Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Ομολογία παταγώδους αποτυχίας

oikonomia.jpg

ΟικονομίαΟι κορυφαίοι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου και οι οικονομολόγοι εξήλθαν του συνεδρίου με μια κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις: Βοήθεια!
Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα από το φετινό συμπόσιο της αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας (Fed) στο Τζάκσον Χόουλ του Γουαϊόμινγκ, αυτό είναι σίγουρα η ομολογία της παταγώδους αποτυχίας των κεντρικών τραπεζιτών να αντιστρέψουν τη δεινή πορεία της παγκόσμιας οικονομίας, οκτώ χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Οι κορυφαίοι κεντρικοί τραπεζίτες του κόσμου και οι οικονομολόγοι που συγκεντρώθηκαν στο αμερικανικό χειμερινό θέρετρο εξήλθαν του συνεδρίου με μια κοινή έκκληση προς τις κυβερνήσεις: Βοήθεια!
Βυθισμένοι σε έναν κόσμο χαμηλής οικονομικής ανάπτυξης, χαμηλού πληθωρισμού και χαμηλών επιτοκίων, οι αξιωματούχοι της Fed, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ιαπωνίας διεμήνυσαν ότι οι προσπάθειές τους να τονώσουν την οικονομία μέσω της νομισματικής πολιτικής δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα αν δεν βάλουν το χεράκι τους και οι κυβερνήσεις.
Χωρίς την αρωγή τους, τόνισαν, είναι δύσκολο να πειστούν αγορές και νοικοκυριά ότι τα πράγματα βαίνουν προς το καλύτερο, είναι αδύνατον να αλλάξει το κλίμα. Παράγοντας που αρκετοί οικονομολόγοι θεωρούν αναγκαίο για τη βελτίωση των επιδόσεων της παγκόσμιας οικονομίας.
Το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ απέδωσε μέρος του προβλήματος στις «μισο-μεταρρυθμίσεις» που υλοποιούν με μισή καρδιά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ιαπωνίας Χαρουχίκο Κουρόντα ισχυρίστηκε ότι για την επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα του θα πρέπει να αλλάξει η πολιτική στο μεταναστευτικό.
Η δε πρόεδρος της Fed Τζάνετ Γέλεν από την πλευρά της αντί για νομισματική πολιτική μίλησε για μια σειρά από αναγκαίες δημοσιονομικές και διαρθρωτικές πολιτικές.
Ολα αυτά όμως ισοδυναμούν περίπου με την ομολογία μιας παταγώδους αποτυχίας. Την τελευταία οκταετία οι κεντρικοί τραπεζίτες –οι «ανεξάρτητοι» τεχνοκράτες που δεν λογοδοτούν στους ψηφοφόρους– απέκτησαν τεράστια εξουσία. Τους ανατέθηκε de facto από τις κυβερνήσεις η πολιτική για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.
Μείωσαν τα επιτόκια σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα –τα χαμηλότερα των τελευταίων 5.000 ετών σύμφωνα με τον Αντι Χαλντέιν– ενώ έριξαν τρισεκατομμύρια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα για να το σταθεροποιήσουν και να τονώσουν την οικονομική δραστηριότητα.
Τα αποτελέσματα που έφεραν όμως ήταν πενιχρά, αφού ενίσχυσαν τη χρηματιστηριακή κερδοσκοπία αντί για τις παραγωγικές επενδύσεις.
Αυτό που λένε πια με έμμεσο τρόπο σήμερα οι κεντρικοί τραπεζίτες προς τις εκλεγμένες κυβερνήσεις είναι ότι ακόμη και αν ρίξουν περισσότερα χρήματα στο σύστημα, είναι αμφίβολο ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Ή, αλλιώς, η νομισματική πολιτική δεν μπορεί να αντικαταστήσει τη δημοσιονομική, είναι συμπληρωματική της… ανόητε!
Από την ΕφΣυν

Λαδάκι made in Germany

germany-corruption1.jpg

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε/ γερμανικές επιχειρήσειςΕδώ και χρόνια οι γερμανικές επιχειρηματικές ελίτ ελέγχουν πλήρως τα κέντρα των αποφάσεων της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης
Πουλάνε πνεύμα και ηθική, στο βάθος όμως είναι σάπιες μέχρι το μεδούλι, περισσότερο και από τα... κρέατα του Μπαλόπουλου*.
Ο λόγος για τις επιχειρηματικές ελίτ της Γερμανίας, οι οποίες μέσω του πολιτικού τους προσωπικού κατηγορούν τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου ως καθυστερημένους, τεμπέληδες και διεφθαρμένους, όταν οι ίδιες είναι μεταξύ των «αρχιαπατεώνων» του καπιταλισμού.
Εδώ και χρόνια ελέγχουν πλήρως τα κέντρα των αποφάσεων της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης αποσπώντας αποφάσεις που γονατίζουν τους ανταγωνιστές τους και γεμίζουν τις τσέπες τους.
Ομως η «μηχανή» που λέγεται Ενωμένη Ευρώπη δεν τους αρκεί.
Θύματα της ματαιοδοξίας τους και του άρρωστου πάθους τους για συσσώρευση πλούτου και κυριαρχία, οι επιχειρηματικές ελίτ της Γερμανίας επιδίδονται και σε πλήθος άνομων ενεργειών, όπως δωροδοκίες, πλαστογραφία, συμμετοχή σε καρτέλ, υποκλοπές, ξέπλυμα χρήματος, φοροδιαφυγή, χειραγώγηση τιμών και... συνειδήσεων.
Το γερμανικό κράτος από την πλευρά του, αντί να κάνει κάτι, υποθάλπει επί της ουσίας με τη στάση του τις απάτες, αρνούμενο πεισματικά να υπογράψει διεθνείς συμβάσεις κατά της διαφθοράς, όπως το Σύμφωνο των Ηνωμένων Εθνών ενάντια στη διαφθορά στον δημόσιο τομέα, που έχει επικυρωθεί ήδη από 160 χώρες του ΟΗΕ...
Ιδού κάποια από τα κατορθώματα των προστατευόμενών του:

Ο «αδέκαστος» Σόιμπλε

Βόλφγκανγκ ΣόιμπλεAP Photo/Jose Luis Magana
Μίζες πήρε το μακρινό 2001 και ο «αδέκαστος» Σόιμπλε και μάλιστα από έμπορο όπλων, έστω κι αν το «λάδι» αυτό ήταν για τη στήριξη του κόμματός του.
Ο σημερινός υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας είχε κάνει τότε την πάπια, δηλώνοντας στο κοινοβούλιο της χώρας του ότι είδε μεν τον έμπορο, αλλά δεν πήρε από αυτόν χρήματα.
Στη συνέχεια όμως και μετά την αυτοκτονία του οικονομικού υπευθύνου του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, παραδέχτηκε ότι έλαβε ένα «δωράκι» 100.000 μάρκων που δεν εμφανίστηκε νομότυπα στα λογιστικά βιβλία του κόμματος.
Η ψευτιά τού στέρησε την καγκελαρία. Ο Σόιμπλε εμπλέκεται όμως και στο μεγα-σκάνδαλο των Panama Papers.
Σύμφωνα με το «Spiegel», αρνιόταν για χρόνια να έρθει σε επαφή με πληροφοριοδότη που ήθελε να αποκαλύψει ύποπτες γερμανικές συναλλαγές εικονικής εταιρείας στον Παναμά... Ποιους προστάτευε;

SIEMENS

Siemens
O γερμανικός κολοσσός με τα περιβόητα «μαύρα ταμεία» του εμπλέκεται στο μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς που σημειώθηκε στην παγκόσμια ιστορία.
Οι επικεφαλής της γερμανικής εταιρείας είχαν στήσει για περισσότερα από 15 χρόνια ένα «πολυπλόκαμο και εξεζητημένο σύστημα δωροδοκιών» προκειμένου να εξασφαλίζουν έργα σε δεκάδες χώρες του κόσμου, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα.
Οι μίζες που κατέβαλαν μεταξύ 1990 και 2006 η Siemens και οι θυγατρικές της σε Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αμερική και Μέση Ανατολή ξεπερνούν τα 1,3 δισ. δολάρια.
Η αμερικανική Δικαιοσύνη εκτιμά ότι από το 2001 έως το 2007 καταβλήθηκαν 54,5 εκατομμύρια δολάρια για άγνωστους σκοπούς, 341 εκατομμύρια δολάρια σε συμβούλους επιχειρήσεων για άγνωστους λόγους ή χωρίς αιτιολογία και περίπου 800 εκατομμύρια δολάρια σε δωροδοκίες αξιωματούχων διαφόρων χωρών.
Οι μίζες προσφέρονταν μέσω διαφόρων μηχανισμών πληρωμών, μεταξύ άλλων και με βαλίτσες γεμάτες με ρευστό ή με μεταφορές ποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς τρίτων σε υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους.
Τα συνολικά πρόστιμα και οι χρηματικές ποινές που έχει καταβάλει μέχρι στιγμής η Siemens αγγίζουν το 1,5 δισ. δολάρια.
Για την Ελλάδα, η δράση της Siemens αποτελεί μακράν το μεγαλύτερο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο της μεταπολίτευσης.
Σύμφωνα με απόφαση γερμανικού δικαστηρίου, η Siemens δαπανούσε το 10% του τζίρου της στην Ελλάδα για μίζες.
Από αυτό το ποσό, το 2% πήγαινε κατ’ ευθείαν στα ταμεία των δύο κομμάτων που εναλλάχθηκαν στην εξουσία αυτήν τη χρονική περίοδο, του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ.
Αποδέκτες των «δώρων» της Siemens ήταν πολιτικοί, στελέχη δημόσιων οργανισμών, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες.
Ο γερμανικός κολοσσός πέτυχε χάρη σε αυτήν την πρακτική πλουσιοπάροχες συμβάσεις από το ελληνικό Δημόσιο.
Μεταξύ άλλων στη Siemens και τους συνεταίρους της κατοχυρώθηκαν διαχρονικά οι συμβάσεις για την ψηφιοποίηση των τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ, το σύστημα C4I για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, το τρίτο τμήμα του Προαστιακού, αγορές ντιζελαμαξών και τροχαίου υλικού για ΟΣΕ και ΗΣΑΠ, το πρόγραμμα τηλεπικοινωνιών «Ερμής» του Ελληνικού Στρατού, προμήθειες των δημόσιων νοσοκομείων.
Ο επικεφαλής της Siemens Ελλάς Μιχάλης Χριστοφοράκος κατέφυγε στη Γερμανία προκειμένου να δικαστεί εκεί και να μην εκδοθεί στην Ελλάδα.
Κατέθεσε στο γερμανικό δικαστήριο ότι υπήρξαν δωροδοκίες κομμάτων και κρατικών λειτουργών στη χώρα.
Οι γερμανικές αρχές αρνήθηκαν την έκδοσή του για τις κατηγορίες που αιτήθηκε η Ελλάδα.
Το συνολικό μέγεθος των δωροδοκιών στην Ελλάδα εκτιμάται τουλάχιστον στα 69 εκατ. ευρώ.

Volkswagen

Σήμα της Volkswagen AP Photo/Jens Meyer, file
Η κορυφαία αυτοκινητοβιομηχανία της Ευρώπης, το καμάρι της γερμανικής βιομηχανίας, εμπλέκεται στη μεγαλύτερη ίσως απάτη των τελευταίων χρόνων σε βάρος των καταναλωτών.
Οπως αποκαλύφθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο γερμανικός κολοσσός είχε εγκαταστήσει σε εκατομμύρια πετρελαιοκίνητα οχήματά της σε όλον τον κόσμο λογισμικό το οποίο παραποιούσε τα αποτελέσματα των εργαστηριακών ελέγχων για τους εκπεμπόμενους ρύπους.
Αποτέλεσμα ήταν τα ρυπογόνα ντιζελοκίνητα οχήματά της να βγαίνουν στα τεστ πεντακάθαρα, σαν να καίνε... οινόπνευμα.
Η αποκάλυψη της απάτης προκάλεσε σοκ σε όλον τον πλανήτη και σπίλωσε ανεπανόρθωτα το «Made in Germany», τη φήμη δηλαδή που διατηρούν τα γερμανικά προϊόντα και πιο συγκεκριμένα τα βιομηχανικά για την ποιότητά τους.
Υπάρχουν συγκεκριμένες καταγγελίες ότι οι αρμόδιες αρχές τόσο της Γερμανίας όσο και της Ε.Ε. γνώριζαν τη ματσαράγκα της VW αλλά δεν έκαναν τίποτα.
Το σκάνδαλο δεν ήταν το μοναδικό για τη VW. Mεταξύ άλλων, το 2005 αποκαλύφθηκε ότι είχε στήσει σχήμα δωροδοκίας των μελών του εργατικού της συμβουλίου προκειμένου αυτοί να συναινούν στις αποφάσεις της διοίκησης.
Μεταξύ άλλων, οι δωροδοκούμενοι συνδικαλιστές απολάμβαναν πανάκριβες διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς, οι οποίες περιελάμβαναν και σεξ-πάρτι με πόρνες.
Για τον ρόλο του στις δωροδοκίες, ο Πίτερ Χαρτς, προσωπάρχης της VW εκείνη την εποχή και στενός φίλος του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, τιμωρήθηκε το 2007 με δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή.
Ο Χαρτς ήταν ο εμπνευστής των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν στη γερμανική αγορά εργασίας εκείνη την περίοδο.
Το 2005 η VW ενεπλάκη σε ένα ακόμη σκάνδαλο διαφθοράς, στην Ινδία.
Ανώτατο στέλεχός της απαίτησε μίζα 2 εκατ. ευρώ προκειμένου να οικοδομηθεί εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας στο κρατίδιο Αντρα Πραντές.
Το 2006 ανώτατα στελέχη της Volkswagen και άλλων αυτοκινητοβιομηχανιών πιάστηκαν να παίρνουν μίζες από τους προμηθευτές τους.

Deutsche Bank

Deutsche Bank
Βρίσκεται πίσω από όλα σχεδόν τα σκάνδαλα χειραγώγησης χρηματιστηριακών δεικτών και αξιών στις διεθνείς αγορές, όπως για παράδειγμα το επιτόκιο Libor, για το οποίο υποχρεώθηκε σε καταβολή προστίμου δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας -που είχε χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Αουσβιτς- ελέγχεται ακόμη για απάτες, διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος, φοροδιαφυγή, πλαστογραφία, απόκρυψη των πραγματικών οικονομικών της στοιχείων, παραγωγή τοξικών χρηματοπιστωτικών προϊόντων.
Τα πρώην αφεντικά της, Γιούργκεν Φίτσεν και Αντσου Γιάιν, κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για τη «συμβολή» τους στην πτώχευση του ομίλου ΜΜΕ Kirch, ενώ μια από τις μεγαλύτερες απάτες της είναι η απόκρυψη ζημιών 12 δισ. δολαρίων στην αρχή του κραχ του 2008, προκειμένου να αποφύγει τους αρνητικούς όρους διάσωσης από το γερμανικό κράτος.
Η Deutsche Bank Μόσχας φέρεται ότι ενεπλάκη σε ξέπλυμα αρκετών δισ. δολαρίων στενών συνεργατών του Πούτιν, για τους οποίους στη Δύση υπάρχει εμπάργκο.
Συνολικά η Deutsche Bank βρίσκεται αντιμέτωπη με περισσότερες από 7.000 δικαστικές προσφυγές παγκοσμίως, κατηγορούμενη για ξέπλυμα χρήματος, χειραγώγηση επιτοκίων ή φοροδιαφυγή.
Τα αυξημένα δικαστικά έξοδά της προκάλεσαν πέρυσι ζημίες 6,8 δισ. δολαρίων, ενώ φέτος έχουν ήδη δεσμευτεί 5,4 δισεκατομμύρια για τον ίδιο σκοπό.
Τα ανοίγματά της στα επισφαλή χρηματοοικονομικά παράγωγα εκτιμώνται σε δεκάδες τρισ. δολάρια, γεγονός που της δίνει δικαίως το προσωνύμιο «το μεγαλύτερο hedge fund του κόσμου».
Διόλου τυχαία το ΔΝΤ διεμήνυσε πρόσφατα ότι η Deutsche Bank αποτελεί σήμερα τον μεγαλύτερο συστημικό κίνδυνο για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Daimler

Daimler- Mercedes
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία που κατασκευάζει τη Mercedes λάδωνε για περισσότερα από 10 χρόνια κρατικούς αξιωματούχους τουλάχιστον 22 χωρών, προκειμένου να διασφαλίζει επικερδείς συμβάσεις.
Η Daimler AG και οι θυγατρικές της λάδωσαν -μέσω λογαριασμών υπεράκτιων εταιρειών τρίτων και με παραπλανητικές τιμολογήσεις- αξιωματούχους σε Κίνα, Κροατία, Αίγυπτο, Ρωσία, Σερβία, Νιγηρία, Τουρκία.
Αλλά και στην Ελλάδα, όπου κέρδισε συμβάσεις προμηθειών για πολυτελή αυτοκίνητα βουλευτών και υπουργών, στρατιωτικά οχήματα, πυροσβεστικά, ασθενοφόρα, ντιζελομηχανές, συρμούς του ηλεκτρικού και λεωφορεία.
Το σκάνδαλο αποκαλύφθηκε το 2010 και οι αμερικανικές αρχές επέβαλαν τότε στην Daimler πρόστιμο 186 εκατ. ευρώ.

ThyssenKrupp

ThyssenKrupp
Η γερμανική χαλυβουργία ενεπλάκη σε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που συγκλόνισαν την ελληνική κοινή γνώμη, τη διαβόητη προμήθεια των υποβρυχίων για το Πολεμικό Ναυτικό, που έστειλε τον Ακη Τσοχατζόπουλο στη φυλακή και στο οποίο ενεπλάκησαν αξιωματούχοι τόσο των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, χωρίς διεθνή ανταγωνισμό, η γερμανική εταιρεία συμφώνησε με το ελληνικό Δημόσιο την κατασκευή 4 σύγχρονων υποβρυχίων και τον εκσυγχρονισμό 3 υποβρυχίων παλαιάς τεχνολογίας.
Το κόστος της παραγγελίας ήταν περίπου στα 3 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κόστος των οπλικών συστημάτων.
Χρόνος παράδοσης του πρώτου υποβρυχίου ορίστηκε το 2006 και ώς το 2008 θα έπρεπε να είχαν παραδοθεί και τα υπόλοιπα έξι.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της γερμανικής Δικαιοσύνης, οι μίζες των Γερμανών προς τους Ελληνες ξεπέρασαν τα 85 δισ. ευρώ.
Ως τα τέλη του 2013 το ελληνικό Δημόσιο είχε πληρώσει 3 δισεκατομμύρια ευρώ στους Γερμανούς και τις θυγατρικές τους, ενώ το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει μόνο ένα υποβρύχιο, το «Παπανικολής», που έμεινε στην ιστορία ως το «υποβρύχιο που έγερνε» λόγω ναυπηγοκατασκευαστικών αστοχιών.
Ο μεσάζοντας των μιζών της Τhyssen στην Ελλάδα φέρεται ότι λάδωνε και Γερμανούς πολιτικούς, ενώ η χαλυβουργία ελέγχεται για λαδώματα και στην Τουρκία.
Εχει κατηγορηθεί ακόμη για σύσταση καρτέλ με σκοπό τη χειραγώγηση των τιμών του χάλυβα.

MAN

Φορτηγά MAN
Η κατασκευάστρια φορτηγών και λεωφορείων φέρεται να λάδωνε με εκατομμύρια φορείς που αποφάσιζαν προμήθειες των προϊόντων της εταιρείας τόσο στη Γερμανία όσο και σε μια σειρά άλλες χώρες.
Στην Ελλάδα, οι μίζες που πρόσφερε εκτιμώνται στα 16 εκατομμύρια ευρώ.
Της εξασφάλισαν μεταξύ άλλων σύμβαση με τον ΗΛΠΑΠ το 2002 για την προμήθεια 131 τρόλεϊ.
Η ΜΑΝ συμμετείχε και σε προγράμματα του υπουργείου Αμυνας ύψους 21 εκατ. ευρώ την περίοδο 2000-2003.

Commerzbank

Commerzbank
H δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας είναι ένα από τα σημαντικότερα «βαποράκια» άνομων κεφαλαίων στον κόσμο.
Μόνο φέτος έχει αποκαλυφθεί ότι:
1. Μαζί με άλλες γερμανικές τράπεζες βοηθούσε με το αζημίωτο επενδυτές να φοροδιαφεύγουν εκμεταλλευόμενη τα παραθυράκια του νόμου. Η κομπίνα κόστισε στο γερμανικό Δημόσιο περισσότερα από 5 δισ. ευρώ.
2. Hταν από τις τράπεζες που ενεπλάκησαν στο κορυφαίο σκάνδαλο φοροαποφυγής και ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω δικηγορικού γραφείου του Παναμά που έφεραν στο φως τα Panama Papers
3. Για τουλάχιστον δέκα χρόνια διατηρούσε ανάλογες δραστηριότητες με το «Δουκάτο της Φοροδιαφυγής», το Λουξεμβούργο του κυρίου Γιούνκερ.

Deutsche Telecom

Deutsche Telecom
Ο μεγαλύτερος τηλεπικοινωνιακός όμιλος της Ευρώπης και βασικός μέτοχος του ΟΤΕ υπέκλεπτε επανειλημμένα στην προηγούμενη δεκαετία τις τηλεφωνικές συνομιλίες ανώτερων στελεχών και δημοσιογράφων.
Ακόμη, μαζί με τις Siemens, Bosch και T-Systems εμπλέκονται στο σκάνδαλο του νέου αεροδρομίου του Βερολίνου, ενός γερμανικού... γεφυριού της Αρτας, από το οποίο έχει κερδίσει δισεκατομμύρια ευρώ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, έδινε και αυτή τις μίζες της μέσω θυγατρικής σε χώρες των Βαλκανίων (Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ).

Hochtief

Hochtief
Ο κατασκευαστής του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» εμπλέκεται μαζί με τη Siemens και τους μεγαλύτερους ελληνικούς ομίλους κατασκευών στο καρτέλ των εργολάβων.
Σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τα 45 μέλη του καρτέλ χειραγωγούσαν τους διαγωνισμούς και μοιράζονταν για περίπου τρεις δεκαετίες την πίτα των δημοσίων έργων.

Ferrostaal

Ferrostaal
Η πρώην θυγατρική εταιρεία της ΜΑΝ συμμετείχε στην κοινοπραξία που κέρδισε τις συμβάσεις προμήθειας των αμαρτωλών υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού και λάδωσε για τον ίδιο λόγο και στην Πορτογαλία.
Για τις μίζες χρησιμοποίησε συμβουλευτικές εταιρείες.
Με ένα μέρος αυτών των χρημάτων λαδώθηκαν Ελληνες κρατικοί αξιωματούχοι.

Rheinmetall

Rheinmetall
Η Rheinmetall Defence Electronics, η κατασκευάστρια του γερμανικού τανκ Leopard, ενεπλάκη σε δωροδοκίες κρατικών υπαλλήλων διαφόρων χωρών.
Μεταξύ άλλων και Ελλήνων. Στελέχη της καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης και πρόστιμα από τα γερμανικά δικαστήρια.
⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤⏤
* ΜπαλόπουλοςΥπουργός Εμπορίου της χούντας που συνέδεσε το όνομά του με μαζικές εισαγωγές σάπιων κρεάτων από την Αργεντινή. Εντολή του Παττακού απαγόρευε για κάποιο διάστημα τη διάθεση ντόπιου κρέατος, χάριν των σάπιων της Αργεντινής και των μεγαλεμπόρων-εισαγωγέων, που λάδωναν τους χουντικούς. Μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου απαγορεύτηκε για δεκαετίες η πώληση ντονέρ στα σουβλατζίδικα.
Από την ΕφΣυν

Παρασκευή 26 Αυγούστου 2016

Εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί

monastiraki-neoi.jpg

Street performance νέων στο ΜοναστηράκιΤο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη φτώχεια και την ανεργία των νέων, τους αναγκάζει όταν δεν μεταναστεύουν να μένουν με τους γονείς τους, με αποτέλεσμα η οικογένεια να ζορίζεται πολύ αυτήν την περίοδο. | EUROKINISSI / ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
Η κρίση θα μπορούσε να είναι ένας επαρκής λόγος για την επιδείνωση της φτώχειας στη χώρα μας.
Από μόνη της όμως δεν φτάνει για να δικαιολογήσει τη χρόνια αστοχία και αναποτελεσματικότητα του κράτους στη διαχείρισή της, αποκαλύπτοντας έτσι τη χαμηλή ποιότητα διακυβέρνησης σε αυτόν τον τομέα.
Οσο για τις συνέπειες; Αλυσιδωτές, καθώς οι λάθος επιλογές έχουν οδηγήσει την οικογένεια -που παραδοσιακά κάλυπτε τα κενά του ανεπαρκούς κράτους πρόνοιας- στα όριά της, με αποτέλεσμα να έχει αυξηθεί η παιδική φτώχεια, γεγονός που με τη σειρά του τροφοδοτεί τη μετανάστευση των νέων, υπονομεύοντας το μέλλον στο διηνεκές.
Ωστόσο, η χώρα δεν διεκδικεί διαχρονικά μόνο τον τίτλο της πρωταθλήτριας στη χείριστη αντιμετώπιση της φτώχειας πανευρωπαϊκά, παρά τις σημαντικές δαπάνες σ' αυτόν τον τομέα.
Η κατάσταση χειροτερεύει καθιστώντας επιτακτική την εξεύρεση μιας κατάλληλης πολιτικής διακυβέρνησης, καθώς πλέον φτάνει να αφορά σχεδόν το μισό του πληθυσμού, για την ακρίβεια το 48%, όταν υπολογίζεται με βάση το εισοδηματικό όριο για το κατώφλι της φτώχειας που ίσχυε το 2008: έκτοτε, καθώς τα εισοδήματα μειώθηκαν δραστικά, μειώθηκε και το όριο της φτώχειας με αποτέλεσμα τεχνικά να μην εμφανίζεται αυτό το δραματικό ποσοστό, αντίθετα να φαίνεται οριακή μείωση της φτώχειας από 22,1% το 2014 στο 21,4% το 2015.
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης «Αστική φτώχεια και πολυεπίπεδη διακυβέρνηση στην Ελλάδα τρέχουσα κατάσταση, τάσεις και προοπτικές», που παρουσίασε πρόσφατα σε διεθνές συνέδριο ο διευθυντής ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών Διονύσης Μπαλούρδος.
Οσο για την ακόμη μία αρνητική πρωτιά που διαπιστώνει ο ερευνητής για την Ελλάδα, είναι πως κατέχει το μεγαλύτερο ποσοστό νέων κάτω των 18 ετών που βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της φτώχειας και αφορά περισσότερους από έναν στους τέσσερις ανηλίκους, καθώς το ποσοστό φτάνει το 26,6%.

«Αλίμονο στους νέους»

Την έκταση του προβλήματος που παίρνει τρομακτικές διαστάσεις αποκαλύπτει πάλι ο υπολογισμός με βάση το όριο της φτώχειας που ίσχυε το 2008: σύμφωνα με αυτόν, η φτώχεια απειλεί την πλειονότητα των νέων αφού το ποσοστό φτάνει το 55,1%.
Αν κάποιος προσθέσει στη φτώχεια και την ανεργία στους νέους 15-19 ετών, που αγγίζει σχεδόν τους έξι στους δέκα (59%) και τους μισούς ακριβώς στις ηλικίες 15-39 ετών (50%), ίσως γίνονται κατανοητοί οι λόγοι που εξωθούν τον νεανικό πληθυσμό της Ελλάδας να αναζητήσει ευκαιρίες απασχόλησης σε άλλη χώρα, και μάλιστα σε μεγαλύτερο ποσοστό απ' ό,τι οι νέοι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Συγκεκριμένα, στις ηλικίες 15-35 ετών τα Ελληνόπουλα σε ποσοστό 37% επιθυμούν να φύγουν για μακροπρόθεσμη εργασία στην Ε.Ε., όταν ενδεικτικά στην Ισπανία την ίδια τάση εκδηλώνει το 32% των νέων ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος των νέων που επιθυμούν να φύγουν από τη χώρα καταγωγής τους για εργασία σε άλλη χώρα δεν ξεπερνά το 25%.
Κάπως έτσι ερμηνεύεται η τάση των νέων που τελούν «υπό διωγμόν» στην πατρίδα τους.
Απαισιοδοξία που αποτυπώνουν και τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος στο τελευταίο Οικονομικό Δελτίο της: σύμφωνα με αυτά, οι νέοι ηλικίας 25-39 ετών ήταν περισσότεροι από τους μισούς (51,5%) ανάμεσα στο σχεδόν μισό εκατομμύριο, ή για την ακρίβεια τους 427.000, μόνιμους κατοίκους Ελλάδας που έφυγαν μετανάστες την εξαετία της κρίσης 2008-2013.
Πρόκειται για περισσότερους από 223.000 νέους με υψηλή μόρφωση, όπως αναφέρει η σχετική έκθεση («Φυγή ανθρώπινου κεφαλαίου: σύγχρονη τάση μετανάστευσης των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης»).
Και τα κακά νέα δεν εξαντλούνται στα παραπάνω.
Εξετάζοντας τα στοιχεία της Ελληνικής αλλά και της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας ο ερευνητής δεν περιγράφει απλώς την εξέλιξη της φτώχειας την περίοδο της κρίσης, αλλά διαπιστώνει ότι εμφανίζονται νέες ομάδες που έρχονται αντιμέτωπες με τον κίνδυνο της φτώχειας όπως είναι, εκτός από τα παιδιά και τους νέους, οι κάτοικοι των αστικών περιοχών και οι εργαζόμενοι φτωχοί (μερικώς απασχολούμενοι), ομάδες που έρχονται να προστεθούν στα ευάλωτα στρώματα των παραδοσιακών ομάδων υψηλού κινδύνου φτώχειας που αποτελούν οι μετανάστες, οι άνεργοι, τα άτομα χαμηλής εκπαίδευσης, οι πολυμελείς οικογένειες και οι κάτοικοι αγροτικών περιοχών.
Ποιοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας;
Το 47,5% των μεταναστών, το 44,7% των ανέργων, το 36% των εργαζομένων, εκτός των υπαλλήλων σε οικογενειακές επιχειρήσεις που βασίζονται στην αυτοαπασχόληση, το 35% όσων έχουν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, το 32,2% των μονογονεϊκών οικογενειών με εξαρτώμενα παιδιά, το 30,1% των νέων 16-24 χρόνων, το 29,6% των ζευγαριών με τρία ή περισσότερα παιδιά, το 28,2% των μερικώς απασχολούμενων, το 27% όσων ζουν σε αγροτικές περιοχές, το 26,8% των ενοικιαστών, 26,6% των ανηλίκων κάτω των 18, το 19,2% των απασχολουμένων και το 13,7% των ατόμων άνω των 65 ετών.
Το παράδοξοΗ παιδική και νεανική φτώχεια στη χώρα μας είναι περίπου διπλάσια συγκρινόμενη με τη φτώχεια των ηλικιωμένων, όπως παρατηρεί ο διευθυντής ερευνών του ΕΚΚΕ.
Οσο για την εξέλιξη της φτώχειας στην Ελλάδα;
Μεταξύ των ετών 1995-2009 εμφανίζει τάση μείωσης από το 22% στο 20%, κάτι που υποδηλώνει την ευμάρεια που επικρατούσε εκείνο το διάστημα.
Μεταξύ 2009 και 2012, παρατηρείται αύξηση στη φτώχεια που σκαρφαλώνει στο 22%, τη διαδέχεται η στασιμότητα στο 23% μεταξύ του 2012-13 ενώ εμφανίζει τάση μείωσης μετά το 2013.
Και μπορεί με βάση την εξέλιξή της η φτώχεια να φαίνεται ίση το 1995 και το 2013, ωστόσο αυτό δεν είναι συγκρίσιμο, όπως επισημαίνει ο ερευνητής στην «Εφ.Συν.», καθώς οι συνθήκες διαβίωσης εξαιτίας της κρίσης χειροτέρεψαν ενώ οι μειώσεις στα εισοδήματα μείωσαν και το κατώφλι της φτώχειας ώστε η φτώχεια τεχνικά να εμφανίζεται μειούμενη, ενώ αν το όριο παρέμενε σταθερό στο 2008, τότε θα γινόταν φανερό ότι αγγίζει σχεδόν τον μισό πληθυσμό, 48% για την ακρίβεια, γεγονός που δημιουργεί ασφυκτικές πιέσεις κυρίως στην οικογένεια που παραδοσιακά επωμίζεται τα βάρη του ανώριμου κράτους πρόνοιας και φαίνεται να «έχει γονατίσει από την κρίση φτάνοντας στα όριά της».
Γι' αυτό και, σύμφωνα με τον κ. Μπαλούρδο: 
«Στη χώρα μας δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη φτώχεια χωρίς να εστιάζουμε στην οικογένεια, καθώς οι ανήλικοι κάτω των 18 έχουν λιγότερη προστασία από τους ηλικιωμένους σε ποσοστό 26,6% έναντι 13,7%, ενώ το είδος νοικοκυριού που επηρεάζει περισσότερο η φτώχεια στην Ελλάδα είναι οι μονογονεϊκές οικογένειες καθώς η μία στις τρεις οικογένειες αυτού του τύπου (32%) είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της φτώχειας ενώ ακολουθείται από μεγάλες οικογένειες με παιδιά (29,6%).
»Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στη φτώχεια των νέων και ότι επιπλέον οι νέοι έχουν δυσκολίες να εισέλθουν στην επίσημη αγορά εργασίας, καθώς η ανεργία τους βρίσκεται σε τρομακτικά επίπεδα, τους αναγκάζει όταν δεν μεταναστεύουν να μένουν με τους γονείς τους με αποτέλεσμα η οικογένεια να ζορίζεται πολύ αυτήν την περίοδο».
Ωστόσο, για να αποκαλυφθεί και η κρατική ανεπάρκεια, ο διευθυντής ερευνών του ΕΚΚΕ διερευνά ακόμη μία παράμετρο: την ποιότητα στην παροχή βοήθειας, δηλαδή τον βαθμό με τον οποίο μειώνεται η φτώχεια μετά τις κοινωνικές παροχές, κάτι που φανερώνει και την αποτελεσματικότητα του κράτους πρόνοιας.
Τυπικό παράδειγμα του υπανάπτυκτου νοτιοευρωπαϊκού μοντέλου κράτους πρόνοιας η χώρα μας, αφήνει στην οικογένεια τις ευθύνες του, καθώς η κρατική κοινωνική προστασία επικεντρώνεται στις μεταβιβάσεις χρημάτων και μακροχρόνιων ευεργετημάτων, όπως οι συντάξεις, και χρησιμοποιεί με φειδώ τη στόχευση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πιο γενναιόδωρα και αποτελεσματικά συστήματα το ποσοστό φτώχειας μπορεί να μειωθεί ακόμη και περισσότερο από το μισό μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις ή στις λιγότερο αποτελεσματικές χώρες το ποσοστό μπορεί να μειωθεί μόλις κατά το ένα πέμπτο.
Φανερή παραφωνία η Ελλάδα, στην οποία δεν φαίνεται να λειτουργεί ούτε η κοινωνική πρόνοια, καθώς μετά την αρωγή η φτώχεια μειώνεται μόλις κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες από το 26% στο 22%, κάτι που βρίσκεται χαμηλότερα και από το μισό του ευρωπαϊκού μέσου όρου, στον οποίο η μείωση της φτώχειας μετά τις κοινωνικές παροχές είναι εννιά ποσοστιαίες μονάδες από 26% στο 17%.
«Γίνεται φανερό αφενός ότι υπάρχει μεγάλη πίεση στις κοινωνικές υπηρεσίες λόγω της κρίσης και αφετέρου ότι δεν λειτουργεί αποτελεσματικά το σύστημα προστασίας. Οπως έχουν παρατηρήσει συνάδελφοι που έχουν ασχοληθεί με το θέμα, μπορεί να ήταν σωστή η απόφαση να μεταφερθεί η αρμοδιότητα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση καθώς βρίσκεται πιο κοντά στον πολίτη και τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ωστόσο είναι αμφίβολο κατά πόσον αποδίδει αφού δεν συνοδεύτηκε από αντίστοιχη μεταφορά πόρων ώστε να είναι και αποτελεσματική η παρέμβαση, ενώ συζητήσιμο είναι κατά πόσον υπήρξε προετοιμασία για να σηκώσει αυτό το βάρος. Επιπλέον, αυτή η μεταφορά χρειάζεται πρόσθετα μέτρα και στόχευση κυρίως στις ευάλωτες οικογένειες καθώς η οικογένεια μπορεί να αποτελέσει δίχτυ προστασίας απέναντι στη διακινδύνευση από τη φτώχεια, σχεδιασμός που δεν φαίνεται να έχει γίνει», μας λέει ο ερευνητής.
Λόγος ο οποίος φέρνει την Ελλάδα σε δυσχερή θέση σε ό,τι αφορά την ποιότητα της διακυβέρνησης, σύμφωνα με τους δείκτες που συσχετίζουν τις επιδόσεις του δημόσιου τομέα στη μείωση της φτώχειας.

Κοινωνικές δαπάνες

Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για τη χώρα μας όταν ο δείκτης διακυβέρνησης συσχετίζεται με τις κοινωνικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ για τη μείωση της φτώχειας.
Σε αυτή την κατηγοριοποίηση η Ελλάδα παίρνει ακόμη χειρότερη βαθμολογία καθώς βρίσκεται μαζί με την Ιταλία εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου:
«Ενώ έχουν σχετικά υψηλές δαπάνες σε κοινωνικές παρεμβάσεις ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρά ταύτα η ποιότητα της διακυβέρνησης φαίνεται εξαιρετικά αρνητική καθώς οι δαπάνες που γίνονται δεν είναι αποτελεσματικές, δείχνοντας ότι το μοντέλο στο οποίο βασίστηκαν οι κοινωνικές υπηρεσίες στην Ελλάδα είναι ανεπαρκές, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνικής πολιτικής φαίνεται να αφορά συντάξεις αφήνοντας ελάχιστους πόρους για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως είναι η φτώχεια» παρατηρεί ο συνομιλητής μας.
Συνοψίζοντας λοιπόν επισημαίνει ότι:
«Η ανάγκη για καλή διακυβέρνηση και ποιοτική αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων είναι ένα ζωτικό θέμα, σημαντικό ρόλο μπορεί να διαδραματίσει ο τομέας της κοινωνίας των πολιτών καθώς υπάρχουν τα καλά παραδείγματα, ενώ αναδεικνύεται λόγω της κρίσης ένα πρόβλημα με δύο όψειςένα ανεπαρκές κράτος πρόνοιας και η κατάρρευση των άτυπων δικτύων υποστήριξης, όπως είναι η οικογένεια, που συνεισέφερε σημαντικά καλύπτοντας τις κρατικές ανεπάρκειες».
Από την ΕφΣυν

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

                                   ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου
http://eparistera.blogspot.gr/2016/08/blog-post.html

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Αυξάνονται και πληθύνονται οι κροίσοι του κόσμου

Οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη ανήλθαν στους 2.473 (+6,4%)
Αυξάνονται και πληθύνονται οι κροίσοι του κόσμου
2
εκτύπωση  

Οι κροίσοι αυτού του κόσμου αυξήθηκαν και έγιναν πλουσιότεροι το τελευταίο 12μηνο, καθώς σύμφωνα με έρευνα της Wealth-X οι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη ανήλθαν στους 2.473 (+ 6,4%), ενώ η συνολική τους περιουσία διαμορφώθηκε στα 7,68 τρισ. δολάρια (+5,4%).

Παρά το γεγονός ότι στο κλειστό αυτό κλαμπ των εξαιρετικά πλούσιων ανθρώπων συμμετέχει σήμερα μόλις ένας στους 2.950.000 ανθρώπους του πλανήτη, ο αντίκτυπος,  η ισχύς του και ο ρόλος των δισεκατομμυριούχων στην παγκόσμια οικονομία παραμένει  σημαντικός.

Εξάλλου, με βάση την πυραμίδα του πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με το Ερευνητικό Ινστιτούτο της ελβετικής τράπεζας Credit Suisse, 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ή το 71% του παγκόσμιου πληθυσμού μοιράζονται μόλις 7,4 τρισ. δολάρια, ποσό δηλαδή μικρότερο από την περιουσία των μόλις 2.473 δισεκατομμυριούχων.

Οι περισσότεροι βρίσκονται στην Ευρώπη (806), ελέγχοντας όμως μικρότερο πλούτο (2,33 τρισ. δολ.) σε σχέση με τους συναδέλφους τους σε Β. Αμερική, ΗΠΑ (2,56 τρισ. δολ.)  που υπολογίζονται σε 628.

Πάντως καθώς στην Ασία οι κροίσοι αυξάνονται με πολλαπλάσιο ρυθμό σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, εύλογα ο αριθμός τους (645) ξεπέρασε ήδη αυτών της Βόρειας Αμερικής και καθώς οι ροές των διεθνών κεφαλαίων κινούνται προς την περιοχή αυτή του κόσμου αναμένεται ο νέος  πλούτος που δημιουργείται να ενισχύσει σύντομα την περιουσία τους και τον αριθμό τους.

Ο αυξανόμενος αριθμός των δισεκατομμυριούχων το τελευταίο έτος οφείλεται πάντως  κυρίως στους baby boomers που μεταβίβασαν τον πλούτο τους στους κληρονόμους τους.

Κληρονόμοι
Ο αριθμός των κληρονόμων αυξήθηκε κατά 29,9% σε ετήσια βάση το τελευταίο έτος, ενώ ευθύνεται σχεδόν για τα 2/3 των νέων δισεκατομμυριούχων του 12μήνου.

Ωστόσο, συνολικά οι αυτοδημιούργητοι δισεκατομμυριούχοι αντιπροσωπεύουν το 57% του συνολικού πλούτου του κλειστού αυτού κλαμπ, ενώ οι κληρονόμοι ελέγχουν μόλις το 14%, με το υπόλοιπο ποσοστό να αφορά αυτούς που και κληρονόμησαν και δημιούργησαν πλούτο.

Στο κλαμπ των δισεκατομμυριούχων πέντε θεωρούνται σήμερα μεγα-δισεκατομμυριούχοι καθώς διαθέτουν περιουσία άνω των 50 δισ. δολαρίων, 33 έχουν περιουσία από 25 ως 50 δισ. δολάρια, 110 από 10 ως 25 δισ. δολάρια, 224 από 5 ως 10 δισ. δολάρια, 813 από 2 ως 5 δισ. δολάρια και 1.288 από 1 ως 2 δισ. δολάρια. Αν κάτι πρέπει να προσέξει κάποιος στις κινήσεις των χαρτοφυλακίων των κροίσων το τελευταίο 12μηνο αφορά την κίνησή τους να αυξήσουν τη ρευστότητά τους στο 22,2% περιμένοντας ίσως πλέον κάποιες καλύτερες ευκαιρίες πλουτισμού.

Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης πως ο συνολικός αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 81% από το 2009, δηλαδή έναν χρόνο μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, καθώς κυμαίνονταν τότε μόλις στα 1.360 άτομα, ενώ και η περιουσία τους επίσης από τα 3,1 τρισ. δολ. υπερδιπλασιάστηκε το ίδιο διάστημα.

Μόρφωση
Το 30% δεν έχει πτυχίο πανεπιστημίου, αλλά για όσους σπούδασαν η μεγαλύτερη δεξαμενή δισεκατομμυριούχων προέρχεται από το Harvard, ενώ ακολουθούν το University of Pennsylvania, το Stanford University, το New York University και το Columbia University. Αρκετοί από αυτούς αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, όπως οι μεγα-δισεκατομμυριούχοι Μαρκ Ζούκερμπεργκ του Facebook, ο οποίος παράτησε το Harvard, και Μπιλ Γκέιτς της Microsoft, ο οποίος επέλεξε να εγκαταλείψει τη φοιτητική ζωή το 1975 και σήμερα είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Με τη συγκέντρωση του πλούτου και της ισχύος σε ελάχιστα χέρια, οι ανισότητες αυτού του κόσμου πάντως μάλλον θα συνεχιστούν, καθώς σύμφωνα με στοιχεία των Wealth-X και UBS από τα 232 τρισ. δολάρια που εκτιμάται σήμερα η συνολική αξία του ιδιωτικού πλούτου, τα 77 τρισ. δολάρια, δηλαδή σχεδόν όσο το ετήσιο παγκόσμιο ΑΕΠ, ελέγχονται από 16,6 εκατομμύρια κατοίκους που αντιστοιχούν στο 0,334% του συνολικού ενήλικου πληθυσμού των 4,89 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη.

Η μεσαία τάξη
Είναι χαρακτηριστικό πως 211.275 εκατομμυριούχοι με κινητή περιουσία άνω των 30 εκατ. ευρώ (το 0,004% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού) ελέγχουν το 12,8% (29,7 τρισ. δολάρια) του συνολικού πλούτου, την ώρα που 2.325 δισεκατομμυριούχοι διαθέτουν περιουσία 7,3 τρισ. δολαρίων.

Από την άλλη πλευρά το 66,3% του ενήλικου πληθυσμού (3,25 δισεκατομμύρια άνθρωποι) με περιουσία κάτω των 10.000 δολαρίων ελέγχει μόλις το 5,9% του παγκόσμιου πλούτου (13,8 τρισ. δολάρια).

Επίσης, το 0,01% του ενήλικου πληθυσμού (682.775 άτομα) με περιουσία από 10 ως 29 εκατ. δολάρια ελέγχει το 6,4% του πλούτου (14,9 τρισ. δολάρια), το 0,02% (835.950 άτομα) με περιουσία 5-9,9 εκατ. δολάρια το 2,7% του πλούτου (6,2 τρισ. δολάρια), ενώ το 0,3% (14.930.000 άτομα) με περιουσία 1 ως 4,9 εκατ. δολάρια το 11,3% του παγκόσμιου πλούτου (26,2 τρισ. δολάρια).

Παράλληλα, οι «ευκατάστατοι» αυτού του πλανήτη με περιουσία 100.000 ως 900.000 δολαρίων, δηλαδή το 7,5% του ενήλικου πληθυσμού (366.340.000 άτομα), ελέγχουν το 45,3% του παγκόσμιου πλούτου (105,4 τρισ. δολάρια), ενώ το 25,8% του ενήλικου πληθυσμού (1.265.000 άτομα) θεωρείται η μεσαία τάξη με περιουσία 10.000- 99.000 δολάρια (συνολικά 36,3 τρισ. δολάρια) ελέγχοντας 15,6% του παγκόσμιου πλούτου.
Από το Βήμα

Πώς επιμερίζεται η υπερχρέωση της χώρας σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ;

grafiti.jpg

AP Photo/Yorgos Karahalis
Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, εξαιτίας της υπόθεσης του πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ερίζουν ως προς το ποιος ευθύνεται για τη διόγκωση του δημόσιου ελλείμματος του 2009, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι τους 9 πρώτους μήνες του 2009 στην κυβέρνηση ήταν η Ν.Δ. και τους 3 τελευταίους το ΠΑΣΟΚ και με τις αποφάσεις τους μήνες αυτούς συνέβαλαν στην αύξησή του.
Είναι, επίσης, γεγονός ότι στο έλλειμμα αυτό προστέθηκαν ελλείμματα τα οποία δεν έμπαιναν στο δημόσιο έλλειμμα τα προηγούμενα έτη. Για το ποιος είναι υπεύθυνος για τη διόγκωση του ελλείμματος θα αποφασίσει (ξανά) η Δικαιοσύνη.
Οι σημερινές, όμως, ηγεσίες τόσο της Ν.Δ. όσο και του ΠΑΣΟΚ θέλουν να ξεχάσουν ότι τα κόμματά τους είχαν εναλλάξ κυβερνήσει τη χώρα την 35ετία 1974-2009 και, κατά συνέπεια, είναι αποκλειστικά υπόλογα στον ελληνικό λαό για την υπερχρέωσή της, δηλαδή την εκτίναξη του δημόσιου χρέους στο δυσθεώρητο ύψος των 301 δισ. ευρώ το 2009.
Πώς, όμως, επιμερίζονται οι ευθύνες στα δύο κόμματα γι’ αυτό το δημόσιο χρέος; Στο άρθρο αυτό γίνεται προσπάθεια να δοθεί μια απάντηση στο ερώτημα. Πρώτα, όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι:
■ Οπως δείξαμε σε ένα άρθρο μας στην «Ελευθεροτυπία» της 30.12.2010, είναι μύθος ότι η χούντα δεν άφησε δημόσιο χρέος. Το χρέος αυτό το 1966 ανερχόταν σε 32 δισ. δρχ. και το 1974 εκτινάχτηκε στα 112.
■ Στοιχεία για το δημόσιο χρέος σε ευρώ σε τρέχουσες τιμές υπάρχουν μόνον από το 1995 και μετά. Τα έτη 1974-1994 υπάρχουν στοιχεία μόνο σε δραχμές σε τρέχουσες τιμές.
■ Για να γίνουν συγκρίσεις τα στοιχεία σε τρέχουσες τιμές πρέπει να μετατραπούν σε σταθερές τιμές.
Δημόσιο χρέος σε εκατ. € σε σταθερές τιμές του 2009 τα έτη 1974, 1981, 1989, 1993, 2004 και 2009
Προκειμένου να καταλήξουμε σε συγκρίσιμα στοιχεία μετατρέψαμε τα ποσά του δημόσιου χρέους των ετών 1974, 1981, 1989 και 1993 σε δισ. δρχ. από τρέχουσες τιμές σε σταθερές τιμές του 2009 χρησιμοποιώντας τον εθνικό δείκτη τιμών καταναλωτή και στη συνέχεια σε εκατ. ευρώ χρησιμοποιώντας την ισοτιμία 340,75 δρχ.=1 ευρώ. Μετατρέψαμε επίσης τα ποσά του δημόσιου χρέους των ετών 2004 και 2009 σε εκατ. ευρώ από τρέχουσες τιμές σε σταθερές τιμές του 2009 χρησιμοποιώντας τον ίδιο δείκτη (τα 6 έτη είναι έτη αλλαγής «φρουράς» Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας).
Τα στοιχεία του δημόσιου χρέους σε εκατ. ευρώ σε σταθερές τιμές του 2009 για τα 6 έτη δίνονται στην 1η στήλη του πρώτου μέρους του πίνακα, στη 2η στήλη του μέρους αυτού δίνονται οι αυξήσεις του δημόσιου χρέους την περίοδο που μεσολαβεί από το ένα έτος στο άλλο.
Στην 1η στήλη του δεύτερου μέρους του πίνακα δίνονται τα συνολικά ποσά του δημόσιου χρέους σε εκατ. ευρώ σε σταθερές τιμές για τα οποία την ευθύνη έχουν τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα: η Ν.Δ. τις περιόδους 1974-81, 1989-93 και 2004-2009 (1η γραμμή) και το ΠΑΣΟΚ τις περιόδους 1981-1989 και 1993-2004 (2η γραμμή).
Στην 3η γραμμή δίνεται η συνολική αύξηση του δημόσιου χρέους την 35ετία 1974-2009. Στη 2η στήλη του μέρους αυτού δίνεται η ποσοστιαία συμμετοχή του κάθε κόμματος στη συνολική αύξηση του δημόσιου χρέους.
Από τη 2η στήλη του δεύτερου μέρους του πίνακα φαίνεται ότι η Ν.Δ. έχει ελαφρά μεγαλύτερο ποσοστό (κατά 3%) ευθύνης από το ΠΑΣΟΚ για την αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 286.330 εκατ. ευρώ την 35ετία 1974-2009. Η διαφορά αυτή είναι μεγαλύτερη όταν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η μεν Ν.Δ. κυβέρνησε τη χώρα επί 16 έτη, το δε ΠΑΣΟΚ επί 19. Η μέση, επομένως, ετήσια αύξηση του δημόσιου χρέους για την οποία την ευθύνη φέρει η Ν.Δ. είναι 9.223 εκατ. ευρώ, ενώ εκείνη για την οποία είναι υπεύθυνο το ΠΑΣΟΚ 7.303 εκατ. ευρώ (και τα δύο ποσά σε σταθερές τιμές του 2009).
Παρά το διαβόητο PSI, δηλαδή το «κούρεμα» των ομολόγων του Δημοσίου που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι τράπεζες (εξαιτίας του οποίου βρίσκονται σε δεινή κατάσταση σήμερα), οι μονοκομματικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. την περίοδο 2009-2012 και η συγκυβέρνησή τους την περίοδο 2012-2014, αντί να μειώσουν, αύξησαν το δημόσιο χρέος από 301.062 το 2009 σε 319.718 εκατ. ευρώ το 2014.
Πότε επιτέλους η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ –αντί να ερίζουν για το τι έγινε το 2009– θα δώσουν λόγο στον λαό για την υπερδιόγκωση του δημόσιου χρέους την 35ετία 1974-2009 και, λόγω του χρέους αυτού, την υποταγή της χώρας στους δανειστές της μέσω των μνημονίων την 5ετία 2010-2014 με αποτέλεσμα την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που προκάλεσε η εφαρμογή των μέτρων που περιλαμβάνονται σ’ αυτά;
Από την ΕφΣυν