Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

DW: Αποφυγή του Brexit με τη μέθοδο Τσίπρα;

«Μεγάλο το δίλημμα για έναν πρωθυπουργό»
DW: Αποφυγή του Brexit με τη μέθοδο Τσίπρα;
4
εκτύπωση  

Θα αγνοήσει, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ο διάδοχος του Κάμερον; Ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα σε ένα Brexit που δεν θέλει κανείς και ένα Grexit που τελικά δεν έγινε ποτέ.



Μεγάλο το δίλημμα για έναν πρωθυπουργό. Θα πρέπει να πάρει την πιο δύσκολη απόφαση της πολιτικής του καριέρας έπειτα από ένα δημοψήφισμα που προκήρυξε ο ίδιος. Να το αγνοήσει για να διασώσει τη χώρα του από την αστάθεια και τις οικονομικές αναταράξεις ή όχι; Δεν πρόκειται για αρχαία ελληνική τραγωδία ή σαιξπηρικό δράμα. Πρόκειται για μια πραγματικότητα που σε διάστημα δώδεκα μηνών συνέβη δύο φορές στη σύγχρονη Ευρώπη. Ανάμεσα στο ελληνικό δημοψήφισμα τον Ιούλιο 2015 και ένα χρόνο αργότερα στο βρετανικό υπάρχουν αξιοπρόσεκτοι παραλληλισμοί αλλά και σημαντικές διαφορές.

Δικλίδα ασφαλείας τα δημοψηφίσματα 


Τον περασμένο Ιούλιο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζήτησε από τον ελληνικό λαό να του προσφέρει κάλυψη στις διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους. Εσπευσμένα προκήρυξε δημοψήφισμα και ο λαός στην πλειοψηφία του τον κάλυψε: το 60% των ψηφοφόρων τάχθηκε εναντίον των μέτρων λιτότητας των δανειστών. Δεν πρόλαβε να περάσει μια εβδομάδα και ο Τσίπρας αναγκάστηκε να δεχθεί τελικά τους «επονείδιστους» όρους. Ένα χρόνο αργότερα κλήθηκαν και οι Βρετανοί στις κάλπες για να απαντήσουν σε ένα εξαιρετικά σημαντικό ερώτημα για το μέλλον τους, την παραμονή τους στους κόλπους της ΕΕ. Την περασμένη εβδομάδα και παρά τις εκκλήσεις του βρετανού πρωθυπουργού να ταχθούν υπέρ της παραμονής, ποσοστό 52% προτίμησε την έξοδο. Όπως ο Τσίπρας έτσι και ο Κάμερον προκήρυξε δημοψήφισμα με δική του πρωτοβουλία. Και οι δύο είχαν τη σαφή πλειοψηφία στη Βουλή, που τους δικαιολογούσε να υποθέσουν ότι οι λαοί τους θα τους ακολουθούσαν. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις τα συντάγματα δεν προέβλεπαν σαφείς δεσμεύσεις για την εφαρμογή του αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων.

Πριν ένα χρόνο αρκετοί παρατηρητές είχαν την απόλυτη βεβαιότητα ότι η Ελλάδα με το δημοψήφισμα είχε πλέον επισφραγίσει την έξοδό της από το ευρώ. Το Grexit έμοιαζε πλέον αναπόφευκτο. Αλλά, αυτό ακριβώς θέλησε να αποφύγει ο Τσίπρας. Και υποχώρησε στον αλύπητο αγώνα κατά τον δανειστών. Η Βρετανία βρίσκεται τώρα ενώπιον αυτού που ο Κάμερον θέλει να αποφύγει: ενός Brexit. Και στις δύο χώρες οι λαοί ένοιωσαν να αδικούνται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Και στις δύο χώρες οι ηγεσίες τους πρόσφεραν δικλίδα ασφαλείας.

Θα αγνοήσει ο διάδοχος του Κάμερον το δημοψήφισμα; 


Και εδώ έρχονται οι διαφορές. Παρά το ότι ο Κάμερον είχε καλά σχεδιάσει το δημοψήφισμα, στο τέλος το πράγμα στράβωσε σε τέτοιο βαθμό που αναγκάστηκε να δηλώσει την παραίτησή του μια κιόλας ημέρα μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Αντίθετα, ο Τσίπρας υπέγραψε μεν τους όρους του τρίτου μνημονίου, αλλά μπόρεσε να κρατηθεί στην εξουσία. Και η Ευρώπη το καλοκαίρι του 2015 πήρε μια βαθιά ανάσα για το Grexit που τελικά απεφεύχθη. Θα γίνει το ίδιο και με το Brexit; Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος στο χθεσινό συμβούλιο κορυφής της ΕΕ με πρώτη την καγκελάριο Μέρκελ επιμένει ότι σε αυτή τη διαδικασία δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Παράλληλα ωστόσο δηλώνει, όπως και άλλοι υψηλόβαθμοι εταίροι της στην ΕΕ, ότι το μπαλάκι βρίσκεται στο τερέν των Βρετανών και ότι μόνο η κυβέρνηση του Λονδίνου μπορεί να καταθέσει επίσημο αίτημα για την έξοδό της από την ΕΕ.

Αξιοπερίεργο είναι επίσης ότι ακόμη και το στρατόπεδο των νικητών υπέρ του Brexit φαίνεται να πατά φρένο. «Δεν πρέπει να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις», είπε ο συνεχώς αναμαλλιασμένος αντίπαλος του Κάμερον, Μπόρις Τζόνσον, που κατά τα άλλα προτίμησε να μην κάνει άλλα σχόλια. «Γίνεται σαφές ότι το στρατόπεδο του Brexit δεν διαθέτει κανένα σχέδιο για το τι μέλλει γενέσθαι» παρατήρησε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Το δημοψήφισμα άφησε πολιτικό χάος στη Βρετανία. Τόσο στους εργατικούς όσο και στους συντηρητικούς κανείς δεν ξέρει ποιοι θα αναδειχθούν νέοι αρχηγοί, εάν γίνουν πρόωρες εκλογές ή ακόμη και ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Η βρετανική οικονομία βρίσκεται σε αναβρασμό και πολλές επιχειρήσεις ετοιμάζουν την μετακόμισή τους σε χώρες της ΕΕ. Εν όψει αυτού του σκηνικού δεν αποκλείεται ο διάδοχος του Κάμερον να τραβήξει το δρόμο που χάραξε και ο Τσίπρας και να αγνοήσει παντελώς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

rtrd/Ειρήνη Αναστασοπούλου 
Από το Βήμα

ΔΝΤ: Η Deutsche Bank δημιουργεί τους μεγαλύτερους κινδύνους

Αποτυχία της γερμανικής τράπζας στα stress tests-Δημοσίευμα της WSJ
ΔΝΤ: Η Deutsche Bank δημιουργεί τους μεγαλύτερους κινδύνους
εκτύπωση  

H Deutsche Bank είναι η τράπεζα που ενέχει τους μεγαλύτερους κινδύνους όσον αφορά το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ, που επικαλείται η Wall Street Journal.

Η αναφορά αυτή έγινε αμέσως μετά την ανακοίνωση της Fed ότι η γερμανική τράπεζα μαζί με την ισπανική Banco Santander ήταν οι μόνες, μεταξύ 33 τραπεζών, που απέτυχαν στα stress tests.

«Από τις παγκόσμια συστημικά σημαντικές τράπεζες (globally systemically important banks, G-SIBs), η Deutsche Bank φαίνεται να έχει τη μεγαλύτερη συμβολή σε συστημικούς κινδύνους, ακολουθούμενη από την HSBC και τη Credit Suisse», αναφέρει το ΔΝΤ στο Πρόγραμμα Αξιολόγησης του Χρηματοπιστωτικού Τομέα, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Η αναφορά αυτή του ΔΝΤ ήρθε αμέσως μετά την ανακοίνωση από την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) ότι η Deutsche Bank και η ισπανική Banco Santander ήταν οι μόνες από τις 33 τράπεζες που απέτυχαν στον τελικό γύρο της «άσκησης αντοχής» (stress test) που πραγματοποίησε για να εκτιμήσει τις επιδόσεις τους σε μία ενδεχόμενη νέα χρηματοπιστωτική κρίση.

Το ΔΝΤ σημείωσε ακόμη ότι το γερμανικό τραπεζικό σύστημα αποτελεί περισσότερο έναν κίνδυνο μετάδοσης στο εξωτερικό (ενός σοκ) παρά στο εσωτερικό της Γερμανίας. «Ειδικότερα, η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ έχουν τον υψηλότερο βαθμό επιπτώσεων στο εξωτερικό, με βάση το μέσο ποσοστό απώλειας κεφαλαίων άλλων τραπεζικών συστημάτων εξ αιτίας ενός σοκ στον τραπεζικό τομέα τους», αναφέρει το ΔΝΤ.

Η σημασία της Deutsche Bank υπογραμμίζει την ανάγκη για διαχείριση των κινδύνων, εντατική εποπτεία και παρακολούθηση των διασυνοριακών εκθέσεων, καθώς και την ικανότητα των παγκόσμια συστημικών τραπεζών να μεταβαίνουν σε νέα καθεστώτα εξυγίανσης και εκκαθάρισης, σημειώνει το ΔΝΤ.
Από το Βήμα

Ο τζόγος των hedge funds με την Τράπεζα Πειραιώς

Tvxs Ρεπορτάζ

07:56 | 30 Ιουν. 2016
Ακήρυχτος πόλεμος με τα hedge funds «μυρίζει» πίσω από την εμπλοκή στην επιλογή του νέου Διευθυνοντος Συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς – ένας πόλεμος, με διακύβευμα τον έλεγχο τόσο της ίδιας της τράπεζας όσο, και κυρίως, των κόκκινων δανείων.
Tην πολύμηνη μάχη παρασκηνίου, που είναι ενδεικτική για το τι συμβαίνει συνολικά στον τραπεζικό κλάδο, έφερε σε πρώτο πλάνο το αιφνιδιαστικό «μπλόκο» στον ορισμό ως νέου Διευθύνοντος Συμβούλου της Πειραιώς του Χρήστου Παπαδόπουλου. Ο κ. Παπαδόπουλος, πρώην στέλεχος της KPMG και της Standard Chartered, είχε επιλεγεί μέσω διεθνούς διαγωνισμού που έκανε η EgonZehnder και ο ορισμός του είχε την έγκριση τόσο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας όσο και του Ενιαίου Μηχανισμού Εποπτείας (SSM) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που είναι και ο ουσιαστικός φορέας εποπτείας των ελληνικών τραπεζών.
Ωστόσο, την τελευταία στιγμή, ο SSM απέσυρε την στήριξή του με συνέπεια να μπλοκάρει η όλη διαδικασία και το ΔΣ της Πειραιώς να μην  μπορεί χθες να προχωρήσει στον ορισμό του νέου Διευθύνοντος Συμβούλου. Αντ’ αυτού, ορίστηκε ως προσωρινός αναπληρωτής Δευθύνων Σύμβουλος ο Γιώργος Πουλόπουλος, παλαιό στέλεχος της τράπεζας.
Το «παιχνίδι» του Τζον Πόλσον
Τραπεζικοί κύκλοι βλέπουν πίσω από αυτή την εμπλοκή δάκτυλο του Τζον Πόλσον, του μεγαλοεπενδυτή των hedge fuds που ελέγχει – επισήμως τουλάχιστον – το 9,3% των μετοχών της Πειραιώς. Κατά τους ίδιους κύκλους στόχος του hedge fund του Πόλσον είναι να ελέγξει πλήρως την τράπεζα με κύριο στόχο τη μεγάλη «προίκα» και δεξαμενή των κόκκινων δανείων.
Η Τράπεζα Πειραιώς έχει περίπου το 50% των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων της ελληνικής αγοράς, και μεταξύ αυτών τα πλέον δελεαστικά για τα hedge funds θεωρούνται εκείνα των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων αλλά και σημαντικών βιομηχανιών τροφίμων. Η πλήρης απόκτησή τους από ένα κερδοσοκοπικό fund τύπου Paulson&Co θα του έδινε τον έλεγχο μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων και θεωρείται σ’ αυτή τη συγκυρία εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία καθώς μπορούν να αποδώσουν μεγάλες υπεραξίες.
Εξ ου και πηγές της αγοράς βλέπουν πλέον ανοιχτό πόλεμο, εκτιμώντας ότι η αιφνίδια αλλαγή στάσης του SSΜ μπορεί να αποτελεί συνέπεια των πιέσεων Πόλσον. Το fund του Paulson, άλλωστε, επιδίδεται εδώ και μήνες σε παρασκηνιακό lobbying, και όχι μόνον, με πρώτο στόχο το έλεγχο της διοίκησης της τράπεζας.
Κατά τις ίδιες πηγές, ο Τζον Πόλσον, ο οποίος έχει επενδύσει στην Τράπεζα Πειραιώς 400 εκατομμύρια ευρώ, είναι πιθανό μέσω άλλων επενδυτικών οχημάτων να έχει αυξήσει το ποσοστό του στην τράπεζα έως και στο 15%. Φέρεται, δε, να πιέζει υπέρ της επιστροφής στη διοίκησή της του Ανθιμου Θωμόπουλου, ο οποίος είχε υποβάλει την παραίτησή του στις αρχές του έτους.
Οι κινήσεις Πόλσον, αλλά και άλλων κερδοσκοπικών funds, εκτιμάται ότι έχουν στόχο την αντικατάσταση των διοικήσεων των ελληνικών τραπεζών από ξένα, κυρίως, στελέχη που θα επιταχύνουν τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης χιλιάδων υπερχρεωμένων ελληνικών επιχειρήσεων. Πρόκειται για διαδικασίες που υπόσχονται μεγάλα κέρδη στα funds αλλά και μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας…

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

Οι επιπτώσεις του Brexit για την Ελλάδα

Δημοσιεύθηκε: Ενημερώθηκε: 
GREECE BREXIT
Εκτύπωση
Κανείς αναλυτής με βαθιά γνώση της βρετανικής πολιτικής δεν ξαφνιάστηκε από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. Στην πραγματικότητα, η παραδοσιακά αντιευρωπαϊκή αυτή χώρα δεν εντάχθηκε ποτέ της στον κεντρικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προτιμώντας κατά κανόνα την σύμπλευση με τις πρώην αποικίες της στη Βόρεια Αμερική και στην Ωκεανία. Όπως στωικά δήλωσε πρόσφατα ο επιφανής βρετανός ιστορικός Peter Hennessyη ΕΕ είναι βασικά ένα δημιούργημα της γαλλικής σοσιαλδημοκρατικής γραφειοκρατίας, διανθισμένης με χριστιανοδημοκρατικά ιδεολογικά στοιχεία, που ποτέ δε συγκίνησαν τη βρετανική πολιτική σκέψη. Συνεπώς η Βρετανία ποτέ δεν πίστεψε στην ευρωπαϊκή ενωτική προοπτική. Εντάχθηκε στους κόλπους της ΕΕ με ενδοιασμούς, κυρίως για να προωθήσει τα συμφέροντα του τραπεζικού της συστήματος στο Λονδίνο.
Ας σημειωθεί ότι ακόμα και οι θερμότεροι Βρετανοί οπαδοί της ΕΕ υπήρξαν ανέκαθεν ενάντιοι της ένταξης της χώρας τους στον πυρήνα του ευρώ και στη Συνθήκη του Σένγκεν. Συνεπώς, το δημοψήφισμα της Πέμπτης έθεσε στην πραγματικότητα αντιμέτωπες δυο διαφορετικές αποχρώσεις του ευρωσκεπτικισμού. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, το διαζύγιο μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας ήταν αναμενόμενο, αν και επιταχύνθηκε από την κρίση του ευρώ και τις πρωτοφανείς μεταναστευτικές πιέσεις που δέχεται σήμερα η ΕΕ. Στην τελική, είχε χρονικά όρια η σύνδεση της ΕΕ με ένα κράτος που ήθελε να επωφελείται από τα οικονομικά οφέλη της ένταξης δίχως να συμμετέχει ολοκληρωτικά, όπως τα υπόλοιπα μέλη, στην ευρωζώνη. Ήταν θέμα χρόνου κάποια στιγμή η Βρετανία είτε να ενταχθεί πλήρως, είτε να φύγει. Επέλεξε να πράξει το δεύτερο.
Παρά το προβλέψιμο της εξέλιξης, το Brexit θα έχει σοβαρές συνέπειες για το μέλλον της Ευρώπης, που θα επηρεάσουν άμεσα και την Ελλάδα. Από τα ξημερώματα της Παρασκευής, πολλές αναλύσεις επικεντρώνονται στις οικονομικές επιπτώσεις του βρετανικού δημοψηφίσματος, οι οποίες είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικές. Άλλο τόσο σημαντικές είναι όμως οι ψυχολογικές συνέπειες που ήδη επισκιάζουν το ευρύτερο πολιτικό κλίμα στις Βρυξέλλες. Η ΕΕ καλείται τώρα να αντιμετωπίσει τεράστιες οικονομικές και πολιτικές πιέσεις με κλονισμένη αυτοπεποίθηση και λιγοστά ψυχολογικά αποθέματα. Το όραμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης πορεύεται πλέον δίχως την υποστήριξη της πέμπτης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, που είναι ταυτόχρονα πυρηνική δύναμη και τακτικό μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με δικαίωμα άσκησης βέτο. Πέρα από τις οικονομικές του προεκτάσεις, το πλήγμα που επιφέρει το Brexit στο παγκόσμιο κύρος της ΕΕ είναι βαθύ και επικίνδυνο.
Με αναπτερωμένο το ηθικό, ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία, στην Ουγγαρία, στη Φινλανδία και αλλού, ήδη δηλώνουν την πρόθεσή τους να διοργανώσουν δημοψηφίσματα παραμονής παρόμοια με εκείνο στη Βρετανία. Εάν θέλει να αποφύγει τον άμεσο κίνδυνο αποσύνθεσης, ο ηγετικός πυρήνας της ΕΕ θα αναγκαστεί να τιμωρήσει υποδειγματικά τη Βρετανία. Θα πρέπει δηλαδή να κάνει την έξοδο της Βρετανίας τόσο επίπονη οικονομικά, ώστε να παραδειγματιστούν άλλοι επίδοξοι μνηστήρες της εξόδου από την ΕΕ. Έτσι εξηγούνται οι πρόσφατες δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών τις ΕΕ ότι «δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού» για τους Βρετανούς και ότι το η διαδικασία του διαζυγίου πρέπει να ξεκινήσει «όσο πιο άμεσα γίνεται».
Ταυτόχρονα όμως, οι πιέσεις που προξένησε το Brexit λογικά θα αναγκάσουν τις Βρυξέλλες να επιταχύνουν και να εμβαθύνουν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Θα τεθεί πλέον στο τραπέζι το ζήτημα της πλήρους οικονομικής και τραπεζικής ένωσης, της κοινής εξωτερικής πολιτικής, ακόμα και τουευρωστρατού --όχι πια σαν θεωρητικοί πειραματισμοί, αλλά σαν απαραίτητοι πυλώνες στήριξης της ίδιας της επιβίωσης της ΕΕ. Θεωρητικά, μια τέτοια εξέλιξη θα ευνοήσει την Ελλάδα, η οποία εδώ και χρόνια αποτελεί κύριο πρεσβευτή της άποψης ότι η ΕΕ είτε θα ενοποιηθεί πλήρως είτε θα εκλείψει. Όμως θα πρέπει να είμαστε σαφείς ότι μια τέτοια διαδικασία θα λάβει χώρα υπό συνθήκες ενόςσκληρού γαλλογερμανικού ηγεμονισμού, ο οποίος δε θα δεχθεί εύκολα διαφωνίες από τις λεγόμενες «μικρές χώρες», ιδιαίτερα τώρα που το «ταμπού» της εξόδου από την ΕΕ μιας χώρας-μέλους της έχει πλέον ξεπεραστεί.
Παράλληλα, λόγω κυρίως της τραγικά προβληματικής ηγεσίας της ΕΕ, η οποία έχει αποδειχθεί επανειλημμένα κατώτερη των περιστάσεων, η διαδικασία της ενοποίησης θα ενεργοποιηθεί μέσα σε ακραίες πιεστικές συνθήκες εκτεταμένης οικονομικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες, στην Ελλάδα και αλλού, έχουν πλέον συνδέσει το όνομα της ΕΕ με συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης, πολιτικού εξαναγκασμού και υποτέλειας. Συνεπώς θα αντιδράσουν σθεναρά σε τάσεις βαθύτερης ενοποίησης. Τίποτα λοιπόν δεν εγγυάται ότι η προσπάθεια των Βρυξελλών να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από την υπόληψη της ΕΕ θα στεφθεί με επιτυχία.
Το χειρότερο που μπορεί να κάνει η ηγεσία της ΕΕ στην κομβική αυτή στιγμή είναινα παραμείνει αδρανής, ή να επουλώσει πρόχειρα τα βαθιά τραύματα που προξένησε το Brexit. Στην περίπτωση αυτή, όλοι μας θα καταστούμε μάρτυρες της σταδιακής αποσύνθεσης του ευρωπαϊκού πειράματος, η παρουσία του οποίου έχει σημαδέψει καθοριστικά την μεταπολεμική περίοδο. Εάν αυτό συμβεί, η Ελλάδαθα πρέπει πλέον να αναγνωρίσει ότι η παραμονή της στους κόλπους μιας παραπαίουσας και προβληματικής συμμαχίας αποτελεί στρατηγικό αναχρονισμό. Θα είναι καιρός τότε η χώρα μας να επιδείξει θάρρος ίδιο με εκείνο των βρετανών ψηφοφόρων και να διαχωρίσει το μέλλον της από τους ανάξιους επίγονους του Σούμαν, του Αντενάουερ, του Σπακ, και όλων των άλλων θρυλικών ηγετικών μορφών που υπήρξαν οι πατέρες της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Deutsche Welle: Τι σημαίνει το Brexit για την Ελλάδα;

Οι πρώτες αντιδράσεις των γερμανών πολιτικών
Deutsche Welle: Τι σημαίνει το Brexit για την Ελλάδα;
2
εκτύπωση  


Πρώτες αντιδράσεις γερμανών πολιτικών για τις πιθανές επιπτώσεις της εξόδου της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ στο ελληνικό πρόβλημα. Δηλώσεις στο ελληνικό πρόγραμμα της Deutsche Welle.

Στο Βερολίνο επικρατεί έντονη κινητικότητα. Η μια σύσκεψη ακολουθεί την άλλη. Κάθε φορά με διαφορετική σύνθεση: η καγκελάριος Μέρκελ με τις ηγεσίες των ΚΟ και σημαντικούς υπουργούς, κατόπιν οι ΚΟ των Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, ενώ συνεχώς γίνονται άτυπες συναντήσεις. Στο δε κτήριο του Ράιχσταγκ η Ολομέλεια της Γερμανικής Βουλής φαίνεται να συνεδριάζει κανονικά ακολουθώντας τις προβλεπόμενες διαδικασίες. Στην πραγματικότητα όμως οι σκέψεις όλων περιστρέφονται γύρω από το ερώτημα τι θα συμβεί από δω και πέρα.

Σε κάθε περίπτωση πρωταρχικός στόχος του Βερολίνου είναι η διατήρηση της ενότητας της ΕΕ και ο περιορισμός της επιρροής των ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στα κράτη μέλη. Η γερμανική απάντηση στις φυγόκεντρες δυνάμεις είναι η ολοένα μεγαλύτερη σύγκλιση εντός της ΕΕ.

Αυτό τουλάχιστον ήταν το πνεύμα της δήλωσης της γερμανίδας καγκελαρίου σήμερα από το Βερολίνο. Δεδομένου ότι η βρετανική απόφαση συνιστά τομή για την ΕΕ, η Άγκελα Μέρκελ κάλεσε όλες τις πλευρές να τηρήσουν ηρεμία και να λάβουν τις αποφάσεις τους με «ιστορική συνείδηση».

To Brexit είναι μια αφύπνιση

Γεγονός είναι πάντως είναι ότι κανείς δεν περίμενε στα σοβαρά αυτή την απόφαση των Βρετανών, όπως παραδέχονται με αφοπλιστική ειλικρίνεια εκπρόσωποι όλων των κομμάτων. Μιλώντας στη Deutsche Welle ο πρόεδρος των Πρασίνων Τζεμ Έζντεμιρ δηλώνει ότι κανείς αυτή στιγμή δεν διαθέτει κάποιο σχέδιο για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και κανείς δεν είναι σε θέση να δώσει απαντήσεις για τις συνέπειες του Brexit. Εξ ου και το ξάφνιασμά του στην ερώτηση ποιες θα είναι οι συνέπειες της βρετανικής εξόδου για το ελληνικό πρόβλημα.

Όπως απαντά ο Τζεμ Έζντεμιρ, για την άνοδο των λαϊκιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη συνέβαλε αποφασιστικά η πολιτική που ακολουθείται στην ΕΕ τα τελευταία χρόνια. Σε πολλούς ευρωπαίους πολίτες έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι η ΕΕ δεν είναι ένα εγχείρημα για την οικονομική ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ευημερία. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την ελληνική κρίση ο κ. Έζντεμιρ εκτιμά ότι: «Είναι προφανές ότι δεν αρκεί να επενδύεις μόνο στη λιτότητα και σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που αδιαμφισβήτητα είναι αναγκαίες. Στο τέλος της ημέρας χρειάζεται και η ανάπτυξη, θα πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Σε διαφορετική περίπτωση η Ευρώπη θα καταρρεύσει. Η υψηλή ανεργία των νέων στη νότια Ευρώπη συνιστά πρόβλημα και για τη Γερμανία. Εάν οι άνθρωποι δεν δουν ελπίδα στην Ευρώπη θα στραφούν στον εθνικισμό. Το αποτέλεσμα στη Μ. Βρετανία μπορεί να χρησιμεύσει για όλους μας ως μια αφύπνιση για βασικές αλλαγές.»

«Το πρόβλημα της Ελλάδας σχετίζεται με το χρέος»


Βασικές αλλαγές θέλει και ο βουλευτής και κορυφαίο στέλεχος των βαυαρών Χριστιανοκοινωνιστών Χανς Πέτερ Ουλ. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση της Deutsche Welle το μέλος της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων διαχωρίζει την περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας από αυτή της Ελλάδας. «Κανένας λογικά σκεπτόμενος Έλληνας δεν θέτει θέμα εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ», τονίζει ο κ. Ουλ. Το πρόβλημα της Ελλάδας σχετίζεται με το χρέος. Ως τώρα έχουν γίνει αρκετά για να μειωθούν τα βάρη, για τα επόμενα χρόνια, η χώρα δεν θα πληρώνει τόκους. Το ζητούμενο τώρα είναι σύμφωνα με τον κ. Ούλ ότι: «Θα πρέπει οι θεμελιώδεις Ευρωπαϊκές Συνθήκες να μην είναι μόνο για τους καλούς καιρούς αλλά θα πρέπει να είναι ανθεκτικές για όλες τις εποχές. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ θα πρέπει από κοινού να συμβάλουν σε αυτή την προσπάθεια. Οι Συνθήκες θα πρέπει να αλλάξουν - και μαζί με την Ελλάδα.»

Και το κόμμα «Η Αριστερά» ξαφνιάστηκε από το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος. Αναφορικά με τις συνέπειές του η πρόεδρος της ΚΟ Σάρα Βάγκενκνεχτ τονίζει ότι προκειμένου να διατηρηθεί η ενότητα της ΕΕ θα πρέπει το κεντρικό μέλημα της γερμανικής κυβέρνησης να είναι η αλλαγή πλεύσης. Η κ. Βάγκενκνεχτ δηλώνει στη Deutsche Welle: «To Brexit δείχνει τη μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης εντός της ΕΕ λόγω της πολιτικής που ακολουθεί. Ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας βλέπουμε μια χώρα που έχει αντιμετωπισθεί με τον χειρότερο τρόπο από ευρωπαϊκούς θεσμούς, που έχει εξαναγκασθεί να ακολουθήσει μια πορεία που αύξησε ραγδαία την φτώχεια, που γονάτισε την οικονομία. Σαφώς θα πρέπει τώρα όλοι να προβληματιστούν στην ΕΕ κατά πόσο θέλουν να συνεχίσουν να ακολουθούν αυτό το δρόμο που θα σήμαινε και επιπλέον μείωση της εμπιστοσύνης και πίστης και που θα αύξανε την αντίδραση του κόσμου. Το σωστό θα ήταν μια αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής στο σύνολό της θέτοντας ως μέτρο κοινωνικά κριτήρια. Μια τέτοια αλλαγή θα ήταν σίγουρα προς όφελος της Ελλάδας αλλά και προπαντός ολόκληρης της Ευρώπης.”
Από το Βήμα

Κρούγκμαν για το Brexit: Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο...

Το άρθρο

09:53 | 26 Ιουν. 2016
Τελευταία ανανέωση 10:44 | 26 Ιουν. 2016
Με ένα αιχμηρό, τόσο για την Ευρώπη όσο και για τη Βρετανία, άρθρο αποτιμά ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν το Brexit και τις πιθανές επιπτώσεις του.
«Λοιπόν, αυτό ήταν υπέροχο -και το εννοώ με τον χειρότερο τρόπο», ξεκινά ο Πολ Κρούγκμαν το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο προσωπικό του blog στους New York Times για να συμπληρώσει ότι ο Ντέηβιντ Κάμερον θα είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μείνει στην ιστορία ως εκείνος που διακινδύνευσε να καταστρέψει την Ευρώπη και το έθνος του για να αποκτήσει ένα στιγμιαίο πολιτικό πλεονέκτημα.
Και στη συνέχεια του άρθρου αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Έχοντας πει όλα αυτά, βρίσκω τον εαυτό μου λιγότερο τρομοκρατημένο από το Brexit από ότι θα περίμενε κανείς -στην πραγματικότητα, λιγότερο από ότι και ο ίδιος θα περίμενα.
Οι οικονομικές επιπτώσεις θα είναι κακές, αλλά όχι τόσο κακές όσοι πολλοί ισχυρίζονται. Οι πολιτικές επιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ πιο φρικτές. Αλλά πολλά από τα άσχημα πράγματα που φοβάμαι, πιθανότατα θα συμβούν ακόμη και αν η παραμονή νικούσε»…
«Το Brexit θα κάνει τη Βρετανία πιο φτωχή»
… «Ναι, το Brexit θα κάνει την Βρετανία πιο φτωχή. Είναι δύσκολο να αναφέρεις ένα νούμερο για τις επιπτώσεις στο εμπόριο όταν αφήσουν την ΕΕ, αλλά θα είναι σημαντικές».
«Αυτό που έχουμε δει στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, δείχνει ότι η διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά έχει μεγάλη επίδραση στην ενθάρρυνση των μακροπρόθεσμων επενδύσεων, με σκοπό την πώληση πέραν των συνόρων. Όταν ανακαλείς αυτή τη διασφάλιση της πρόσβασης στην αγορά, με την πάροδο του χρόνου, διαβρώνεται το εμπόριο, ακόμη και αν δεν υπάρχει οποιοδήποτε είδος εμπορικού πολέμου. Και ως αποτέλεσμα η Βρετανία θα γίνει λιγότερο παραγωγική.
Αλλά τώρα, όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από τις οικονομικές επιπτώσεις -βυθίζονται οι αγορές, ύφεση στην Βρετανία και ίσως σε όλο τον κόσμο, και ούτω καθεξής. Ακόμη δεν το βλέπω.
Αληθεύει ότι η λίρα έχει πέσει πολύ συγκριτικά με τις φυσιολογικές καθημερινές διακυμάνσεις. Αλλά για όλους εμάς που προειδοποιούμε για κρίσεις στις αγορές, η πτώση δεν είναι τόσο μεγάλη -στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο μεγάλη συγκριτικά με τα άλλα περιστατικά στην ιστορία της Βρετανίας. Η λίρα έπεσε κατά ένα τρίτο στην κρίση του '70. Έπεσε επίσης κατά ένα τέταρτο όταν βγήκε από τον µηχανισµό συναλλαγµατικών ισοτιµιών το 1992. Τωρα, έχει υποχωρήσει κατά 8% όσο γράφω αυτές τις γραμμές… Δεν είναι παγκοσμίων διαστάσεων σοκ.
Επιπλέον, η Βρετανία είναι μια χώρα που δανείζεται στο νόμισμά της, δεν υπόκειται στην κλασική κρίση ισολογισμού που επέρχεται της υποτίμησης του νομίσματος -δηλαδή δεν είναι όπως στην Αργεντινή, όπου η πτώση του πέσο έφερε όλεθρο στις εταιρίες και τους καταναλωτές που είχαν δανειστεί σε δολάρια. Εάν ανησυχήσατε ότι το Brexit θα προκαλούσε φυγή κεφαλαίου και θα αύξανε τα επιτόκια, να πούμε ότι δεν υπάρχουν τέτοια σημάδια -για την ακρίβεια το αντίθετο…
…Τώρα, είναι αλήθεια ότι οι αγορές έπεσαν. Το ίδιο και τα επιτόκια σε όλο τον κόσμο, πιθανότατα λόγω των φόβων για οικονομική αποδυνάμωση που θα αναγκάσει τις κεντρικές τράπεζες να κρατήσουν τη νομισματική πολιτική χαλαρή. Γιατί αυτοί οι φόβοι; 

Μία απάντηση είναι ότι η αβεβαιότητα μπορεί να επηρεάσει τις επενδύσεις. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθεί η διαδικασία του Brexit, και προβλέπω ότι οι διευθύνοντες σύμβουλοι των εταιριών θα επιλέξουν να καθυστερήσουν τη διάθεση κεφαλαίων μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Οι πολιτικές επιπτώσεις του Βrexit
Ένα μεγαλύτερο θέμα είναι ίσως οι φόβοι για πολύ αρνητικές πολιτικές επιπτώσεις, τόσο στην ΕΕ όσο και στην Μεγάλη Βρετανία. Και έτσι έρχομαι στο θέμα της πολιτικής.
Είναι σαφές ότι το ευρωπαϊκό εγχείρημα -ή όλη προσπάθεια να διασφαλιστεί η ειρήνη και να δημιουργηθεί μια πολιτική ένωση μέσω οικονομικής ολοκλήρωσης- αντιμετωπίζει πολύ σοβαρά προβλήματα. Το Brexit είναι πιθανότατα μόνο η αρχή, όσο λαϊκιστικές /αποσχιστικές /ξενοφοβικές κινήσεις αυξάνουν την επιρροή τους ανά την υφήλιο. Προσθέστε σε αυτό και τη σημαντική αποδυνάμωση της ευρωπαϊκής οικονομίας, που είναι βασική υποψήφια για «κοσµική στασιμότητα» -επίμονη ύφεση που επηρεάζεται από πράγματα όπως μια δημογραφική μείωση που αποθαρρύνει τις επενδύσεις.
«Η κρίση του ευρώ σαν παιχνίδι ηθικής»…
Πολλοί είναι πλέον εκείνοι που δηλώνουν απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης και συμμερίζομαι αυτές τις ανησυχίες. Αλλά αυτές οι ανησυχίες δεν θα είχαν υποχωρήσει ακόμη και αν επικρατούσε η παραμονή. Το μεγάλο λάθος ήταν η υιοθέτηση του ευρώ χωρίς προσεκτικό σχεδιασμό για το πως μια ενιαία αγορά θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς μια ενοποιημένη κυβέρνηση, η καταστροφική διαμόρφωση της κρίσης του ευρώ σαν ένα παιχνίδι ηθικής, που μας ήρθε από τον ανεύθυνο νότο, η καθιέρωση της ελεύθερης μετακίνησης του εργατικού δυναμικού μεταξύ πολιτισμικά διαφορετικών χωρών με πολύ διαφορετικά επίπεδα εισοδήματος, χωρίς προσεκτική σκέψη για το πώς αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει.
Το Brexit είναι κυρίως ένα σύμπτωμα αυτών των προβλημάτων, και της ελλιπούς αξιοπιστίας των ιθυνόντων που τα συνοδεύει. (Αυτή η έλλειψη αξιοπιστίας είναι ο λόγος που η καταστροφή του ευρώ έπαιξε ρόλο στο Brexit ακόμα κι αν η ίδια η Βρετανία είχε το μυαλό να μείνει εκτός).
«Θρηνήστε για την Ευρώπη, ανησυχήστε για τη Βρετανία»
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, με άλλα λόγια, θα υποστήριζα ότι το Brexit φέρνει απλά ένα απόστημα που σε κάθε περίπτωση θα έσπαγε σύντομα.
Εκεί που πιστεύω ότι έγινε πραγματική επιπρόσθετη ζημιά, ζημιά που δεν θα είχε συμβεί εάν δεν υπήρχε η πολιτική αδικοπραγία του Κάμερον, είναι στο ίδιο το Ηνωμένο Βασίλειο. Φυσικά δεν είμαι ειδικός σε αυτόν τον τομέα, αλλά φαίνεται πιθανό ότι η ψήφος θα ενδυναμώσει τα χειρότερα στοιχεία της βρετανικής πολιτικής σκηνής και θα οδηγήσει την διάσπαση το ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο πρωθυπουργός Μπόρις φαίνεται ακόμη πιο πιθανό σενάριο από τον πρόεδρο Ντόναλντ -αλλά μπορεί να δει τον εαυτό του πρωθυπουργό της Αγγλίας, τελεία.
Λοιπόν, ηρεμήστε με τα βραχυπρόθεσμα μακροοικονομικά, θρηνήστε για την Ευρώπη, αλλά -θα έπρεπε να το κάνετε ήδη- ανησυχήστε για τη Βρετανία».
Από το tvxs