Για το Χρ. Λαζαρίδη

Άλλαξες. Άλλαξες πολύ. Και είχες το δικαίωμα. Γιατί όμως; Για να υπηρετήσεις καλύτερα την κοινωνία; Δεν φάνηκε. Για να υπηρετήσεις τον εαυτό σου άλλαξες. Γιατί ήσουνα εραστής της εξουσίας. Και η αριστερά δεν είχε προοπτική. Και βρέθηκες στην εξουσία. Και ασκείς εξουσία. Κάποιοι σε θεωρούν ιθύνοντα νου. Καταγοητευμένοςφαίνεσαι. Τόσο που να μη θέλεις να ξεχωρίσεις το πολιτικό έγκλημα , τη δολοφονία, από την ειρηνική πολιτική αντιπαλότητα. Τη μη αρεστή σε σένα.

Παλιέ συναγωνιστή Χρύσανθε Λαζαρίδη σε αγνοώ. Για μένα δεν υπάρχεις.

                                                               Ολύμπιος Δαφέρμος 

Δημοσιεύτηκε στην Εφ. των Συντακτών στις 19-9-13

Βέγγος- Κούνδουρος

«Ως γόνος μεγάλης οικογένειας που ήμουν, οι βασανιστές θέλησαν να αλαφρύνουν το δικό μου βασανιστήριο στο Μακρονήσι. "Ζήτα μια χάρη και θα σου την κάνουμε" μου ...είπαν! Το μόνο που ζήτησα ήταν να με αφήσουν να πάω να μείνω στο βουνό χωρίς φαΐ και χωρίς νερό ενδεχομένως, αρκεί να μην τους βλέπω και να μη με βλέπουν. Το δέχτηκαν!
Την πρώτη μέρα τράβηξα για το βουνό, βρήκα ένα μέρος να κάτσω και βάλθηκα να ατενίζω την απέραντη μοναξιά του τοπίου. Ξάφνου, ένας γρήγορος, αεράτος τύπος εμφανίζεται κρατώντας κάτι πασσάλους στα χέρια του και δυο τρία κομμάτια ύφασμα. Δεν μου μιλάει, δεν του μιλάω και σε ελάχιστα λεπτά με ταχυδακτυλουργικές κινήσεις στήνει ένα αντίσκηνο! Το δικό μου αντίσκηνο!
«Τι κάνεις;» τον ρωτάω. «Θα πεθάνεις εδώ πάνω» απάντησε σοβαρός και συνέχισε τη δουλειά. Για όλες τις επόμενες μέρες, για όσο καιρό έζησα σαν αγρίμι, εξόριστος μεσ' στην εξορία, ο ίδιος τύπος πηγαινοερχόταν κάθε μέρα διανύοντας μια τεράστια απόσταση από το στρατόπεδο ίσαμε το βουνό μόνο και μόνο για να μου φέρνει φαγητό να τρώω να μην πεθάνω. Ήταν ο Θανάσης Βέγγος, η απαρχή μιας μεγάλης φιλίας πάνω απ' όλα.»

Νίκος Κούνδουρος