Διαβάζετε Τσόμσκι; ΠΡΟΣΤΙΜΟ!!!

Νέος Μεσαίωνας...
Οι καθηγητές, δια νόμου, θα πρέπει να προειδοποιούν τους φοιτητές για τον κίνδυνο που διατρέχουν διαβάζοντας Τσόμσκι.
Καθηγήτρια καταδικάστηκε από το Ανώτερο Δικαστήριο της Μαδρίτης να πληρώσει σε φοιτητή 3.249 ευρώ για ηθική και ιδεολογική ζημιά, που προκάλεσε η ανάγνωση κειμένων του Τσόμσκι.
Η καθηγήτρια κατηγορήθηκε ότι η ανάγνωση κειμένων του Τσόμσκι για την κρίση΄έκανε το φοιτητή να αλλάξει τις ιδέες του, από συντηρητικές θέσεις να στραφεί προς ριζοσπαστικές, αναρχικές. Η καθηγήτρια είπε ότι τα κείμενα ήταν αυστηρά επιστημονικά, γλωσσολογικά. 

Η είδηση πέρασε απαρατήρητη λόγω συσσώρευσης άλλων ειδήσεων αλλά σύμφωνα με το άρθρο αυτό αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία.  

http://www.elacontecer.cl/index.php/world/item/609-prohibido-leer-a-chomsky-en-espana (Σχολιασμός από Βέρα Κορωνάκη)

- Αν η προτροπή σε ανάγνωση κειμένων του Τσόμσκι, επιφέρει σύμφωνα πάντα με το Ανώτερο Δικαστήριο της Μαδρίτης, ποινή.. η προτροπή για ανάγνωση των κειμένων του Μάρξ και άλλων θεωρητικών ... τι αποτέλεσμα θα έχει;

Οι μισοί Γερμανοί ζουν με το 2,5% του πλούτου της χώρας

bundesbank.jpg

Οι περισσότεροι Γερμανοί ζουν με μέτρια μέσα, σύμφωνα με την έκθεση της γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας

21.03.2016, 16:50 | Ετικέτες:  Γερμανία, οικονομία, ακίνητα, κράτος πρόνοιας, φτώχεια

Συντάκτης: 

efsyn.gr

Μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς Γερμανούς δείχνει έκθεση της Bundesbank, της γερμανικής ομοσπονδιακής τράπεζας, δείχνει ότι το πιο πλούσιο 10% των Γερμανών κατέχει σχεδόν το 60% του πλούτου που παράγει η μεγαλύτερη οικονομία της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία διατηρεί ένα γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικών παροχών και μια ισχυρή οικονομία της αγοράς, ακολουθώντας μια πολιτική φιλική προς τη βιομηχανία, ο μισός γερμανικός πληθυσμό κατέχει ελάχιστο ή καθόλου πλούτο.

Μελετώντας την κατάσταση χιλιάδων νοικοκυριών το 2014, η Bundesbank ανακάλυψε πως το πιο φτωχό 50% του πληθυσμού θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με μόλις το 2,5% του συνολικού πλούτου της χώρας.

Πηγή πλούτου τα ακίνητα

Από την έρευνα προέκυψε πως οι αυξανόμενες τιμές των ακινήτων είναι εκείνες που δημιουργούν πλούτο για εκείνους που τον κατέχουν, ενώ εκείνοι που ζουν στο νοίκι, όπως συμβαίνει με πολλούς Γερμανούς, μένουν πίσω.

Ειδικότερα, τα νοικοκυριά που έχουν ιδιόκτητο σπίτι είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά περισσότερα από 33.000 ευρώ τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια μέχρι το 2014, ενώ εκείνοι που νοικιάζουν είδαν τον πλούτο τους να αυξάνει κατά μόλις 1.000 ευρώ ή λιγότερο.

Η ραγδαία οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας μεταπολεμικά δημιούργησε μερικούς από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στην Ευρώπη, από την οικογένεια Γκαντ που βρίσκεται πίσω από την αυτοκινητοβιομηχανία BMW μέχρι τους ιδιοκτήτες των εκπτωτικών καταστημάτων Aldi.

Ταυτόχρονα, όμως, η μεταρρύθμιση των κοινωνικών επιδομάτων και η άτονη αύξηση των μισθών είχαν ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι Γερμανοί να ζουν με μέτρια μέσα.

 

«Η αυτοοργάνωση είναι ένας τρόπος να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας»

ruggeri.jpg

Αντρές Ρουτζέρι

21.03.2016, 17:00 | Ετικέτες:  οικονομία, κοινωνική οικονομία, συνεταιρισμός

Συντάκτης: 

Χριστίνα Πάντζου

«Ενα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει να έχει κανείς υπόψη του είναι ότι οι οριζόντιες σχέσεις και η δημοκρατία δεν εγγυώνται από μόνες την οικονομική επιβίωση. Γι’ αυτό και πρέπει να αξιοποιηθούν με τέτοιον τρόπο ώστε να οικοδομηθεί μια συλλογική διαχείριση ικανή να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς και τις συνθήκες που επιβάλλει η καπιταλιστική αγορά»

Ο Αντρές Ρουτζέρι, συγγραφέας, ανάμεσα στα άλλα, του βιβλίου «Οι ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής» (Εκδόσεις Των Συναδέλφων και Ακυβέρνητες Πολιτείες), βρέθηκε στην Ελλάδα, όπου επισκέφθηκε τους «Ρομπέν του Ξύλου» στο κατειλημμένο εργοστάσιο ξυλείας της Ημαθίας και συμμετείχε μαζί τους σε σειρά εκδηλώσεων για την αυτοδιαχείριση που συνδιοργάνωσε η κολεκτίβα εργασίας «Το Παγκάκι».

Διευθυντής του Προγράμματος «Ανοιχτή Σχολή» του Πανεπιστημίου του Μπουένος Αϊρες, μιας ακαδημαϊκής πρωτοβουλίας που ερευνά το κίνημα των ERT (επιχειρήσεις ανακτημένες από τους εργαζομένους τους) παρέχοντας συμβουλευτικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες, ο Ρουτζέρι μίλησε στην «Εφ.Συν.» για ένα μαζικό κίνημα που κάτω από το σύνθημα «καταλαμβάνουμε, αντιστεκόμαστε, παράγουμε» έχει διασώσει χιλιάδες θέσεις εργασίας.

⚫ Πώς καταφέρνουν τα ERT από μεμονωμένες απαντήσεις στην κρίση να μετατραπούν σε ένα μαζικό φαινόμενο στην Αργεντινή;

Στην Αργεντινή υπάρχουν περίπου 350 ανακτημένες επιχειρήσεις που απασχολούν περίπου 16.000 εργαζομένους, και οι μισές από αυτές ανακτήθηκαν μετά την κρίση του 2001.

Στην ανάδυσή τους ως μαζικού κινήματος συνέβαλαν αρκετοί παράγοντες:

1) οι ακραίες συνέπειες της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής που διέλυσε τους μηχανισμούς κοινωνικής ασφάλειας και προκάλεσε ρεκόρ ανεργίας μη αφήνοντας άλλα περιθώρια στους εργαζομένους από την αντίσταση ή την καταδίκη στη δομική ανεργία,

2) η παράδοση των καταλήψεων εργοστασίων από το αργεντίνικο εργατικό κίνημα,

3) ένα τεράστιο κοινωνικό κίνημα που στήριξε τις καταλήψεις, και

4) η χρονική σύμπτωση πολλών σχετικών περιστατικών που συνέβαλε ώστε να σπάσει η απομόνωση και να δημιουργηθεί ένα κίνημα με δική του ταυτότητα και οργάνωση, το οποίο μετέπειτα συνέχισε να στηρίζει και να προωθεί άλλες ανακτήσεις εργοστασίων.

Αν και οι συνθήκες άλλαξαν μετά την κρίση, οι εργαζόμενοι έμαθαν ότι η αυτοοργάνωση δεν είναι αδύνατη, είναι ένας εφικτός δρόμος για να διατηρηθούν θέσεις εργασίας.

⚫ Θα ξεχωρίζατε κάποια βασικά χαρακτηριστικά αυτού του κινήματος;

Ανάμεσα στα βασικά χαρακτηριστικά του μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον εκδημοκρατισμό της οικονομικής οργάνωσης, με την έννοια ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που μέσω των συνελεύσεων παίρνουν αποφάσεις αναλαμβάνοντας καθήκοντα που άλλοτε ασκούσαν οι εργοδότες και οι διαχειριστές.

Επίσης μια αλλαγή στους στόχους της επιχείρησης που πλέον εγγυάται αξιοπρεπείς μισθούς και καλές συνθήκες για τα μέλη-εταίρους της, αντί να επιδιώκει τη μεγιστοποίηση των κερδών.

Οπως και η πληθώρα δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, επιμόρφωσης και πολιτισμού που ανοίγουν τον χώρο των εργοστασίων στις τοπικές κοινότητες.

⚫ Ποιες είναι οι πιο κρίσιμες φάσεις στη διαδικασία ανάκτησης μιας επιχείρησης και πώς μπορεί να ξεπεραστούν;

Αν και όλες οι ανακτήσεις δεν προϋποθέτουν κατάληψη των εργοστασίων, πρόκειται για μια πορεία σύνθετη και μακροχρόνια που συντελείται σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Σε αυτή τη διαδικασία καταργούνται οι παλιοί τρόποι επιχειρηματικής οργάνωσης και πρέπει να αντικατασταθούν από νέους που να ανταποκρίνονται στην καινούργια συλλογική πραγματικότητα.

Οταν πλέον μπορεί να ξεκινήσει ξανά η παραγωγή χρειάζεται κεφάλαιο που πρέπει να παραχθεί από τη δουλειά των εργαζομένων, αν και στην Αργεντινή μετά το 2003 υπήρξε κάποια κρατική βοήθεια, που πλέον απειλείται από τη νέα κυβέρνηση.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιμετωπίσουν αντικειμενικές καταστάσεις που δεν επιδέχονται εύκολες λύσεις: έλλειψη κεφαλαίων, ελλιπής ή παρωχημένη τεχνολογία, ολόκληρα τμήματα στην οργανωτική δομή της επιχείρησης που πρέπει να αντικατασταθούν κ.λπ.

Αλλά το πιο δύσκολο είναι η διαμόρφωση μιας νέας συλλογικής συνείδησης που να αναλάβει την αυτοδιαχείριση.

⚫ Στις διαλέξεις λέτε πως δεν υπάρχουν συνταγές. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες σημαντικές εμπειρίες του αργεντίνικου κινήματος ανακτημένων εργοστασίων οι οποίες θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες για εργαζομένους που επιχειρούν την αυτοδιαχειριζόμενη επαναλειτουργία των εργοστασίων;

Υπάρχουν πολλές. Πρώτο στοιχείο είναι η κοινωνική αλληλεγγύη που δυναμώνει τη διαδικασία και δεν αφήνει μόνους τους εργαζομένους στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν την επιχείρηση.

Αυτό δεν περιορίζεται στο να δεχτούν αλληλεγγύη, αλλά και να την προσφέρουν μετά με διάφορους τρόπους αποκτώντας ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα και τα κοινωνικά κινήματα.

Η αλληλεγγύη επιπλέον αποτελεί μια πολιτική που διευρύνει τις κοινωνικές λειτουργίες της επιχείρησης και τη θωρακίζει απέναντι σε πιθανές επιθέσεις. Ωστόσο, ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει να έχει κανείς υπόψη του είναι ότι οι οριζόντιες σχέσεις και η δημοκρατία δεν εγγυώνται από μόνες την οικονομική επιβίωση.

Γι’ αυτό και πρέπει να αξιοποιηθούν με τέτοιον τρόπο ώστε να οικοδομηθεί μια συλλογική διαχείριση ικανή να αντιμετωπίσει τους περιορισμούς και τις συνθήκες που επιβάλλει η καπιταλιστική αγορά.

Το σημαντικό είναι η συλλογικότητα να είναι δυνατή και να καταφέρει να φτιάξει μηχανισμούς επίλυσης των συγκρούσεων που να της εξασφαλίζουν πως θα μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα.

⚫ 15 χρόνια μετά την εμφάνιση του κινήματος των ERT μπορεί κανείς να μιλά για επιτυχία σε όρους οικονομικούς (βιωσιμότητα), εργασιακούς (αξιοπρεπείς μισθοί και συνθήκες) και κοινωνικούς (ένα νέο μοντέλο παραγωγής και κοινωνικής διασύνδεσης);

Και βέβαια. Σε όρους οικονομικούς το βασικό πρόβλημα είναι να κατανοήσουν και να αντιμετωπίσουν τους νόμους της αγοράς και να καταφέρουν να δουλέψουν σε αυτό το πλαίσιο χωρίς να υπονομευτεί η συνεργατική διαχείριση.

Υπάρχουν ανακτημένα εργοστάσια που μετά βίας συντηρούνται αλλά επιβιώνουν και άλλα που τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα, αν και εξαρτάται από τον κλάδο και τις μακροοικονομικές συνθήκες.

Στον εργασιακό τομέα, η ίδια η ύπαρξη μιας ανακτημένης επιχείρησης αποτελεί απόδειξη της ικανότητάς της να διατηρεί θέσεις εργασίας.

Και σε όρους κοινωνικούς, αν και το κίνημα των ERT δεν έχει καταφέρει ακόμη και διαμορφώσει ένα νέο μοντέλο οικονομικών σχέσεων και ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών, έχει ωστόσο αποδείξει ότι η δουλειά χωρίς εργοδότες είναι εφικτή και φέρει μια τεράστια δέσμευση με την κοινωνία και την κοινότητα.

Από την ΕφΣυν

Ηρθαν τα μνημόνια, χάθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα

astegos-ftoxeia.jpg

Ακρως αποκαλυπτική η έκθεση | INTIME NEWS

21.03.2016, 14:00 | Ετικέτες:  οικονομία, φτώχεια, ΟΗΕ, ανθρώπινα δικαιώματα, πρόσφυγες,δημόσιο χρέος

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Κόλαφο για τις πολιτικές άγριας λιτότητας, με την οποία συνεχίζουν να βομβαρδίζουν την Ελλάδα οι διεθνείς πιστωτές, αποτελεί η έκθεση του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάβσκι, ο οποίος καλεί σε αναστολή μέτρων προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων όπως και σε μια ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική και προσφυγική κρίση. 

Η έκθεση -που παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στην 31η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών- διαπιστώνει ότι οι ακραίες πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας μέσω των μνημονίων όχι μόνο είχαν αμφιλεγόμενο οικονομικό αποτέλεσμα σε όρους ανάπτυξης αλλά παράλληλα επιδείνωσαν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, όπως αυτά της στέγασης, της σίτισης, της αξιοπρεπούς εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, της υγείας.

Δικαιώματα που οι πιστώτριες χώρες και οι θεσμοί επιλέγουν να βάζουν στο περιθώριο όταν σχεδιάζουν τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων και εποπτεύουν την εφαρμογή τους, παραβιάζοντας δεσμεύσεις τους οι οποίες απορρέουν από ευρωπαϊκές και διεθνείς συμφωνίες στις οποίες συμμετέχουν.

«Οι επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι προϊόν ενός “αόρατου χεριού” για το οποίο ούτε τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. ούτε οι διεθνείς θεσμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί χρηματοοικονομικοί θεσμοί εντός και εκτός της Ελλάδας φέρουν ευθύνη», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση του Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ. 

Ο Χουάν Πάμπλο Μποχοσλάβσκι επισκέφθηκε την Ελλάδα στα τέλη του περασμένου Νοεμβρίου διερευνώντας τις επιπτώσεις του υψηλού εξωτερικού χρέους και των Μνημονίων στα ανθρώπινα δικαιώματα. Ηταν η πρώτη επίσκεψη ανεξάρτητου εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ στη χώρα μας από το 2013.

Στην έκθεσή του, ο Μποχοσλάβσκι πραγματοποιεί λεπτομερή αναφορά στη δραματική μείωση εισοδημάτων, την αυξανόμενη φτώχεια, την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, τον κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλου μέρους του πληθυσμού εξαιτίας της ακραίας λιτότητας που εφαρμόστηκε στη χώρα από το 2010. 

Μεταξύ άλλων επισημαίνει για τις επιπτώσεις της ακραίας λιτότητας: 

Α. Στο δικαίωμα στην εργασία. 

Από την αρχή της κρίσης έχουν κλείσει 230.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, ενώ έχουν χαθεί πάνω από 600.000 θέσεις εργασίας.

Η ανεργία συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα (24%) ενώ ο κατώτατος μισθός σε πάρα πολύ χαμηλά, δημιουργώντας προβλήματα επιβίωσης σε εργαζόμενους και στις οικογένειές τους. 

Β. Στο δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση και για τη φτώχεια. 

Ο αριθμός των ατόμων που πλήττονται από ακραία υλική στέρηση διπλασιάστηκε στο 21,4% το 2014 έναντι 11,68% το 2010 και του μέσου όρου 7,6% στην Ε.Ε. Περίπου 1,3 εκατ. άνθρωποι (το 10,4% του πληθυσμού) ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας ενώ 3,88 εκατ. (36% του πληθυσμού) κινδυνεύουν με φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό. 

Γ. Στο δικαίωμα στην τροφή, τη στέγη και την ιατρική περίθαλψη.

Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο κόστος στέγασης (δαπάνες κατοικίας, θέρμανσης, νερό, φως κ.λπ.) στην Ε.Ε. Από 18,1% το 2010, το διαθέσιμο εισόδημα εκτοξεύθηκε στο 40,7% το 2014.

Ο αριθμός των πολιτών που ζουν σε σπίτια τα οποία δεν θερμαίνονται επαρκώς έχει διπλασιαστεί από το 2010, από το 15,4% στο 32,9% ενώ συνεχώς αυξανόμενη είναι η μερίδα του πληθυσμού που αδυνατεί να διατηρήσει την πρώτη κατοικία του.

Η λύση που προκρίνεται για το πρόβλημα των «κόκκινων» δανείων ενέχει τον κίνδυνο κατασχέσεων κατοικιών και αύξηση του αριθμού των αστέγων -για τους οποίους δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία.

Σημειώνει ακόμη ότι οι περικοπές στο δημόσιο σύστημα υγείας, η αύξηση των εισφορών, έχουν συντελέσει στο να μην έχουν καμία ιατροφαρμακευτική κάλυψη περίπου 2,5 εκατ. πολίτες και η παροχή υπηρεσιών να υποβαθμίζεται διαρκώς. 

Ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας τονίζει ότι η παραπάνω απαράδεκτη κατάσταση δεν προκλήθηκε λόγω έλλειψης πολιτικής βούλησης από την τρέχουσα κυβέρνηση.

Αναγνωρίζει τις προσπάθειές της να επιλύσει τα προβλήματα και επαινεί μέτρα όπως αυτά που νομοθετήθηκαν πέρυσι για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Σημειώνει όμως, από την άλλη πλευρά, ότι η δημοσιονομική στενότητα των Μνημονίων δεν της επιτρέπει να διευθετήσει τα προβλήματα στο πλαίσιο των υποχρεώσεών της για την τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Υπογραμμίζει ενδεικτικά ότι η επιβολή νέων περικοπών ύψους 0,5% του ΑΕΠ στην κοινωνική πρόνοια, όπως προβλέπουν οι όροι του τρέχοντος προγράμματος προσαρμογής, τροφοδοτεί ερωτήματα και θα πρέπει να επανεξεταστούν. 

Το χρέος 

Ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας επισημαίνει τη σημασία που έχουν μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για την ελληνική οικονομία.

Προειδοποιεί, όμως, ότι η έλλειψη πρόσβασης αυτών στον δανεισμό και το τεράστιο απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων που συσσωρεύουν αποτελούν φραγμό για τις επενδύσεις, τη δημιουργία απασχόλησης και την ανάπτυξη της οικονομίας.

Η μόνη διέξοδος, τονίζει, είναι να επιτραπεί στην ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει σε γενναίες επενδύσεις, και για να γίνει αυτό θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί το χρέος έτσι ώστε να δημιουργηθεί ο χώρος για την εφαρμογή πολιτικών που θα βελτιώσουν την κατάσταση για τους φτωχούς και τους άνεργους.

Η ελάφρυνση του χρέους, όμως, είναι αναγκαία για ακόμη έναν λόγο, την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, η οποία -όπως επισημαίνει- είναι η χειρότερη που αντιμετωπίζει η Ευρώπη από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας σημειώνει ότι θα ήταν περισσότερο ωφέλιμο η ελάφρυνση του χρέους να συμφωνηθεί νωρίτερα, από το να παραταθεί τεχνητά, λαμβανομένου υπόψη ότι «η οικονομική ανάπτυξη μετά από κρίσεις χρέους είναι πιο ισχυρή αν η ελάφρυνση του χρέους υλοποιείται βάσει της διαχρονικής μόδας της διαγραφής αντί της επέκτασης της ωρίμανσης των δανείων και της μείωσης των επιτοκίων». 

Αναφερόμενος στο έργο της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος επισημαίνει ότι η ανάλυσή του δεν εστιάζει στις αποφάσεις αυτής για τη νομιμότητα των οφειλών.

Επισημαίνει, όμως, ότι ισχυρές αντιρρήσεις για τη νομιμότητα του χρέους μπορούν να στηριχτούν στις αιτιάσεις για τη βιωσιμότητά του και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι δανειστές, σημειώνει χαρακτηριστικά, δεν θα έπρεπε να περιμένουν την πλήρη αποπληρωμή του χρέους αν το αποτέλεσμα είναι η ακύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Στις συστάσεις που παραθέτει στην έκθεσή του ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας: 

1. Προς την Ελληνική Κυβέρνηση και τους Δανειστές (από κοινού): 

α. Παροτρύνει να προβούν σε ολοκληρωμένη αξιολόγηση των επιπτώσεων των πολιτικών αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης επί των ανθρώπινων δικαιωμάτων. 

β. Να επαναξιολογηθούν όλες οι μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα προσαρμογής προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι δεν επιδεινώνουν την προοδευτική πραγματοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων. 

γ. Να αναστείλουν τις περικοπές στις δαπάνες του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας που προβλέπονται στο τελευταίο Μνημόνιο μέχρι την ανάκαμψη της οικονομίας στα προ της κρίσης επίπεδα. 

δ. Να υποστηρίξουν του άνεργους που αποτελούν μέλη φτωχών οικογενειών 

2. Προς την Ελληνική Κυβέρνηση:

α. Να κάνει το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων εθνικής ιδιοκτησίας μέσω διαβούλευσης, δημόσιας συζήτησης και με σεβασμό στη συμμετοχή των πολιτών. Ο Μποχοσλάβσκι τονίζει ότι η προκλητική ατζέντα μεταρρυθμίσεων θα είναι δύσκολο να υλοποιηθεί αν δεν ληφθεί υπόψη ο ελληνικός λαός και αυτή εφαρμοστεί με μοναδικό στόχο την αποπληρωμή του χρέους. Η οικειοποίηση των μεταρρυθμίσεων από τον ελληνικό λαό -σημειώνει- θα μπορούσε να διασφαλιστεί μόνο μέσω της δημόσια διαβούλευσης, του κοινωνικού διαλόγου και με σεβασμό προς τη δημοκρατική συμμετοχή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. 

β. Να μεταρρυθμίσει και να εκσυγχρονίσει το ασφαλιστικό σύστημα στη βάση των συστάσεων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας. 

γ. Να μεταρρυθμίσει το συνταξιοδοτικό σύστημα στη βάση της αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και με στόχο να καταστεί αυτό οικονομικά βιώσιμο και να διασφαλίσει τους υπερηλίκους από τη φτώχεια. 

δ. Να κλείσει τα κενά στο ασφαλιστικό σύστημα με την ανακατεύθυνση των επιδομάτων. Να προωθηθούν μέτρα όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και αν χρειαστεί να αυξηθούν οι δαπάνες κοινωνικής πρόνοιας για την κάλυψη των κοινωνικών ομάδων που αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα. 

ε. Να επεκτείνει την ισχύ του επιδόματος ανεργίας στους 24 μήνες. 

στ. Να εισαγάγει επίδομα στέγασης για όλα τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος που παλεύουν να ανταποκριθούν στις δαπάνες στέγασης. 

ζ. Να προστατεύσει φτωχά νοικοκυριά που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα στεγαστικά τους δάνεια από τις κατασχέσεις και να επεκτείνει προγράμματα αστέγων. 

η. Να δημιουργήσει ένα βασικό πακέτο υπηρεσιών υγείας ανεξαρτήτως ασφαλιστικών εισφορών, μηδενικού ή σχεδόν μηδενικού κόστους, για όλους. 

θ. Να ενισχύσει την πρόσβαση στη Δικαιοσύνη όσων αδυνατούν. 

ι. Να συνεχιστεί η δουλειά που έκανε η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος 

3. Στους Διεθνείς Πιστωτές: 

α. Να προσφέρουν ελάφρυνση του χρέους στην Ελλάδα προκειμένου να ενισχυθεί η οικονομική ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, με τη χορήγηση ενός πακέτου επενδύσεων και βοήθειας για το κλείσιμο των κενών στον κοινωνικό της ιστό. 

β. Να εντάξουν κοινωνικούς στόχους, όπως η μείωση της ανεργίας και της φτώχειας, η πρόσβαση στη δημόσια υγεία, ως μετρήσιμους στόχους στο τρέχον πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να ελέγχεται η πρόοδός τους τακτικά. 

γ. Να αναπτύξουν κατευθυντήριες γραμμές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αποτιμήσεις των κοινωνικών επιπτώσεων των προγραμμάτων προσαρμογής που θα χρηματοδοτηθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης ή το ΔΝΤ. 

δ. Να χαλαρώσουν τους δημοσιονομικούς περιορισμούς προκειμένου να καταφέρει η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση με τρόπο που να αντανακλά τις βέλτιστες πρακτικές και πρότυπα στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των κανόνων για τους πρόσφυγες. 

ε. Να προσφέρουν στήριξη στην Ελλάδα με τη χορήγηση ανθρώπινων, τεχνικών και οικονομικών πόρων για την εξασφάλιση υγειονομικής φροντίδας, σίτισης και στέγασης των προσφύγων. 

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Η μαζική απάτη και το νέο χάσμα των γενεών

stiglits.jpg

18.03.2016, 06:00 | Ετικέτες:  οικονομία, νέοι, δάνεια

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

«Οι νέοι είναι θυμωμένοι και έχουν δίκαιο να είναι», τονίζει ο Τζόζεφ Στίγκλιτς προειδοποιώντας για ένα νέο χάσμα μεταξύ των γενεών.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος παρατηρεί στο τελευταίο άρθρο του, στη γνωστή ιστοσελίδα γνώμης «The Project Syndicate», ότι το χάσμα αυτό ήδη αποτυπώνεται στον διαφορετικό τρόπο με τον οποίο ψηφίζουν νέοι και μεγαλύτεροι στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Τονίζει ότι υπάρχουν σημαντικοί λόγοι γι' αυτόν τον διαχωρισμό, οι ζωές των δύο γενιών είναι διαφορετικές, το παρελθόν τους διαφορετικό, οι προοπτικές τους διαφορετικές.

Οι μεγαλύτεροι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι της μεσαίας τάξης είχαν μια καλή ζωή, σημειώνει.

«Οταν μπήκαν στην αγορά εργασίας τούς περίμεναν καλοπληρωμένες δουλειές, ενώ το ερώτημα που τους απασχολούσε ήταν το τι ήθελαν να κάνουν και όχι πόσο καιρό θα πρέπει να ζουν με τους γονείς τους μέχρις ότου βρουν μια δουλειά που θα τους επιτρέψει να φύγουν από το σπίτι. Αυτή η γενιά προσδοκούσε σε εργασιακή ασφάλεια, να παντρευτεί στα νιάτα της, να αγοράσει ένα σπίτι, ίσως και εξοχικό, και στο τέλος να συνταξιοδοτηθεί με μια λογική ασφάλεια.

»Προσδοκούσαν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό των γονιών τους. Το μεγαλύτερο μέρος των προσδοκιών αυτής της γενιάς εκπληρώθηκε.

»Τα πράγματα, όμως, είναι εντελώς διαφορετικά για τα σημερινά νιάτα, που καλούνται να αντιμετωπίσουν εργασιακή ανασφάλεια σε όλη τους τη ζωή. Οι περισσότεροι απόφοιτοι των κολεγίων θα χρειαστεί να ψάχνουν μήνες για να βρουν μια θέση εργασίας - συχνά μετά από μία ή και δύο μη αμειβόμενες περιόδους πρακτικής εξάσκησης. Και θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς, αφού τα πράγματα είναι χειρότερα για τους φτωχότερους φίλους τους.

»Οι σημερινοί απόφοιτοι των πανεπιστημίων είναι φορτωμένοι με χρέη. Το ερώτημα γι' αυτούς δεν είναι τι δουλειά θα ήθελαν, αλλά τι δουλειά θα τους επιτρέψει να πληρώσουν τα φοιτητικά τους δάνεια, που συχνά τους επιβαρύνουν για 20 και ή και περισσότερα χρόνια. Η αγορά του σπιτιού γι' αυτά τα παιδιά είναι ένα μακρινό όνειρο, ενώ η κάθε σκέψη περί συνταξιοδότησης απαγορευτική. Αν το έκαναν, θα είχαν τρομάξει από το ποσό που θα έπρεπε να συγκεντρώσουν για να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή».

Εν ολίγοις, σημειώνει ο Στίγκλιτς, «οι σημερινοί νέοι βλέπουν τον κόσμο μέσα από έναν φακό μιας διαγενεακής αδικίας και τεράστιων ανισοτήτων που δεν μπορούν να εξηγηθούν εύκολα με βάση τον κόπο που αυτοί καταβάλλουν. Η αίσθηση της κοινωνικής αδικίας -ότι το οικονομικό παιχνίδι είναι στημένο- ενισχύεται όταν βλέπουν τους τραπεζίτες που δημιούργησαν τη χρηματοπιστωτική κρίση -την αιτία της συνεχιζόμενης ασθένειας της οικονομίας- να απομακρύνονται με τεράστια μπόνους, χωρίς κανείς τους να λογοδοτεί για τις παρανομίες του. Μια μαζική απάτη διαπράχθηκε, αλλά με κάποιον τρόπο κανείς στην πραγματικότητα δεν τη διέπραξε. Οι πολιτικές ελίτ υποσχέθηκαν ότι οι “μεταρρυθμίσεις” θα φέρουν πρωτοφανή ευημερία. Και το έκαναν, αλλά μόνο για το πλουσιότερο 1%. Ολοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων των νέων, εισέπραξαν μια πρωτοφανή ανασφάλεια.

»Αυτές οι τρεις πραγματικότητες -κοινωνική αδικία σε πρωτοφανή κλίμακα, μαζική ανισότητα και απώλεια εμπιστοσύνης προς τις ελίτ- καθορίζουν τη συγκεκριμένη πολιτική στιγμή σήμερα και δικαίως».

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Μεγάλα θύματα της παγκοσμιοποίησης

millennials.jpg

Οι νέοι ηλικίας σήμερα 20-35 χρόνων αποκόπτονται διαρκώς από τον παραγόμενο πλούτο στις πιο πλούσιες δυτικές κοινωνίες | dreamstime

08.03.2016, 16:58 | Ετικέτες:  οικονομία, νέοι, ανεργία

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

«Η ζωή σήμερα είναι καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία», γράφει στην πρώτη γραμμή ενός πρόσφατου βιβλίου του ο Ανγκους Ντίτον, ο οικονομολόγος που κέρδισε πέρυσι το βραβείο Νόμπελ.

Προφανώς δεν λογάριαζε όταν έγραφε αυτήν την αράδα τη γενιά «Υ», τους νέους που γεννήθηκαν μεταξύ 1980 και μέσων δεκαετίας του 1990.

Οι millennials («χιλιάρηδες» σε ελεύθερη μετάφραση - επειδή γεννήθηκαν στα τέλη της 2ης χιλιετίας) είναι όπως φαίνεται το μεγαλύτερο θύμα της κυριαρχίας του φιλελεύθερου οικονομικού δόγματος και της παγκοσμιοποίησης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Τα στοιχεία

Ερευνώντας στοιχεία για το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και τους μισθούς σε οκτώ από τις 15 πιο πλούσιες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Καναδάς, Αυστραλία), ο Guardian διαπίστωσε ότι η γενιά αυτών των νέων, ηλικίας σήμερα μεταξύ 20-35 ετών, αποκόπτεται διαρκώς από τον πλούτο που παράγεται στις δυτικές κοινωνίες.

Ενας εφιαλτικός συνδυασμός υψηλών χρεών, ανεργίας, δημογραφικών αλλαγών, αύξησης των τιμών των ακινήτων και παρελκόμενων της παγκοσμιοποίησης συνθλίβει συνεχώς τα εισοδήματα και τις προοπτικές αυτών των νέων και τροφοδοτεί μια άνευ προηγουμένου ανισότητα μεταξύ των γενεών.

Η βρετανική εφημερίδα διαπιστώνει μεταξύ άλλων ότι:

⬣ Ενώ πριν από 30 χρόνια οι αντίστοιχοι ενήλικες νέοι κέρδιζαν συνήθως περισσότερα από τον μέσο όρο των αποδοχών στη χώρα τους, σήμερα σε αρκετές χώρες οι αντίστοιχης ηλικίας νέοι κερδίζουν έως και 20% λιγότερα από τον μέσο όρο. Αντίθετα, οι συνταξιούχοι είδαν τα εισοδήματά τους να εκτοξεύονται.

⬣ Στις επτά κορυφαίες οικονομίες της Β. Αμερικής και της Ευρώπης η αύξηση του εισοδήματος ενός μέσου ζευγαριού ή οικογένειας νέων που βρίσκονται στην ηλικία των 20 κάτι υστερεί δραματικά έναντι των αντίστοιχων εθνικών μέσων όρων που σημειώθηκαν στα τελευταία 30 έτη.

⬣ Σε δύο από αυτές τις χώρες, τις ΗΠΑ και την Ιταλία, τα διαθέσιμα εισοδήματα αυτών των νέων είναι σε πραγματικούς όρους ελάχιστα υψηλότερα απ' ό,τι πριν από 30 χρόνια, αντίθετα με τον υπόλοιπο πληθυσμό που γνώρισε σημαντική βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης.

⬣ Είναι πιθανότατα η πρώτη φορά στην ιστορία του βιομηχανικού κόσμου, εξαιρουμένων περιόδων πολέμων και φυσικών καταστροφών, που τα εισοδήματα των νέων ενηλίκων έχουν υποχωρήσει πολύ σε σχέση με το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας.

⬣ Τα τελευταία χρόνια οι millennials είδαν τους πραγματικούς μισθούς τους να μειώνονται σε ΗΠΑ, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία και Καναδά, ενώ σε κάποιες χώρες αυτό συμβαίνει πριν από το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008.

⬣ Στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τον Καναδά, το μέσο διαθέσιμο εισόδημα των νέων 20-25 ετών είναι 20% και πλέον χαμηλότερο του εθνικού μέσου όρου.

⬣ Στις ΗΠΑ τα χρέη πνίγουν τους νέους. Τα φοιτητικά δάνεια αγγίζουν το 1,3 τρισ. δολάρια.

⬣ Στην Ευρώπη, το μεγάλο πρόβλημα είναι η υψηλή ανεργία, η έλλειψη θέσεων εργασίας. Ο αριθμός των 30άρηδων που είναι αναγκασμένοι λόγω της οικονομικής ανέχειας να ζουν με τους γονείς τους είναι απίστευτα υψηλός σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία.

Στη Βρετανία και άλλες χώρες αρκετοί νέοι συγκατοικούν για χρόνια προκειμένου να έχουν στέγη. Δεν γνωρίζουν όμως πότε θα έχουν τη δυνατότητα να νοικιάσουν μόνοι τους ένα διαμέρισμα.

Ολα αυτά έχουν τεράστιες επιπτώσεις στον σχηματισμό οικογένειας και στις γεννήσεις, οι οποίες καθυστερούν, δημιουργώντας ολοένα και πιο γερασμένους πληθυσμούς σε μια ήδη γερασμένη ήπειρο.

Αρκετοί οικονομολόγοι κρούουν των κώδωνα του κινδύνου προς τις κυβερνήσεις να κάνουν περισσότερα για τη μείωση της οικονομικής ανισότητας μεταξύ των γενεών προκειμένου να αποφευχθεί μια παρατεταμένη στασιμότητα στην οικονομία.

Η διαγενεακή ανισότητα θα τροφοδοτήσει ευρύτερη ανισότητα στην κοινωνία.

Τα παιδιά των πλουσίων θα έχουν ένα αθέμιτο πλεονέκτημα στα σημαντικά χρόνια της πρώιμης ενήλικης ζωής τους, προειδοποιεί ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοσιονομικών Μελετών, Πολ Τζόνσον.

Η ελληνική γενιά «Υ» εγκλωβισμένη σε οικονομική κρίση και μνημόνια

Η δική μας γενιά «Υ» θεωρείται και αναμφισβήτητα είναι η πλέον μορφωμένη γενιά Ελλήνων στη νεότερη ιστορία. Μέσα στο ανθρώπινο δυναμικό της Ευρώπης, κατατάσσεται σε μία από τις υψηλότερες θέσεις χάρη στην άριστη κατάρτιση και τις δεξιότητές της.

Η ελληνική γενιά Υ ενηλικιώθηκε, σπούδασε και απέκτησε τις επαγγελματικές της δεξιότητες σε μια μακρά περίοδο ευμάρειας και οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα.

Μεγάλο μέρος αυτών των νέων κατάφεραν με την αρωγή των οικογενειών τους αλλά και του ελληνικού κράτους -που επένδυσε στη δημόσια παιδεία- να αποκτήσουν δύο και τρεις τίτλους πανεπιστημιακών σπουδών, υψηλού επιπέδου κατάρτιση, να εκμεταλλευτούν τα ευρωπαϊκά προγράμματα, να ταξιδέψουν στο εξωτερικό στην κατάλληλη ηλικιακή περίοδο, διευρύνοντας τη γνώση τους για τον κόσμο.

Η ελληνική γενιά Υ χαρακτηρίζεται από δημιουργικότητα, ευελιξία, ανοιχτό μυαλό, ισχυρή αίσθηση κοινωνικής ευθύνης, ανησυχία για το περιβάλλον. Αριστα καταρτισμένη στις νέες τεχνολογίες, εξοικειωμένη με τα κοινωνικά δίκτυα, αυτή η νεότερη γενιά ανθρώπινου δυναμικού είναι πιο ανοιχτή από οποιαδήποτε άλλη γενιά Ελλήνων στην ομαδική δουλειά και τη συνεργασία. Ολος αυτός ο πλούτος εγκλωβίστηκε όμως στην οικονομική κρίση και τα μνημόνια.

Το 2013 η ανεργία στις τάξεις των «Υ» άγγιξε το 61%, ενώ σήμερα παραμένει πάνω από το 50%. Ενα σημαντικό τμήμα αυτής της γενιάς αναζήτησε εργασία στο εξωτερικό και έγινε περιζήτητο.

Η αιμορραγούσα ελληνική οικονομία κινδυνεύει να χάσει για πάντα αυτά τα παιδιά και μαζί της τα κέρδη μιας επένδυσης πολλών ετών.

Η ελληνική κοινωνία κινδυνεύει να απολέσει το μέλλον της.

Κοινωνία και κράτος οφείλουν να στρέψουν την προσοχή τους σ' αυτήν τη γενιά.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι κινδυνεύουν με πείνα

nigeria-lagos.jpg

Συνολικά, 39 εκατομμύρια εκτάρια, μια έκταση μεγαλύτερη της Γερμανίας, άλλαξε χέρια σε αυτά τα επτά χρόνια.

07.03.2016, 14:50 | Ετικέτες:  φτώχεια, πείνα, οικονομία

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Αυτόχθονες λαοί και τοπικές κοινότητες, 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι ή περίπου το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού, προστατεύουν και συντηρούν σήμερα τη μισή γη του πλανήτη.

Επίσημα όμως κατέχουν με τίτλους ιδιοκτησίας μόλις το 20% αυτής. Τα υπόλοιπο αυτής της τεράστιας έκτασης γης, περίπου πέντε δισεκατομμύρια εκτάρια, παραμένει απροστάτευτο και τρωτό στις αρπακτικές διαθέσεις φαύλων κυβερνήσεων και πανίσχυρων πολυεθνικών.

Η γη αυτή αποτελείται από δάση, βοσκοτόπια, εκτάσεις στις οποίες ζουν άγρια ζώα, βουνοκορφές, λίμνες, ποτάμια, ιερούς τόπους.

Επί χιλιάδες χρόνια αποτελεί κοινόχρηστη ιδιοκτησία των τοπικών κοινοτήτων και αυτόχθονων λαών. Κάποιες κοινότητες χρησιμοποιούν το σύνολο αυτής της γης ως κοινόχρηστη ιδιοκτησία.

Αλλες πάλι την κατανέμουν σε άτομα και οικογένειες της κοινότητας. Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως, η δικαιοδοσία, η κατοχή και η διαχείριση αυτής της γης είναι συλλογικές.

Το 80% αυτών των εδαφών βρίσκονται σήμερα στη Βραζιλία, την Αυστραλία, το Μεξικό, την Κίνα και τον Καναδα. Καθώς οι τίτλοι ιδιοκτησίας σπανίζουν, η γη αυτή κινδυνεύει. Μαζί της και οι τοπικές κοινότητες.

Μετά την παγκόσμια επισιτιστική κρίση του 2007-2008, πολλές από τις μεγάλες εταιρείες τροφίμων επιδίωξαν την αρπαγή αυτής της γης προκειμένου να διασφαλίσουν τα υψηλά τους κέρδη.

Συνεκτικά στοιχεία για το μέγεθος της αρπαγής που σημειώθηκε δεν υπάρχουν σήμερα.

Ωστόσο, η βάση δεδομένων του ανεξάρτητου συνεταιρισμού Land Matrix έχει τεκμηριώσει ότι πάνω από 1.000 μεγάλες εξαγορές γης, μεγέθους εκατοντάδων χιλιάδων εκταρίων έκαστη, ολοκληρώθηκαν από τότε.

Συνολικά, 39 εκατομμύρια εκτάρια, μια έκταση μεγαλύτερη της Γερμανίας, άλλαξε χέρια σε αυτά τα επτά χρόνια.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της γης, πριν περάσει στα χέρια των ιδιωτών, χρησιμοποιούνταν από τοπικές κοινότητες και αυτόχθονες.

Οι εταιρείες τροφίμων, οι μεγάλες γεωργικές επιχειρήσεις, όπως και οι εταιρείες εξόρυξης που μπούκαραν για να αρπάξουν δεν είναι όμως η μοναδική απειλή.

Η αυξανόμενη αδυναμία του χρηματιστικού κεφαλαίου να διασφαλίσει υψηλές και συμφέρουσες αποδόσεις από τις επενδύσεις χαρτοφυλακίου -σε μια διαρκώς παρατεινόμενη περίοδο οικονομικής στασιμότητας στον πλανήτη- εγκυμονεί τον κίνδυνο ένα μεγάλο μέρος των λιμναζόντων κεφαλαίων να κατευθυνθεί ώστε να βρει «επενδυτική διέξοδο» στην αγορά μεγάλων εκτάσεων γης.

Χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, η γη των αυτοχθόνων και των κοινοτήτων είναι η πλέον τρωτή σε μια τέτοια «επενδυτική στροφή», στην αρπαγή.

Τα αφρικανικά έθνη αποτελούν ήδη τον βασικό στόχο των ιδιωτών. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 90% της αγροτικής γης στην Αφρική είναι σήμερα χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας.

Χρήστες αυτής της γης είναι οι αυτόχθονες και οι τοπικές κοινότητες.

Ομως οι περισσότερες κυβερνήσεις της «μαύρης ηπείρου» δεν αναγνωρίζουν δικαιώματα γαιοκτησίας σε αυτές, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την αρπαγή της γης, την παραβίαση δικαιωμάτων, τη φτώχεια.

Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη περισσότερες από 300 τοπικές κοινότητες και μη κυβερνητικές οργανώσεις απ' όλο τον κόσμο ξεκίνησαν εκστρατεία για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων γαιοκτησίας των αυτόχθονων λαών και τον διπλασιασμό των εκτάσεων που κατέχουν με χαρτιά ώς το 2020.

Σε έκθεση που δημοσιοποίησαν πρόσφατα, επισημαίνουν μεταξύ άλλων ότι η κατοχύρωση δικαιωμάτων γαιοκτησίας στις τοπικές κοινότητες:

■ Γεμίζει στομάχια και καταπολεμά τη φτώχεια. Σε χώρες όπου σημειώθηκαν σοβαρές επισιτιστικές κρίσεις, όπως η Καμπότζη, το Λάος και η Λιβερία, προηγήθηκε μεγάλη αρπαγή γης. Η απουσία δικαιωμάτων γαιοκτησίας έχει ακόμη άμεση σύνδεση με το γεγονός ότι ο μισός πληθυσμός της Αφρικής ζει με λιγότερα από 1,25 δολάρια την ημέρα.

■ Προωθεί την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Εχοντας διασφαλίσει δικαιώματα γαιοκτησίας, οι γυναίκες της Τανζανίας έχουν τριπλάσια εισοδήματα από τις υπόλοιπες Αφρικανές.

■ Καταπολεμά την κλιματική αλλαγή. Τα δάση και τα βοσκοτόπια που τα διαχειρίζονται συλλογικά προστατεύονται και φροντίζονται καλύτερα απ' ό,τι όσα ανήκουν στο κράτος. Μη αναγνωρισμένες περιοχές αυτοχθόνων στη λεκάνη του Αμαζονίου, την Κεντρική Αμερική, το Κονγκό και την Ινδονησία «αποθηκεύουν» σήμερα άνθρακα περίπου 1,5 φορά όσο ήταν οι συνολικές εκπομπές ρύπων στη Γη το 2015. Χωρίς προστασία, αυτές οι περιοχές κινδυνεύουν να ισοπεδωθούν, επισπεύδοντας την υπερθέρμανση και τους καταστροφικούς καύσωνες, τις ξηρασίες, τις καταιγίδες και τις πλημμύρες που αυτή προκαλεί.

■ Εμποδίζει τις διαμάχες με τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρήσεις που αγνοούν τα δικαιώματα γαιοκτησίας των κοινοτήτων μπορούν να βρεθούν με 20πλάσιο κόστος ανάπτυξης ενός πρότζεκτ απ' ό,τι αυτές που τα σέβονται και θα δουν τις εργασίες τους να αναστέλλονται ή και να διακόπτονται οριστικά.

Η Μογγολία δείχνει τον δρόμο

dreamstime

Μετά από δεκαετίες κρατικού ελέγχου στις τεράστιες εκτάσεις λιβαδιών, των οποίων ακολούθησε περίοδος ιδιωτικοποίησης, η πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Μογγολίας μεταβιβάζει σήμερα τη διαχείριση των δημόσιων βοσκότοπων στις κοινότητες αναβιώνοντας παραδοσιακές μεθόδους.

Αποτέλεσμα είναι η μείωση της υποβάθμισης του εδάφους και η αύξηση των εισοδημάτων των κοινοτήτων που συμμετέχουν κατά 50%.

Οι ημινομαδικές κοινότητες κτηνοτρόφων αποτελούν το 20% του πληθυσμού της χώρας και είχαν πάψει από τη δεκαετία του '20 να ελέγχουν τη γη τους.

Σήμερα οργανώνονται σε νομικές οντότητες και προχωρούν σε συμβάσεις με την κυβέρνηση για τη διαχείριση αυτής της γης.

Οι κοινότητες έχουν αποκλειστική πρόσβαση στους βοσκότοπους τον χειμώνα και την άνοιξη, όταν o κίνδυνος της υπερβόσκησης είναι μεγαλύτερος.

Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο οι βοσκότοποι είναι ελεύθεροι σε όλους.

Παραδοσιακές μέθοδοι διαχείρισης της γης αναβιώνουν, φέρνοντας ξανά στην επιφάνεια σοφία χιλιάδων ετών.

Γη ποτισμένη με αίμα

dreamstime

Η ΜΚΟ Global Witness έχει καταγράψει από το 2002 περισσότερες από 1.000 δολοφονίες ακτιβιστών που μάχονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων γαιοκτησίας των αυτοχθόνων και του περιβάλλοντος στη Βραζιλία, το Περού, την Ονδούρα και τις Φιλιππίνες, τις πιο επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη.

Τον Οκτώβριο του 2014 οι ηγέτες 4 κοινοτήτων από το Saweto του Περού, στην περιοχή του ανατολικού Αμαζονίου, που είχαν εναντιωθεί στην παράνομη υλοτομία στη γη τους βρέθηκαν δολοφονημένοι στη ζούγκλα.

Οι «4» είχαν ζητήσει από το 1993 τίτλους ιδιοκτησίας για την πατρογονική τους γη χωρίς επιτυχία.

Μετά τη δολοφονία τους, η περουβιανή κυβέρνηση εξέδωσε τίτλους γαιοκτησίας, όμως συνεχίζει να αρνείται άλλα αιτήματα των αυτοχθόνων. Η απουσία τίτλων προκαλεί όμως ακόμη πιο μεγάλες διαμάχες.

Μελέτη για τους εμφύλιους πολέμους στον κόσμο, από τη Γουατεμάλα έως το Αφγανιστάν, διαπιστώνει ότι τα αμφισβητούμενα δικαιώματα γαιοκτησίας βρίσκονται στην καρδιά αυτών.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ

ΜΑΞ ΒΕΜΠΕΡ:
"Είναι απολύτως ακριβές και επιβεβαιωμένο από όλη την ιστορική εμπειρία ότι δεν θα μπορούσαμε ποτέ να πετύχουμε το εφικτό, αν δεν επιδιώκαμε πάντοτε το ανέφικτο»

Πρόσφατα η διεθνής συνομοσπονδία οργανώσεων κατά της φτώχειας Oxfam ανακοίνωσε ότι τη χρονιά που διανύουμε 62 δισεκατομμυριούχοι διαθέτουν τον πλούτο που μοιράζονται άλλα 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι - το φτωχότερο μισό του παγκόσμιου πληθυσμού.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
«Σε μια δημοκρατία δεν θα έπρεπε να υπάρχει καμία ανεξέλεγκτη πολιτική εξουσία. Ομως η τηλεόραση έχει γίνει σήμερα κολοσσιαία εξουσία, μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι είναι δυνητικά η πιο σημαντική απ’ όλες τις εξουσίες, σαν να έχει αντικαταστήσει τη φωνή του Θεού. Και θα συνεχίσει να είναι για όσο καιρό θα ανεχόμαστε τις καταχρήσεις της.
Η τηλεόραση απέκτησε ευρεία εξουσία στους κόλπους της δημοκρατίας. Καμιά δημοκρατία δεν μπορεί να επιβιώσει, αν δεν δώσουμε ένα τέλος σε αυτή την παντοδυναμία» (Καρλ Πόπερ, «Τηλεόραση: κίνδυνος για τη δημοκρατία», σελ. 39, εκδόσεις Λιβάνης. Τ. Παππάς, ΕφΣυν).

ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ:
"Οι σύγχρονες δικτατορίες δεν επιβάλλονται με τα τανκς, αλλά με τις τηλεοράσεις" (δυστυχώς "έφυγε" και αυτός ο Άνθρωπος).

ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
Άλλα 'λεγες κι άλλα 'κανες, άλλα 'πες κι άλλα κάνεις
άλλα λογιάζεις κι άλλα λες κι άλλα στο νου σου βάνεις

ΓΚΑΙΤΕ:
"Επιφανής ή άσημος - αυτό είναι εντελώς αδιάφορο-,το ανθρώπινο φορτίο το κουβαλάς πάντα"

ΦΡ. ΣΤΆΙΝΕΡ:
“Η ΛΕΞΗ «ΟΧΙ»: Έχουμε χάσει την τέχνη να λέμε «όχι». Όχι στην ωμότητα της πολιτικής, όχι στην τρέλα των οικονομικών αδικιών που μας περιβάλλουν, όχι στην εισβολή της γραφειοκρατίας στην καθημερινή μας ζωή. Όχι στην ιδέα ότι μπορούν να γίνονται αποδεκτοί ως φυσιολογικοί οι πόλεμοι, η πείνα, η παιδική σκλαβιά. Υπάρχει μια πελώρια ανάγκη να ξαναρχίσουμε να προφέρουμε αυτή τη λέξη”.

ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!! Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΟΧΙ(;;;)
"Οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη σήμερα έχουν τόσο πλούτο όσο ο μισός πληθυσμός της Γης - περίπου 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωπο....
Ο πλούτος των 62 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο έχει αυξηθεί κατά 44% από το 2010, ενώ ο πλούτος των φτωχότερων 3,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων μειώθηκε κατά 41%, αναφέρει η Oxfam σε έκθεση που δημοσιοποίησε λίγες μέρες πριν από την ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας (από το Βήμα)".

«Είναι πολύ καλά γνωστό ότι οι δαπάνες που προκλήθηκαν στις ΗΠΑ από τον πόλεμο κατά του εγκλήματος και από την αύξηση του πληθυσμού των φυλακών έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη από τότε που, επί προεδρίας Ρίγκαν, ξεκίνησε η διάλυση του κοινωνικού κράτους και η συνακόλουθη αύξηση των ανισοτήτων». 
Ζαν - Φαμπιαν Σπιτζ

Μη κάνεις μη σου κάνουν, μη πεις να μη σου πούνε

Όταν την πόρτα τ'αλλουνού κτυπούν την εδική σου σπούνε

"Το πλουσιότερο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού παράγει το 50% των ατμοσφαιρικών ρύπων σε όλο τον κόσμο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό ρύπανσης από τον φτωχότερο πληθυσμό ανέρχεται μόλις στο 10%, σύμφωνα με τη βρετανική οργάνωση Oxfam (από το tvxs)".

Εμείς απ' αλλού με άλλους όρους
φωνάζουμε: Να μεγαλώνει, η φωτιά να μεγαλώνει,
να γίνετ' ολοένα ψηλότερη
εξαρπάζοντας ιαματικά τον πλανήτη
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Η φούσκα της διεθνούς οικονομίας 

Με μια ματιά

09:56 | 19 Δεκ. 2015

Τελευταία ανανέωση 19:57 | 19 Δεκ. 2015

Μιχάλης Γιαννεσκής

  

Οι πολυάριθμες προβλέψεις των οικονομικών δεικτών  και της πορείας των διεθνών αγορών που δημοσιεύονται καθημερινά σχολιάζουν τις λεπτομέρειες της διεθνούς οικονομίας, αλλά σπανίως την ουσία. Η οποία μπορεί να συνοψιστεί σε ένα γράφημα με στοιχεία από οργανισμούς όπως η Τράπεζα της Αγγλίας, οι Financial Times και το Bloomberg.

Τα διεθνή χρέη, κρατικά και μη,ανέρχονται σε περίπου 200 τρις. δολάρια. Ως αντίκρισμα υπάρχει το χρυσάφι (αξίας 7,8 τρις. διεθνώς), το ρευστό χρήμα και οι καταθέσεις παντός είδους (8.2 τρις.). Ακόμη και αν προστεθεί στο αντίκρισμα η αξία της διεθνούς αγοράς ακινήτων (13,6 τρις.), το συγκριτικά αμελητέας αξίας ασήμι (14 δις.) και η εκτίμηση της (αμφιβόλου) αξίας των διεθνών χρηματιστηρίων (70 τρις.), το διεθνές χρέος είναι υπερδιπλάσιο της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων.

Η αξία των χρηματοπιστωτικών προϊόντων που είναι γνωστά ως «παράγωγα» ανέρχεται, σύμφωνα με την Τράπεζα της Αγγλίας, σε τουλάχιστον 630 τρις. δολάρια (λιγότερο αισιόδοξες εκτιμήσεις υπολογίζουν τα παράγωγα σε 1.200–1.400 τρις. δολάρια). Στην ουσία τα παράγωγα είναι αμφιβόλου αξίας χρηματοπιστωτικά προϊόντα και αποτελούν μέρος της πλασματικής οικονομίας που παράγεται, για παράδειγμα, από την ανακατανομή χρέους.

Η σύγκριση των διαφόρων μερών του πλασματικού και του υπαρκτού πλούτου είναι εμφανής στο γράφημα. Αν σημειωθεί ότι τα παράγωγα και τα διεθνή χρέη αντιστοιχούν στο 900% και στο 280%, αντίστοιχα, του παγκοσμίου ΑΕΠ (που είναι περίπου 70 τρις.), το μέγεθος της φούσκας της διεθνούς οικονομίας γίνεται αντιληπτό.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ:
"Όποιος δεν θέλει να είναι φερέφωνο του ισχυρού, δεν πρέπει και να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του"

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ:
"Οι πολιτικοί είναι ανίσχυροι. Αυτό είναι βέβαιο. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να "πηγαίνουν με το ρεύμα», δηλαδή να εφαρμόζουν μια υπερ-φιλελεύθερη πολιτική, η οποία είναι της μόδας. Κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται για πολιτικούς αλλά για μικροπολιτικούς που επιδίδονται σε ψηφοθηρία με οποιοδήποτε μέσον, με το marketing, κ.λπ. Ουσιαστικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα πρόγραμμα. Στόχος τους είναι: είτε η παραμονή τους στην εξουσία, είτε η επιστροφή τους σ' αυτήν. Και για να τον πετύχουν, είναι ικανοί για όλα."

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ:
"....Γιατί ό,τι επιζεί είναι η εξουσία. Αυτή θα μας πει τί ήταν το παρισινό 1871, το ρώσικο 1917 και το ουγγρικό 1956. Αυτή θα μας πει τί ήταν η επανάσταση και τί "οφείλει" να είναι στο μέλλον. Αυτή θα στήσει αγάλματα στον Μαγιακόφσκι, στον Γκεβάρα, στο Πολυτεχνείο και αυτή θα ξαναστήσει τα πολυβόλα στ' αυριανά Πολυτεχνεία"

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ:
"Η ανθρωπιά άοπλη συντρίβεται και ένοπλη αυτοκαταργείται"

Κ. ΓΑΒΡΑΣ:
«Σήμερα, αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη οφείλεται στο ότι η Ευρώπη έχει χτιστεί πάνω στην οικονομία μόνο. Ούτε πάνω στην κουλτούρα, ούτε πάνω στην παιδεία, ούτε πάνω στον πολιτισμό [..] Σήμερα, εκείνοι που διευθύνουν την Ευρώπη είναι τελικά οι μεγάλες τράπεζες, οι μεγάλες χρηματιστικές εταιρείες και συχνά οι πολιτικοί δεν έχουν καμία δύναμη για να αλλάξουν τα πράγματα»

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ BERTELSMANN ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
"Τόσο η οικονομική κρίση όσο και τα μέτρα των πακέτων διάσωσης είχαν καταστρεπτικές επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία, μεγέθυναν φτώχεια και κοινωνικό αποκλεισμό και επιδείνωσαν τα υπάρχοντα κοινωνικά προβλήματα..(Μπαμπης Μιχάλης από την ΕφΣυν 29-10-1

ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ;;;;
"Η Διεθνής Διαφάνεια σε έκθεση της, του Απριλίου 2015, προειδοποιεί ότι «το λόμπινγκ απειλεί τη δημοκρατία στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Σε νεότερη έκθεση της, του Ιουνίου 2015, αποκαλύπτει ότι «πάνω από το 75% των συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν στους τελευταίους 6 μήνες μεταξύ υψηλόβαθμων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ιδιωτικών φορέων ήταν με λομπίστες μεγάλων πολυεθνικών ομίλων (Γιαννης Φωτιαδης, από το tvxs)"

"Το φτωχότερο ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζεται κάτι λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πλούτου, την ώρα που το πλουσιότερο 10% έχει στα χέρια του το 88% του συνόλου του πλούτου με το κορυφαίο 1% μάλιστα να ελέγχει τα μισά περιουσιακά στοιχεία του πλανήτη 

"Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση πλούτου της Credit Suisse για το 2015, το 0,7% του πληθυσμού, περίπου 34 εκατ. άνθρωποι, ελέγχουν περιουσιακά στοιχεία - σε χρηματοοικονομική και φυσική μορφή - αξίας 112,9 τρισ. δολαρίων ή το 45,2% του παγκόσμιου πλούτου.

Την ίδια ώρα, 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ή το 71% του πληθυσμού, μοιράζεται 7,4 τρισ. δολ. ελέγχοντας μόλις το 3% του παγκόσμιου πλούτο

ΟΟΣΑ:Οι πολυεθνικές «κλέβουν» 240 δισ. δολάρια ετησίως. 
Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες ώρες μετά τις ανακοινώσεις του ΟΟΣΑ και των ΜΚΟ που ακολούθησαν, έρευνα των αμερικανικών οργανώσεων Citizens for Tax Justice US Public Interest Research Group Education Fund ανακοίνωσαν ότι οι 500 μεγαλύτερες σε κεφαλαιοποίηση επιχειρήσεις των ΗΠΑ διατηρούν εκτός αμερικανικής επικράτειας κέρδη άνω των 2,1 τρισ. δολαρίων, με αποτέλεσμα η αμερικανική κυβέρνηση να χάνει φόρους ύψους… 620 δισ. δολαρίων!

ΖΑΝ ΖΙΓΚΛΕΡ (Ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στη διατροφή από το 2000 έως 2008):
"Ξέρω από διαίσθηση, από λογική διεργασία, από ηθική επιταγή ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στη δουλειά, την τροφή, την υγεία, την ελευθερία και την ευτυχία".

Μπορεί να κόψουν όλα τα λουλούδια 
όμως δεν θα γίνουν ποτέ αφέντες της άνοιξης
ΠΑΜΠΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

ΝΟΥΤΣΟ ΟΡΝΤΙΝΕ: 
"Σήμερα, όταν μιλάμε για «χρήσιμο», εννοούμε μόνο το «επικερδές». Γι’ αυτό και η λογοτεχνία, οι τέχνες, η φιλοσοφία, γενικά ο πολιτισμός θεωρούνται «μη χρήσιμα», αν όχι εντελώς «άχρηστα».

Στο βιβλίο μου αποδεικνύω πως το «άχρηστο» είναι και το μόνο που μας εξανθρωπίζει. Για να μπορέσουμε όμως να αναγνωρίσουμε τη χρησιμότητα του άχρηστου πρέπει να αλλάξει δραματικά η οπτική μας. Το διαρκές κυνήγι του κέρδους δημιουργεί μια αυτάρεσκη, εγωκεντρική κοινωνία, ανίκανη να σκεφτεί υπέρ του συνόλου και της αλληλεγγύης (από την ΕφΣυν)".

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ: "Μηδενικός προσωπικός και οικογενειακός χρόνος, καταναγκαστική κοινωνικότητα που καταντάει μαρτύριο, ξύλινη γλώσσα, υποχρεωτική θεατρικότητα και, τελικά, υπαρξιακή κενότητα.(Χ.Μ. Εντσενσμπέργκρ)"

"Σύμφωνα με την έκθεση του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) που δόθηκε στη δημοσιότητα την προηγούμενη εβδομάδα, η παγκόσμια οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό της ανεργίας των νέων από το 2007 έως σήμερα (tvxs)". (10-2015)

"Στην εκτίμηση ότι η γερμανική οικονομία ωφελήθηκε κατά τουλάχιστον 100 δισ. ευρώ εξαιτίας της ελληνικής κρίσης καταλήγει μελέτη του γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας Leibniz, η οποία δόθηκε τη Δευτέρα στη δημοσιότητα".

Αρχή φόρμας

." Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ό,τι δίνει και όχι ό,τι μπορεί να λάβει. Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά ένας άνθρωπος της αξίας".
ΑΪΝΣΤΑΪΝ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
"Υπό την επιρροή της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ, η Ευρωπαϊκή Ένωση απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από το ιδεώδες μιας κοινότητας που μοιράζεται κοινές αξίες, έχει κοινούς στόχους και επιδεικνύει αλληλεγγύη όταν χρειάζεται, αναφέρει σε άρθρο γνώμης το περιοδικό Der Spiegel.(από το tvxs)". (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΣΤΕΣ ΜΑΣ)

Η ΦΟΥΣΚΑ
"Η συνολική αξία των διεθνών «παραγώγων», χρηματοπιστωτικών προϊόντων αμφίβολης αξίας, όλων των μεγάλων τραπεζών των ανεπτυγμένων οικονομιών ανέρχεται σε 700 τρισεκατομμύρια ευρώ. Συγκριτικά, αυτό το ποσό είναι δεκαπλάσιο του ΑΕΠ της υφηλίου (από το tvxs)"

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΟΥ ΣΟΚΑΡΟΥΝ. ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ( Από την Γκάρντιαν) 
*25%: Πτώση του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος
*28%: Μείωση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα
*28,5%: Πτώση στην κατανάλωση τροφίμων
*61%: Μείωση στη μέση σύνταξη που έχει πέσει στα 833 ευρώ
*45%: Το ποσοστό των συνταξιούχων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας
*26%: Ανεργία (50% στις ηλικίες κάτω των 25 ετών) (Ιούνιος 2015)

"UNICEF: 168 εκατομμύρια παιδιά, παγκοσμίως, αναγκάζονται να δουλεύουν", από 5 χρονών και πάνω.
Προς δόξα του πολιτισμού μας!!! Και βέβαια προς όφελος των μέγα - επιχειρήσεων που κυβερνούν τον κόσμο! Ντροπή, ντροπή, ντροπή. Και να φανταστεί κανείς ότι πλήθος από αυτά τα παιδιά΄ εργάζονται κάτω από άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες. 
Η κυρίαρχη πολιτική δεν δείχνει να ενδιαφέρεται για το ζήτημα! Οπότε με το χρόνο θα αυξηθεί ο αριθμός τους.Δυστυχώς, δυστυχώς...

« Συνολικά περισσότεροι από 35 εκατομμύρια νέοι ηλικίας 16-29 ετών στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι άνεργοι, αλλά και εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, ενώ από αυτούς τα 20 εκατομμύρια βρίσκονται εντελώς εκτός επαγγελματικού, εκπαιδευτικού, κοινωνικού και εργασιακού πλαισίου (ΟΟΣΑ)".(Μάιος 15)

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ;
Μετά από αρκετό ψάξιμο κατέληξα να πιστεύω πως οι κύριες αιτίες του χρέους είναι οι παρακάτω:
( Δεν είναι καθόλου τυχαίο που δεν έχει γίνει εκτεταμένη συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα)

1. Φορολογία των Α.Ε. είχε μειωθεί από 45%, που ήταν το1993, στο 20% το 2008.
2. Η φοροδιαφυγή, νόμιμη και παράνομη, των υψηλών εισοδημάτων κυμαινόταν (και κυμαίνεται) σε πολύ υψηλά επίπεδα. 
3. Τα μεγάλα δημόσια έργα υπερκοστολογούνταν δύο και τρεις φορές υπέρ των «εθνικών» εργολάβων. 
4. Η φορολογία του κεφαλαίου στη χώρα μας κυμαίνεται στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. 
5. Πλήθος επιχειρηματιών όφειλαν μεγάλα ποσά στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, το κράτος όμως τους παρείχε φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα για να συνεχίσουν την «επιχειρηματική» τους δραστηριότητα.
6. Οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες, (τα χρήματα αυτά πήγαιναν και πάνε στους εταίρους μας που τώρα μας μαλώνουν για την κακή διαχείρισή μας!),
7. Σ τους ολυμπιακούς αγώνες – τεράστια σπατάλη. Ακόμα δεν γνωρίζουμε πόσο κόστισαν!
8. Η μη δυνατότητα υποτίμησης του νομίσματός μας (πριν την ένταξη στο ευρώ η χώρα υποτιμούσε κάθε εφτά, περίπου, χρόνια το νόμισμά της για λόγους ανταγωνιστικότητας. Τα Πρώτα δέκα χρόνια το ευρώ, το «εθνικό» μας νόμισμα, ανατιμήθηκε σε σχέση με το δολάριο πάνω από 60% με αποτέλεσμα ακόμη και τα κρεμμύδια μας να μην είναι ανταγωνιστικά).
9. Η διεθνής οικονομική κρίση(πτώση της κατανάλωσης κ.α.) και το πώς και πόσο υπονόμευσε την έτσι ή αλλιώς εύθραυστη και εξαρτημένη οικονομία της χώρας. 
10. Το ενεργειακό κόστος, που συνιστά πραγματικά οικονομική αιμορραγία, δίχως να ασχολείται ουδείς σοβαρά με αυτό το ζήτημα! 
11. Η διαφθορά, με τις τρομακτικές διαστάσεις της, που κανένας πολιτικός δεν τόλμησε να αντιμετωπίσει!!! 
12. Τα θαλασσοδάνεια (βλέπε το σκάνδαλο του ΤΤ, που βρίσκεται στη δικαιοσύνη, τα δάνεια των ΜΜΕ κ.α.) Οι μεγαλοκεφαλαιούχοι όλο και λιγότερους φόρους καταβάλουν, με πρόσχημα τις επενδύσεις. Έτσι συμβάλουν καθοριστικά στην αύξηση του δημόσιου χρέους. Κατόπιν δανείζουν το κράτος και κερδίζουν για δεύτερη φορά!
Η οικονομική ελίτ σε συνεργασία με την πολιτική ελίτ καταλήστευσε το δημόσιο και κοινωνικό πλούτο (βλέπε και το βιβλίο του Στ. Λυγερού «Από την κλεπτοκρατία στη χρεωκοπία»).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
«Η εξουσία μπορεί να οδηγήσει σε χονδροειδώς λανθασμένες κρίσεις και αποφάσεις, άγνοια κινδύνου, εγωκεντρικότητα και έλλειψη οίκτου για τους άλλους» Καθηγητής Ρόμπερτσον

Η εξουσία είναι επικίνδυνη. Έλκει τους χειρότερους - Διαφθείρει τους καλύτερους

                                                                                    ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΑΜΠΕΥ

ΚΟΛΙΝ ΚΡΑΟΥΤΣ:
«Όσο λιγότερο στηρίζει το κράτος τους απλούς πολίτες, αυξάνοντας έτσι την αδιαφορία τους για την πολιτική, τόσο πιο εύκολα γίνεται λεία των επιχειρηματικών συμφερόντων, τα οποία χρησιμοποιούν το κράτος σαν μια αγελάδα για άρμεγμα που τους ανήκει»

"Ελληνες ολιγάρχες
Με δυναστείες που μετρούν δεκαετίες, οι Έλληνες ολιγάρχες είναι αυτοί που έμειναν αλώβητοι από την ελληνική κρίση και συνεχίζουν να ελέγχουν τεράστιο πλούτο. Είναι σε μεγάλο βαθμό μια κληρονομική νόσος που απορρέει και από τα συνεχιζόμενα συμφέροντά τους στους τομείς της ναυτιλίας, επικοινωνίας, τραπεζών, κατασκευών και δημόσιων έργων. Αυτή η κλίκα των ισχυρών Ελλήνων επιχειρηματιών χρησιμοποίησε τις πολιτικές διασυνδέσεις της με τις συντηρητικές και σοσιαλιστικές πρώην κυβερνήσεις για να κερδίσει δημόσιες συμβάσεις και να περιορίσει την ελληνική αγορά. Ελέγχουν επίσης ένα μεγάλο μέρος -αν όχι το σύνολο - των ιδιωτικών ΜΜΕ στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου η δημόσια ραδιοτηλεόραση παραμένει υπό τον έλεγχο του κράτους. Η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί να χαλιναγωγήσει τους ολιγάρχες, αν και μερικά πράγματα είναι πιο εύκολα στα λόγια παρά στις πράξεις (περιοδικό Politico)".

ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΔΝΤ
"Τη διενέργεια έρευνας έχει ζητήσει η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ώστε να διαπιστωθούν οι λόγοι της αποτυχίας του προγράμματος (της χώρας μας) και της εφαρμογής του, κατά την περίοδο 2010 - 2012 (tvxs)."
Απορίες αφελούς: 
1.Το ίδιο το ταμείο θα κρίνει τον εαυτό του για την αποτυχία του; Η αναίδεια, ο κυνισμός και το θράσος των ανεξέλεγκτων εξουσιών μπροστά μας.
2. Γιατί αφού παραδέχεται το λάθος του δεν αναλαμβάνει και τις ευθύνες του; Γιατί δηλαδή δεν αναλαμβάνει το κόστος του λάθους του; Γιατί θα πρέπει το βάρος αυτού του λάθους να πέσει στις πλάτες της κοινωνίας, εξαθλιώνοντας την;
3. Γιατί αφού παραδέχεται το λάθος του επιμένει πεισματικά στη συνέχιση της εφαρμογής του λάθους, του δικού του λάθους;
Όποιος βρει λογικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα κερδίζει μια θέση στα ευαγή ιδρύματα του απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού.

Εντουάρντο Γκαλεάνο
Ο επιτυχημένος άνδρας: Δεν μπορεί να κοιτάξει το φεγγάρι δίχως να υπολογίσει την απόσταση. Δεν μπορεί να κοιτάξει το δέντρο δίχως να υπολογίσει την αξία του ξύλου. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν πίνακα δίχως να υπολογίσει την τιμή του. Δεν μπορεί να κοιτάξει τον κατάλογο δίχως να υπολογίσει τις θερμίδες. Δεν μπορεί να κοιτάξει έναν άνθρωπο δίχως να υπολογίσει το όφελος. Δεν μπορεί να κοιτάξει μια γυναίκα δίχως να υπολογίσει τον κίνδυνο.

ΕΔΟΥΑΡΔΟ ΓΚΑΛΕΑΝΟ:
«Η παγκόσμια οικονομία είναι η πιο αποτελεσματική έκφραση του οργανωμένου εγκλήματος. Οι διεθνείς οργανισμοί που ελέγχουν το νόμισμα, το εμπόριο και την πίστωση ασκούν τρομοκρατία κατά των φτωχών κρατών και κατά των φτωχών όλων των κρατών, με επαγγελματική ψυχρότητα και μια ατιμωρησία που ταπεινώνει ακόμη και τον καλύτερο βομβιστή». «Ας μην μπερδεύουμε τη σκιά με το σώμα: η δημοκρατία μπορεί να είναι απλά μια μυθοπλασία μεταμφίεσης της οικονομικής δικτατορίας». «Τώρα τα βασανιστήρια αποκαλούνται παράνομες πιέσεις. Την προδοσία την αποκαλούν ρεαλισμό. Τον οπορτουνισμό πραγματισμό. Τον ιμπεριαλισμό παγκοσμιοποίηση. Και τα θύματα του ιμπεριαλισμού αποκαλούνται αναπτυσσόμενες χώρες».
Εδουάρδο Γκαλεάνο

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 
" Ενας στους τρεις Ελληνες μειώνει τις δόσεις των φαρμάκων του λόγω οικονομικών δυσκολιών. Το 60% των χρονίων ασθενών δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας ή βρίσκεται σε λίστα μακράς παραμονής. Οι χρόνιοι ασθενείς έχουν μειώσει κατά 50% τις δαπάνες τους για την πρωτοβάθμια φροντίδα την περίοδο 2011-2013. Οκτώ στους δέκα Ελληνες αναγκάζονται να περικόψουν την κάλυψη αναγκαίων αγαθών για να διατηρήσουν τη φαρμακευτική αγωγή τους. Οι νοσηλείες λόγω μείζονος κατάθλιψης εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχουν αυξηθεί κατά 50%. Ο αυτοκτονικός ιδεασμός στα άτομα που ήδη λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή αυξήθηκε στο 22,7% το 2011 σε σχέση με το 4,5% του 2009".
Τάσος Τσακίρογλου από την ΕφΣυν (20-3-15)

Φοροαποφυγή 2,1 τρισ. από αμερικανικούς κολοσσούς
Συντάκτης: 
Μπάμπης Μιχάλης
Την υποκρισία των εξαγγελιών για την πάταξη της φοροαποφυγής, στις οποίες προβαίνουν συχνά-πυκνά οι διεθνείς οργανισμοί και οι μεγάλες κυβερνήσεις του πλανήτη, αναδεικνύουν δύο εκθέσεις που είδαν χθες το φως της δημοσιότητας.
Σύμφωνα με ανάλυση που πραγματοποίησε το πρακτορείο Bloomberg, 304 κορυφαίες αμερικανικές επιχειρήσεις έχουν σήμερα «παρκαρισμένα» εκτός της επικράτειας των ΗΠΑ το εκρηκτικό ποσό των 2,1 τρισ. δολαρίων προκειμένου να αποφύγουν τη φορολόγησή τους από το αμερικανικό κράτος. Τα κεφάλαια αυτά είναι κατά 154,5 δισ. περισσότερα σε σχέση με ένα χρόνο νωρίτερα -στα τέλη του 2013- και είναι στην πλειονότητά τους τοποθετημένα σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους.
Πρωταθλητές της φοροαποφυγής είναι κολοσσοί υψηλής τεχνολογίας όπως η Microsoft, η Apple και η Google, οι οποίες μαζί με ακόμη πέντε εταιρείες του κλάδου τους διακρατούν συνολικά εκτός ΗΠΑ περισσότερα από 400 δισ. δολάρια. Η διατήρηση κεφαλαίων στο εξωτερικό είναι πιο εύκολη τόσο για τις τεχνολογικές όσο και για τις φαρμακευτικές εταιρείες, που πραγματοποιούν μεγάλο μέρος των κερδών τους από τα πνευματικά δικαιώματα και τις πατέντες. Κορυφαία στη σχετική λίστα του Bloomberg -για πέμπτο συνεχόμενο χρόνο- είναι η General Electric, που διακρατεί εκτός των ΗΠΑ 119 δισ. δολάρια, 8% περισσότερα σε σχέση με τα τέλη του 2013 και 27% περισσότερα σε σχέση με το 2010.
Εκθεση της Διεθνούς Διαφάνειας, που επίσης δημοσιεύτηκε χθες, αποκάλυψε ακόμη ότι δεκάδες χιλιάδες ακίνητα αποτελούν μέσο για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Σύμφωνα με την έκθεση, στο Λονδίνο βρίσκονται σήμερα 40.725 ακίνητα που ανήκουν σε ξένες εταιρείες και το 89% αυτών έχει έδρα σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, το Τζέρσεϊ και η Νήσος του Μαν. Από αυτά τα μέρη δεν δίνονται στοιχεία για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες των ακινήτων και έτσι είναι δύσκολο να ανιχνευτούν οι παράνομες επενδύσεις. Οπως αποκαλύπτει ακόμη η έκθεση, οι Ρώσοι και οι Ανατολικοευρωπαίοι είναι από τους μεγαλύτερους αγοραστές πολυτελών ακινήτων στο Λονδίνο.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
( Αφιερώνεται εξαιρετικά στους λάτρεις του μικρού και ανίσχυρου κράτους)

Περισσότεροι και πλουσιότεροι το 2014 οι Κροίσοι του πλανήτη
Ακόμα κι αν δεν δημιουργεί πλούτο, η παγκόσμια οικονομία δημιουργεί πλούσιους. Αυτό είναι το συμπέρασμα που προκύπτει από τα νέα στοιχεία για τους Κροίσους του πλανήτη που δημοσίευσε το ειδικευμένο στα θέματα αυτά αμερικανικό περιοδικό «Forbes». Διότι η έρευνα που αφορά τους δισεκατομμυριούχους του 2014 κατέδειξε ότι οι δισεκατομμυριούχοι συν τω χρόνω γίνονται όλο και περισσότεροι, όλο και πλουσιότεροι! ( από το Βήμα)".
Και αυτό συμβαίνει κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης που μαστίζει των πλανήτη.Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι!!!
Αφιερώνεται σε όλους τους θαυμαστές του απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού. (3-2015)

Η λιτότητα δεν είναι για...όλους: 576 Έλληνες κροίσοι έχουν περιουσία 88 δισ. δολαρίων!(2-2015)