Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Γιατί δεν μιλάνε οι διανοούμενοι;

Θάνος Μικρούτσικος4198

+100%-

του Θάνου Μικρούτσικου  – 

Υπάρχει ένα παλιό ερώτημα, το οποίο έχει επανέλθει στην επικαιρότητα ειδικά τώρα στην εποχή της Μεγάλης Κρίσης: Τι κάνουν οι διανοούμενοι και οι καλλιτέχνες; Γιατί δεν μιλάνε; Στον καπιταλισμό οι διανοούμενοι χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες. Είναι οι οργανικοί διανοούμενοι του συστήματος, οι αναχωρητές και αυτοί που αντιστέκονται.

Οι περισσότεροι από τους οργανικούς διανοούμενους όχι μόνο δεν σιωπούν, αλλά υπερασπίζονται την εμπέδωση αυτού του βάρβαρου συστήματος είτε γιατί προέρχονται από τα σπλάχνα του, είτε γιατί υπηρετούν την άρχουσα ελίτ. Tα συμφέροντά τους ταυτίζονται με την διαιώνιση της ύπαρξής της. Γι’ αυτούς οι μεγάλες ανισότητες που το σύστημα παράγει είναι κάτι σαν φυσικός νόμος. Μιλάνε, λοιπόν, δεν σιωπούν. Μιλάνε για μεταρρυθμίσεις και εννοούν τη συνεχή φτωχοποίηση του πληθυσμού. Μιλάνε για ανάπτυξη και εννοούν τη συγκέντρωση του πλούτου σε ελάχιστα χέρια.
Σε ότι αφορά τώρα τη δεύτερη κατηγορία, τους αναχωρητές. Αυτοί κλείστηκαν στο σπίτι τους, κλείστηκαν στους εαυτούς τους. Ίσως γιατί οι ελπίδες τους για έναν καλύτερο, πιο δίκαιο κόσμο, διαψεύστηκαν. Και πραγματικά ο 20ος αιώνας έφερε πολλές ήττες, πολλές διαψεύσεις οραμάτων, πολλά αδιέξοδα.
Στην τρίτη κατηγορία ανήκουν όσοι αντιστέκονται. Είναι αυτοί που δεν ανέχονται το γεγονός ότι σήμερα λιγότεροι από 1.000 υπερπλούσιοι στον πλανήτη έχουν όσο πλούτο έχουν 4.000.000.000 άνθρωποι! Είναι όσοι δεν ανέχονται την καταστροφή χωρών όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία. Είναι όσοι πληγώνονται όταν βλέπουν τα άψυχα κορμιά μικρών παιδιών να ανασύρονται από τα νερά του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Και αυτοί δεν είναι λίγοι. Γράφουν, φωνάζουν, παλεύουν, είναι στο δρόμο καθημερινά, αλλά ενοχλούν. Σπάνια, όμως, θα τους δείτε στις τηλεοράσεις, σπάνια θα τους ακούσετε από τα ραδιόφωνα, σχεδόν ποτέ στις εφημερίδες. Ενοχλούν την εξουσία και τα ΜΜΕ δεν αστειεύονται. Υπηρετούν με απόλυτη συνέπεια τα συμφέροντα των αφεντικών. Ο Αλ Πατσίνο το διατύπωσε έξοχα στο Insider: «Υπάρχει άπλετη δημοκρατία στα μεγάλα κανάλια, αλλά μέχρις εκεί που αρχίζουν να ενοχλούνται τα συμφέροντα των ιδιοκτητών».
Από το SLprees

Παρακαταθήκη διαφάνειας

Μόλις μία εβδομάδα πριν από τη δημοσίευση της ευρωπαϊκής μαύρης λίστας με τους φορολογικούς παραδείσους του κόσμου, η γνωστή μη κυβερνητική οργάνωση Oxfamπου μάχεται για τη μείωση της φτώχειας στον πλανήτη δημοσιοποίησε χθες τη δική της λίστα: σε αυτήν, εκτός από τα Νησιά Κέιμαν, την Αρούμπα, την Αντίγκουα, την Μπαρμπούντα και τους υπόλοιπους «συνήθεις υπόπτους» περιλαμβάνει και 4 χώρες-σεβαστά μέλη της Ε.Ε. όπως και 4 χώρες των Δυτικών Βαλκανίων -που φιλοδοξούν να γίνουν κάποτε μέλη της «ευρωπαϊκής οικογένειας».
Χώρες οι οποίες, αν και είναι αποδεδειγμένο ότι αποτελούν πανίσχυρους φορολογικούς παραδείσους της υφηλίου, θα απουσιάζουν όπως όλα δείχνουν από τη μαύρη λίστα που πρόκειται να παρουσιάσουν προς έγκριση οι αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές στη συνεδρίαση του ECOFIN της επόμενης Τρίτης.
Ο λόγος βέβαια για τις «γνωστές-άγνωστες» της Ε.Ε., Ιρλανδία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Μάλτα, οι οποίες βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο των αποκαλύψεων Luxleaks, Panama Papers, Paradise Papers, αλλά και -σε δεύτερο βαθμό- τις «δικές μας» Αλβανία, ΠΓΔΜ, Μαυροβούνιο, Σερβία και Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που οι Ελληνες επιχειρηματίες «τιμούν»… επενδυτικά εδώ και χρόνια.

Με κριτήρια της Ε.Ε.

Η Οxfam -που συνέταξε τη δική της λίστα όχι με τα δικά της αυστηρότερα κριτήρια αλλά αυτά που χρησιμοποίησαν οι ευρωπαϊκές αρχές (φορολογική διαφάνεια, δίκαιη φορολόγηση, εφαρμογή μέτρων του ΟΟΣΑ κατά της διάβρωσης της φορολογικής βάσης και μεταβίβασης κερδών-ΒΕΡS)-, εκτιμά ότι η απουσία αυτών των χωρών από τον κατάλογο της Επιτροπής Κώδικα Δεοντολογίας της Ε.Ε. οφείλεται σε πολιτικές πιέσεις.
Κάτι που όπως επισημαίνει μειώνει την αξιοπιστία της λίστας και υποδαυλίζει τον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής.
Ο αρμόδιος επίτροπος για θέματα Φορολογίας, Πιερ Μοσκοβισί, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την έκθεση της Oxfam χθες «τα μάσησε».
Καταθέτοντας, συγκεκριμένα, στην τελευταία συνεδρίαση της εξεταστικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή, ο Μοσκοβισί εξέφρασε την ελπίδα «η πολιτική απόφαση» που θα κληθεί να λάβει η σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. την επόμενη Τρίτη «να μην είναι τόσο πολιτική».
Παραδέχτηκε ότι η απουσία κάποιων κρατών-μελών της Ε.Ε. από την ευρωπαϊκή λίστα δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν βλαπτικές φορολογικές πρακτικές εντός της Ε.Ε., ενώ είπε ακόμη ότι η Κομισιόν ασκεί κριτική σε αυτές τις χώρες.
Μνημόνευσε χαρακτηριστικά Μάλτα και Ηνωμένο Βασίλειο που δεν ακολουθούν σωστά τις οδηγίες για τον ΦΠΑ και δεν δίνουν ικανοποιητικές απαντήσεις όταν τους ζητούνται διευκρινίσεις.
Από την πλευρά της η Oxfam -που όπως και οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. έβαλε στο μικροσκόπιό της 92 χώρες (για να καταλήξει στις 39 του παραπάνω χάρτη)- υπογραμμίζει ότι από την αρχή, πριν από δύο χρόνια, όταν ξεκίνησε η έρευνα για τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής μαύρης λίστας, ο στόχος ήταν να εξαιρεθούν κράτη της Ε.Ε.
Καυτηριάζει την ηπιότητα των κριτηρίων που επιλέχθηκαν για την αποτίμηση των χωρών αλλά και το γεγονός ότι ενώ την ευθύνη για τον αγώνα της Ε.Ε. κατά των φορολογικών παραδείσων έχει η Κομισιόν, αρμόδια για τη σύνταξη της λίστας είναι η αρμόδια επιτροπή Κώδικα Δεοντολογίας.

Εξαιρέσεις...

Μία από τις πιο εχέμυθες ομάδες εργασίας της Ε.Ε. που όπως χαρακτηριστικά σημειώνει την καθιστά ιδιαίτερα τρωτή σε πολιτικές παρεμβάσεις και διπλωματικές πιέσεις.
Αναφέρει, μάλιστα, ενδεικτικά, την εξαίρεση από μαύρες λίστες του παρελθόντος καραμπινάτων φορολογικών παραδείσων του κόσμου, όπως το Χονγκ Κονγκ και η Ελβετία.
Η γνωστή ΜΚΙ υπογραμμίζει ακόμη ότι αν και η σύνταξη της ευρωπαϊκής μαύρης λίστας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, οφείλει να είναι ελεύθερη από τα οιαδήποτε κατεστημένα συμφέροντα ή πολιτικές παρεμβάσεις.
«Ολες οι χώρες θα πρέπει να αποτιμώνται αντικειμενικά, αλλιώς οι πολυεθνικές εταιρείες θα μπορούν να μεταφέρουν τα κέρδη τους σε μεγαλύτερους φορολογικούς παραδείσους, όπως η Σιγκαπούρη, που είναι πολύ ισχυροί για να μπουν σε κάποια λίστα», τονίζει.
Από την ΕφΣυν

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Γκέρχαρντ Μπος: Σωστή ενέργεια, η διανομή κοινωνικού μερίσματος

Τι αναφέρει σε συνέντευξή του ο γερμανός καθηγητής Οικονομικών
Γκέρχαρντ Μπος: Σωστή ενέργεια, η διανομή κοινωνικού μερίσματος
εκτύπωση  

«Σε περίπτωση συνασπισμού "Τζαμάικα" το Φιλελεύθερο κόμμα, όπως και μέρος των Χριστιανοδημοκρατών, θα ήταν ισχυρός αντίπαλος των προτάσεων Μακρόν για τον κοινό προϋπολογισμό και την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε περίπτωση μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών τα πράγματα θα είναι διαφορετικά» λέει στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γκέρχαρντ Μπος, καθηγητής Οικονομικών Επιστημών, ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ντούισμπουργκ-Έσσεν και πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας, Δεξιοτήτων και Κατάρτισης (IAQ), της Γερμανίας.

Ο γερμανός καθηγητής είναι προσκεκλημένος του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς», το οποίο διοργανώνει ευρωπαϊκό συνέδριο με θέμα: «Ανισότητες, νεοφιλελευθερισμός και ευρωπαϊκή ενοποίηση: προοδευτικές απαντήσεις» από τις 23-25 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας.

Ο κ. Μπος εκφράζει την άποψη ότι οι κοινωνικές ανισότητες στην Ευρώπη θα αμβλυνθούν, ιδίως με την καθιέρωση αυτόνομων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διότι ο κατώτατος μισθός καθορίζει μεν το κατώτατο όριο, αλλά δεν θα μπορέσει να αυξηθεί. Η ανισότητα στην Ευρώπη και την Ελλάδα εξηγείται κατά τον κ. Μπος από το γεγονός ότι «Με την παγκοσμιοποίηση άλλαξαν οι σχέσεις εξουσίας, οι επιχειρήσεις πίεσαν τις κυβερνήσεις απειλώντας ότι θα αποχωρήσουν και μετέβαλαν τις εργασιακές σχέσεις, ιδίως σε χώρες όπου τα συνδικάτα δεν ήταν τόσο ισχυρά. Όπου δεν καταργήθηκαν οι δεσμευτικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, λ.χ. σε σκανδιναβικές χώρες, η ανισότητα δεν αυξήθηκε τόσο δραματικά».

Η πλήρης συνέντευξη του καθηγητή κ. Γκέρχαρντ Μπος, ο οποίος θα μιλήσει απόψε το βράδυ με θέμα «Μείωση ανισοτήτων μέσω των συλλογικών διαπραγματεύσεων», στο ΑΠΕ-ΜΠΕ έχει ως εξής:

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Κύριε καθηγητά, πόσο σημαντικός για το θέμα των κοινωνικών ανισοτήτων είναι για την Ευρώπη και την Ελλάδα ο μη σχηματισμός αλλά και το είδος της κυβέρνησης που θα προκύψει στην Γερμανία;
Γκέρχαρντ Μπος: Είναι πολύ σημαντικά διότι σε έναν συνασπισμό «Τζαμάικα» το Φιλελεύθερο κόμμα, όπως και μέρος των Χριστιανοδημοκρατών, θα ήταν ισχυρός αντίπαλος των προτάσεων Μακρόν για τον κοινό προϋπολογισμό και την ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων σε ευρωπαϊκό επίπιδο. Σε περίπτωση μεγάλου συνασπισμού μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών τα πράγματα θα είναι διαφορετικά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Πώς θα βελτιωθούν, πώς θα αμβλυνθούν οι κονωνικές ανισότητες στην Ευρώπη κατά την γνώμη σας;
Γκέρχαρντ Μπος: Ο κατώτατος μισθός είναι η δεύτερη καλύτερη λύση, και είναι καλή όταν υπάρχουν αδύναμα συνδικάτα. Προτιμότερες είναι οι αυτόνομες συλλογικές συμβάσεις εργασίας,, διότι ο κατώτατος μισθός καθορίζει μεν το κατώτατο όριο αλλά δεν θα μπορέσει να αυξηθεί, λ.χ. σε εξειδικευμένες θέσεις που απαιτούν εμπειρία. Η μεσαία τάξη πρέπει να παίρνει τον ανάλογο μισθό. Συμφωνώ με τον κ. Μακρόν ότι χρειαζόμαστε ένα γενικό εργασιακό πλαίσιο πανευρωπαϊκά, διότι οι συνθήκες στην κάθε χώρα είναι διαφορετικές, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς εταίρους, και όχι απαραιτήτως την θέσπιση κατώτατου μισθού. Κεντρική μου θέση είναι λοιπόν ότι ο κατώτατος μισθός δεν αρκεί, αλλά πρέπει να υπάρχουν δεσμευτικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε πρώτο επίπεδο στην Ευρώπη, όπως συνέβαινε και στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης και ήταν καλύτερα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Και οι οποίες δεν υπάρχουν πλέον...
Γκέρχαρντ Μπος: Ναι, διότι καταργήθηκαν κατ΄απαίτησιν της τρόικας και συμπεριελήφθησαν στα διάφορα πακέτα αυστηρής λιτότητας που επεβλήθησαν στις χώρες του νότου. Πρέπει να ξαναϊσχύσουν οι δεσμευτικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Θεωρώ το θέμα αυτό εξαιρετικά σημαντικό, διότι αποκαθιστά τις κοινωνικές αδικίες για το κατώτατα αμειβόμενο 20%, δεν έχει όμως καμιά συνέπεια για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Πως εξηγείται η ανισότητα στην Ευρώπη, την Ελλάδα;
Γκέρχαρντ Μπος: Με την παγκοσμιοποίηση άλλαξαν οι σχέσεις εξουσίας, οι επιχειρήσεις πίεσαν τις κυβερνήσεις απειλώντας ότι θα αποχωρήσουν και μετέβαλαν τις εργασιακές σχέσεις, ιδίως σε χώρες όπου τα συνδικάτα δεν ήταν τόσο ισχυρά. Όπου δεν καταργήθηκαν οι δεσμευτικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, λ.χ. σε σκανδιναβικές χώρες, η ανισότητα δεν αυξήθηκε τόσο δραματικά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Η φοροδιαφυγή των πλουσίων δεν συνέβαλε στην αύξηση των κοινωικών ανισοτήτων; Σας είναι γνωστές οι αποκαλύψεις των Panama και των Paradise papers...
Γκέρχαρντ Μπος: Η φορολόγηση είναι ένας άλλος δείκτης της κοινωνικής ανισότητας. Το θέμα της φοροδιαφυγής οδήγησε στην υπερφορολόγηση του 95% του πληθυσμού και την μεταβολή των κοινωνικών σχέσεων υπέρ των πλουσιοτέρων.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Ορισμένοι λένε όμως  ότι δεν είναι μεν ηθικές, αλλά είναι  νόμιμες...
Γκέρχαρντ Μπος: Ορισμένες ρυθμίζονται μεν νομικά και γίνονται ανεκτές, αλλά αμφιβάλλω πολύ ότι είναι όλες νόμιμες, διότι οι παράδεισοι είναι αποτέλεσμα διαφθοράς και παράνομων ενεργειών. Πολλές εξ αυτών είναι νομικά κατασκευάσματα για την αποφυγή φορολόγησης. Για παράδειγμα, ο γνωστός οδηγός της F1 Χάμιλτον δηλώνει το αεροπλάνο του ως εμπορική δραστηριότητα, ενώ το έχει για ιδιωτική χρήση.  Πρόκειται επομένως σαφώς για φοροδιαφυγή, ενώ μοιάζει ότι δεν είναι. Η μοναδική δυνατότητα για την εξαφάνιση των φορολογικών παραδείσων είναι να γίνει μια πανευρωπαϊκή συμφωνία για την καθιέρωση κοινών κανόνων φορολόγησης, όπως έχει προτείνει και ο κ. Μακρόν. Είναι όμως δύσκολο, διότι χώρες της Ε.Ε. οι οποίες κερδίζουν απ΄αυτήν την φοροδιαφυγή δεν θα συμφωνήσουν. Μαζί με το περιβάλλον η φοροδιαφυγή θα αποτελέσει όμως το μεγάλο θέμα του μέλλοντος, διότι στερεί από τα κράτη ποσά τα οποία θα μπορούσαν να διαθέσουν για τους πολίτες τους.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Δανεικοί εργαζόμενοι, ευέλικτες μορφές εργασίας, είναι μοντέλα τα οποία για ορισμένους οδηγούν στην πλήρη απασχόληση. Ισχύει αυτό;
Γκέρχαρντ Μπος: Σε ορισμένες χώρες ναι λειτουργεί, όπως είναι οι σκανδιναβικές ή η Γερμανία, επειδή είναι εναλλακτική για γονείς με παιδιά για παράδειγμα. Αλλού όμως οδηγούν στην επικράτησή τους επειδή κοστίζουν λιγότερο και αρνούνται την μόνιμη απασχόληση και επομένως εμποδίζουν την πλήρη απασχόληση. Η Ελλάδα εμφανίζει αύξηση της μερικής απασχόλησης και υποθέτω ότι γίνεται σε βάρος των εργαζομένων, διότι οι επιχειρηματίες το εκμεταλλεύονται απολύτως, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην Γερμανία. Φοβάμαι ότι η μερική εργασία δεν προσφέρεται για κοινωνικούς σκοπούς όπως στις σκανδιναβικές χώρες ή επειδή η οικονομία βελτιώνεται και έχει ανάγκη και από τέτοιου είδους εργαζόμενους, αλλά γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Γιατί αυξάνει η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ακόμα και στη Γερμανία, σε μια τόσο πλούσια χώρα; Δεν είναι παράλογο;
Γκέρχαρντ Μπος: Πράγματι είναι παράλογο. Έχει να κάνει με τις αλλαγές στην αγορά εργασίας, την απορρύθμισή της απασχόλησης και του παραγόμενου προϊόντος. Δεν αποδίδεται μέρος του κέρδους από την παραγωγικότητα των επιχειρήσεων, όπως γινόταν μέχρι το 1990 στους εργαζόμενους. Το 40% των εργαζομένων δεν πληρώνεται σύμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έχουν μισθολογικές απώλειες, αλλά έχει να κάνει και με την αύξηση της μερικής απασχόλησης με την οποία δεν μπορεί κανείς να ζήσει, ακόμα και αν έπαιρνε τον κατώτατο μισθό και πρέπει να ενισχυθούν  απο το κράτος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Οι Ευρωπαίοι συμφώνησαν στο Γκέτεμποργκ να προχωρήσουν σε κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Έρχεται λοιπόν η κοινωνική επανάσταση, θα γίνει δικαιότερη η Ευρώπη;
Γκέρχαρντ Μπος: Οχι, πρόκειται για την διατύπωση 20 γενικών αρχών που υπάρχουν ήδη, για μια συμφωνία κοινών στόχων, οι οποίοι όμως δεν συγκεκριμενοποιούνται. Τι σημαίνει για παράδειγμα ο στόχος για καλούς, δίκαιους μισθούς στην περίπτωση της Ελλάδας, όταν εξαναγκάζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση να άρει την ισχύ των γενικά ισχυουσών συλλογικών συμβάσεων εργασίας; Την καθιστά επομένως αναξιόπιστη την Ε.Ε.. Η Ε.Ε. έχει ένα τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας σε ό,τι αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη. Θα προσυπέγραφα όλες τις συμφωνηθείσες αρχές εάν έπαιρναν σάρκα και οστά. Πρέπει όμως να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα, πρωτοβουλίες. Μια που προτείνει ο κ. Μακρόν είναι να αμείβονται οι εργαζόμενοι οι οποίοι αναζητούν εργασία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες με τον ίδιο μισθό που παίρνουν εκεί οι εργαζόμενοι. Πρέπει ασφαλώς να ισχύσουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ο κατώτατος μισθός.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Η ψαλίδα μεταξύ νότου και βορρά στην Ευρώπη πώς μπορεί να κλείσει κατά την γνώμη σας;
Γκέρχαρντ Μπος: Μεταξύ 1990-2008 μίκρυνε μεν, αλλά όχι με βιώσιμο τρόπο. Για την ώρα δεν το βλέπω, αντίθετα στην Κεντρική Ευρώπη αναπτύσσεται δυναμικά, ενώ στον νότο όχι. Ο κ. Μακρόν προτείνει έναν κοινό προϋπολογισμό ο οποίος θα ενισχύσει τις επενδύσεις σε όλη την Ευρώπη και πρέπει να ενισχυθούν οι οικονομίες της περιφέρειας, ώστε να μην είναι μόνο λήπτες δανείων αλλά να αναπτύξουν μια αναπτυξιακή στρατηγική. Νομίζω ότι ορισμένες χώρες δεν έχουν αξιοποιήσει τις αναπτυξιακές τους δυνατότητες. Η Ελλάδα για παράδειγμα άφησε ολόκληρο σχεδόν τον κλάδο των υψηλής ποιότητας γεωργικών προϊόντων τα οποία μπορεί να παράγει στους Ιταλούς και τους Γάλλους, ενώ η ίδια παραμένει απλός προμηθευτής τους. Το Ισραήλ δίνει το 4% του προϋπολογισμού του για την ενίσχυση της τεχνολογίας, ενώ η Ελλάδα έχει το επιστημονικό δυναμικό της το οποίο είναι αναξιοποίητο. Πρέπει να ενισχυθεί η επαγγελματική εκπαίδευση.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Οι θεσμοί όμως δεν θα επιτρέψουν να δίνεται το 4% στην έρευνα.
Γκέρχαρντ Μπος: Έχετε δίκιο, αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Ο κίνδυνος να βυθιστεί μια χώρα σε λήθαργο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι μεγάλος.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Σύμφωνα με έρευνα του ιδρύματος Μπέτερλαμαν, η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση στον πίνακα κοινωνικής δικαιοσύνης στην Ευρώπη. Τι πρέπει να γίνει υπό τις παρούσες συνθήκες;
Γκέρχαρντ Μπος: Τα χέρια της Ελλάδας είναι αυτή την στιγμή δεμένα από την πολιτική των πιστωτών της. Η πολιτική αυτή αποτελείται ακριβώς από την αποδυνάμωση εκείνων ακριβώς των θεσμών που σχετίζονται με την κοινωνική δικαιοσυνη, όπως είναι κυρίως οι εργασιακές σχέσεις. Είναι προφανές ότι η μείωση της κοινωνικής δικαιοσύνης ήταν ηθελημένη απο τους θεσμούς. Ορισμένα μέτρα ήταν μεν αναγκαία, αλλά θα μπορούσαν να τα έχουν εφαρμόσει δικαιότερα. Ο κατώτατος μισθός λ.χ. για νέους έως και τα 25 είναι άδικος και έρχεται σε αντίθεση με τις ευρωπαϊκές αρχές. Η Ελλάδα δεν είχε όμως άλλη επιλογή από το να τα εφαρμόσει. Η κατάσταση οφείλεται και στις πελατειακές σχέσεις που επικρατούσαν και στην έλλειψη καινοτόμου πολιτικής. Η νοοτροπία να μην πληρώνονται φόροι ήταν μια άλλη αιτία. Πρόκειται για μια πολιτιστική αλλαγή η οποία ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Τι περιθώρια έχει η κυβέρνηση να βελτιώσει τις κοινωνικές αδικίες σήμερα;
Γκέρχαρντ Μπος: Τα περιθώρια είναι πολύ μικρά. Το να είσαι πρωθυπουργός σήμερα στην Ελλάδα ασφαλώς δεν είναι η ελκυστικότερη δουλειά για κάποιον. Όλα όσα θα ήθελε να κάνει δεν μπορεί να τα χρηματοδοτήσει. Θα πρέπει κάθε υπουργείο να εξαντλήσει κάθε οικονομική δυνατότητα που έχει, να βάλει προτεραιότητες. Είναι δύσκολη η κατάσταση αλλά πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος που δουλεύουν οι υπάλληλοι. Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη πολιτιστική διαδικασία. Η υπουργός Εργασίας είναι μια νέα έξυπνη γυναίκα, την γνώρισα στις Βρυξέλλες, κάνει η ίδια πολύ καλή δουλειά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον αυτό ισχύει για όλους στα υπουργεία, ιδίως στις φορολογικές υπηρεσίες, αν και έχουν βελτιωθεί. Πρέπει να αλλάξει ολόκληρη η νοοτροπία των εργαζομένων. Πρέπει να επιστρέψουν και οι νέοι επιστήμονες που έχουν μεταναστεύσει. Η χώρα τούς χρειάζεται.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ωφελούν τη χώρα;
Γκέρχαρντ Μπος: Οι θεσμοί είχαν πάντα την άποψη ότι με τη μείωση των μισθών επιτυγχάνεται ανάπτυξη, ότι αυξάνονται οι εξαγωγές. Όλες οι προγνώσεις τους αποδείχτηκαν λανθασμένες και οδήγησαν τη χώρα σε βαθύτερη κρίση, αφού προκάλεσαν μείωση της ζήτησης με αποτέλεσμα την μείωση της απασχόλησης. Σε κανένα σημείο δεν επαληθεύτηκαν οι απόψεις τους περί βελτίωσης λόγω της μείωσης των μισθών, έστω και αν αυτή ήταν εν μέρει αναγκαία.  Θα μπορούσε όμως να έχει γίνει με πιο ήπιο τρόπο και θα είχε καλύτερα αποτελέσματα από τα δρακόντεια μέτρα που επέβαλαν. Σχεδόν σκότωσαν τον ασθενή με τα μέτρα αυτά.

ΑΠΕ-ΜΠΕ: Η κυβέρνηση Τσιπρα διένειμε πέρσι το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα παρά την αντίθετη γνώμη των πιστωτών, για να απαλύνει έστω λίγο τις συνέπειες αυτής της θανατηφόρας πολιτικής τους. Φέτος θα γίνει με την σύμφωνη γνώμη τους. Τι γνώμη έχετε περί αυτού μιας και μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη;
Γκέρχαρντ Μπος: Οι θεσμοί συναίνεσαν στην διανομή του κοινωνικού μερίσματος διότι τους τύπτει η συνείδησή τους. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι έκαναν πολλά λάθη. Αν πιστέψει κανείς τα δημοσιεύματα του τύπου, τόσο η κ. Λαγκάρντ, όσο και ο κ. Σόιμπλε γνωρίζουν ότι πολλά από τα μέτρα τους ήταν λανθασμένα, και επειδή έχουν τύψεις συνειδήσεως το επιτρέπουν. Θεωρώ την διανομή μερίσματος σωστή ενέργεια. Θα ευχόμουν όμως να μην συνοπολογίζονται τα ποσά των επενδύσεων στους υπολογισμούς για το πρωτογενές πλεόνασμα, διότι το περιθώριο για επενδύσεις στην Ελλάδα είναι πολύ μικρό. 
Από το Βήμα

Πάνω από 40 εκατ. οι σύγχρονοι σκλάβοι του κόσμου

Οι γυναίκες και τα κορίτσια αποτελούν το 74% των σκλάβων
Πάνω από 40 εκατ. οι σύγχρονοι σκλάβοι του κόσμου
εκτύπωση  

Περισσότεροι από 40 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, εκ των οποίων το ένα τέταρτο παιδιά, είναι αυτή τη στιγμή σκλάβοι, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2016.

Η πρόσφατη αποκάλυψη για την ύπαρξη σκλαβοπάζαρων Αφρικανών προσφύγων στη Λιβύη δεν είναι μεμονωμένο γεγονός. Η έννοια της σύγχρονης σκλαβιάς περιλαμβάνει την αναγκαστική εργασία, που αφορά 25 εκατομμύρια ανθρώπους και τους αναγκαστικούς γάμους (15 εκατομμύρια). Όμως οι αριθμοί αυτοί αναμφίβολα είναι υποτιμημένοι σε σχέση με την πραγματικότητα, υπογραμμίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εργασίας (ILO) και ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) και η ομάδα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Walk Free Foundation που συνέταξαν την έρευνα.

Αναγκαστική εργασία


Περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αναγκάζονται να εργαστούν σε ιδιώτες (το ένα τέταρτο), αλλά και σε εργοστάσια, σε εργοτάξια και σε αγρούς. Η έκθεση αναφέρει το παράδειγμα των 600 ψαράδων που κρατούνταν σε αλιευτικά στην Ινδονησία επί χρόνια.

Τα χρέη είναι η αιτία της αναγκαστικής εργασίας για περισσότερους από τους μισούς σκλάβους. Ωστόσο τα ναρκωτικά, η σωματική κακοποίηση, ο χαμηλός μισθός ή ακόμη και το γεγονός ότι εργάζονται πολύ μακριά από το σπίτι τους είναι μερικοί από τους τρόπους που χρησιμοποιούν για να τους κρατούν δέσμιους.

Μεταξύ αυτών περίπου 5 εκατομμύρια άνθρωποι ωθούνται στην πορνεία και λίγο περισσότερα από 4 εκατομμύρια είναι θύματα αναγκαστικής εργασίας από το κράτος (αναγκαστική εργασία στη φυλακή).

Γυναίκες και κορίτσια


Οι γυναίκες και τα κορίτσια αποτελούν το 74% των σκλάβων, με τον αριθμό τους να ανέρχεται στα 29 εκατομμύρια. Ένα στα τέσσερα θύματα της σύγχρονης σκλαβιάς είναι παιδί, δηλαδή περίπου 10 εκατομμύρια.

Περίπου 15,4 εκατομμύρια άνθρωποι παντρεύονται παρά τη θέλησή τους. Περισσότεροι από το ένα τρίτο είναι κάτω των 18 ετών και σχεδόν όλοι γυναίκες. Πρόκειται για μια μορφή σκλαβιάς ιδιαίτερα διαδεδομένης στην Αφρική και την Ασία. Εξάλλου οι γυναίκες αποτελούν το 99% των θυμάτων αναγκαστικής εργασίας που ωθούνται στην πορνεία.

Ασία


Το 62% των περιπτώσεων της «σύγχρονης σκλαβιάς» έχουν αποκαλυφθεί στην Ασία και τον Ειρηνικό. Αυτή η περιοχή κατατάσσεται πρώτη σε ό,τι αφορά τον αριθμό των θυμάτων, είτε πρόκειται για σεξουαλική εκμετάλλευση (73%) είτε τους αναγκαστικούς γάμους (55%).

Πρόσφυγες


«Πολλές εκθέσεις έχουν αναφερθεί ξεκάθαρα στη σχέση μεταξύ της μετανάστευσης και της διακίνησης ανθρώπων», υπογραμμίζει η έκθεση αυτή, κυρίως κατά μήκος των δρόμων που επιλέγουν οι πρόσφυγες. Τα τρία τέταρτα των προσφύγων που ερωτήθηκαν το 2017 στον δρόμο από τη Λιβύη ως την Ευρώπη απάντησαν ότι έπεσαν θύματα κακοποιήσεων που προσομοίαζαν με διακίνηση ανθρώπων.

«Οι παράτυποι μετανάστες --επιρρεπής στο να πέφτουν θύματα επιθέσεων, εκβιασμών, σεξουαλικών κακοποιήσεων-- ίσως στην αρχή της περιήγησής τους αποφασίσουν εθελοντικά να εναποθέσουν την τύχη τους σε διακινητές», επισημαίνει η έκθεση.
Από το Βήμα

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Η CIA ΕΚΑΝΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ 
Ο ελληνοαμερικανός πρώην πράκτορας της CIA, Τζον Κυριακού, εργαζόταν για 15 χρόνια στην διαβόητη υπηρεσία πληροφοριών, συμμετέχοντας σε αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στην Μέση Ανατολή, κυρίως μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Λίγο αργότερα, όμως, παραιτήθηκε αρνούμενος να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα βελτιωμένων τεχνικών ανάκρισης. «Ακουγόταν σαν πρόγραμμα βασανιστηρίων, και αυτό ήταν», δήλωσε ο Κυριακού στον ευρωβουλευτή Στέλιο Κούλογλου.
Ο Κυριακού για χρόνια περίμενε κάποιος να βγει δημόσια και να μιλήσει ενάντια σε αυτά τα προγράμματα της CIA. «Σκοτώσαμε ανθρώπους με αυτές τις μεθόδους. Αυτά είναι εγκλήματα πολέμου, όμως κανείς δεν βγήκε να πει τίποτα», δήλωσε ο ίδιος στον Στέλιο Κούλογλου, εξηγώντας γιατί πήρε την απόφαση να το κάνει εκείνος. «Οι άνθρωποι που τα έκαναν έπρεπε να οδηγηθούν στην φυλακή, όμως ο μόνος που κατέληξε εκεί, ήμουν εγώ», είπε.
Στην αποκαλυπτική του συνέντευξη στον ευρωβουλευτή, ο whistleblower τόνισε πως ο εικονικός πνιγμός δεν είναι το μόνο βασανιστήριο που κάνει η CIA, το οποίο παραβιάζει τους κανονισμούς του ΟΗΕ, και απαρίθμησε και άλλα, όπως το «παγωμένο κελί», όπου «αλυσοδένεις έναν κρατούμενο από το ταβάνι και τον ξεγυμνώνεις. Δεν μπορεί να καθίσει ή να ξαπλώσει και παγώνεις το κελί στους 10 βαθμούς Κελσίου και κάθε ώρα κάποιος από την CIA μπαίνει στο δωμάτιο και του ρίχνει έναν κουβά παγωμένο νερό. Όμως, αν η δουλειά σου είναι να ανακρίνεις έναν κρατούμενο, να μπορέσεις να συλλέξει πληροφορίες για να εμποδίσεις μια επίθεση, το τελευταίο που θέλεις είναι ένας νεκρός κρατούμενος!».
Το τίμημα για τις αποκαλύψεις του, όμως, το πλήρωσε βαριά. «Έχασα τη δουλειά μου, τη σύνταξή μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, χρωστάω στους δικηγόρους μου 800.000 δολάρια», είπε σημειώνοντας πως έχοντας χάσει κάθε πίστη στην αμερικανική κυβέρνηση απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα.
Από το tvxs

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Η ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ 
Βραβεύεται, λέει, ο πρωθυπουργός της χώρας μας για το πολιτικό του σθένος!!! Το σύστημα βραβεύει τον πρόεδρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς για την πλήρη αναστροφή της πολιτικής του και την ευθυγράμμιση του με την κυρίαρχη, διεθνώς, οικονομική πολιτική, η οποία κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ. Βραβεύει αυτούς που το υπηρετούν. Είναι απλό. Πού το βρήκαν, πού το είδαν όμως το σθένος;;; (το σύστημα έχει χάσει και τη φαντασία του) Σθένος χρειάζεται όποιος πάει κάντρα στα κατεστημένα.Όποιος σηκώνει κεφάλι με κίνδυνο να του το κάψουν Όποιος σκύβει το κεφάλι του κάτι άλλο χρειάζεται, όχι σθένος. Ας μην το πω... 
Και εις άλλα με υγεία

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2017