«Εμείς κατασκευάζουμε τον Θεό και όχι το αντίθετο»

maikl_sermer.jpg

Μάικλ Σέρμερ, καθηγητής Ψυχολογίας, εκδότης του περιοδικού Skeptic

23.09.2017, 16:00 | Ετικέτες:  ψυχολογία, άνθρωποι, θρησκείες, τεχνολογία

Συντάκτης: 

Τάσος Τσακίρογλου

Ο Μάϊκλ Σέρμερ, ιδρυτής της Ενωσης Σκεπτικιστών, με δεκάδες χιλιάδες μέλη στις ΗΠΑ, αγωνίζεται χρόνια με τα όπλα της λογικής και της επιστημονικής ανάλυσης ενάντια στον ανορθολογισμό, τις προκαταλήψεις, τη θρησκοληψία και τα στερεότυπα.

Εξηγεί στην «Εφ.Συν.» τις αιτίες της γοητείας που ασκεί η συνωμοσιολογική σκέψη και καλεί τους αναγνώστες να θέτουν λογικά ερωτήματα προτού υιοθετήσουν την όποια άποψη ή πίστη.

• Χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας «σκεπτικιστή». Τι ακριβώς εννοείτε με αυτόν τον όρο;

Σκεπτικιστής είναι κάποιος του οποίου οι απόψεις στηρίζονται σε στοιχεία και στη λογική και όχι στην πίστη, στο δόγμα, στην αυθεντία, σε κάποια «ατομική αποκάλυψη» ή στο υποκειμενικό συναίσθημα. Ολοι οι επιστήμονες είναι σκεπτικιστές. Αρχίζουν να είναι σκεπτικιστές σε σχέση με τις υποθέσεις και τις θεωρίες και υποτάσσουν τις πίστεις στα γεγονότα. Αυτή είναι η αρχή της αναλογικότητας ή, όπως μας αρέσει να λέμε, οι ασυνήθιστοι ισχυρισμοί απαιτούν ασυνήθιστες αποδείξεις.

Ολοι μας θα έπρεπε να είμαστε σκεπτικιστές. Η εργαλειοθήκη του σκεπτικιστή στην αναζήτηση αποδείξεων για διάφορους ισχυρισμούς, προτού πιστέψουμε σ’ αυτούς, θα γλίτωνε τους ανθρώπους από αρκετή θλίψη και σπατάλη χρημάτων και η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη. Δεν είμαι σκεπτικιστής επειδή δεν θέλω να πιστεύω, αλλά επειδή θέλω να γνωρίζω.

Πώς μπορούμε να δούμε τη διαφορά ανάμεσα σ’ αυτό που θα θέλαμε να είναι αλήθεια και σ’ αυτό που στην πραγματικότητα είναι αληθινό; Η απάντηση είναι: «επιστήμη». Ζούμε στην Εποχή της Επιστήμης, στην οποία οι πίστεις υποτίθεται ότι βασίζονται στο στέρεο έδαφος της απόδειξης και της εμπειρικής πληροφορίας.

• Εχετε γράψει το βιβλίο «Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα;», στο οποίο προσπαθείτε να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους ο ανορθολογισμός και η ψευδοεπιστήμη ασκούν τόση γοητεία σε τόσο πολλούς. Μπορείτε να μας τους αναφέρετε σύντομα;

Αυτό ήταν το πρώτο μου βιβλίο. Από τότε έχω γράψει πολλά ακόμα σχετικά με τις διάφορες όψεις της πίστης, του σκεπτικισμού, της επιστήμης και της λογικής. Το «The Believing Brain» («Ο εγκέφαλος που πιστεύει») είναι το πιο πρόσφατο, το οποίο επεκτείνει το «Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα;».

Εν συντομία: Διαμορφώνουμε τις απόψεις μας για διάφορους υποκειμενικούς, προσωπικούς, συναισθηματικούς και ψυχολογικούς λόγους, στο πλαίσιο ενός περιβάλλοντος το οποίο διαμορφώνεται από την οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους, την κουλτούρα και την ευρύτερη κοινωνία. Αφού διαμορφώσουμε τις απόψεις μας, στη συνέχεια τις υπερασπιζόμαστε, τις δικαιολογούμε και τις εκλογικεύουμε με μια σειρά διανοητικών λόγων, πειστικών επιχειρημάτων και λογικών εξηγήσεων. Οι απόψεις προηγούνται και έπονται οι ερμηνείες.

• Δηλαδή αιτιολογούμε τις απόψεις και τις πίστεις μας εκ των υστέρων;

Ο εγκέφαλος είναι μια μηχανή πίστης. Από τα αισθητηριακά δεδομένα, τα οποία προκύπτουν από τις αισθήσεις, ο εγκέφαλος αρχίζει με φυσικό τρόπο να αναζητά και να βρίσκει πλαίσια, ενώ στη συνέχεια γεμίζει αυτά τα πλαίσια με νόημα. Είναι η πρώτη διαδικασία που εγώ ονομάζω «πλαισιοποίηση» (patternicity): δηλαδή, η τάση να βρίσκουμε μοτίβα με νόημα, με δεδομένα τόσο πλήρη νοήματος όσο και χωρίς νόημα.

Η δεύτερη διαδικασία είναι αυτή που ονομάζω «νοηματοδότηση» (agenticity): δηλαδή, η τάση να γεμίζουμε τα πλαίσια με νόημα, προθέσεις και παράγοντες.

Δεν μπορούμε να το αποφύγουμε. Οι εγκέφαλοί μας εξελίχτηκαν με τρόπο ώστε να συνδέουν τις τελίτσες του κόσμου μας με σκοπό να φτιάχνουν νοηματικά πλαίσια που εξηγούν γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα. Αυτά τα νοηματικά πλαίσια γίνονται πεποιθήσεις.

• Και η συνέχεια;

Από τη στιγμή που θα διαμορφωθούν οι πεποιθήσεις, ο εγκέφαλος αρχίζει να αναζητά και να βρίσκει στοιχεία που τις επιβεβαιώνουν, κάτι που προσθέτει συναισθηματική ώθηση σε περαιτέρω αυτοπεποίθηση σχετικά με τις πεποιθήσεις και έτσι επιταχύνεται η διαδικασία ενίσχυσής τους. Ξανά και ξανά αυτή η διαδικασία οδηγεί σε έναν βρόχο ανατροφοδότησης της επιβεβαίωσης των πεποιθήσεών μας.

Επίσης, περιστασιακά οι άνθρωποι διαμορφώνουν πεποιθήσεις από μια μοναδική αποκαλυπτική εμπειρία, η οποία σε μεγάλο βαθμό δεν επιβαρύνει το προσωπικό τους υπόβαθρο ή τον πολιτισμό γενικότερα.

Πιο σπάνια, υπάρχουν εκείνοι που, αφού σταθμίσουν προσεκτικά τα αποδεικτικά στοιχεία υπέρ και κατά μιας ήδη διαμορφωμένης θέσης ή μιας πεποίθησης που δεν έχουν ακόμη διαμορφώσει, υπολογίζουν τις πιθανότητες και παίρνουν ψυχρά μια απόφαση χωρίς να ξανακοιτάξουν πίσω.

Αυτές οι ανατροπές των πεποιθήσεων είναι τόσο σπάνιες στη θρησκεία και την πολιτική, ώστε γίνονται πρωτοσέλιδα αν είναι κάποιος εξέχων, όπως ένας κληρικός που αλλάζει θρησκεία ή παραιτείται από την πίστη του ή ένας πολιτικός που αλλάζει κόμμα ή ανεξαρτητοποιείται. Συμβαίνει, αλλά είναι τόσο σπάνιο όσο ένας μαύρος κύκνος.

Οι ανατροπές των πεποιθήσεων συμβαίνουν συχνότερα στην επιστήμη, αλλά όχι τόσο συχνά όσο θα περιμέναμε από το εξιδανικευμένο όραμα της «υψηλής επιστημονικής μεθόδου», για την οποία μετράνε μόνο τα γεγονότα.

Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι οι επιστήμονες είναι κι αυτοί άνθρωποι, όχι λιγότερο υποκείμενοι στις ιδιοτροπίες του συναισθήματος και της έλξης των γνωστικών προκαταλήψεων στη διαμόρφωση και ενίσχυση των πεποιθήσεων.

• Σε μια χώρα με μακρά ιστορία επιστημονικής προόδου, ο πρόεδρος Τραμπ αρνείται επιστημονικές αλήθειες και προάγει ένα είδος πρωτόγονου υποκειμενισμού, με τα «εναλλακτικά γεγονότα» κ.λπ. Ποια είναι η άποψή σας;

Τα «εναλλακτικά γεγονότα» και οι «ψευδείς ειδήσεις» είναι νέοι όροι για παλιά προβλήματα που έχουν μολύνει τη σύγχρονη πολιτική ζωή εδώ και πολύ καιρό. Αυτά ενισχύονται τώρα από το Διαδίκτυο, επειδή μπορούν να διασπαρούν τόσο γρήγορα και να εξαπλωθούν τόσο ευρέως.

Αλλά το ίδιο μπορεί να γίνει και με τα πραγματικά γεγονότα και τις αξιόπιστες ειδήσεις.

Ετσι, πρέπει πάντα να προβάλλουμε την αλήθεια απέναντι στο ψέμα, τα γεγονότα απέναντι στις φαντασιώσεις, την επιστήμη απέναντι στην ψευδοεπιστήμη και να εργαστούμε ακούραστα για να διδάξουμε στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται κριτικά για οτιδήποτε ισχυρίζεται κάποιος.

Επίσης, να χρησιμοποιούμε την εργαλειοθήκη ανίχνευσης Baloney (σ.σ. «The Baloney Detection Kit»: όρος του Karl Sagan για την αποδόμηση των ψευδών) για την αξιολόγηση των διάφορων ισχυρισμών:

• Ποια είναι η πηγή του ισχυρισμού;
• Αυτό το άτομο έχει κάποια στόχευση (κρυφή ατζέντα);
• Έχει προσπαθήσει κανείς να ανασκευάσει αυτόν τον ισχυρισμό;
• Τι θα χρειαζόταν για να παραποιήσει αυτόν τον ισχυρισμό;
• Ποια είναι η πηγή και η ποιότητα των στοιχείων γι’ αυτόν τον ισχυρισμό;
• Έχει νόημα ο ισχυρισμός στο πλαίσιο της λειτουργίας του κόσμου που ξέρουμε;

• Τα τελευταία χρόνια οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν διαδοθεί ευρέως τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό πεδίο. Πώς το εξηγείτε;

Οι θεωρίες συνωμοσίας υπήρχαν πάντα γύρω μας. Είμαστε από τη φύση μας παρανοϊκοί και απαισιόδοξοι, ψάχνοντας για επικίνδυνους θηρευτές, ακόμη και αν δεν υπάρχουν, αλλά και καχύποπτοι για τους άλλους ανθρώπους, ακόμα κι αν οι περισσότεροι αξίζουν την εμπιστοσύνη μας. Ο λόγος είναι ότι είναι καλύτερο να είσαι ασφαλής από το να μετανιώνεις.

Ο ψυχολόγος Roy Baumeister το εξήγησε στον τίτλο ενός κλασικού πλέον γραπτού του το 2001, το οποίο συνυπέγραψε στο περιοδικό Review of General Psychology, με τίτλο «Bad is Stronger Than Good» (Το Κακό είναι ισχυρότερο από το Καλό).

Μελετώντας ευρύ φάσμα στοιχείων σε πολλούς τομείς της ζωής, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι: «τα κακά συναισθήματα, οι κακοί γονείς και το κακό περιβάλλον έχουν μεγαλύτερη επίδραση από τα καλά και οι κακές πληροφορίες γίνονται αντικείμενο διεξοδικότερης επεξεργασίας από τις καλές. Οι κακές εντυπώσεις και τα κακά στερεότυπα διαμορφώνονται ταχύτερα και είναι πιο ανθεκτικά στη διαδικασία επιβεβαίωσης από τα καλά».

Γιατί; Μια απάντηση βρίσκεται στην ψυχολογία και στην «αποστροφή προς την απώλεια», κατά την οποία, κατά μέσο όρο, οι απώλειες μας «πονούν» διπλάσια απ’ ό,τι μας κάνουν να νιώθουμε τα κέρδη. Ετσι, εξελίξαμε μια τάση να είμαστε συνεχώς με το βλέμμα στραμμένο στα κακά πράγματα, και αυτή είναι η βάση της συνωμοσιολογικής σκέψης.

Το Διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κάνει τη διάδοση των θεωριών συνωμοσίας πιο αποτελεσματική και έτσι εντοπίζουμε αυτές τις πιθανές απειλές πιο εύκολα, ακόμα κι αν οι περισσότερες θεωρίες συνωμοσίας είναι ψευδείς. Επίσης, έχουμε ανάγκη να αισθανόμαστε ότι ελέγχουμε το περιβάλλον μας και η ιδέα ότι κάποιος ή κάτι άλλο βρίσκεται στο παρασκήνιο και κινεί τα νήματα της ζωής μας φαντάζει απειλητική.

• Στην προσωπική σας ιστοσελίδα γράφετε: «Εάν “άθεος” είναι κάποιος που δεν πιστεύει στον Θεό, τότε είμαι άθεος». Ωστόσο, στα νιάτα σας υπήρξατε χριστιανός. Πώς φτάσατε από την πίστη στην αθεΐα;

Δεν ανατράφηκα σαν θρησκευόμενος, αλλά έγινα ένας αναγεννημένος ευαγγελικός χριστιανός στο Γυμνάσιο, υπό την επιρροή των συνομηλίκων μου. Το πήρα στα σοβαρά και πήγα στο Πανεπιστήμιο της Pepperdine για σπουδές στη Θεολογία, αλλά λόγω των γλωσσικών απαιτήσεων (πρέπει να μάθεις εβραϊκά, ελληνικά, αραμαϊκά και λατινικά, ενώ μόλις μετά βίας θα περνούσα τα ισπανικά) πέρασα στην ψυχολογία και έμαθα πώς να είσαι επιστήμονας, κάτι που μου άνοιξε τα μάτια: υπάρχει μια καλύτερη μέθοδος για να φτάσεις στην αλήθεια από εκείνη των θεολόγων.

Στη συνέχεια έκανα μεταπτυχιακά στην Πειραματική Ψυχολογία και πήρα μαθήματα στην Κοινωνική Ψυχολογία και Ανθρωπολογία, ενώ παράλληλα ανακάλυψα την παγκόσμια συγκριτική θρησκειολογία και τη μελέτη των μύθων και έτσι συνειδητοποίησα ότι τέτοιες πεποιθήσεις είναι κοινωνικά κατασκευασμένες – εμείς κατασκευάζουμε τον Θεό και όχι το αντίθετο. Ετσι, εγκατέλειψα τις θρησκευτικές πεποιθήσεις μου και έχω αφοσιωθεί στην επιστήμη.

• Ποιο είναι το μέλλον επιστήμης και ηθικής;

Στο μέλλον η ηθική και η ηθικότητα θα γίνουν κλάδος της επιστήμης. Μέσω της επιστήμης και της λογικής μπορούμε να προσδιορίσουμε το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, και τις ανθρώπινες αξίες. Αυτό ονομάζεται ηθικός ρεαλισμός και είμαι ηθικός ρεαλιστής. Ο Αβραάμ Λίνκολν είπε κάποτε: «Αν η δουλεία δεν είναι λάθος, τότε τίποτα δεν είναι λάθος». Συμφωνώ, και για να το επικαιροποιήσω λέω: «Εάν το Ολοκαύτωμα δεν είναι λάθος, τότε τίποτα δεν είναι λάθος».

Με τον ίδιο τρόπο που ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας ανακάλυψαν φυσικούς νόμους και αρχές για τον φυσικό κόσμο που πραγματικά είναι εκεί έξω, οι κοινωνικοί επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης ηθικούς νόμους και αρχές για την ανθρώπινη φύση και την κοινωνία που πραγματικά υπάρχουν.

Ακριβώς όπως ήταν αναπόφευκτο ο αστρονόμος Γιόχαν Κέπλερ να ανακαλύψει ότι οι πλανήτες έχουν ελλειπτικές τροχιές -δεδομένου ότι πραγματοποιούσε ακριβείς αστρονομικές μετρήσεις και δεδομένου ότι οι πλανήτες πραγματικά ταξιδεύουν σε ελλειπτικές τροχιές, δύσκολα θα μπορούσε να ανακαλύψει κάτι άλλο-, επιστήμονες που μελετούν πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά θέματα θα ανακαλύψουν ορισμένα πράγματα που είναι αληθινά σε αυτούς τους τομείς έρευνας.

Για παράδειγμα, ότι οι δημοκρατίες είναι καλύτερες από τις αυτοκρατορίες, ότι οι οικονομίες της αγοράς είναι ανώτερες από τις οικονομίες της διοίκησης, ότι τα βασανιστήρια και η θανατική ποινή δεν περιορίζουν το έγκλημα, ότι η καύση γυναικών ως μαγισσών είναι μια παραπλανητική ιδέα, ότι οι γυναίκες δεν είναι τόσο αδύναμες και συναισθηματικές ώστε να μπορούν να διοικούν εταιρείες ή χώρες και, ακόμα περισσότερο, ότι δεν αρέσει στους μαύρους να είναι υποδουλωμένοι και ότι οι Εβραίοι δεν θέλουν να εξοντωθούν.

• Ποιο είναι το ιστορικό υπόβαθρο αυτής της προσπάθειας;

Είναι στην ανθρώπινη φύση να παλεύει για να επιβιώνει ανάμεσα στα δόντια της εντροπίας της φύσης και να διαθέτει την ελευθερία, την αυτονομία και την ευημερία στις ελεύθερες κοινωνίες -που χτίστηκαν με αυτόν τον τρόπο στα θεμέλια που έθεσαν οι φιλόσοφοι του Διαφωτισμού και οι επιστήμονες που επιδιώκουν να ανακαλύψουν τον βέλτιστο τρόπο ζωής. Αυτά δίνουν τη δυνατότητα στα μεμονωμένα αισθαντικά όντα να βιώσουν το εξελικτικό τους πεπρωμένο.

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω αυτήν την πρόταση. Οπως έγραψα στο βιβλίο μου «The Moral Arc» («Το Ηθικό Τόξο»), η ηθική μου αφετηρία είναι η επιβίωση και η άνθιση μεμονωμένων αισθαντικών όντων, με τα οποία εννοώ το ένστικτο να ζουν και να έχουν επαρκή τροφή, ασφάλεια, στέγη, δεσμούς και κοινωνικές σχέσεις για σωματική και ψυχική υγεία.

Οποιοσδήποτε οργανισμός υπόκειται σε φυσική επιλογή θα επιδίδεται εξ αναγκαιότητος σ’ αυτήν την προσπάθεια επιβίωσης και άνθισης. Αν όχι, δεν θα ζούσε αρκετό καιρό για να αναπαραχθεί και δεν θα υπόκειτο πλέον σε φυσική επιλογή.

Οπως καταγράφω στο παραπάνω βιβλίο μου, η ηθική πρόοδος που έχουμε δει εδώ και αιώνες -η κατάργηση της δουλείας, των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής, η επέκταση των δικαιωμάτων των μαύρων, των γυναικών, των παιδιών, των εργαζομένων και τώρα ακόμη και των ζώων- έχει ως βάση την επιστημονική και λογική ιδέα ότι ο κόσμος διέπεται από νόμους και αρχές που μπορούμε να συλλάβουμε και να εφαρμόσουμε, είτε πρόκειται για ηλιακά, οικολογικά, πολιτικά, οικονομικά ή κοινωνικά και ηθικά συστήματα.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ

Ο Μ. Σέρμερ, γεννημένος το 1954 στις ΗΠΑ, είναι ο εκδότης του περιοδικού Skeptic, αρθρογραφεί στο έγκυρο Scientific American και είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Chapman. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων «The Moral Arc», «The Believing Brain», «Darwin Matters», «The Mind of the Market», «How We Believe» και «The Science of Good and Evil». Επόμενο βιβλίο του είναι το «Heavens on Earth: The Scientific Search for Immortality, the Afterlife, Utopia».

Στα ελληνικά κυκλοφορεί το «Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα;» (2003), Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης. Οι δύο διαλέξεις του στην TED έχουν σχεδόν 8 εκατομμύρια προβολές στο YouTube.

Από την ΕφΣτν

Σαράντα εκατομμύρια σύγχρονοι σκλάβοι

19/09/17 11:57

 

Διαβάστηκε 359 φορές

 

Tweet

Ο αναγκαστικός γάμος συμπεριλαμβάνεται για πρώτη φορά στα παγκόσμια στατιστικά στοιχεία που δείχνουν ότι «το χρήμα και το χρέος» βρίσκονται στο επίκεντρο της εκμετάλλευσης.

Υπολογίζεται ότι 40,3 εκατομμύρια άνθρωποι υπήρξαν θύματα της σύγχρονης δουλείας το 2016, το ένα τέταρτο των οποίων ήταν παιδιά, σύμφωνα με νέα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν σήμερα.

Τα στοιχεία, από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας του ΟΗΕ (ILO) και το Ίδρυμα Free Walk, δείχνουν ότι 24,9 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ήταν παγιδευμένοι σε καταναγκαστική εργασία και 15,4 εκατομμύρια σε αναγκαστικό γάμο το προηγούμενο έτος. Τα 10 εκατομμύρια από τα συνολικά 40,3 ήταν παιδιά.

Σύμφωνα με την έκθεση του 2017  "Εκτιμήσεις για τη σύγχρονη δουλεία", υπολογίζεται ότι 24,9 εκατομμύρια είναι θύματα καταναγκαστικής εργασίας, 16 εκατομμύρια στην ιδιωτική οικονομία, 4,8 εκατομμύρια σε καταναγκαστική σεξουαλική εκμετάλλευση και 4,1 εκατομμύρια σε αναγκαστική εργασία που χρηματοδοτείται από το κράτος, συμπεριλαμβανομένης της υποχρεωτικής στρατολόγησης και της γεωργικής εργασίας.

"Αυτό που προκαλεί έκπληξη για αυτές τις νέες εκτιμήσεις είναι η τεράστια έκταση του σύγχρονου δουλεμπορίου και το γεγονός ότι έχουμε 40 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σε κάποια μορφή σύγχρονης δουλείας. Αυτό απλά δεν είναι αποδεκτό", δήλωσε η Fiona David, από το Ίδρυμα Free Walk.

"Όταν 24,9 εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται υπό απειλή ή εξαναγκασμό στη γεωργία, την αλιεία και τις κατασκευές ή στη βιομηχανία του σεξ και παρόλα αυτά σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, μόλις 63.000 θύματα καταγράφηκαν από τις αρχές πέρυσι, το χάσμα μεταξύ του προβλήματος και της ανεπαρκούς παγκόσμιας απάντησης καθίσταται πολύ σαφές. "

Η έρευνα δείχνει επίσης ότι, ενώ πολλοί εργάτες κατήγγειλαν βία ή απειλή, η πλειονότητα αυτών συνεχίζουν να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης εξαιτίας χρεών και μη καταβολής των μισθών τους.

Οι νέες εκτιμήσεις για τη σύγχρονη σκλαβιά συμπεριλαμβάνουν για πρώτη φορά, και τον εξαναγκασμό σε γάμο.

"Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί ο αναγκαστικός γάμος συχνά παραβλέπεται ως μορφή δουλείας στην αναφορά δεδομένων", δήλωσε η David. "Εάν κάποιος,α πωλείται σε γάμο, δεν μπορεί να εργαστεί ελεύθερα και δεν έχει σεξουαλική αυτονομία, τότε μιλάμε για δουλεία και πρέπει να το δείξουμε αυτό έτσι ώστε οι άνθρωποι να ενημερωθούν. "

Σύμφωνα με τις νέες παγκόσμιες εκτιμήσεις, η σύγχρονη δουλεία είναι πιο διαδεδομένη στην Αφρική και ακολουθεί η Ασία, παρόλο που η ILO και η Walk Free δηλώνουν ότι τα αποτελέσματα αυτά θα πρέπει να ερμηνεύονται «προσεκτικά», λόγω της έλλειψης διαθέσιμων δεδομένων από τα αραβικά κράτη και την Αμερική.

Από το enallaktikos

ΟΑΣΘ ΚΑΙ Ο ΑΔΗΦΑΓΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Η αλήθεια είναι πως όσο περισσότερο έρχονται στην επιφάνεια στοιχεία σχετικά με τα «έργα και τις ημέρες» του ΟΑΣΘ, τόσο περισσότερο η όλη υπόθεση εμφανίζεται ως μια πολύ «αμαρτωλή ιστορία». Όπως είναι επίσης γεγονός πως οι πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας κι οι συνεπαγόμενες κινητοποιήσεις εκ μέρους των εργαζομένων στον Οργανισμό δημιούργησαν μια οριακή κατάσταση για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, καθώς δε διαθέτουν κάποια άλλη εναλλακτική όσον αφορά στις αστικές συγκοινωνίες.

Από την άλλη, θα πρέπει να επισημανθεί πως ο ΟΑΣΘ ουδέποτε υπήρξε δημόσιος φορέας. Ιδρύθηκε με  νομοθετικό διάταγμα (φέροντας την υπογραφή του βασιλιά Παύλου) το 1957 ως Νομικό πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου και κατόπιν συμφωνίας με το Δημόσιο ανέλαβε το μονοπώλιο όσον αφορά στις αστικές συγκοινωνίες στη Θεσσαλονίκη.

Τα «ειδικά προνόμια» ενός μονοπωλίου έξι δεκαετιών

Στις έξι δεκαετίες που μεσολάβησαν (και τις επεκτάσεις των συμβάσεων που συνάφθηκαν) το συγκεκριμένο μονοπώλιο όχι μόνο δεν άρθηκε, αλλά επιπλέον εμπλουτίστηκε με διάφορα καινούρια «προνόμια». Τα βασικότερα από αυτά συνοψίζονται ως εξής:

• Ο ΟΑΣΘ, αν και Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, λάμβανε αντισταθμιστικά για τις υπηρεσίες γενναία επιχορήγηση από τα δημόσια ταμεία για τη συντήρηση του στόλου των λεωφορείων. Αυτή μάλιστα ήταν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη που λάμβανε ο ΟΑΣΑ, που και δημόσιος φορέας ήταν και πολύ περισσότερα Μέσα καλείτο να συντηρήσει (λεωφορεία, τρόλεϊ, τραμ, ΗΣΑΠ, Μετρό).
• Με την επέκταση που υπεγράφη το 2008 (από τους υπουργούς Αλογοσκούφη - Χατζηδάκη) έμπαινε «ρήτρα Μετρό», με το ύψος της επιχορήγησης αλλά και τη χρονική διάρκειά της να εξαρτώνται από την πορεία των έργων κατασκευής του. Τότε επικρατούσε η άποψη πως το έργο θα είχε ολοκληρωθεί μέχρι το 2010, οπότε το Μετρό θα έπαιρνε μέρος της επιχορήγησης. Από τη στιγμή όμως που αυτό αποδείχτηκε το «Γεφύρι της Άρτας», ο ΟΑΣΘ συνέχισε να απολαμβάνει το μονοπώλιο, παίρνοντας το σύνολο των χρημάτων.
• Οι μέτοχοι του ΟΑΣΘ είχαν διασφαλισμένα κέρδη ύψους 16 εκατομμυρίων ευρώ (και δη αφορολόγητα) το χρόνο, ακόμη και σε περίπτωση που ο Οργανισμός ήταν ζημιογόνος. Πως γινόταν αυτό; Πολύ απλά τα «περνούσαν» στον ετήσιο ισολογισμό ως έξοδα της εταιρείας. 

2 δις έλλειμμα, 325 εκ. κέρδη οι μέτοχοι

Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε στο σημείο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το ελληνικό Δημόσιο να έχει επιδοτήσει με ποσό άνω των 2 δις ευρώ τα ελλείμματα του Οργανισμού για την περίοδο 1990-2016, τη στιγμή που διανεμήθηκαν περίπου 325 εκ. ευρώ ως κέρδη στους μετόχους (με απόδοση έως κι 745%). Επιπλέον, για την ίδια περίοδο τα έξοδα εμφανίζονται περίπου 3 φορές μεγαλύτερα από τα έσοδα.
Είναι χαρακτηριστικό δε πως την ώρα που οι εργαζόμενοι είχαν φτάσει το καλοκαίρι για μια ακόμη φορά 2-3 μήνες απλήρωτοι, τόσο τα μερίσματα των μετόχων όσο και οι μισθοί των μέχρι πρότινος μελών το Δ.Σ. του Οργανισμού φέρεται να είχαν προπληρωθεί μέχρι το τέλος του 2017....

Από το tvxs

Εστάλη το πόρισμα της ΤτΕ για την Τράπεζα Πειραιώς στον εισαγγελέα

Ελεγχος για διαγραφές δανείων και παραβίαση των capital controls

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11:25 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:  17:39

emailεκτύπωση  

Το πόρισμα της Τράπεζας της Ελλάδος για την Τράπεζα Πειραιώς εστάλη σύμφωνα με πληροφορίες του Βήματος να σταλεί στον εισαγγελέα ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Τα κλιμάκια του SSM και της Τράπεζας της Ελλάδας ολοκλήρωσαν τον έλεγχο για την διερεύνηση παραβάσεων σχετικά με διαγραφές δανείων καθώς και για το αν τηρήθηκαν απαρέγκλιτα όσα ορίζουν οι διατάξεις για τους περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων.

Τα ευρήματα αφορούν στις πωλήσεις στεγαστικών δανείων σε φιλικά funds με το ακίνητο να παραμένει στον δανειολήπτη, μετοχοδάνεια που αφού πωλήθηκαν σε funds στη συνέχεια  εξαγοράστηκαν από τους κατέχοντες στο 20% της αρχικής αξίας, επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά αλλά και παράκαμψη των capital controls με όχημά λογαριασμούς μισθοδοσίας.

Διευκρινίζεται ότι οι παραβάσεις που διαπιστώθηκαν αφορούν την περίοδο από τα τέλη του 2014 έως και το 2016.

Από το Βήμα

ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ

O Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται στην εξουσία των ΗΠΑ και αυτό σίγουρα κάτι λέει τα «πιστεύω» μιας μεγάλης μερίδας της αμερικανικής κοινωνίας, ενώ τα αποτελέσματα της διακυβέρνησής του είναι πλέον αντιληπτά, εντός και εκτός των ΗΠΑ. Στον αντίποδα, σχεδόν ένα χρόνο μετά τις εκλογές, η Χίλαρι Κλίντον αναζητάει ακόμη τους «υπεύθυνους» της ήττας της, αδυνατώντας να αντιληφθεί τις δικές της ευθύνες και κατηγορώντας μεταξύ άλλων και τον Μπέρνι Σάντερς, τον πολιτικό, με τον οποίο «κονταροχτυπήθηκαν» για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Ο Σάντερς απορρίπτει κατηγορηματικά αυτούς τους ισχυρισμούς, όμως αναμφισβήτητα ο γερουσιαστής του Βερμόντ έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για κάτι άλλο: Είναι ο πολιτικός που οδήγησε πολλούς νέους αμερικανούς να λένε πλέον περήφανα την άλλοτε «απαγορευμένη» - στην αμερική - λέξη που αρχίζει από «S»: Τον Σοσιαλισμό. 

Νέοι Αμερικανοί κατηγορούν τον καπιταλισμό για κρίσεις στη στέγαση, την υγειονομική περίθαλψη και την πτώση των μισθών. Η λέξη «σοσιαλισμός» στην Αμερική, αφού δαιμονοποιήθηκε, επιστρέφει ως νέα πολιτική ριζοσπαστική κίνηση. Στην Αμερική το να σε πουν «σοσιαλιστή» ισοδυναμούσε με κατηγορία. Σήμερα, εκατομμύρια Αμερικανοί -ιδίως νέοι- αυτοπροσδιορίζονται «σοσιαλιστές», «προοδευτικοί» ή και τα δύο.

Στα 18, η Olivia Katbi εργαζόταν σε ένα γραφείο ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή στο Οχάιο. Απαντούσε στα τηλέφωνα και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Ο γερουσιαστής αυτός αποφάσισε κι έριξε τις δυνάμεις του στην υποστήριξη ενός ιδιαίτερα αμφισβητούμενου νόμου κατά των αμβλώσεων. «Συνειδητοποίησα ότι το κόμμα στο οποίο εργάζομαι είναι αντιδημοκρατικό, οπισθοδρομικό. Μετά από αυτό, προσέγγισα τους Δημοκρατικούς, αλλά δεν ήμουν πραγματικά ικανοποιημένη από τις πολιτικές τους. Υπήρξαν οι απεργίες με το χτύπημα και οι περιορισμοί των μεταρρυθμίσεων της υγειονομικής περίθαλψης. Απογοητεύτηκα με τον Μπαράκ Ομπάμα, γιατί κατάλαβα ότι δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά μου, τα συμφέροντα των πολλών, αλλά τα συμφέροντα μιας ελίτ», υποστηρίζει η Katbi στο ρεπορτάζ του Guardian, τώρα 25 ετών. Έτσι στις προεδρικές εκλογές του 2012, η Katbi ψήφισε υπέρ της Jill Stein, της υποψήφιας με το κόμμα των Πράσινων. Αλλά αυτό δεν άλλαξε τον κόσμο.

Όταν πριν ένα χρόνο, ο Μπέρνι Σάντερς κήρυξε αγώνα με σημαία τον σοσιαλισμό, τα πράγματα στο μυαλό μου έπαιρναν κάπως τη θέση τους. «Η οπτική μου ήταν στα αριστερά του Δημοκρατικού κόμματος, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τότε ότι υπάρχει μια ολόκληρη ιδεολογία, ένα ολόκληρο κίνημα που βρίσκεται εκεί» λέει η Katbi. «Ο Μπέρνι ήταν η εισαγωγή μου στην έννοια του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ήταν μια νέα ιδέα για μένα, εντελώς. Ανακάλυπτα την ιστορία μιας ιδεολογίας πολύ παλιάς».

Η Katbi, τώρα εργάζεται σε οργανισμό που συμβάλλει στην εγκατάσταση μεταναστών και προσφύγων στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Εντάχθηκε στο σοσιαλιστικό κίνημα, μέσω των Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής (Democratic Socialists of Αmerica – DSA).

Η περίπτωση των «Δημοκρατών Σοσιαλιστών της Αμερικής» (DSA) είναι χαρακτηριστική αυτού που συμβαίνει σήμερα στην Αμερική. Μια ακραία πολιτική πόλωση, με τον παραδοσιακό δικομματισμό να καταρρέει και από τη μία να αναπτύσσεται ένα μαζικό ρατσιστικό, ξενοφοβικό, μισογυνικό, ισλαμοφοβικό, αντισημιτικό, ακροδεξιό κίνημα και από την άλλη να δυναμώνουν προοδευτικά κοινωνικά κινήματα που δίνουν μάχες σε πλήθος μετώπων, ενώ αναφέρονται στο μαρξισμό, στο δημοκρατικό σοσιαλισμό και στην πάλη των τάξεων.

Μεταξύ αυτών και η DSA , μια μέχρι πρόσφατα «μικρή» αριστερή οργάνωση που ιδρύθηκε πριν από 35 χρόνια, η οποία στήριξε την υποψηφιότητα του Μπέρνι Σάντερς και πενταπλασίασε την οργανωμένη βάση της τους τελευταίους 20 μήνες, φτάνοντας τώρα να αριθμεί 25.000 μέλη, η τεράστια πλειοψηφία των οποίων είναι κάτω των 30 ετών. Μάλιστα, στο συνέδριό της που έγινε στο Σικάγο στα μέσα Αυγούστου, σημειώθηκε μια θεαματική μετατόπισή της προς τα αριστερά, γεγονός που αντικατοπτρίζει την έντονη ριζοσπαστικοποίηση της αμερικανικής νεολαίας.

Οπως υπογραμμίζει ο γνωστός Αμερικανός αρθρογράφος και σημαίνον στέλεχος της Αριστεράς, Χάρολντ Μέγερσον στον «Guardian», δεν ήταν ο Σάντερς που έστρεψε τους νέους της Αμερικής στο σοσιαλισμό. Τους βρήκε ήδη εκεί μέσα από το κίνημα Occupy Wall Street, από τη μεταμαρξιστική βίβλο «Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα», του Τομά Πικετί, από το παναμερικανικό κίνημα «Fight for 15$», για αύξηση του κατώτερου μεροκάματου στις αλυσίδες ταχυφαγάδικων, σούπερ μάρκετ κ.λπ. Τους βρήκε απογοητευμένους με τον καπιταλισμό, την εισοδηματική ανισότητα και την εταιρική σύλληψη της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ο Μπέρνι εξακολουθεί να σπάζει τα ρεκόρ δημοτικότητας, ενώ το ριζοσπαστικό μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα συσπειρώνει πλέον τη μεγάλη πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών. Οχι βέβαια για να πέσει ο καπιταλισμός. Αλλά για να γίνει στοιχειωδώς πιο ανθρώπινος.

Σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφία των Αμερικανών ενηλίκων ηλικίας κάτω των 30 ετών τώρα απορρίπτει τον καπιταλισμό, αν και αυτό δεν μεταφράζεται σε αυτόματη υποστήριξη του σοσιαλισμού. Για την Katbi, όμως, το μονοπάτι είναι σαφές. Έξι μήνες μετά τις εκλογές, εγκαταλείπει τον Μπέρνι Σάντερς. «Αισθάνομαι ότι είμαι περισσότερο αριστερή από αυτόν τώρα, και πιστεύω επίσης ότι υπάρχει μια πολύ περίεργη λατρεία της προσωπικότητάς του», λέει.

Η Katbi βλέπει περισσότερο τον σοσιαλισμό στην εκστρατεία του ηγέτη του βρετανικού Εργατικού Κόμματος, Τζέρεμι Κόρμπιν, στις φετινές βρετανικές εκλογές. «Μου άρεσε πολύ το σύνθημα του Εργατικού Κόμματος: για τους πολλούς, όχι για τους λίγους. Αυτή είναι μια μεγάλη περίληψη του τι είναι ο σοσιαλισμός. Είναι δημοκρατικός έλεγχος της κοινωνίας στην οποία ζούμε. Αυτό περιλαμβάνει καθολική υγειονομική περίθαλψη. Καθολική, παγκόσμια εκπαίδευση. Δημόσια στέγαση. Δημόσιος έλεγχος των ενεργειακών πόρων. Κρατική ιδιοκτησία τραπεζών», υποστηρίζει.

Το μανιφέστο του Κόρμπιν τράβηξε την προσοχή των νέων αριστερών ακτιβιστών στις ΗΠΑ, διότι, σε αντίθεση με την πλατφόρμα προεκλογικής εκστρατείας της Χίλαρι Κλίντον, έθεσε σαφές σύνολο ιδεών με τις οποίες μπορούσαν να ταυτιστούν. Μερικοί στο DSA βρίσκουν επίσης κοινό τόπο με την Momentum, μια αριστερή οργάνωση βάσης που δημιουργήθηκε το 2015 για να στηρίξει τον Κόρμπιν, με ένα από τα κεντρικά της συνθήματα να είναι η δημόσια ιδιοκτησία της βιομηχανίας, και η οποία μεγαλώνει συνεχώς, και αριθμεί σήμερα πάνω από 100.000 μέλη.

«Με το φαινόμενο Μπέρνι, μπορούμε πλέον να εκφράσουμε δημόσια τη λέξη S», λέει ο Nick Caleb, 35 ετών, αριστερός ακτιβιστής που προσχώρησε στο DSA λίγο μετά τις εκλογές. Ο Caleb επισημαίνει ότι και πριν τον Σάντερς, το κίνημα της Occupy Wall Street είχε βρεθεί απέναντι κι ενάντια στον καπιταλισμό. «Με την Occupy Wall Street υπήρξε μια ευρύτερη συζήτηση για το τι είναι ο καπιταλισμός και τι σημαίνει σοσιαλισμός», λέει.

Η μάχη για την υγειονομική περίθαλψη, ο θυμός που προκάλεσε η αδράνεια των μεγάλων τραπεζών τις οποίες «έσωσε» ο φορολογούμενος, η απόλυτη κυριαρχία στην πολιτική, των πολυεθνικών της Silicon Valley και η πεποίθηση ότι μόνο το κράτος των πολλών έχει τη δύναμη να αντιστρέψει την εμβάθυνση της ανισότητας δίνουν νέα ζωή στην παλιά ιδέα ότι η κυβέρνηση βρίσκεται εκεί για τον έλεγχο του καπιταλισμού, και όχι ο καπιταλισμός να ελέγχει την κυβέρνηση.

Σε μια παλαιότερη γενιά, το κίνημα θυμίζει τα χρόνια του Φραγκλίνου Ντελάνο Ρούσβελτ και την απόπειρα του New Deal, της προσπάθειας να επανασχεδιάσει το αμερικανικό οικονομικό σύστημα και να συγκρατήσει τις δυνάμεις του καπιταλισμού ως απάντηση στη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του 1930. Το κράτος τότε παρείχε θέσεις εργασίας σε εκατομμύρια ανθρώπους που έμειναν άνεργοι, λόγω της οικονομικής κατάρρευσης, μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων για την αμοιβή, τις συνθήκες εργασίας και τη στέγαση, τραπεζική ρύθμιση που έμεινε σε ισχύ μέχρι τη δεκαετία του 1990.

«Οι νέοι που λένε ότι είναι σοσιαλιστές ή κοιτάζουν ευνοϊκά τον σοσιαλισμό, σκέφτονται ένα είδος New Deal ή μια δημοκρατία ενάντια στις αγορές», δήλωσε ο Frances Fox Piven, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Υπάρχουν λίγοι σοσιαλιστές που εκλέγονται σήμερα σε δημόσια αξιώματα στις ΗΠΑ. Πιο σημαντική είναι η Κσαμά Σαουάντ της «Σοσιαλιστικής Εναλλακτικής», η οποία πήρε ένα εντυπωσιακό ποσοστό στις τελευταίες εκλογές στο Σιάτλ.

Η εκστρατεία της Κσαμά βασίστηκε κι εφάρμοσε τα αιτήματα για βασικό μισθό 15 δολάρια την ώρα, έλεγχο στις τιμές των ενοικίων και φορολόγηση των πλουσίων ώστε να χρηματοδοτηθούν η Παιδεία και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η Κσαμά έχει καταγγείλει δημόσια τις τρομακτικές ανισότητες που ταλαιπωρούν την τοπική κοινωνία, με τους εργαζόμενους να υποφέρουν από τους χαμηλούς μισθούς και τις περικοπές, ενώ την ίδια ώρα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου πληρώνονται με 120.000 δολάρια τον χρόνο. Η ίδια εξάλλου έχει δεσμευτεί πως σε περίπτωση εκλογής της θα πληρώνεται με το μισθό ενός μέσου αμερικανού εργαζομένου, και τα υπόλοιπα χρήματα θα τα διαθέτει για την ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων και οραματίζεται μια «καταπληκτική αλλαγή στη συνείδηση ​​της Αμερικής».

«Βρισκόμαστε σε μια νέα περίοδο. Το κίνημα Occupy ήτανε μια έκπληξη. Συνειδητοποιήσαμε ότι κάτι διαφορετικό συνέβαινε εδώ. Η νεότερη γενιά της Αμερικής δεν πρόκειται να είναι μια ακόμη υπάκουη γενιά που περιμένει το μικρό της κομμάτι από το αμερικανικό όνειρο, εξάλλου αυτό το μικρό κομμάτι του αμερικανικού ονείρου δεν θα έρθει σε αυτούς. εξαιτίας της κρίσης του καπιταλισμού» υποστηρίζει.

«Οι άνθρωποι είναι θυμωμένοι από την εταιρική πολιτική, θυμωμένοι από τον νεοφιλελευθερισμό, θυμωμένοι από την λιτότητα. Αυτό είναι ένα τεράστιο καζάνι και αυτό είναι ιστορικό». Μια πρόκληση για το νέο ρεύμα των σοσιαλδημοκρατών και των σοσιαλιστών είναι να βρεθεί το όχημα στην εκλογική επιτυχία. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Εργατικό Κόμμα είναι η επίσημη αντιπολίτευση. Οι σημερινοί Αμερικανοί σοσιαλιστές χωρίζονται για το αν θα αναζωογονήσουν ένα δημοκρατικό κόμμα τύπου New Deal ή θα δημιουργήσουν μια νέα οργάνωση. Το DSA έχει επί του παρόντος αποφασίσει να μην γίνει πολιτικό κόμμα.

Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στη διεύρυνση της υποστήριξης για τον πραγματικό σοσιαλισμό στην Αμερική ίσως να μην είναι τόσο συγκεκριμένες πολιτικές - παρόλο που πολλοί θα αμφισβητήσουν τις προτάσεις της DSA για την κατάργηση των αστυνομικών δυνάμεων και των φυλακών - όσο οι αντιλήψεις για το ποιος είναι σήμερα σοσιαλιστής.

Από το tvxs

Το φάντασμα της πείνας απλώνεται στον κόσμο

south-sudan-famine.jpg

Η πείνα και ο υποσιτισμός αντί να μειώνονται εξαπλώνονται | AP Photo

16.09.2017, 15:43 | Ετικέτες:  ΟΗΕ, πείνα, φτώχεια, κλιματική αλλαγή, Αφρική

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα αυξάνεται ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από την πείνα και τον υποσιτισμό, συνεπεία των πολέμων και της κλιματικής αλλαγής. Όλα δείχνουν ότι η πρόοδος που είχε συντελεστεί χάνεται και ο κόσμος πηγαίνει πάλι προς τα πίσω.

Σύμφωνα με τις υπηρεσίες του ΟΗΕ, το 2016 ο αριθμός των χρόνια υποσιτιζόμενων ανθρώπων έφτασε τα 815 εκατομμύρια, δηλαδή 38 εκατομμύρια περισσότεροι από το 2015, κυρίως της διαρκούς αύξησης των εμπόλεμων συγκρούσεων και των «σοκ» που προκαλεί η κλιματική αλλαγή.

Επίσης, το ποσοστό των ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνια πείνα από 10,6% το 2015 έφτασε στο 11% το 2016.

Η Αφρική είναι η περιοχή που παρουσιάζει τα υψηλότερα ποσοστά διατροφικής ανασφάλειας, επηρεάζοντας το 27% του πληθυσμού, ποσοστό τετραπλάσιο απ' ό,τι συμβαίνει στον υπολοιπο κόσμο.

Επίσης, το πρόβλημα παρουσιάζει αύξηση στη Λατινική Αμερική, αφού μέσα σε ένα χρόνο αυξήθηκε από 4,7% σε 6,4%.

Αν και όπως λέει η Σίντι Χόουλμαν, οικονομολόγος του Οργανισμού για τη Γεωργία και τα Τρόφιμα (FAO), ακόμη δεν είναι σαφές αν αυτοί οι αριθμοί είναι μια προσωρινή τάση ή αν πράγματι υπάρχει αντιστροφή της κατάστασης προς το χειρότερο, ωστόσο το βέβαιο είναι πως οι διαρκώς αυαξανόμενοι πόλεμοι και η κλιματική αλλαγή κάνουν την εξέυρεση τροφής δυσκολότερη για τους φτωχούς ανθρώπους, προκαλώντας διευρυνόμενη διατροφική ανασφάλεια.

«Τα σημάδια είναι προειδοποιητικά», εξηγεί η Σίντι Χόουλμαν. «Αν δούμε τα 815 εκατ. χρόνια υποσιτισμένων ανθρώπων, τα 489 εκατομμύρια ή το 60% ζουνσε περιοχές όπου διεξάγονται ένοπλες συγκρούσεις ή επηρεάζονται από αυτές. Την τελευταία δεκαετία έχουν αυξηθεί σημαντικά οι συγκρούσεις, οι οποίες σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή προκαλούν σημαντικές επιπτώσεις».

Σύμφωνα με έκθεση που συνέγραψαν από κοινού μια σειρά από οργανισμούς του ΟΗΕ, «δεν μπορούμε να κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε: δεν θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε την πείνα και κάθε μορφή υποσιστισμού έως το 2030 αν δεν αντιμετωπίσουμε όλους τους παράγοντες που προκαλούν τη διατροφική ανασφάλεια. Η διασφάλιση της ειρήνης και της συνεργασίας των κοινωνιών είναι καθοριστικός παράγοντας προς τον σκοπό αυτό».

Ο επικεφαλής της Oxfam, Ρόμπιν Ουίλομπι, τόνισε ότι «πρέπει να “ξυπνήσουμε” τους ηγέτες τουκόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς ώστε να ακάνουν ό,τι είναι απαραίτητο για διαλυθεί αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ κλιματικής αλλαγής και συγκρούσεων σε όλο τον πλανήτη. Αν αποτύχουμε τότε όλος ο κόσμος θα γίνει φτωχότερος και θα υποφέρει περισσότερο».

Η έκθεση αυτή του ΟΗΕ είναι η πρώτη η οποία κάνει εκτιμήσεις σχετικά με τη διασφάλιση τροφής για όλους και την παγκόσμια διατροφή, υιοθετώντας τους αναπτυξιακους στόχους που θα διασφαλίσουν ότι έως το 2030 θα εξαλειφθεί η πείνα και κάθε μορφή υποσιτισμού.

Αν και έχει επιτευχθεί πρόοδος στον περιορισμό της πείνας παγκοσμίως, πρόβλημα που στα τέλη του 20ού αιώνα επηρέαζε 900 εκατομμύρια ανθρώπους, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζεται αντιστροφή των θετικων αποτελεσμάτων, καθώς υπό καθεστώς λιμού βρίσκεται από τον Φεβρουάριο το Νότιο Σουδάν, ενώ πολύ κοντά σε αυτό είναι η Υεμένη, η βορειοανατολική Νιγηρία και η Σομαλία.

Ταυτόχρονα, και εξαιτίας του φαινομένου του θερμοκηπίου (El Niño) αυξάνεται η διατροφική ανασφάλεια σε μέρη της υποσαχάριας Αφρικής, στη νοτιοανατολική και τη δυτική Ασία.

Ταυτόχρονα παρατηρείται μείωση του υποσιτισμού των παιδιών, αλλά με μικρότερους ρυθμούς απο ό,τι στο παρελθόν. Μέχρι σήμερα πάντως εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό 52 εκατομμύρια παιδιά.

Από την ΕφΣυν

ΟΗΕ: Πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε στο κόσμο

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών, ο αριθμός των πεινασμένων ανθρώπων στον πλανήτη αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία 10 χρόνια.

Μόνο μέσα σε μια διετία, από το 2015 έως και το 2017, ο αριθμός των πεινασμένων αυξήθηκε κατά 38 εκατομμύρια και από 777 εκατομμύρια έφτασε στα 815 εκατομμύρια ανθρώπους.

Σύμφωνα με τον ειδικό του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, Μάρκο Σάντσεζ Καντίλιο, βασικές αιτίες αυτής της απότομης αύξησης αποτελούν η κλιματική αλλαγή και οι πολεμικές συγκρούσεις. Οταν, μάλιστα, αυτοί οι δύο παράγοντες «συναντώνται» σε μία περιοχή, έχουν σαν αποτέλεσμα ιδιαίτερα βαρύ «φόρο» αίματος και δυστυχίας.

Ο Καντίλιο σημειώνει, ότι μόνο στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Υεμένη και το Νότιο Σουδάν, λόγω του πολέμου και των απότομων κλιματικών αλλαγών, αυτή την στιγμή υποφέρουν από πείνα περισσότεροι από 53 εκατομμύρια άνθρωποι.

Από το tvxs

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ

Ροζάβα στα κουρδικά σημαίνει «Δύση». Η Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν) βρίσκεται στο έδαφος της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας. Τουλάχιστον δυο εκατομμύρια άνθρωποι - το 60% Κούρδοι - ζουν στην περιοχή αυτήν, όπου παράλληλα με τις μάχες ενάντια τους τζιχαντιστές συντελείται ένα σύγχρονο πολιτικό πείραμα.

Με την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, το 2011, οι εκεί Κούρδοι  κράτησαν αποστάσεις τόσο από το καταπιεστικό μπααθικό καθεστώς όσο και από τους αντιπάλους του, που διακήρυσσαν ανοιχτά έναν αραβικό εθνικισμό και την επιβολή του νόμου της Σαρίας, γεγονός που τους καθιστούσε ακόμα πιο επικίνδυνους. Προτίμησαν να ακολουθήσουν έναν τρίτο δρόμο, διεκδικώντας ένα σύστημα διακυβέρνησης δημοκρατικό, πλουραλιστικό, χωρίς αποκλεισμούς και με σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες, και πάντως να υπερασπιστούν τις περιοχές τους από κοινού με τους γείτονές τους, Ασσύριους, Άραβες, Τουρκομάνους και Αρμένιους. Γι’ αυτόν το λόγο και στοχοποιήθηκαν από τα αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής, όπως εκείνα της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ και του ISIS. Όπως έγινε φανερό στη συνέχεια, τα καθεστώτα του Ιράν, του Ιράκ και της Συρίας ήσαν και αυτά αρνητικά στη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στην περιοχή της Ροζάβα.

Μετά την απόσυρση των δυνάμεων του Άσαντ από το συριακό Κουρδιστάν, το 2012, και ενώ ο εμφύλιος είχε φουντώσει, το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας PYD και η στρατιωτική πτέρυγα του, οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG) μαζί με το γυναικείο σώμα τους (YPJ) ανέλαβαν τον έλεγχο της περιοχής. Ένα χρόνο αργότερα, το 2013, κηρύσσεται η αυτονομία της Ροζάβα και προχωρά η διοικητική διαίρεσή της σε τρία καντόνια που δεν επικοινωνούν γεωγραφικά μεταξύ τους, του Τζαζίρα, του Κομπάνι και του Αφρίν, από τ' ανατολικά προς τα δυτικά. Η διακήρυξη αυτονομίας σηματοδότησε ένα πολιτικό και κοινωνικό πείραμα, μια σιωπηλή κοινωνική επανάσταση πρωτοφανή για τη Μέση Ανατολή, καθώς το πολιτικό σύστημα της Ροζάβα υιοθετεί τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας, της ισότητας των φύλων και της αειφορίας.

Τον Ιανουάριο του 2015, τα χαρμόσυνα νέα από το Κομπάνι έκαναν τον γύρο του κόσμου. Το Κομπάνι κέρδιζε την ελευθερία του έπειτα από 134 ημέρες σκληρών μαχών. Οι μαύρες σημαίες του ISIS, που μέχρι εκείνη την ημέρα πολιορκούσαν τη μαρτυρική όσο και ηρωική πόλη των Κούρδων της Συρίας, δεν ανέμιζαν πια στους λόφους γύρω από το Κομπάνι. Οι μαχητές και μαχήτριες του στρατού των YPG - YPJ όχι μόνο άντεξαν τη σκληρή πολιορκία, αλλά κατάφεραν να απελευθερώσουν και την τελευταία σπιθαμή εδάφους τους από τους ισλαμοφασίστες.

Σύμφωνα με το εκτενές δημοσίευμα της Le Monde Diplomatique, το Σύνταγμα των καντονίων της Ροζάβα, το Κοινωνικό Συμβόλαιο, εμπνέεται από τη θεωρία του ελευθεριακού κοινοτισμού, του Αμερικανού Μάρεϋ Μπούκτσιν (Murray Bookchin 1921-2006), οι ιδέες του οποίου κινούνται στον χώρο του αναρχισμού και της κοινωνικής οικολογίας. Είναι γνωστός κυρίως ως ο εμπνευστής της προσέγγισης της κοινωνικής οικολογίας.. Απορρίπτει τον εθνικισμό και υποστηρίζει μια ισότιμη κοινωνία με ίση εκπροσώπηση και σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Η Μέση Ανατολή των λαών

Οι Κούρδοι θεωρούν την Ροζάβα ένα από τα τέσσερα τμήματα του ευρύτερου Κουρδιστάν που απαρτίζεται από το βόρειο τμήμα του, στην Τουρκία, το νότιο στο Ιράκ και το ανατολικό, στο Ιράν. Η πολυεθνοτική σύνθεση του πληθυσμού «επέβαλε» το σύστημα της άμεσης δημοκρατίας ώστε μουσουλμάνοι, χριστιανοί, Κούρδοι, Γιεζίντι, Άραβες, Σύριοι, Τουρκμένοι να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα και οι εθνικές κουλτούρες τους να αναγνωρίζονται και να γίνονται σεβαστές.

Ο πόλεμος για τους Κούρδους της Συρίας δεν έχει να κάνει μόνο με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και των ισλαμοφασιστών αλλά είναι και αγώνας για άμεση δημοκρατία και ελευθερία, για ισότιμη κοινωνία με ίση εκπροσώπηση και σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Αφορά όλες τις εθνότητες της χώρας. Έτσι απορρίπτουνε τον εθνικισμό και ενθαρρύνουνε τους λαούς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους ώστε να φτιάξουνε τη Μέση Ανατολή των λαών.

«Το έθνος-κράτος είναι δημιούργημα της εξουσίας και του ιμπεριαλισμού για να καταδυναστεύει τους λαούς, εμείς δεν μπορούμε να πολεμάμε για το ίδιο μοντέλο με τους καπιταλιστές. Η Μέση Ανατολή, η Μεσοποταμία, είναι μωσαϊκό, οι λαοί μπορούν και θέλουν να ζουν μαζί με κατοχυρωμένη αυτήν την πολυμορφία. Μέσα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις άνθισε το κουρδικό όνειρο αλλά και όνειρο των λαών της βόρειας Συρίας για μια καλύτερη ζωή και μια καλύτερη οργάνωση της καθημερινότητας. Αφού καταφέραμε να ελευθερώσουμε τις περιοχές μας δημιουργήσαμε το σύστημα των καντονίων και τη δημοκρατική αυτοδιοίκηση η οποία λειτουργεί πολύ καλά και μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για όλη την περιοχή», λέει ο Ιμπραήμ Μουσλίμ, μέλος του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD) των Κούρδων της Συρίας, το ένοπλο τμήμα του οποίου (YPG) μάχεται εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.

«Το δικό μας σχέδιο δεν είναι να δημιουργήσουμε ένα εθνικό κράτος. Το σχέδιό μας είναι μια Ομοσπονδία για την περιοχή. Ο καθένας θέλει το δικό του Κουρδιστάν: Η Αμερική θέλει το δικό της Κουρδιστάν, η Ρωσία άλλο Κουρδιστάν, το Ισραήλ άλλο, η ΕΕ άλλο, ακόμα και η Τουρκία θέλει ένα Κουρδιστάν με τους δικούς της, βέβαια, όρους. Η Συρία, μην ξεχνάτε, ήταν εθνικό κράτος και είδατε τα αποτελέσματα. Η καταστροφή που έφερε το συριακό καθεστώς έναντι των ίδιων των πολιτών του είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή που προξένησε το Ισραήλ ή οποιοσδήποτε άλλος. Εμείς δεν επιμένουμε σε αυτό, στη συγκρότηση ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Βέβαια, δεν θα είμαστε αντίθετοι αν τα αδέρφια μας του Ιρακινού Κουρδιστάν το ανακοινώσουν. Αλλά εμείς θα συνεχίσουμε το μοντέλο που εφαρμόζουμε και θα αγωνιζόμαστε για μία συνομοσπονδία μεταξύ όλων των λαών», υποστηρίζει ο Siham Queryo, πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων του καντόνι της Τζαζίρα.

«Κάθε δρόμος εδώ μπορεί να δημιουργήσει μια κοινότητα», δήλωσε ο κάτοικος Ιμπραήμ Μούσα. «Είναι σαν μια λαϊκή κυβέρνηση, εκλεγμένη από τους ντόπιους και ανακλητή. Πέρυσι, καταχωρήθηκαν 2300 κοινότητες στην περιοχή Κομπάνι». Αυτή είναι μια άμεση εφαρμογή των αρχών του Μάρεϋ Πούτσων.

Οι γυναίκες στη Ροζάβα

Στη νομοθετική συνέλευση τα μισά μέλη των 101 θέσεων είναι γυναίκες και όλες ανήκουν σε κόμματα που έχουν υπογράψει το «κοινωνικό συμβόλαιο». Σε αυτό το σύστημα διακυβέρνησης καθοριστικό ρόλο παίζει και η γυναικεία χειραφέτηση, υπάρχει ενεργή συμμετοχή των γυναικών και στον πόλεμο αλλά και σε κάθε επίπεδο της πολιτικής και της κοινωνικής ζωής.

«Έχουμε καταφέρει να αλλάξουμε το εκπαιδευτικό σύστημα ακυρώνοντας αυτό του καθεστώτος Άσαντ. Το καινούργιο σύστημα βασίζεται στις αξίες της συμβίωσης, της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Κάθε παιδί σπουδάζει στη μητρική του γλώσσα, οι Κούρδοι στα κουρδικά (που είναι και η βασική γλώσσα), οι Άραβες στα αραβικά κ.ο.κ. Έχουμε δημιουργήσει και κάποια πανεπιστήμια όπως αυτό της Ροζάβα, γεγονός πολύ σημαντικό. Σε εμάς η γυναίκα είναι ηγέτης, είναι αρχηγός, πολεμάει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο χτύπημα στους ισλαμιστές και την ιδεολογία τους. Αποδεικνύουμε ότι ισχύει το αντίθετο από αυτό που πάνε να επιβάλουν, νικάμε με αυτόν τον τρόπο, για εμάς είναι πολύ σημαντική η ελευθερία της γυναίκας, δεν μπορεί να είναι ελεύθερη μια κοινωνία χωρίς αυτό το στοιχείο. Ακόμα, έχουμε κατοχυρώσει τη θρησκευτική ελευθερία, την εθνική και, ακόμα πιο σημαντικό, όλοι συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων, οι αποφάσεις ξεκινούν από κάτω προς τα πάνω και όχι το αντίθετο. Ενθαρρύνουμε όλες τις ομάδες, τους συλλόγους, τις οργανώσεις να συμμετέχουν και να είναι ενεργοί πολίτες. Το μοντέλο που εφαρμόζουμε εμείς έχει μεγάλη ανταπόκριση και στον κουρδικό λαό αλλά και σε άλλους λαούς. Στην περιοχή Σιντζάρ, για παράδειγμα, που ζουν κυρίως Κούρδοι Γιεζίντι, έχουν ήδη αυτοοργανωθεί, δημιούργησαν τη δική τους Άμυνα (τις Μονάδες Προστασίας των Γιεζίντι, κατά το πρότυπο του YPG) και σύντομα μπορεί να γίνει και η περιοχή αυτή καντόνι» εξηγεί ο Ιμπραήμ Μουσλίμ.

Μπαίνοντας στο Κομπάνι, όπως περιγράφει ο ρεπόρτερ της Le Monde Diplomatique, βλέπει κανείς φωτογραφίες από «μάρτυρες», πολλές γυναίκες και πορτρέτα του Οτσαλάν. Η πόλη που πριν από δύο χρόνια ήταν ερείπια, είναι γεμάτη ενέργεια. Υπάρχουν γερανοί για νέες οικοδομές και ανάμεσα σε κτίρια που καταστράφηκαν από πυραύλους και βομβαρδισμούς. «Θέλουμε να ανοικοδομήσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να επιστρέψουν», δήλωσε ο πολεοδόμος Hawzin Azeez.

Το «Σπίτι για τις Γυναίκες» της πόλης ονομάζεται Kongra Star, ένα τεράστιο κτίριο που προσφέρει καταφύγιο, ιδίως για τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας και είναι γεμάτο από πορτρέτα γυναικών που σκοτώθηκαν στη μάχη του Κομπάνι, πολεμώντας τους τζιχαντιστές.

Οι γυναίκες που μιλήσανε υπογράμμισαν ότι η ισότητα των φύλων είναι κεντρική στο κοινωνικό συμβόλαιο της Ροζάβα. «Σύμφωνα με τους νέους νόμους που ψήφισε η αυτόνομη κυβέρνηση, ο γιος και η κόρη κληρονομούν εξίσου, αντίθετα με τον ισλαμικό νόμο», δήλωσε η Sara Al-Khali, η οποία εργάζεται στο Kongra Star.
«Η εκδίκηση είναι ένα τρομερό έθιμο στην περιοχή αυτή», δήλωσε ο Al-Khali, ο οποίος εργάζεται για την εξάλειψη εγκλημάτων τιμής. Το Kongra Star έχει σχηματίσει μια επιτροπή γυναικών για τη συμφιλίωση, μέσω των εκπροσώπων των οικογενειών για να αποφύγουν τις βεντέτες.

Όλοι συμμετέχουν στην παραγωγή

Βασικό εμπόδιο είναι το οικονομικό, καθώς η Ροζάβα είναι αποκλεισμένη, υφίσταται εμπάργκο, από την Τουρκία, το καθεστώς Άσαντ, τους τζιχαντιστές και άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά και το ιρακινό Κουρδιστάν. Οι τιμές σε βασικά αγαθά είναι πολύ υψηλές καθώς δεν υπάρχει νόμιμη δίοδος για τη Ροζάβα η οποία, κατά τα άλλα είναι πλούσια περιοχή και έχει όλους τους βασικούς πόρους (σιτάρι, αγροτική παραγωγή κ.α.), υδάτινες πηγές ενώ το πετρέλαιο στη Ροζάβα είναι το πιο φθηνό σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο ο λαός είναι αποφασισμένος να επιβιώσει και καταλαβαίνει πως το εμπάργκο είναι μέσο πίεσης.

Έτσι, ένα σημαντικό μέτρο είναι οι έλεγχοι των τιμών. Τα καθορισμένα από τις οικονομικές επιτροπές όρια τιμών ελέγχονται από τη δεύτερη μέρα της επανάστασης στις αγορές και στα καταστήματα. Για να αποφευχθεί η εκμετάλλευση της εμπόλεμης κατάστασης από τους κερδοσκόπους τα συμβούλια αποθηκεύουν τρόφιμα και φάρμακα. Παράλληλα, είναι εγγυημένη η κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού (τρόφιμα, πετρέλαιο κ.λπ.).

Οι οικονομικές επιτροπές σε όλα τα επίπεδα στοχεύουν να εξασφαλίσουν ότι στους δήμους ή τις περιφέρειές τους τα οικονομικά πιο αδύναμα μέλη θα στηριχθούν καλά, ότι κάθε ενήλικος θα έχει μια δουλειά και έτσι θα μπορεί να συμβάλλει στη δική του φροντίδα, αλλά και στην περαιτέρω ανάπτυξη της επανάστασης.

Σε αυτήν την περιοχή με άφθονους φυσικούς πόρους, το ζήτημα της ενέργειας απεικονίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νέες αρχές. Το 2011 η περιοχή παρήγαγε 380.000 βαρέλια αργού πετρελαίου ημερησίως, το ένα τρίτο της συνολικής παραγωγής της Συρίας. Όταν ξεκίνησαν οι μάχες, η παραγωγή μειώθηκε κατά 70% και η βενζίνη έγινε σπάνια.

Μια σημαντική θετική εξέλιξη για την οικονομική σταθεροποίηση ήταν η διύλιση αργού πετρελαίου από το καλοκαίρι του 2013. Οι δομές με τη βοήθεια ειδικευμένων εργαζομένων κατάφεραν με απλά συστήματα να διυλίσουν επαρκή ποσότητα πετρελαίου σε ντίζελ. Αυτό οδήγησε σε μια βελτίωση της ζωής και της οικονομικής δραστηριότητας. Η αμυντική στρατιωτική δύναμη ενισχύθηκε επίσης. Ο έλεγχος των τιμών ήταν επίσης ιδιαίτερα αποφασιστικός στη διανομή του πετρελαίου κίνησης και πετρελαίου θέρμανσης. Σήμερα, ένα λίτρο Diesel πωλείται στη μισή τιμή σε σύγκριση με την περίοδο πριν από την επανάσταση, και αυτό διευκολύνει σημαντικά τη ζωή των ανθρώπων. Το Diesel είναι απαραίτητο για τα οχήματα, τον εφοδιασμό των νοικοκυριών σε ηλεκτρισμό, τη θέρμανση, τη μικρή βιομηχανική και αγροτική παραγωγή. Η διύλιση έχει δυστυχώς ως αποτέλεσμα Diesel κατώτερης ποιότητας που είναι επιβλαβής για τις γεννήτριες, τους κινητήρες οχημάτων και τα μηχανήματα. Αυτό το ξέρουν τα Συμβούλια τα οποία αναζητούν λύσεις για την καλύτερη διύλιση.

Το μοντέλο ιδιοκτησίας του Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού θεωρεί ότι όλοι οι πόροι, αλλά και οι συνδεδεμένες με αυτούς επιχειρήσεις θα πρέπει να διαχειρίζονται από τους ίδιους τους δήμους και τις κοινότητες. Δεν πρέπει να πάνε σε μια μορφή νέας ιδιωτικοποίησης μέσω των συνεταιρισμών. Με την από κοινού παραγωγή των δήμων και των συνεταιρισμών και με το μοντέλο της οικονομίας των αναγκών, ο καθένας μπορεί να συμμετάσχει στην παραγωγή με τον δικό του τρόπο και δεν υπάρχει ανεργία.

Οι μόνοι φίλοι των Κούρδων είναι τα βουνά

Από τη στιγμή που οι Κούρδοι, έχουν αρχίσει να κερδίζουν τη λαϊκή υποστήριξη, δεν είναι δυνατόν να αγνοηθούν από τις διεθνείς δυνάμεις που δρουν στην περιοχή. Αντιθέτως, όλοι πια αναγνωρίζουν πως δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική λύση στη Συρία χωρίς να ληφθούν υπόψη οι Κούρδοι και χωρίς τη συνεργασία τους. Είναι γεγονός ότι εξαιτίας των εσωτερικών και των διεθνών ισορροπιών, οι Κούρδοι δεν κλήθηκαν στις συνομιλίες της Γενεύης. Ωστόσο οι μεγάλες δυνάμεις που έχουν καθοριστικό ρόλο στον πόλεμο της Συρίας, γνωρίζουν πως δεν μπορούν να κάνουν παραπέρα βήματα, χωρίς να συνεργαστούν με τους Κούρδους. Γι’ αυτόν το λόγο, στα πεδία των μαχών, οι τουρκικές προσπάθειες να εξομοιωθεί το PYD με το ISIS και να καταστεί στόχος για τις διεθνείς δυνάμεις, απέτυχαν, και τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία εξακολουθούν να παρέχουν μερική υποστήριξη στις κουρδικές δυνάμεις.

Η βοήθεια των ΗΠΑ είναι «στρατιωτική, όχι πολιτική ή οικονομική, υποστήριξη», σύμφωνα με τον διοικητή Nasrin Abdullah: μια «προσωρινή, διαφανή, τακτική» συμφωνία, ήταν τα λόγια αρκετών κουρδικών ηγετών που συναντήσανε οι δημοσιογράφοι της Le Monde. «Δεν έχουμε ξεχάσει το ρητό ότι οι μόνοι φίλοι των Κούρδων είναι τα βουνά, αυτό συνεχίζει να είναι αλήθεια. Θέλω να επισημάνω ότι εμείς δεν πήγαμε στην Αμερική, η Αμερική ήρθε σε εμάς, αυτή είναι η διαφορά. Εμείς έχουμε στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ για να πολεμήσουμε την τρομοκρατία του ISIS και τους υπόλοιπους τρομοκράτες, για αυτόν τον σκοπό είμαστε έτοιμη να συνεργαστούμε με τον οποιοδήποτε, είτε είναι οι ΗΠΑ είτε είναι η Ρωσία» δήλωσαν χαρακτηριστικά.

Ο  Εθνικός Συνασπισμός της συριακής αντιπολίτευσης, τον οποίο οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Τουρκία και οι χώρες του Κόλπου αναγνωρίζουν επισήμως ως τον νόμιμο αντιπρόσωπο του συριακού λαού, θεωρεί το PYD και τις στρατιωτικές του ομάδες ακόμη ως «τρομοκρατικές οργανώσεις» όπως και το PKK.

Η αυτοδιοίκηση έχει θεσπίσει εννέα μήνες στρατιωτικής θητείας, αλλά οι περισσότεροι μαχητές στο μέτωπο είναι εθελοντές. Πολλοί είναι ξένοι και συμμετέχουν στις Διεθνείς Επαναστατικές Λαϊκές Αντάρτικες Δυνάμεις (IRPGF). όπως ο αναρχικός Robert Grodt, ακτιβιστής της Occupy Wall Street, ο οποίος πέθανε στις 6 Ιουλίου 2017 στις μάχες εναντίον του ISIS για την απελευθέρωση της πόλης Ράκκα.

Ο  Cekdar Egid, ένας Ιταλός εθελοντής που πολεμά στις γραμμές των YPG εξηγεί τους λόγους που ήρθε και μάχεται στη Ροζάβα. «Αυτή η επανάσταση έχει τρία σημαντικά σημεία. Το  πρώτο είναι το πολιτικό, ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός. Το δεύτερο σημείο είναι η ριζοσπαστική οικολογία, στην οποίαν πιστεύω ολοκληρωτικά. Στην Ιταλία αγωνίζομαι και ενάντια στον καπιταλισμό, που θέλει να καταστρέψει το περιβάλλον για να βγάλει χρήματα – η συνήθης καπιταλιστική συμπεριφορά. Το τρίτο σημείο, απολύτως θεμελιώδες, είναι η ελευθερία και τα δικαιώματα των γυναικών».

Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός (;)

Το πείραμα που πριν από μερικά χρόνια γεννήθηκε στη Ροζάβα της Συρίας είναι ζωντανό και ελπιδοφόρο όχι μόνο για τους άντρες και τις γυναίκες που το βιώνουν μέσα σε μια πόλη που αγωνίζεται να ξαναγεννηθεί μέσα από τα συντρίμμια της αλλά και στις συνειδήσεις ενός κόσμου που πιστεύει σε ένα μέλλον ριζοσπαστικό και αυτοδιάθετο. Γι αυτό μάλλον αγνοείται από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη.

O διακεκριμένος καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Μεταπτυχιακό Κέντρο του Πανεπιστημίου της Πόλης της Νέας Υόρκης, David Harvey υποστηρίζει πως οι προσπάθειες που γίνονται από τον κουρδικό λαό στην Ροζαβα αποτελούν εναλλακτική διέξοδο ρήξης με την καπιταλιστική κρίση που έχει ξεσπάσει ανά τον κόσμο και για αυτόν τον λόγο πρέπει να υποστηριχθούν. «Γίνονται προσπάθειες να δημιουργηθεί μια κοινότητα κινούμενη σε εναλλακτική, αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, βασισμένη μάλιστα στην αυτάρκεια. Ο λαός της Ροζάβα έχει επιλέξει το μοντέλο της δημοκρατικής συνομοσπονδίας και δίνει μάχη για να τον δει να πραγματοποιείται. Αξίζει για εμάς να πάμε εκεί και να τους στηρίξουμε. Ο κουρδικός λαός δεν υποστηρίζει μόνο ριζοσπαστικές ιδέες, αλλά επιχειρεί να τις κάνει πράξη στο Κουρδιστάν», λέει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του. 

Ο καθηγητής ανθρωπολογίας του London School of Economics, ακτιβιστής  αναρχικός, David Graeber, αφού επισκέφθηκε τη Ροζάβα, σε άρθρο του στον Guardian, αναρωτιόταν γιατί η κοινή γνώμη αγνοεί του επαναστάτες Κούρδους της Συρίας.

Σύμφωνα με τον Graeber, η αυτόνομη περιοχή της Ροζάβα, που συστάθηκε ως τρία αντισυστημικά αντικαπιταλιστικά καντόνια, αποτελεί ένα αξιοσημείωτο δημοκρατικό εγχείρημα της σύγχρονης εποχής, μια γνήσια αντικαπιταλιστική επανάσταση.

Από το tvxs