Του Ολύμπιου Δαφέρμου
Σωστά καταδικάζεται η βία.
Tο επιβάλλουν ανθρωπιστικοί
λόγοι και ο πολιτισμός, όσος μας έχει απομείνει. Η βία, όταν επικρατήσει , κατά
κανόνα παράγει τα δικά της αποτρόπαια αποτελέσματα. Δεν εξαιρείται της κριτικής
η ‘νόμιμη’- κρατική βία. Για έναν
επιπλέον λόγο. Η συμπεριφορά και η πράξη της πολιτικής εξουσίας λειτουργεί παιδευτικά για το σύνολο της κοινωνίας.
Δεν είναι τυχαίο ότι η τρομοκρατία παρουσιάστηκε στη χώρα μας μετά τη χούντα.
Αλλά και μεταπολεμικά , αν δεν κάνω λάθος, στα κράτη της Ευρώπης που
παρουσιάστηκε με οξύτητα το φαινόμενο είχαν εγκαθιδρυθεί , τα προηγούμενα
χρόνια, βίαια ολοκληρωτικά καθεστώτα. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι στα κράτη που ισχύει η θανατική ποινή παρουσιάζονται και
τα περισσότερα εγκλήματα (εκτός των άλλων αιτιών).
Και τίθεται το ερώτημα: συνιστά βία η εφαρμοζόμενη
οικονομική πολιτική; Σύμφωνα με μια συντηρητική άποψη “βία είναι ό,τι προκαλεί
σωματικό πόνο”(όλα τα άλλα τα επιτρέπει, τα χρειάζεται φαίνεται!!!). Είναι επομένως
σωματικός πόνος η πείνα των παιδιών στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς μου και όχι
μόνο; Είναι σωματικός πόνος το να μην
έχεις στέγη; Είναι σωματικός πόνος το να μην έχεις τροφή; Είναι σωματικός πόνος η ανεργία; Είναι σωματικός
πόνος η απελπισία; Είναι σωματικός πόνος η κατάθλιψη; Είναι σωματικός πόνος οι
αυτοκτονίες;
Σε χώρες, στις οποίες επιβλήθηκε από έξω και αναγκαστικά ο οικονομικός φιλελευθερισμός, όπως στη χώρα
μας, υπήρξαν βίαιες συγκρούσεις με θύματα. Στην απελπισία τους οι άνθρωποι
κινητοποιήθηκαν για να επιβιώσουν και η εξουσία επιβλήθηκε με τη βία. Το μόνο όπλο που της είχε απομείνει!
Λέγεται ότι η βία γεννά βία. Όχι πάντα. Το αντιδικτατορικό
φοιτητικό κίνημα ήταν ένα μη βίαιο κίνημα. Και είχε την αποδοχή της κοινωνίας.
Όμως και ο Α. Παναγούλης , που με βία είχε επιτεθεί κατά του δικτάτορα, είχε
επίσης την αποδοχή της κοινωνίας.
Το πόση και ποια βία θα γεννήσει η κοινωνία εξαρτάται από
τους κυβερνώντες, από τους κρατούντες και –τριτευόντως– από τις παράνομες μικροεξουσίες. Το άρρωστο
πολιτικό κλίμα και η επίθεση κατά των κοινωνικών κατακτήσεων ενθαρρύνει άλογες
και τυφλές πράξεις βίας και κυρίως όταν δεν υφίστανται κοινωνικά κινήματα, όπως
σήμερα, που να αντιστέκονται στην κυρίαρχη πολιτική .
Οι πράξεις βίας σαν τις τελευταίες στα γραφεία της ΝΔ , τα
γκαζάκια κ.α, σε περιόδους ανασφάλειας και ζόφου , όποιοι και να τις διέπραξαν,
λειτουργούν υπέρ της εκάστοτε εξουσίας.
Το αστυνομικό κράτος ενδυναμώνεται -χρήσιμο όργανο για την επιβολή της όποιας
αντικοινωνικής πολιτικής-, η αβεβαιότητα συσπειρώνει τους ανθρώπους γύρω από
την εξουσία και η κοινωνία
αποπροσανατολίζεται από τα πραγματικά προβλήματα που δημιουργεί η μνημονιακή
πολιτική. Η νηφάλια δημοκρατική αντιπαράθεση και τα ειρηνικά κοινωνικά κινήματα
απογυμνώνουν την κυρίαρχη πολιτική του οικονομικού φιλελευθερισμού.
ΥΓ: Προσωπικά θεωρώ ότι τα δύο κόμματα εξουσίας δημιούργησαν
όλες εκείνες τις προϋποθέσεις – πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές - που γέννησαν
το νεοναζιστικό κόμμα. Το κόμμα
που έχει τη βία ως ιδεολογία του .
15-1-2013
