεια πλούτιζε με τις αποφάσεις της τους ολιγάρχες. Ένιωθα σαν να βρισκόμουν υπό μια "εσωτερική" κατοχή. Ημιυπόδουλος αισθανόμουν. Μέτρα επί μέτρων εναντίον των μισθωτών, των μικρομεσαίων,των συνταξιούχων, των αδύνατων που συνοδευόταν από μια σαδιστική παρουσία των μελών της κυβέρνησης στα μμε!!! Τώρα που άρχισε να ξαστερώνει σιγά- σιγά ο ουρανός αρχίζει να φαίνεται καθαρότερα η ανεπάρκεια τους, ο αμοραλισμός τους,ο κυνισμός τους. Η μόνη τους έγνοια να μη χάσουν την εξουσία και ας γίνει ολοκαύτωμα η χώρα. Πειθήνιοι απέναντι στους δανειστές και απολύτως αυταρχικοί απέναντι στην κοινωνία. Ποιό Σύνταγμα; Ποιές δικαστικές αποφάσεις; Ποιά βουλή; Οι εντολές της "αγίας τριάδας" αμέσως εκτελεστές!!! Χωρίς συζήτηση. Χωρίς σκέψη. Χωρίς ευθύνη. Χωρίς ευαισθησία. Έτσι νόμιζαν οι ανόητοι ότι θα μακροημέρευαν στην εξουσία!
Ας ελπίσουμε πως μια καινούργια μέρα ανατέλλει.

Νόαμ Τσόμσκι: Εξεγερτική λαϊκή αντίδραση η νίκη ΣΥΡΙΖΑ

Δήλωση

13:32 | 28 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 15:57 | 28 Ιαν. 2015

  

Δήλωση για το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έκανε στον ρ/σ Στο Κόκκινο ο σπουδαίος Αμερικάνος φιλόσοφος, συγγραφέας και ακτιβιστής, Νόαμ Τσόμσκι. Ο Τσόμκσι χαρακτηρίζει τη νίκη ΣΥΡΙΖΑ ως εξεγερτική λαϊκή αντίδραση στην τρόικα, που προμηνύει νίκες και για άλλους λαούς που δέχονται την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού.

Ολόκληρη η δήλωση Τσόμσκι:

«Η νίκη του Συριζα είναι, πιστεύω, μια εξεγερτική λαϊκή αντίδραση στις άγριες και καταστροφικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα από την Τρόικα, μια από πολλές παρόμοιες αντιδράσεις στην Ευρώπη, και μέχρι στιγμής αυτή που πρωταγωνιστεί. Θα υπάρξουν πολλά και πολύ σοβαρά εμπόδια στην προσπάθεια να εφαρμοστούν υγιείς και ανθρώπινες πολιτικές. Η επιτυχία δεν θα είναι μόνο νίκη για την Ελλάδα αλλά και για πολλούς άλλους που υπόκεινται στην επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στον παγκόσμιο πληθυσμό, επίθεση που παίρνει πολλές μορφές».

Από το tvxs

Νόαμ Τσόμσκι: «Ελπίζω στους Podemos και στον ΣΥΡΙΖΑ»

Νόαμ Τσόμσκι: «Ελπίζω στους Podemos και στον ΣΥΡΙΖΑ»

 
Όταν ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα έχει πάντα ανοιχτή την πόρτα του γραφείου του να σε υποδεχτεί, όποτε του το ζητήσεις, αυτό είναι η μεγαλύτερη χαρά για έναν δημοσιογράφο. Είναι η μεγαλύτερη τιμή για μένα. Παρακάτω, η αποκλειστική συνέντευξη που μου παραχώρησε στη Βοστόνη ο Νόαμ Τσόμσκι για τις εκλογές στην Ελλάδα, τον ΣΥΡΙΖΑ, την έννοια της Δημοκρατίας στην Ευρώπη της κρίσης, την διαγραφή του ελληνικού χρέους και το Grexit. 

Κάθε φορά που έρχομαι στο γραφείο σας για να σας συναντήσω, στις συζητήσεις μας εκφράζετε πάντα την ίδια βαθύτατη απαισιοδοξία για τη ρότα που έχει τραβήξει η Ευρώπη από το ξέσπασμα της κρίσης και μετέπειτα. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί λένε ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα και υπόσχονται ότι το 2015 θα είναι έτος ανάπτυξης για την ευρωπαϊκή οικονομία και τους πολίτες της. Μπορούμε πράγματι να μιλάμε για ευρωπαϊκό "success story"; 

Τα τελευταία χρόνια, κατά μία άποψη η Ευρώπη μοιάζει σαν να επιτελεί την αυτοκτονία της. Κατά μία άλλη άποψη όμως -την άποψη όσων είναι υπεύθυνοι για αυτήν την κατάσταση- πρόκειται για μία επιτυχία. Θεωρούν δηλαδή επιτυχία να υποσκάπτουν το κοινωνικό κράτος, να υπονομεύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, να ενισχύουν τη δύναμη οικονομικών οργανισμών χωρίς λογοδοσία, όπως της Budensbank και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που ευημερούν χάρη σε διαφόρων ειδών κρατικές διευκολύνσεις. Ίσως όχι στον απόλυτο βαθμό που θα ήθελαν, διότι ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κάποιες αντιστάσεις. Η ουσία όμως είνα ότι αλλοτριώνουν κάποιες από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της Ευρώπης τον προηγούμενο μισό αιώνα, που έχουν να κάνουν με κοινωνικά δημοκρατικές πολιτικές, οι οποίες δεν καταστρέφονται -ακόμα τουλάχιστον- ολοκληρωτικά, αλλά σίγουρα αποδυναμώνονται σε μεγάλο βαθμό. Μόνο έτσι εξηγείται η συνεχιζόμενη εμμονή της Ευρώπης σε προγράμματα σκληρής λιτότητας υπό συνθήκες βαθιάς ύφεσης, μία οικονομική πολιτική από την οποία ακόμα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο βλέπουμε ότι κρατάει διακριτικές αποστάσεις. 

Έχει όντως η Γερμανία το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για αυτήν την κατάσταση; 

Ασφαλώς και η Γερμανία έχει αυτήν τη στιγμή την μεγαλύτερη ευθύνη για όσα συντελούνται σήμερα στην Ευρώπη. Και με τον όρο Γερμανία εννοούμε τις οικονομικές ελίτ και τους οικονομικούς οργανισμούς στη χώρα, όπως η Budensbank, που επιβάλλουν δια της Γερμανίας στην Ευρώπη τις πολιτικές τους. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, πρέπει να πούμε ότι για την ώρα υπάρχει μία μικρή υπαναχώρηση. Για παράδειγμα, βλέπουμε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να κάνει κάποια βήματα προς την κατεύθυνση ανάληψης πρωτοβουλιών ανακούφισης από πολιτικές που μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί καταστροφικές. 

Την τελευταία φορά που σας συνάντησα, πριν περίπου έναν χρόνο, η Ελλάδα εξακολουθούσε να βρίσκεται στη δίνη της κρίσης. Σήμερα, οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι απαισιόδοξοι για όσα έπονται. Είναι δικαιολογημένο ένα τέτοιο αίσθημα; 

Ασφαλώς και η Ελλάδα δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση απ' ό,τι ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι πραγματικά μια καταστροφή. Κάθε νέο μέτρο σκληρής λιτότητας που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, επιδεινώνει την κατάσταση της χώρας, η οποία βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση απ' ό,τι ήταν πριν τις επιβληθούν αυτές οι πολιτικές. Για την ώρα, υπάρχει μία ελαφρά ανάκαμψη, αλλά η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση θα χρειαστεί πολλά χρόνια, για να μπορέσει η χώρα να επανέλθει στο σημείο που βρισκόταν πριν αρχίσουν να επιβάλλονται αυτά τα μέτρα λιτότητας. Κατά σύμπτωση, το ίδιο συμβαίνει και εδώ στις ΗΠΑ. Μεγάλη είναι η συζήτηση που γίνεται για την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας, αλλά αν δει κανείς με προσοχή τους αριθμούς, όπως παραδείγματος χάριν το ποσοστό του πληθυσμού που εργάζεται στο φάσμα των ηλικιών 25- 40 είναι κατά πολύ χαμηλότερο από το αντίστοιχο του 2008. Και στο ενδιάμεσο αυτών των χρόνων πολλά από τα προνόμια των εργαζομένων είτε απεμπολήθηκαν είτε καταργήθηκαν μαζί με την παράλληλη στασιμότητα ή ακόμα και μείωση στους μισθούς. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που οι τράπεζες τα πάνε πολύ καλά και οι πλούσιο και ισχυροί έχουν γίνει στο διάστημα αυτό ακόμα πλουσιότεροι και ισχυρότεροι. Και όλα αυτά «βαφτίζονται» κι εδώ στην Αμερική «οικονομική επιτυχία». Η Ελλάδα είναι προφανώς σε πολλαπλάσια χειρότερη θέση, όπως γνωρίζετε καλύτερα από μένα... 

Η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα περιστρέφεται ως ένα σημείο γύρω από το αν πρέπει οι Ευρωπαίοι να προβούν και σε νέα διαγραφή του ελληνικού χρέους, το οποίο αυτήν τη στιγμή έχει μετατοπιστεί από τις αγορές στα δικά τους χέρια. Θα ήταν παράλογη μία τέτοια απαίτηση εκ μέρους της Ελλάδας; 

Υπάρχουν πολλές παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπ' όψη. Η πρώτη είναι αν κάτι τέτοιο είναι πράγματι ρεαλιστικό, και η δεύτερη αν είναι δίκαιο. Είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Η άποψή μου είναι ότι μία διαγραφή του χρέους για την Ελλάδα είναι δίκαιη. Υπάρχει μια έννοια στην διεθνή οικονομική θεωρία, που μάλιστα εισήχθη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και έχει να κάνει με το επαχθές χρέος, δηλαδή το χρέος που δεν πρέπει να αποπληρωθεί. Οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την έννοια του επαχθούς χρέους όταν κατέλαβαν την Κούβα και δήλωσαν ότι δεν προτίθενται να πληρώσουν το χρέος που όφειλε στην Ισπανία. Το επιχείρημα των ΗΠΑ ήταν ότι το χρέος της Κούβας δεν ήταν νόμιμο, με το σκεπτικό ότι δεν ήταν χρέος που το δημιούργησαν οι πολίτες της Κούβας αλλά οι μέχρι πρότινος εξουσιαστικές δυνάμεις στη χώρα. Και αυτή η αντίληψη έγινε αποδεκτή από το διεθνές δίκαιο σε μία σειρά αντίστοιχων περιπτώσεων και είναι αρκετά λογική. Αν πάμε στην περίπτωση της Ελλάδας, διερωτάται κανείς: ο ελληνικός λαός πήρε αυτά τα δάνεια; Είναι οι Έλληνες που χρωστούν αυτό το χρέος της Ελλάδας; Προφανώς όχι. Τότε προκύπτει το επόμενο ερώτημα: γιατί λοιπόν να το πληρώσουν; Πρόκειται για επαχθές χρέος, ως αποτέλεσμα διεφθαρμένων διοικήσεων και οργανισμών που περιλαμβάνουν ασφαλώς και τις τράπεζες, οι οποίες δημιούργησαν κέρδη δανειζόμενες χρήματα με κριτήρια βάσει των οποίων δεν θα έπρεπε να είχαν δανειστεί καθώς γνώριζαν ότι τα δάνεια αυτά δεν θα αποπληρώνονταν. Είναι αποτέλεσμα της διαχείρισης εκ μέρους των διεφθαρμένων πολιτικών της Ελλάδας και πολλών άλλων που κέρδισαν με αυτόν τον τρόπο πολλά χρήματα βγάζοντάς τα στο εξωτερικό. Αυτοί είναι που πρέπει να πληρώσουν το σημερινό χρέος της Ελλάδας και όχι οι Έλληνες. Και εδώ τώρα πάμε στην παράμετρο του κατά πόσον μία τέτοια διαγραφή χρέους είναι ρεαλιστική. Αυτό είναι αρκετά περίπλοκο. Ακόμα και το ΔΝΤ έχει επιδείξει την ανάγκη αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους ως μία εύλογη και απαραίτητη επιλογή. Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που δεδομένης της εμμονικής απόρριψης μιας τέτοιας επιλογής από το Ευρωπαϊκό σύστημα, το ΔΝΤ φαντάζει... «ριζοσπαστικά αριστερό» σε σύγκριση με τη συμπεριφορά και τη στάση των Ευρωπαίων. 

Μέρος της ανασφάλειας που νιώθουν οι Έλληνες είναι απόρροια και της αγωνίας τους αν η Ελλάδα θα κρατηθεί στο ευρώ ή θα εκδιωχθεί από την «οικογένεια» της ευρωζώνης. Υπάρχει τέτοιος κίνδυνος; Και επίσης ποια είναι η άποψή σας: θα ήταν απειλητική για τη χώρα μία τέτοια εξέλιξη; 

Αμφιβάλλω για το αν η Ελλάδα εξαναγκαστεί να φύγει από το ευρώ, αλλά θα μπορούσε ίσως να συμβεί. Η άποψή μου είναι ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι αναγκαστικά μια τραγωδία για την Ελλάδα. Αν η Ελλάδα είχε την δική της ισοτιμία, θα μπορούσε κατ' αρχάς να βοηθηθεί μέσω των εξαγωγών να βγει από την κρίση. Σίγουρα όμως η χώρα θα τιμωρούνταν σκληρά από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς αλλά και από το σύστημα των πολιτικών ισορροπιών στην ευρωζώνη, και αυτό θα ήταν σίγουρα επώδυνο. Σε κάθε περίπτωση θα είναι μια περίπλοκη εξέλιξη. Αλλά η δική μου προσωπική εκτίμηση είναι ότι η Ελλάδα δεν θα σπρωχθεί για να εκδιωχθεί από το ευρώ. 

Κάποιοι εκτιμούν ότι μακροπρόθεσμα θα είναι η ίδια η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας που θα αναγκαστεί να πάρει την απόφαση να εγκαταλείψει η χώρα οικειοθελώς το ευρώ, καθώς η κοινωνία δεν θα αντέχει άλλο τις πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης. Είναι πιστευτό ένα τέτοιο σενάριο; 

Είναι ένα σενάριο που έχει ίσως κάποιες πιθανότητες να συμβεί. Εκτιμώ όμως ότι αν η ίδια η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας πάρει μία τέτοια απόφαση αποχώρησης από το ευρώ, αυτή η απόφαση για να έχει κάποια επιτυχία θα πρέπει να συνδυαστεί με αντίστοιχες αποφάσεις πολιτικών ηγεσιών άλλων χωρών της ευρωζώνης που βρίσκονται σε εξίσου κακή κατάσταση με την Ελλάδα. Πάρτε για παράδειγμα την Ισπανία. Πριν την κρίση του 2008, το κράτος της Ισπανίας είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό. Δεν ήταν η δημοσιονομική κατάσταση αυτή που προκάλεσε την κρίση στην Ισπανία αλλά τα εγκλήματα που διέπραξαν οι τράπεζες. Το ίδιο και στην Ιρλανδία. Τα εγκλήματα των τραπεζιτών κλήθηκαν να τα πληρώσουν οι Ιρλανδοί. Αντιστοίχως και στις ΗΠΑ, τα ίδια τραπεζικά εγκλήματα ήταν αυτά που δημιούργησαν την κρίση. 

Όπως και στις εκλογές του 2012, έτσι και σε αυτές τις εκλογές στην Ελλάδα ξεδιπλώνεται εκ μέρους των Ευρωπαίων μία άλλοτε άμεση και άλλοτε έμμεση προσπάθεια να παρέμβουν στα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, υποδεικνύοντας στους Έλληνες πολίτες -άλλοτε με ωμό κι άλλοτε με συγκεκαλυμμένο τρόπο- την ενδεδειγμένη κατά την άποψή τους πολιτική επιλογή για τη χώρα. Τι συμβολίζουν τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές στη σημερινή Ευρώπη; 

Ο τρόπος με τον οποίον οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης επιχειρούν να παρέμβουν άμεσα ή έμμεσα στα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα είναι η αντανάκλαση των αντιδημοκρατικών ενστίκτων αυτών των ευρωπαϊκών ελίτ. Πάντα ήταν κατ' ουσίαν αντιδημοκρατικές, ωστόσο με αφορμή την οικονομική κρίση έχουν φθάσει σε σημείο ακραίων αντιδημοκρατικών συμπεριφορών. Αυτό το απέδειξαν άλλωστε μερικά χρόνια πριν, όταν ο Παπανδρέου επιχείρησε έστω και να αρθρώσει την πρότασή του για δημοψήφισμα, ώστε οι πολίτες της Ελλάδας να αποφασίσουν αν συμφωνούν ή όχι με τα μέτρα λιτότητας που προέκριναν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και τα τραπεζικά συμφέροντα. Η αντίδραση όλων ήταν να αποκηρύξουν τον Παπανδρέου για τον λόγο ότι τόλμησε να καταθέσει την άποψη ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να εκφράσουν την άποψή τους για τις έξωθεν επιβαλλόμενες πολιτικές. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ουδείς καυτηρίασε με τον τρόπο που θα έπρεπε την αντίδρασή τους, λαμβάνοντας σχεδόν όλοι ως δεδομένο ότι ζούμε σε μια εποχή αντιδημοκρατικής ανωμαλίας και αποδεχόμενοι, εκ προοιμίου, ότι κάθε προσπάθεια αλλαγής αυτής της κατάστασης δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Αξίζει να δει κανείς τα στατιστικά στοιχεία που δείχνουν πόσοι ψήφισαν στις πρόσφατες ενδιάμεσες αμερικανικές εκλογές πριν μερικούς μήνες. Είναι να εκπλήσσεται κανείς αν δει ότι η συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές ήταν τόσο χαμηλή όσο στο επίπεδο των αρχών του 19ου αιώνα, αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς ότι τότε δεν είχαν δικαίωμα ψήφου οι δούλοι, οι γυναίκες, αλλά και οι λευκοί άνδρες αν δεν εκπλήρωναν κάποια συγκεκριμένα περιουσιακά και ιδιοκτησιακά κριτήρια. Υπήρχε λοιπόν τότε ένα πολύ περιορισμένο εύρος εκλογικού σώματος που είχε δικαίωμα ψήφου στις εκλογές, το οποίο είναι αντίστοιχο με όσους συμμετέχουν σήμερα στις εκλογικές διαδικασίες παρά την άρση όλων των αποκλεισμών. Και αν δείτε σήμερα ποιοι δεν ψηφίζουν είναι οι άνθρωποι που δεν εκπροσωπούνται από την κυβέρνηση και τις σημερινές πολιτικές ελίτ. Από κάθε πλευρά κι αν εξετάσει κανείς το θέμα, θα διαπιστώσει ότι το έλλειμμα Δημοκρατίας σήμερα είναι υπαρκτό. 

Κατά την τηλεφωνική συζήτησή μας τις προάλλες, μου εκφράσατε την άποψη ότι κάτι αρχίζει να κινείται πολιτικά στην Ευρώπη, αναφερόμενος στην Ισπανία και την Ελλάδα... 

Αυτήν τη στιγμή οι κατεστημένες πολιτικές ελίτ στην Ευρώπη ανησυχούν από τη ραγδαία άνοδο που έχουν δημοφιλή κινήματα, όπως οι Podemos στην Ισπανία, οι οποίοι πιθανότατα να κερδίσουν τις εκλογές. Κάτι που είναι εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς ότι πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχαν καν στο πολιτικό προσκήνιο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Οι επιπτώσεις των ακολουθούμενων πολιτικών στην Ευρώπη είναι τόσο καταστροφικές για την κοινωνία, και είναι κατ' επέκταση αναμενόμενη η ενίσχυση τέτοιων δυνάμεων που εναντιώνονται σε αυτές τις πολιτικές. 

Έχουν οι ελίτ της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης στην Ευρώπη λόγο να φοβούνται αυτές τις νέες αναδυόμενες πολιτικές δυνάμεις; 

Ασφαλώς και οι κατεστημένες ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ έχουν κάθε λόγο να φοβούνται την άνοδο τέτοιων κινημάτων, καθώς θεωρούν ότι αν έρθουν στην εξουσία ενδέχεται να ακυρώσουν τα σχέδια των πολιτικών που εφαρμόζουν αυτήν τη στιγμή, ιδιαίτερα στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Δυνάμεις όπως οι Podemos στην Ισπανία και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα απειλούν το κράμα συμφερόντων που συναπαρτίζεται από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τη δύναμη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Τα συμφέροντα αυτά είναι ιδιαίτερα ανήσυχα και προς το παρόν ευελπιστούν ότι θα καταφέρουν τελικά να ενσωματώσουν αυτές τις πολιτικές δυνάμεις μέσα στο δικό τους, γνωστό μέχρι σήμερα, σύστημα λειτουργίας τους. Ίσως όμως δεν θα είναι εύκολο να το πετύχουν κάτι τέτοιο. 

Πιστεύετε ότι αν τέτοια κινήματα όπως οι Podemos και ο ΣΥΡΙΖΑ έρθουν στην εξουσία θα αντιμετωπίσουν τον πειρασμό του συμβιβασμού; 

Θα υπάρξουν σίγουρα πολλοί πειρασμοί για να τους προσελκύσουν σε συμβιβασμό. Ωστόσο, υπάρχουν δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει, οι οποίες θα μπορούσαν να ακολουθηθούν και να οδηγήσουν στην αντιστροφή πολλών επιζήμιων οικονομικών πολιτικών για τις κοινωνίες της Ευρώπης. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πώς σε σύγκριση με την Ευρώπη, οι ΗΠΑ μοιάζουν να ακολουθούν μια περισσότερο προοδευτική οικονομική πολιτική. 

Για τον Αλέξη Τσίπρα, τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και ενδεχόμενο μελλοντικό Πρωθυπουργό, τι άποψη έχετε; 

Είμαι διστακτικός στο να πω αν ο Τσίπρας είναι καλός ή κακός, καθώς δεν γνωρίζω λεπτομερώς την καριέρα του και την μέχρι σήμερα διαδρομή του. Γενικά θα μπορούσα να πω ότι οι πολιτικές που προτείνει έχουν νόημα. Σε ό,τι αφορά όμως την προσωπική του ικανότητά να τις υλοποιήσει, είναι κάτι για το οποίο, προς το παρόν, δεν έχω καθαρή εικόνα γιατί δεν γνωρίζω αρκετά πράγματα για εκείνον. 

Στην Ελλάδα το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «η Ευρώπη αλλάζει». Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την Ευρώπη;

Σίγουρα τέτοιες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη. Για παράδειγμα οι Podemos στην Ισπανία έχουν διατυπώσει δημόσια και αρκετά λεπτομερειακά τις εναλλακτικές λύσεις που προτείνουν, και οι οποίες δείχνουν να έχουν νόημα. Ασφαλώς αν αυτές εφαρμοστούν θα είναι επώδυνες για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, αλλά σίγουρα θα είναι ευεργετικές για τον κόσμο. 

Έχετε δηλαδή προσδοκίες για κάτι καλύτερο από αυτά τα κινήματα των Podemos στην Ισπανία και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα; 

Δεν θα το έλεγα προσδοκίες, αλλά σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχει ένας λόγος για να ελπίζει κανείς. Γιατί, άλλωστε, ξέρετε, η έννοια του «προσδοκώ» είναι πιο ισχυρή από την έννοια του «ελπίζω». 

Πηγή: http://www.protagon.gr 

Τι χρωστάνε στις τράπεζες οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το γαϊτανάκι της διαπλοκής με τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Τι χρωστάνε στις τράπεζες οι μεγαλοεπιχειρηματίες και το γαϊτανάκι της διαπλοκής με τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Εκτίναξη της παγκόσμιας ανεργίας τα επόμενα τέσσερα χρόνια

Καμπανάκι

11:50 | 20 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 11:51 | 20 Ιαν. 2015

  

Κατά τουλάχιστον 11 εκατομμύρια αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός των ανέργων μέσα στα τέσσερα επόμενα χρόνια. Οι ανισότητες στον κόσμο θα επιδεινωθούν. Οι προειδοποιήσεις έρχονται από την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) που σήμερα δημοσιοποίησε την τελευταία έκθεσή της.
 

Το 2019, πάνω από 219 εκατομμύρια άνθρωποι ενδέχεται να βρίσκονται χωρίς δουλειά, σύμφωνα με την έκθεση. «Περισσότερες από 61 εκατομμύρια θέσεις εργασίας χάθηκαν αφότου άρχισε η παγκόσμια κρίση το 2008 και οι προβολές μας δείχνουν ότι η ανεργία θα συνεχίσει να επιδεινώνεται ως το τέλος της δεκαετίας. Αυτό σημαίνει πως η κρίση της απασχόλησης απέχει πολύ από το τέλος της» δήλωσε ο γενικός διευθυντής της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας Γκάι Ράιντερ.

Παρά το γεγονός ότι η κατάσταση της απασχόλησης βελτιώθηκε στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία ή τη Βρετανία, παραμένει και θα παραμείνει αντιθέτως δύσκολη σε πολλές προηγμένες οικονομίες, κυρίως στην Ευρώπη. «Οι πολιτικές λιτότητας, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, συνέβαλαν στη θεαματική αύξηση της ανεργίας. Δεν πιστεύω πως ήταν αναπόφευκτες» δήλωσε ο Ράιντερ.

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας δεν βλέπει σημαντική μείωση της ανεργίας στη Γαλλία μέχρι το 2017, οπότε το ποσοστό της πρόκειται να περάσει ελαφρώς κάτω από το 10% (9,9%), το επίπεδο του 2015. Στη Γερμανία, η ανεργία μπορεί μάλιστα να αυξηθεί και να φθάσει το 5% (έναντι 4,7% φέτος).

Στην έκθεση της επισημαίνεται πως οι προοπτικές της απασχόλησης επιδεινώθηκαν πολύ στον αραβικό κόσμο και σε ορισμένες περιοχές της λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, κυρίως εξαιτίας της μεγάλης πτώσης των τιμών του πετρελαίου και του αερίου. Αντιθέτως η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να βελτιώσει τις προοπτικές της απασχόλησης σε πολυάριθμες προηγμένες οικονομίες και σε πολλές ασιατικές χώρες.

Οι εργαζόμενοι ηλικίας 15 ως 24 ετών, οι οποίοι έχουν ήδη πληγεί ιδιαίτερα από την τρέχουσα κρίση με το παγκόσμιο ποσοστό ανεργίας γι' αυτή την ηλικιακή ομάδα να φθάνει σχεδόν το 13%, θα συνεχίσουν να πλήττονται έντονα τα επόμενα χρόνια, αλλά με άνισο τρόπο.

Ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες η ανεργία των νέων αναμένεται να μειωθεί συνολικά μέχρι το 2019 (πρόκειται να σημειώσει πτώση μεγαλύτερη των τριών μονάδων στην Ισπανία ή την Ελλάδα), αναμένεται να γνωρίσει σημαντική αύξηση στη Μέση Ανατολή (άνοδος μέχρι μια μονάδα στη Σαουδική Αραβία, ακόμη και οκτώ στο Ομάν) και στη νοτιοανατολική Ασία (άνοδος μέχρι δύο μονάδες στην Κίνα ή στη Μαλαισία).

Ο οργάνωση του ΟΗΕ υπογραμμίζει στο πλαίσιο αυτό, εκτός από τις αυξανόμενες και επίμονες ανισότητες, τις αβέβαιες προοπτικές σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις σε επιχειρήσεις. «Εφόσον το χαμηλό επίπεδο των μισθών υποχρεώνει τους ανθρώπους να καταναλώνουν λιγότερο και οι επενδύσεις παραμένουν χαμηλές, αυτό έχει προφανώς αρνητικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη» εκτιμά ο Ράιντερ.

«Σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες, οι εισοδηματικές ανισότητες πλησιάζουν πλέον τα επίπεδα που παρατηρούνται στις αναδυόμενες οικονομίες. Αντίθετα αυτές οι τελευταίες έχουν πραγματοποιήσει προόδους μειώνοντας το υψηλό επίπεδο των ανισοτήτων» πρόσθεσε.

Ο Ράιντερ δήλωσε πως οι παγκόσμιοι ηγέτες που θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα στο Νταβός είναι πιθανό να συμφωνήσουν πως η ανισότητα είναι ένα πρόβλημα, αλλά είναι μάλλον απίθανο να κάνουν κάτι γι' αυτό.

^{Διαβάστε επίσης:
2016: το 1% του πληθυσμού θα κατέχει πάνω από το 50% του πλούτου}

Ο επικεφαλής της ΔΟΕ, ο οποίος πρόκειται να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, επισήμανε πως ένα χαρακτηριστικό αυτής της ετήσιας συνάντησης είναι το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις των συμμετεχόντων πάνω στο ζήτημα των ανισοτήτων.

Σύμφωνα με την έκθεση, οι εισοδηματικές ανισότητες θα συνεχίσουν να αυξάνουν, καθώς το 10% των πλουσιότερων θα κατέχει το 30% ως 40% των συνολικών εισοδημάτων ενώ το 10% των φτωχότερων θα πρέπει να αρκεστεί στο 2% ως 7%.

Η ΔΟΕ προειδοποιεί πως η κοινωνική αστάθεια είναι ιδιαίτερα οξυμένη στις χώρες και τις περιφέρειες όπου η ανεργία των νέων είναι υψηλή ή αυξάνεται με ταχύτητα. Υπογραμμίζει δε πως ο αριθμός των κοινωνικών ταραχών είναι σήμερα «10% πιο αυξημένος απ' ό,τι πριν από την κρίση» του 2008.
 Από το tvxs

2016: το 1% του πληθυσμού θα κατέχει πάνω από το 50% του πλούτου

Wealth

12:15 | 19 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 12:20 | 19 Ιαν. 2015

  

Την στιγμή που το μισό του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια του 1%, νέα έκθεση της Oxfam προειδοποιεί για την διεύρυνση των ανισοτήτων, λίγες ημέρες πριν από την Σύνοδο Κορυφής του οικονομικού φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας.
 

Πολιτικοί και δισεκατομμυριούχοι συγκεντρώνονται στην Ελβετία αυτή την βδομάδα στο πλαίσιο του οικονομικού φόρουμ. Την ίδια ώρα, η νέα έκθεση της Oxfam δείχνει ότι έως το 2016, με βάση τις σημερινές τάσεις, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατέχει περισσότερο πλούτο απ' ότι το υπόλοιπο 99%.

Πριν από την ετήσια συνεδρίαση αυτής της εβδομάδας του παγκόσμιου φόρουμ, η φιλανθρωπική οργάνωση Oxfam θα ζητήσει από τους συμμετέχοντες στο Νταβός να κάνουν πράξη τις δεσμεύσεις τους για να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Σύμφωνα με μελέτη της βρετανικής οργάνωσης, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το 1% παγκοσμίως διαμορφώθηκε στο 44% το 2009, στο 48% το 2014 και θα ξεπεράσει το 50% το 2016.

Η Oxfam ζητά από τα κράτη την υιοθέτηση ενός σχεδίου καταπολέμησης των ανισοτήτων, με αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, προώθηση των δωρεάν δημόσιων υπηρεσιών, μεγαλύτερη φορολόγηση του κεφαλαίου έναντι της εργασίας, θεσμοθέτηση κατώτερων μισθών και θέσπιση μέτρων κοινωνικής προστασίας για τους φτωχότερους.

Το 2014, τα μέλη της παγκόσμιας ελίτ κατείχαν κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Το υπόλοιπο του ενός πέμπτου (20%) των πλουσιοτέρων κατέχει το 46% της παγκόσμιας περιουσίας, τη στιγμή που το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν μοιράζεται παρά το 5,5% που απομένει σύμφωνα με την Oxfam.

Η διευθύντρια της οργάνωσης, Γουίνι Μπιανγίμα, ζητά την «οργάνωση εντός του έτους παγκόσμιας συνόδου κορυφής για τις χρηματοπιστωτικές-φορολογικές υποθέσεις, ώστε να ξαναγραφτούν οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί κανόνες».

Σε συνέντευξη της στην Guardian είπε ότι «οι διαστάσεις των ανισοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα είναι κολοσσιαίες, το χάσμα ανάμεσα στις μεγάλες περιουσίες και τον υπόλοιπο πληθυσμό μεγαλώνει με ταχείς ρυθμού» και κάλεσε τους ηγέτες των χωρών του κόσμου να πλήξουν «τα ιδιωτικά συμφέροντα των μεγάλων που θέτουν εμπόδια στη διαμόρφωση ενός κόσμου μεγαλύτερης δικαιοσύνης και ευημερίας».

Πέρυσι η Oxfam είχε παρουσιάσει στο Νταβός έκθεση που έδειχνε ότι οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι στον πλανήτη κατέχουν τον ίδιο πλούτο με αυτόν που κατέχουν οι 3,5 δισεκατομμύρια των φτωχότερων ανθρώπων του παγκόσμιου πληθυσμού.

Ο πλούτος των 80 πλουσιότερων ανθρώπων διπλασιάστηκε το διάστημα 2009-2014. Πάνω από το 1/3 των 1.645 δισεκατομμυριούχων που περιλαμβάνονται στη λίστα του Forbes κληρονόμησαν ένα μέρος ή όλο τον πλούτο τους, ενώ το 20% έχουν συμφέροντα στον χρηματοοικονομικό τομέα. Οι πλουσιότεροι είναι αυτοί που υπόκεινται στο προνομιακό καθεστώς της υποφορολόγησης.

Από το tvxs

Πως η τρόικα κυβερνούσε με mail

Email Υποτέλειας

16:06 | 18 Ιαν. 2015

Τελευταία ανανέωση 16:44 | 18 Ιαν. 2015

  

Τη σχέση υποτέλειας ανάμεσα στην απερχόμενη κυβέρνηση και την τρόικα καταδεικνύουν mail μεταξύ του πρωθυπουργικού και των υπουργικών γραφείων με την τρόικα. Συμπερασματικά: Μια ομάδα τεχνοκρατών της τρόικας και υπαλλήλων σε υπουργεία ήταν αυτοί που κυβερνούσαν τη χώρα μέχρι σήμερα.

Μέσω των e-mails, που έφερε στη δημοσιότητα το περιοδικό Hot Doc, μεταξύ άλλων αποκαλύπτεται πως οι εντολές της τρόικας εμφανίζονταν ως αναγκαιότητες και όπως κυνικά ομολογούν μεταξύ τους το μέλημα είναι τα μέτρα τα οποία παίρνονται να μην μπαίνουν υπό την έγκριση του Κοινοβουλίου. Επίσης το ζήτημά τους δεν είναι το κοινωνικό κόστος από τα μέτρα, αλλά το κοινοβουλευτικό και μέλημά τους πως θα παρουσιάσουν τα μέτρα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξουν αντιδράσεις στο κοινοβούλιο. Πρωταγωνίστρια στα mail που δημοσιεύονται είναι η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Άννα Στρατινάκη, η οποία όπως αναφέρεται και στο δημοσίευμα του Hot Doc, παραγκωνίζοντας τον ίδιο τον υπουργό Γιάννη Βρούτση, γίνεται προνομιακός συνομιλητής του Αντώνη Σαμαρά. Επιπλέον αρκετοί από τους συνομιλητές φαίνεται πως εμπλέκονται και οικονομικά με τις αναθέσεις έργου από την τρόικα. Δηλαδή, εμφανίζονται να προτείνουν λύσεις εναρμονισμού με τις επιταγές της τρόικας, από τις οποίες ευνοούνται οι ίδιοι, όπως σε θέματα που αφορούν την Παιδεία.

Για τις ομαδικές απολύσεις

Σχετικά με την ηλεκτρονική αλληλογραφία μεταξύ Στρατινάκη και Σαμαρά το μεγαλύτερο μέρος αφορά στις ομαδικές απολύσεις. Η Στρατινάκη προτείνει στον Σαμαρά χειρισμούς για να βγάλουν την κυβέρνηση από το αδιέξοδο των ομαδικών απολύσεων, που επιβάλλει η τρόικα. Δηλαδή, προτείνει κινήσεις, ώστε το θέμα να μην κριθεί στο Κοινοβούλιο, αλλά να παρακαμφθεί η ανάγκη νομοθέτησης από το Κοινοβούλιο. Προτείνει, μάλιστα, στον πρωθυπουργό το "αφήγημα" που θα χρησιμοποιηθεί ώστε να παραπλανηθεί η κοινή γνώμη. Για το θέμα των απολύσεων υπάρχει και σχετικό mail από τον Ματιάς Μορς, του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην τρόικα, στις 12 Δεκεμβρίου 2013, ο οποίος δίνει εντολές για τον τρόπο που θα ρυθμιστεί το θέμα.

Νωρίτερα στις 27 Νοεμβρίου του 2013, σύμφωνα πάντα με το Hot Doc, η Άννα Στρατινάκη στέλνει στο πρωθυπουργικό γραφείο ένα έγγραφο «ΑΚΡΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΝΑΚΗ». Παραλήπτες στο γραφείο του πρωθυπουργού είναι η γραμματέας του πρωθυπουργού, Κατερίνα Σινάνογλου, και ο σύμβουλός του, Σταύρος Παπασταύρου. Στο κείμενο, που επισυνάπτεται στο mail, η Στρατινάκη προτείνει, μετά από συνάντηση με την τρόικα, τρόπο για να περάσουν οι ομαδικές απολύσεις χωρίς να εμφανιστεί ως προώθηση ομαδικών απολύσεων. Στόχος της πρότασης είναι να μην μπει το θέμα ως νόμος στο Κοινοβούλιο, αλλά να κρυφτεί, ώστε απ’ ό,τι φαίνεται να ικανοποιηθεί η τρόικα. Γράφει συγκεκριμένα: «Δεν θα ήταν συνεπές να προκληθεί κοινοβουλευτική ανωμαλία, όταν μπορούμε να προτείνουμε και να εφαρμόσουμε λύσεις που μας δίνουν το επιδιωκόμενο. Η έκδοση εγκυκλίου, που μπορεί να γίνει άμεσα ερμηνεύοντας το άρθρο 3 του νόμου 1387/1983, όπως ισχύει, μας κλείνει το κενό που υπάρχει».

Λίγο παρακάτω στο κείμενο, σημειώνει η γενική γραμματέας πώς μπορεί να παρακαμφθεί το δικαίωμα αρνησικυρίας που έχει ο υπουργός, δηλαδή το δικαίωμά του να μην υπογράφει τις ομαδικές απολύσεις. «Σύμφωνα με το νόμο, “ο εργοδότης μπορεί να πραγματοποιήσει ομαδικές απολύσεις στην έκταση που καθορίζει η απόφαση του Νομάρχη ή του Υπουργού Εργασίας”. Σε κάθε περίπτωση, αν παρέλθει άπρακτη η προθεσμία του νόμου για έκδοση Υπουργικής Απόφασης, τότε ενεργοποιείται το επόμενο εδάφιο της διάταξης σύμφωνα με το οποίο “εάν δεν εκδοθεί τέτοια απόφαση μέσα στις προβλεπόμενες προθεσμίες, οι ομαδικές απολύσεις πραγματοποιούνται στην έκταση που δέχθηκε ο εργοδότης κατά τις διαβουλεύσεις”, δηλαδή με ό,τι αυτός είχε προτείνει εξ αρχής. Συνεπώς, ένα θέμα που μπορεί άμεσα να επιλυθεί, γιατί να του δώσουμε άλλη διάσταση;». Στη συνέχεια, η Στρατινάκη προτείνει να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός εξεταζόμενων όρων για τις αιτήσεις ομαδικών απολύσεων, ένα νέο δηλαδή Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, η σύνθεση του οποίου δημιουργεί συσχετισμούς των απολύσεων.

Στις 12 Δεκεμβρίου ο Ματιάς Μορς στέλνει ένα ακόμη mail προς τους Στουρνάρα και Βρούτση για τις ομαδικές απολύσεις. Προτείνει να «πειραχτεί» το υπάρχον νομικό πλαίσιο (όπως πρότεινε η Στρατινάκη). Στις 26 Φεβρουαρίου, με υπουργική απόφαση, η αρμοδιότητα για τις ομαδικές απολύσεις μεταφέρεται στον γενικό γραμματέα του υπουργείου Εργασίας, δηλαδή στην Στρατινάκη. Δύο ημέρες αργότερα ακολουθεί ένα ακόμη mail από την Στρατινάκη προς τον πρωθυπουργό στο οποίο προτείνεται ο τρόπο για να εμφανιστεί στην κοινή γνώμη η απαίτηση της τρόικας ως απόφαση της κυβέρνησης:

Όπως αναφέρεται στο mail, που δημοσιεύει το Hot Doc: «Επειδή τις σκέψεις μου με πάσα ειλικρίνεια Σας τις καταθέτω, πιστεύω ότι ως κύρια βάση κατά την διαπραγμάτευση δεν πρέπει να παρατήσουμε, αλλά να υποστηρίξουμε με σθένος την “κατασκευή” μας, απαιτώντας αναλογούντα χρόνο για crash test (τουλάχιστον 6μηνο) και να κριθούμε εκ των αποτελεσμάτων μας, αλλά επικουρικώς σε περίπτωση που πρέπει να νομοθετήσουμε με το στοιχείο του κατεπείγοντος, και δεν καταφέρουμε στη διαπραγμάτευση να πάρουμε χρόνο, ώστε η δράση να μετατεθεί, ως προς την αξιολόγησή της χρονικά πιο κάτω, κατά την άποψή μου το “αφήγημα” μπορεί να λέει το εξής:

-ΔΕΝ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ Η ΤΡΟΪΚΑ
-ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΟΧΥΡΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΝΟΜΟ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΤΟΥ, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ, ΩΡΙΜΟΥ ΤΡΙΜΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ».

«Δηλώνω παρούσα σε κάθε δυσκολία, δεν κιοτεύω, σκέφτομαι, αγωνίζομαι και μάχομαι αγόγγυστα, όπως όλη Σας η ομάδα, όπως Εσείς που μας δίνεται το παράδειγμα. Υ.Σ. (Τώρα συνειδητοποιώ και εγώ με τη σειρά μου πόσους νόμους, υπουργικές αποφάσεις, εγκυκλίους και επικαιροποιήσεις έχω φτιάξει όλα αυτά τα χρόνια στα εργασιακά)», κλείνει το mail της Στρατινάκη.

Η “ειδική αποστολή” σε ΑΓΕΤ και Χαλυβουργία

Όπως προκύπτει από τα mail η Στρατινάκη είχε αναλάβει και την ειδική αποστολή να έρθει σε επαφή με τους ιδιοκτήτες της ΑΓΕΤ και της Χαλυβουργίας, για το θέμα των ομαδικών απολύσεων. Το Hot Doc γράφει: “Η ΑΓΕΤ είχε ζητήσει να γίνουν ομαδικές απολύσεις, αλλά το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας δεν τις είχε εγκρίνει. Η Στρατινάκη, όπως περιγράφει στο mail της στον πρωθυπουργό, επικοινωνεί με τους βιομηχάνους και τους καθοδηγεί στο τι να κάνουν.” Σκοπός των επαφών είναι να ικανοποιηθεί η τρόικα με την ενεργοποίηση των ομαδικών απολύσεων.

«Ήρθα σε επικοινωνία με τους νομικούς συμβούλους της ΑΓΕΤ, που τους ενημέρωσα για την ομόφωνη απόφαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας, την οποία μάλιστα αγνοούσαν πλήρως. Μετά τη νομική συζήτηση φάνηκε να συμφωνούν στο να προτείνουν στον πελάτη τους μια αίτηση θεραπείας επί της παλιάς απορριπτικής απόφασης του Υπουργού Εργασίας στο αίτημά τους για ομαδικές απολύσεις, μια και κατάλαβαν ότι η απόφαση του ΑΣΕ δημιουργεί νέα πραγματικά δεδομένα, τα οποία δεν υπήρχαν πριν από ένα χρόνο, πράγμα που όπως υποστήριξα, επιτρέπει στη διοίκηση μετά από ενεργοποίηση του αντίστοιχου ένδικου μέσου να “ξανακρίνει”, υπό νέους όρους πλέον το αίτημά τους. Συνεπώς  αναμένω εξέλιξη. Ο λόγος που πρότεινα το ένδικο βοήθημα της αίτησης θεραπείας, ήταν διότι ήθελα να μην χάσουν χρόνο με 20ήμερη επαναληπτική διαβούλευση, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν εντάσεις και καθυστερήσεις», γράφει σε mail της για την επαφή της με την ΑΓΕΤ.

Για την επαφή της με τη βιομηχανία «Χαλυβουργία» του Μάνεση, η Στρατινάκη γράφει στον πρωθυπουργό: «Σήμερα, 18 Φεβρουαρίου 2014, επικοινώνησα με τον κ. Μάνεση της Χαλυβουργίας, που επίσης του εξήγησα τη νέα απόφαση του ΑΣΕ την οποία τη γνώριζε, όπως μου είπε, και με πληροφόρησε ότι εντός της ημέρας θα καταθέσει αίτημα ομαδικών απολύσεων για να ξεκινήσει η 20ήμερη εκ του νόμου περίοδος διαβουλεύσεων με τους εργαζόμενους».

Στην ίδια ηλεκτρονική επιστολή, όπως γράφει το Hot Doc, η Στρατινάκη προτείνει στον Σαμαρά να μετατεθεί στην ίδια, ως γενική γραμματέα και πρόεδρο του ΑΣΕ, η αρμοδιότητα εγκρίσεων των απολύσεων. Πράγμα που ο πρωθυπουργός κάνει. Έτσι, όταν η Χαλυβουργία του Μάνεση καταθέτει αίτηση ομαδικών απολύσεων, μετά την προτροπή της Στρατινάκη, το ΑΣΕ, με πρόεδρο τη Στρατινάκη, εγκρίνει τις απολύσεις. Η κυρία Στρατινάκη, όπως χαρακτηριστικά γράφουν οι εφημερίδες εκείνες τις μέρες, «επείσθη από την επιχειρηματολογία της εταιρίας για την ανάγκη ομαδικών απολύσεων».

* Φωτογραφία από το HOT DOC: Η Άννα Στρατινάκη διασκεδάζει με τον Πολ Τόμσεν της Τρόικας, με μπύρες και σουβλάκια, την ημέρα που η Τρόικα αποχωρούσε από την Ελλάδα. Η φωτογραφία εστάλη με e-mail στις 16 Μαρτίου 2014 από τη Δάφνη Μομφεράτου στην Άννα Στρατινάκη.

Από το tvxs