Αφελούς απορίες

  (Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 29-7-15)                                                                                                                                                                      Του Ολύμπιου Δαφέρμου

Στις πρωτόγνωρες και θλιβερές πολιτικές στιγμές που ζούμε γεννιούνται απορίες που δεν έχουν απαντηθεί με σαφήνεια και πειστικότητα. Αφορούν την κυβέρνηση και κυρίως το ΣΥΡΙΖΑ

1.Πέντε μήνες διαπραγμάτευσης δεν στάθηκαν ικανοί ώστε να αντιληφθεί η κυβέρνηση τόσο τη στρατηγική της ηγεσίας της Ευρώπης όσο και την ποιότητα της; (Φίνταν Ο’ Τουλ:
"Ποια η διαφορά ανάμεσα στη Μαφία και στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ηγεσία; Η Μαφία σου κάνει μια προσφορά που δεν μπορείς ν’ αρνηθείς. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σου προσφέρουν μια συμφωνία που δεν μπορείς ούτε ν’ αρνηθείς ούτε να δεχτείς χωρίς να καταστραφείς).

2. Αν την αντιλήφθηκαν πόσα εναλλακτικά σχέδια, πόσα σενάρια επεξεργάστηκαν; Γιατί μόνο έτσι θα υπήρχαν ελπίδες για μια επιτυχή διαπραγμάτευση. Όσοι κατηγορούν την κυβέρνηση ότι είχε plan b μάλλον επιβεβαιώνουν την πολιτική τους ανεπάρκεια.

3. Πώς ερμηνεύεται η αισιοδοξία της κυβέρνησης για μια συμφωνία που θα τερμάτιζε τα μνημόνια, όταν σε ολόκληρη την Ευρώπη κυριαρχεί ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός, δεν υπάρχει άλλη αριστερή κυβέρνηση και τα κοινωνικά και συνδικαλιστικά κινήματα είναι σε ύφεση; Σε ποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις θα στηριζόταν;

4.Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, προεκλογικά, δεν ενθάρρυνε τη συγκρότηση κοινωνικών κινημάτων; Αντίθετα για κάθε ζήτημα που ανέκυπτε ζητούσε εκλογές, υπονοώντας έτσι, ότι αν αυτός σχημάτιζε κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε θετικά τα προβλήματα. Έμμεσα, πλην σαφώς, αποθάρρυνε, με αυτό τον τρόπο, τη εμφάνιση κινημάτων για μια άλλη προοδευτική οικονομική πολιτική. Πού νόμιζε ότι θα στηριζόταν; Η εγχώρια οικονομική ελίτ και τα μμε που ελέγχει είχαν δείξει από πολύ νωρίς τα δόντια τους. Το ίδιο και η ηγεσία της Ευρώπης.

5. Η στρατηγική της «αισιοδοξίας» κάποια στιγμή κόλλησε στη σκληρότητα των θεσμών. Η κυβέρνηση οργάνωσε δημοψήφισμα. Ενάντια σε θεούς και δαίμονες ο κόσμος ψήφισε “όχι” στο ανάλγητο και καταστροφικό σχέδιο των δανειστών. Η ελληνική κοινωνία απογειώθηκε. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει ο Α. Τσίπρας υπέγραψε το “ναι” προσγειώνοντας ανώμαλα το κίνημά που έδειχνε να δημιουργείται. Γιατί τότε οργανώθηκε δημοψήφισμα; Κενό στρατηγικής; Δεν είχε εξουσιοδότηση για ρήξη. Σωστά. Είχε την εξουσιοδότηση να συνεχίσει τα καταστροφικά μνημόνια και ιδιαίτερα μετά το όχι;  

6.Έχει το δικαίωμα ο πρωθυπουργός να αγνοήσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Πόσο δημοκρατικό είναι αυτό; Δυστυχώς το πρώτο δημοψήφισμα, εκτός εκείνου για το πολίτευμα, ατύχησε, ενώ θα έπρεπε να είναι μια καλή αρχή.

7.Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση με σημαία του να σταματήσει την μνημονιακή καταστροφή. Η αριστερά γενικότερα είναι ταγμένη να υπηρετεί την κοινωνία, τους αδύνατους, του κυριαρχούμενους. Τώρα πως θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα που θα συνεχίσει τη φτωχοποίηση των πολλών προς όφελος των λίγων, οικονομικά εύρωστων; Δεν το καταλαβαίνω!

8.Το κυνικό δόγμα «η εξουσία για την εξουσία» που χαρακτηρίζει τους αριβίστες πολιτικούς θέλω να πιστεύω πως δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.

9.Η αριστερή πλατφόρμα διαφωνεί και έχει το δικαίωμα. Δεν μας λέει όμως την πρόταση της επεξεργασμένη και αναλυτικά. Με τα θετικά της και τα αρνητικά της. Επί πλέον οι υπουργοί της δεν παραιτήθηκαν αν και ήταν μειοψηφία. Σε ποια αριστερή αντίληψη βασίζεται αυτή η στάση;

Τελικά το σύνδρομο της ήττας που διακατέχει την αριστερά( Μεταξάς, εμφύλιος, απριλιανή δικτατορία, μεταπολίτευση) έχει επηρεάσει και τους σαραντάρηδες;

Όσοι δεν διακατεχόμαστε από κομματικό πατριωτισμό (βλέπε ΚΚΕ) αλλά υποστηρίζουμε πολιτικές που υπηρετούν την πλειονότητα της κοινωνίας είμαστε βαθιά λυπημένοι…

 Όταν όμως σκεφτείς τους Άδωνη, Κυριάκο, Λοβέρδο και την παρέα τους λες, ποτέ να μη φύγει αυτή η κυβέρνηση.