Η κρίση δημιούργησε τη γενιά των «νεοαστέγων»

astegos.jpg

Σύμφωνα με τον δήμαρχο, Γ. Καμίνη, πρόκειται για την πρώτη σε βάθος έρευνα για το θέμα της αστεγίας στην πρωτεύουσα. | Eurokinissi - ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ

31.05.2016, 14:10 | Ετικέτες:  Ελλάδα, άστεγοι, κρίση, ανεργία

Συντάκτης: 

Στέργιος Ζιαμπάκας

Αντρες στη συντριπτική τους πλειονότητα, ηλικίας μεταξύ 35-55 ετών σε ποσοστό 57% και ελληνικής καταγωγής σε ποσοστό 62% είναι οι άστεγοι στα ευρύτερα όρια του κέντρου των Αθηνών, με το 71% να οδηγείται στον δρόμο την τελευταία 5ετία (νεοάστεγοι) και το 47% να δηλώνει ως αιτία που είναι άστεγος την απώλεια της εργασίας του.

Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα της έρευνας που έγινε από το προσωπικό του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (ΚΥΑΔΑ), μεταξύ Μαρτίου 2015 και Μαρτίου 2016.

Η έρευνα εκπονήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «Καταπολέμηση της φτώχειας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης», ενώ τα σχετικά στοιχεία παρουσιάστηκαν σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου στον Κόμβο Αλληλοβοήθειας Πολιτών του Δήμου Αθηναίων.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο, Γ. Καμίνη, πρόκειται για την πρώτη σε βάθος έρευνα για το θέμα της αστεγίας στην πρωτεύουσα.

Κατά τη διάρκειά της έγιναν 559 προσεγγίσεις, 451 διαφορετικών ατόμων – αριθμός που χονδρικά αντιστοιχεί περίπου στο 1/3 των αστέγων στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας.

Για την έρευνα, η ομάδα streetwork του ΚΥΑΔΑ (Μαρία Βανικιώτη – κοινωνική λειτουργός, Χαρίκλεια Μουρτέζου – κοινωνικοθεραπεύτρια, Αθανάσιος Καραμπέκος – κοινωνικός λειτουργός) προσέγγισε αστέγους με τους εξής τρεις τρόπους:

α) πηγαίνοντας στον προαύλειο χώρο του ΚΥΑΔΑ κατά τη διεξαγωγή των μεσημεριανών συσσιτίων τις μεσημεριανές ώρες,

β) με εξορμήσεις στους δρόμους της Αθήνας,

γ) έπειτα από παραπομπή από άλλους φορείς, στο πλαίσιο των επίσημων ή μη συνεργασιών (ΕΚΚΑ, ΟΚΑΝΑ κ.ά.).

Από τα ευρήματα της έρευνας σκιαγραφείται το «προφίλ» των αστέγων στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Συγκεκριμένα:

 ΦΥΛΟ: Το 85,4% των αστέγων είναι άνδρες (385) και το 14,6% γυναίκες (66).

 ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ: Το 61,9% (279 άνθρωποι) των αστέγων έχει ελληνική εθνικότητα και ακολουθούν άστεγοι με καταγωγή από τη Βουλγαρία (23 άνθρωποι, 5,1%), την Πολωνία (22 άνθρωποι, 4,9%), Συρία (15 άνθρωποι, 3,3%) Ιράκ (14 άνθρωποι, 3,1%), Ρουμανία (10 άνθρωποι, 2,2%). Οι υπόλοιποι που απάντησαν στα ερωτηματολόγια της έρευνας κατάγονται από 29 διαφορετικές χώρες.

 ΗΛΙΚΙΑ: Το μεγαλύτερο τμήμα των αστέγων κατατάσσεται στην ηλικιακή κατηγορία μεταξύ 35-44 ετών (132 άνθρωποι, 29,3%) και στη συνέχεια στην κατηγορία 45-54 ετών (107 άνθρωποι, 23,7%). Οπως προαναφέρθηκε, στη δυναμική ηλικιακή ομάδα 35-55 ετών ανήκει το 57%.

 ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΣΤΕΓΙΑΣ: Από τους 451 συμμετέχοντες στην έρευνα, οι 183 (40,6%) απάντησαν ότι έμειναν άστεγοι τα τελευταία 1-5 χρόνια, οι 98 (21,7%) ότι είναι άστεγοι τον τελευταίο χρόνο έως πριν από ένα μήνα και οι 38 (8,4%) έμειναν άστεγοι εντός του τελευταίου μήνα. Οι τρεις αυτές κατηγορίες συμπληρώνουν ένα ποσοστό 70,7%, δείχνοντας ξεκάθαρα την αύξηση του φαινομένου τα τελευταία 5 χρόνια, οπότε κλιμακώθηκε η οικονομική κρίση.

 ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ: Από τα άτομα που προσεγγίστηκαν, 110 δήλωσαν πως έχουν τους γονείς τους, 99 πως έχουν αδέλφια και 125 πως έχουν παιδιά. Μόνο 115 άτομα (25,5%) δήλωσαν πως το οικογενειακό τους περιβάλλον είναι υποστηρικτικό, όχι όμως στο σημείο να τους παρέχει στέγη. Η υποστήριξη περιορίζεται στην ψυχολογική στήριξη, στην ανατροφή των παιδιών τους και σε περιορισμένη οικονομική υποστήριξη. Σύμφωνα με την έρευνα, οι λόγοι μη παροχής στήριξης, όταν υπάρχει βέβαια οικογενειακό περιβάλλον, είναι η απόσταση (εξωτερικό), η χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ (57,7%), οικογενειακά-περιουσιακά θέματα κ.ά.

Από τα γενικότερα συμπεράσματα της έρευνας ξεχωρίζουν τα εξής στοιχεία:

 Το 47% των ερωτηθέντων δήλωσε ως αιτία της κατάστασής του την απώλεια θέσης εργασίας, γεγονός που, όπως σημειώνεται στην έρευνα, μπορεί να συνδεθεί με την οικονομική κρίση. Το 10,4% δήλωσε ως αιτία την αδυναμία επανένταξής του μετά την αποφυλάκισή του.

 Ενα μεγάλο σχετικά ποσοστό (29%) αρνείται κατηγορηματικά να ζητήσει βοήθεια για στέγαση, να φιλοξενηθεί δηλαδή σε ξενώνες. Από αυτούς, σύμφωνα με την έρευνα, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι άνθρωποι που έχουν ζήσει πολλά χρόνια μόνοι τους έξω και δηλώνουν ότι είναι αδύνατο πλέον να συμβιώσουν με άλλους ανθρώπους ακολουθώντας τους κανόνες που είναι απαραίτητοι κατά τη φιλοξενία τους σε ξενώνα.

 Πάνω από τους μισούς άστεγους (58,5%) δήλωσαν ότι την περίοδο που πραγματοποιήθηκε η προσέγγιση από την ομάδα έμεναν έξω, δηλαδή σε πλατείες, πάρκα ή όπου έβρισκαν κάθε βράδυ. Επιπλέον ένα ποσοστό 5% που εκείνη την περίοδο έμεναν σε κάποιο εγκαταλειμμένο κτίριο ή φιλοξενούνταν, δήλωσαν ότι έχουν μείνει και έξω, όπως επίσης και το 6,6% από αυτούς που φιλοξενούνταν. Αυτό σημαίνει ότι το 70,1% των ανθρώπων που προσεγγίστηκε μένουν ή έχουν μείνει κάποιο διάστημα κατά την περίοδο που είναι άστεγοι στον δρόμο (rough sleepers).

Από τα λόγια τους φαίνεται η απελπιστική κατάσταση και το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται:

 «Θέλω να πάω να κλέψω, να μπω φυλακή ξανά για να έχω στέγη και φαγητό», Σ.Θ., 31 χρόνων.

 «Εύχομαι στον Θεό να κάνει ζέστη και όχι κρύο», Η.A., 66 χρόνων.

 Οσον αφορά τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και αλκοόλ, το 50,6% των αστέγων δηλώνουν χρήστες. Ο βασικός λόγος της κατάστασής τους, όπως οι ίδιοι επικαλέστηκαν, ήταν για να ξεχάσουν τα προβλήματά τους και να περάσει η μέρα.

 «Δεν μπορώ στην Ελλάδα, το κεφάλι μου άδειο, μπορεί να σπάσει η καρδιά μου, μπορώ αλλά δεν θέλω να κόψω», M.Z., 30 χρόνων.

 «Πίνω & τσακώνομαι... τι άλλο να κάνω... δεν ξέρεις τι να κάνεις τον χρόνο σου όταν είσαι άστεγος και δεν έχεις δουλειά», A.K., 55 χρόνων.

Ως προς τον τρόπο που οι άστεγοι καλύπτουν τις βασικές τους καθημερινές ανάγκες, από τις απαντήσεις σε σχετική ερώτηση (και από επιτόπια παρατήρηση) το 41,7% επαιτεί.

Ο μεγαλύτερος αριθμός αστέγων συγκεντρώνεται στο εμπορικό κέντρο της Αθήνας.

Αυτό, σύμφωνα με την κ. Μουρτέζου, εξηγείται γιατί στην περιοχή εδρεύουν κοινωνικές υπηρεσίες, υπάρχουν πιάτσες ναρκωτικών, δεν είναι κατοικημένη περιοχή και, επομένως, δεν προκύπτουν καταγγελίες.

 Σημείωση: Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία των Εθνικών οργανώσεων που εργάζονται με τους άστεγους, άστεγοι θεωρούνται οι άνθρωποι που ζουν στον δρόμο, που διαμένουν σε ξενώνες ή υπνωτήρια, που ζουν σε ακατάλληλα καταλύματα (καταυλισμούς, σε κατοικία χωρίς ρεύμα και νερό, υπό την απειλή έξωσης, σε εγκαταλελειμμένα κτίρια) ή που προσωρινά φιλοξενούνται από συγγενείς ή φίλους.

Από την ΕφΣυν

Ο δημοσιογράφος που τον κυνηγά η μαφία αποκαλύπτει: Έτσι ξεπλένουν μαύρο χρήμα τα καρτέλ στο «διεφθαρμένο» Λονδίνο

Το κέντρο της οικονομικής παγκόσμιας διαφθοράς είναι το Λονδίνο και το Ηνωμένο Βασίλειο το πιο διεφθαρμένο κράτος στον κόσμο, υποστήριξε ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας τον οποίο κυνηγά για να σκοτώσει η ιταλική μαφία, Ρόμπερτ Σαβιάνο.

Μιλώντας σε εκδήλωση στο Λονδίνο, ο Σαβιάνο υπογράμμισε ότι η καρδιά της διαφθοράς δεν βρίσκεται στη γραφειοκρατία, την αστυνομία ή τους πολιτικούς αλλά στο χρηματοοικονομικό κεφάλαιο.

Ο Σαβιάνο ο οποίος δίνει μάχη με τη μαφία την τελευταία δεκαετία μετά τη δημοσίευση του βιβλίου για τη μαφία της Καμόρα, εξήγησε ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του Λονδίνου έχουν καταστήσει το Ηνωμένο Βασίλειο το πιο διεφθαρμένο κράτος στον κόσμο.

Όπως είπε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας, η βιομηχανία των οικονομικών υπηρεσιών των τραπεζικών ιδρυμάτων που εδρεύουν στο Λονδίνο αποτελούν τους «παίκτες κλειδιά» του λεγόμενου «εγκληματικού καπιταλισμού» ο οποίος ξεπλένει μαύρο χρήμα από ναρκωτικά μέσα από ένα αχανές δίκτυο offshore εταιριών.

«Αν σας ρωτήσουν ποιο είναι το πιο διεφθαρμένο κράτος στον κόσμο, ενδεχομένως να απαντήσετε το Αφγανιστάν, ή ίσως η Ελλάδα, η Νιγηρία, η Νότια Ιταλία. Εγώ θα απαντούσα πως είναι το Ηνωμένο Βασίλειο».

Το 90% των ιδιοκτητών του χρηματοοικονομικού κεφαλαίου στο Λονδίνο έχουν την έδρα τους σε offshore εταιρίες.

Το Τζέρσει και οι νήσοι Κέιμαν είναι οι πύλες εισόδου για το «εγκληματικό κεφάλαιο» στην Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο το επιτρέπει, υποστήριξε ο Σαβιάνο.

«Γι’ αυτό ακριβώς είναι τόσο σημαντικό, για αυτό είναι τόσο ζωτικής σημασίας για εμένα να σας μιλήσω για αυτό. Αφορά εσάς, τη ζωή σας και την κυβέρνησή σας», τόνισε ο δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Πως το Brexit θα ευνοήσει τα καρτέλ

Σύμφωνα με τον Σαβιάνο, πίσω από το δημοψήφισμα για παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ένωση κρύβεται ένας μεγάλος κίνδυνος για τον οποίο λίγοι κάνουν λόγο.

Όπως είπε, εάν το Ηνωμένο Βασίλειο αποφασίσει υπέρ του Brexit, θα υπονομεύσει ταυτόχρονα τις όποιες κοινές προσπάθειες για την καταπολέμηση της παράνομης οικονομίας.

«Αφήνοντας την Ε.Ε σημαίνει ότι επιτρέπεις στα μεξικάνικα καρτέλ, τη ρωσική μαφία και τα διάφορα “funds” από το Κατάρ να αποκτήσουν περισσότερη δύναμη», είπε χαρακτηριστικά επισημαίνοντας πως η HSBC έχει πληρώσει στην αμερικανική κυβέρνηση 1,9 δισ. δολάρια σε πρόστιμα για οικονομικές της ατασθαλίες σχετικά με τον χειρισμό χρημάτων των καρτέλ.

«Έχουμε αποδείξεις και στοιχεία. Σήμερα, η παράνομη οικονομία είναι μεγαλύτερη από την νόμιμη. Τα κέρδη από τη διακίνηση ναρκωτικών ξεπερνούν αυτά των πετρελαϊκών εταιριών. Η κοκαΐνη είναι ετησίως μια 300 δισεκατομμυρίων λιρών επιχείρηση. Ο εγκληματικός καπιταλισμός είναι ένας καπιταλισμός χωρίς κανόνες. Η μαφία και το οργανωμένο έγκλημα δεν τηρούν το νόμο και οι περισσότερες εταιρίες που έχουν offshore είναι ακριβώς το ίδιο», κατέληξε.

Από το Κουτί της Πανδώρας

New York Times κατά Ευρωπαίων: Παράλογες απαιτήσεις, λάθος πρόγραμμα, κενές υποσχέσεις

Το Άρθρο

19:43 | 30 Μάιος. 2016

Τελευταία ανανέωση 19:57 | 30 Μάιος. 2016

  

Η εφημερίδα New York Times με άρθρο της εξαπολύει επίθεση κατά των Ευρωπαίων για τις «παράλογες» απαιτήσεις τους από την Ελλάδα, την εμμονή τους σε ένα λάθος πρόγραμμα και τις «κενές υποσχέσεις» για το χρέος. «Αυτή η κρίση δεν θα τελειώσει ποτέ, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίσουν να προωθούν πολιτικές που έχουν επανειλημμένα αποτύχει», τονίζει.

Η New York Times καλεί το ΔΝΤ να επιμείνει στο θέμα του χρέους, αλλά και στο ζήτημα των χαμηλότερων πλεονασμάτων.

«Δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω πιέσεις στη χώρα, όμως οι Ευρωπαίοι αναζητούν περισσότερες περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων», γράφει, ενώ αναφέρεται και στις διαφορές μεταξύ ΔΝΤ και ευρωπαίων στο θέμα των στόχων των πλεονασμάτων. «Μια σταθερή και γρήγορα αναπτυσσόμενη χώρα θα μπορούσε να πετύχει αυτόν τον στόχο (3,5% του ΑΕΠ το 2018), αλλά είναι παράλογο να το περιμένει κανείς αυτό από την Ελλάδα», σημειώνει, προσθέτοντας πως το ΔΝΤ θέτει πιο ρεαλιστικό στόχο ζητώντας πλεόνασμα 1,5%.

Για το χρέος αναφέρει πως «καθυστερώντας τη μέγιστης σημασίας ελάφρυνση χρέους έως το 2018, θα πληγεί περαιτέρω η ήδη πιεσμένη ελληνική οικονομία».

Το άρθρο αναφέρεται ξεχωριστά και στη Γερμανία και αναφέρει πως «η χώρα που έχει δανείσει πιο πολλά χρήματα από κάθε άλλο ευρωπαϊκό κράτος προς την Ελλάδα, απλώς δεν έχει καμιά ιδέα από την επιβολή ακόμη μεγαλύτερης λιτότητας, για την επίλυση της κρίσης στην Ελλάδα». Η κυβέρνηση της Γερμανίδας Καγκελαρίου, Angela Merkel, δεν θέλει να δεσμευτεί για αναδιάρθρωση του χρέους πριν από τις εκλογές του 2017, καθώς πολλοί Γερμανοί αντιτίθενται σε κάθε πολιτική για τη διάσωση της Ελλάδας. Αν και είναι κατανοητό ότι οι Γερμανοί βουλευτές δεν προτίθενται να παραδεχθούν πως το χρέος δεν θα αποπληρωθεί στο σύνολό τους, καθυστερώντας τη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους, αυτό εντούτοις δεν θα κάνει το πρόβλημα να εξαφανιστεί, σημειώνουν οι New York Times.

Μάλιστα, το άρθρο εκτιμά πως το ΔΝΤ θα έπρεπε να πιέσει τους υπουργούς της Ευρωζώνης για το θέμα του ελληνικού χρέους. «Αυτή η κρίση δεν θα τελειώσει ποτέ, εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίσουν να προωθούν πολιτικές που έχουν επανειλημμένα αποτύχει», καταλήγουν οι New York Times.

Από το tvxs

Πέτερ Μπόφινγκερ: «Αντί για ανάπτυξη θα είστε πάλι σε τέλμα»

«Μόνη λύση ένα διετές διάλειμμα στη λιτότητα»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  29/05/2016 05:45

«Με την απόφαση του Eurogroup δεν έχουμε καμία βελτίωση της κατάστασης» λέει ο Πέτερ Μπόφινγκερ

emailεκτύπωση  

Μία από τα ίδια: Η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Αθήνας και δανειστών οδηγεί  την Ελλάδα στο 2010, σε προγράμματα λιτότητας που αντί να «σώσουν», ή τουλάχιστον να τονώσουν την οικονομία της, της δίνουν τη χαριστική βολή.

Αυτή η κρίση-καταπέλτης δεν προέρχεται από τα χείλη ενός φανατικού αρνητή των προγραμμάτων βοήθειας, αλλά ενός νηφάλιου αναλυτή τους: του γνωστού οικονομολόγουΠέτερ Μπόφινγκερ. Το μέλος της επιτροπής οικονομικών εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης (κοινώς επονομαζομένων και «σοφών») ασκούσε ανέκαθεν κριτική όχι στα καθαυτά προγράμματα (που θεωρεί αναγκαία) αλλά στη δοσολογία τους. Η παλιά φράση του: «Η λιτότητα, σε υπερβολική δόση, γίνεται από φάρμακο δηλητήριο», που απέκτησε ισχύ γνωμικού, απέκτησε με τον καιρό μουσειακό χαρακτήρα. Τώρα, ύστερα από την τελευταία «αξιολόγηση», αποκτά νέα, τραγική επικαιρότητα. Ο κ. Μπόφινγκερ δεν περιορίζεται βέβαια στην κριτική. Στη συνέντευξη που ακολουθεί διατυπώνει και κάποιες πρακτικές προτάσεις. Αυτές, όσο και να μην εισακούγονται από τους πολιτικούς, συμβάλλουν, ως εναλλακτικές ιδέες, στην καλύτερη στάθμιση του τρέχοντος Μνημονίου και των εφαρμογών του.

Πώς κρίνετε τη συμφωνία της περασμένης Τρίτης στο Eurogroup;

«Τη βλέπω με πολύ σκεπτικισμό. Ακολουθεί τη στρατηγική του 2010, απαιτεί δηλαδή υπερβολικά υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, επιβάλλει πολλούς φόρους και νέα μέτρα λιτότητας και δεν διασαφηνίζει το πώς θα επενεργήσουν στην οικονομία όλα αυτά τα μέτρα. Το πιθανότερο είναι λοιπόν μια περαιτέρω επιδείνωση της οικονομίας, αφού οι επιδιωκόμενοι στόχοι δεν μπορούν να επιτευχθούν. Αντί για ανάπτυξη θα έχουμε νέο τέλμα. Οι περικοπές φτάνουν το 3% του ΑΕΠ. Αυτό, σύμφωνα με όλους τους νόμους της οικονομίας, θα επηρεάσει αρνητικά τη ζήτηση. Συμπερασματικά έχουμε μία από τα ίδια - καμία βελτίωση της κατάστασης».

Από την άλλη άρχισε η συζήτηση για το χρέος...

«Το ερώτημα της βιωσιμότητας του χρέους μέχρι το 2080 είναι ίσως, θεωρητικά, ενδιαφέρον θέμα, αλλά η σταθεροποίηση της ανάπτυξης αποτελεί μεγαλύτερη προτεραιότητα».   

Δεν βλέπετε τίποτε το θετικό στη συμφωνία;

«Οχι. Εάν ήταν κανείς αφελής, εξιδανίκευε δηλαδή τα πράγματα, θα έλεγε ότι το σημαντικότερο είναι να επανέλθει στη χώρα η ανάπτυξη. Η καλύτερη μέθοδος για αυτό θα ήταν να την αφήσει κανείς για δύο χρόνια σε ησυχία, χωρίς προγράμματα λιτότητας, με την ελπίδα ότι η οικονομία της θα ξαναβρεί από μόνη της τον εαυτό της. Το ότι κάτι τέτοιο λειτουργεί, το βλέπουμε στην περίπτωση της Ισπανίας, η οποία από το 2013 έχει σταματήσει την πολιτική της λιτότητας, με αποτέλεσμα η  οικονομία της να ξανατρέχει. Η Ισπανία κάνει δηλαδή το αντίθετο από την Ελλάδα και έχει γίνει παράδειγμα μίμησης για αυτήν».

Αντιβαίνει ο στόχος ενός πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% στην οικονομική λογική;

«Σίγουρα. Αυτό το λέει εξάλλου και το ΔΝΤ. Η καλύτερη επιλογή, επαναλαμβάνω, θα ήταν μια διετής διακοπή της λιτότητας. Υστερα από αυτό θα μπορούσαμε να δούμε καθαρά τι ακριβώς χρειάζεται η ελληνική οικονομία και κατά πόσο θα πρέπει να μειωθούν σταδιακά τα δημοσιονομικά ελλείμματα...».

Μπορεί να αποδώσει από μόνη της η διακοπή των προγραμμάτων λιτότητας χωρίς ταυτόχρονες κεφαλαιακές «ενέσεις»;

«Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Στη μια περίπτωση είναι σαν να λέμε "μη βάζετε περισσότερο φρένο" στην οικονομία, στην άλλη "δεν μπορείτε να πατήσετε γκάζι;". Το δεύτερο θα ήταν επιθυμητό, όμως και μόνο το πρώτο θα αποτελούσε μεγάλη επιτυχία. Αυτό θα ήταν και το πιο ρεαλιστικό - και τα δύο μαζί σήμερα δεν γίνονται».

Οι Ελληνες προτείνουν τον συνδυασμό της αποπληρωμής των χρεών με μια ρήτρα ανάπτυξης. Καλή ιδέα;

«Πολύ καλή. Αλλά και η πρόταση του ΔΝΤ είναι επίσης εξαίρετη».

Στο νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων οι δανειστές έχουν αποφασιστικό λόγο. Βλέπετε σε αυτό κάποια οικονομική λογική ή πρόκειται απλώς για έκφραση της παλιάς τιμωρητικής νοοτροπίας των δανειστών έναντι της Αθήνας;

«Μου είναι δύσκολο να κρίνω πολιτικά ένα οικονομικό θέμα. Αλλά ας το πούμε ως εξής: Σε κάθε πρόγραμμα γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο πόσο σημαντική είναι η αρχή της "ιδιοκτησίας" (σ.σ.: ownership - αναφέρεται στη μνημονιακή υποχρέωση της Αθήνας να θεωρεί "δικούς" της τους όρους των δανειστών). Το ίδιο ιδιοκτησιακό καθεστώς θα έπρεπε να ισχύει και στην περίπτωση υλικών αγαθών».

Οι θέσεις των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ στο θέμα του χρέους είναι αντιθετικές. Ποιος έχει κατά τη γνώμη σας δίκιο;

«Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους».

Το ΔΝΤ θέλει ένα γενναίο «κούρεμα», οι Ευρωπαίοι και ιδίως οι Γερμανοί δεν θέλουν να ακούσουν για αυτό.

«Ναι, αλλά στην τελευταία πρόταση του ΔΝΤ δεν γίνεται αναφορά σε "κούρεμα". Η πρότασή του εμπεριέχει μόνο χαμηλότερους τόκους και μεταφορά της εξόφλησης των χρεών από το 2040 στο 2080. Εξάλλου, από οικονομικής απόψεως, η διαφορά τους έχει μόνο οπτικό, όχι ουσιαστικό χαρακτήρα. Αν εσείς μου οφείλετε 10.000 ευρώ και εγώ σας λέω "δώστε μου πίσω μόνο τα 2.050" δείχνω γενναιοδωρία, έτσι δεν είναι; Την ίδια γενναιοδωρία μπορώ να δείξω και με άλλους τρόπους, μειώνοντας για παράδειγμα δραστικά τους τόκους».

Η Αθήνα θέλει σταθερούς τόκους σε βάθος δεκαετιών, επειδή μόνο έτσι μπορεί να αποφύγει νέες τρικυμίες με το συνεχές ανεβοκατέβασμα των τιμών τους…

«Το ΔΝΤ προτείνει και τα δύο, και χαμηλά και σταθερά επιτόκια...».

Οχι όμως το Βερολίνο, που αποκρούει το αίτημα.

«Πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017. Νομίζω όμως ότι και οι Γερμανοί θα αναγνωρίσουν κάποτε ότι πρέπει να βρεθεί λύση για την Ελλάδα - έτσι που να μην κινδυνεύει συνεχώς από το Grexit».

Υπάρχει και τώρα τέτοιος κίνδυνος;

«Η γερμανική κυβέρνηση δείχνει ενδιάμεσα ξεκάθαρα ότι θέλει να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ».

Επειδή η σκύλα έγινε ξαφνικά αρνάκι;

«Ασφαλώς και γι' αυτό. Το Βερολίνο εκτιμά το γεγονός ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση εγκατέλειψε την αρχική γραμμή της σύγκρουσης και επιζητεί τη συνεργασία».

Θα μπορούσε να ξανανάψει η συζήτηση για το Grexit αν έρθει τον Ιούνιο το Brexit, η έξοδος της Βρετανίας από το ευρώ;

«Οχι. Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Πιστεύω μάλιστα ότι αν συνέβαινε το Brexit θα ενισχύονταν οι προσπάθειες για τη σταθεροποίηση της ευρωζώνης. Το Grexit θα γινόταν έτσι ακόμη πιο απίθανο».

Απο το Βήμα

Αναξιοκρατία και διαφθορά διώχνουν τα καλύτερα μυαλά

Περισσότεροι από 200.000 έλληνες επιστήμονες έχουν ήδη φύγει στο εξωτερικό και δεν διαφαίνεται καμία προοπτική επανόδου τους καθώς το κράτος αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της «διαρροής εγκεφάλων»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  29/05/2016 05:45

9

emailεκτύπωση  

Ούτε καν στην Ευρωπαϊκή Ενωση! Προς τα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία στρέφονται πλέον οι νέοι επιστήμονες για να βρουν δουλειά. Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι μια... πόλη αποτελούμενη από σχεδόν 200.000 έλληνες επιστήμονες έχει βρει καταφύγιο στο εξωτερικό. Η βασική αιτία της μετανάστευσης δεν είναι μόνο, όπως πιστεύεται, η εκτόξευση της ανεργίας και η ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι το 40% όσων επέλεξαν να φύγουν αναφέρει ως βασικότερο λόγο τη διαφθορά και την αναξιοκρατία. Στις ίδιες έρευνες σχεδόν οι μισοί δηλώνουν ότι κίνητρο για την επιστροφή τους είναι η... νοσταλγία για τον ανέμελο ελληνικό καιρό. Ισως γιατί διαπιστώνουν ότι το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» παραμένει, παρά τις μεγαλοστομίες των κομμάτων, μια αναπάντητη πρόκληση.

Η Ελλάδα των μνημονίων, σε αντίθεση με την Ελλάδα της Ακαδημίας του Πλάτωνα και του Λυκείου του Αριστοτέλη, που υπήρξε πόλος έλξης των επιστημόνων της εποχής, είναι μια χώρα που παρακολουθεί ανήμπορη τη διαρροή του επιστημονικού της προσωπικού, η οποία απειλεί ευθέως τη δυνατότητά της να κερδίσει το στοίχημα της προσέλκυσης επενδύσεων. Αραγε, πόσο ελκυστικός επενδυτικός προορισμός είναι ένας τόπος τον οποίο ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού του προσωπικού στην πλέον παραγωγική ηλικία έχει επιλέξει να εγκαταλείψει;  

«Brain drain» α λα ελληνικά

Το ελληνικό «brain drain» (ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1963 για να περιγράψει την τάση των βρετανών επιστημόνων να μεταναστεύουν στις ΗΠΑ) εκδηλώθηκε με τρόπο έντονο τα πρώτα μνημονιακά χρόνια και έπληξε κυρίως τις ηλικίες μεταξύ 25 και 39 χρόνων.

Σύμφωνα με την έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για το 2015, ο αριθμός των νέων ηλικίας 25-39 ετών που έφυγαν από την Ελλάδα την περίοδο 2008-2013 ανέρχεται σε «σχεδόν 223.000» νέους. Η έρευνα του καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Λόη Λαμπριανίδη για την LSE, που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2015, δείχνει ότι ο αριθμός των ελλήνων πτυχιούχων που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό ανέρχεται στις 185.338. Οι 139.041 από αυτούς έφυγαν μετά το 2010.  Πάνω από το 70% όσων έφυγαν είναι κάτοχοι διδακτορικού και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών.

Η μαζική έξοδος των ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό ερμηνεύθηκε αρχικά ως μια αντίδραση στην εκτίναξη της ανεργίας και στη βύθιση της οικονομίας στην ύφεση. Ωστόσο, τα στοιχεία της έρευνας της ICAP Group, που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε ένα δείγμα 853 επιστημόνων σε 49 χώρες του κόσμου και παρουσιάστηκαν την Τετάρτη στο πλαίσιο του δεύτερου «Human Capital Summit», δίνουν μια διαφορετική εικόνα.   

Το 40% των ερωτηθέντων ανέφεραν ως κύριο λόγο που τους ώθησε στην πόρτα της εξόδου από την Ελλάδα την αναξιοκρατία και τη διαφθορά. Ακολούθησαν η οικονομική κρίση (37%), η προοπτική εξέλιξης (34%) και η αδυναμία εύρεσης εργασίας (24%). Είναι αξιοσημείωτο ότι η διαφθορά και η αναξιοκρατία ήταν στην κορυφή της σχετικής λίστας και το 2015, παρά το γεγονός ότι ο κατάλογος των ερωτηθέντων ανανεώθηκε κατά 60%. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, ενώ στην έρευνα του 2015 το ποσοστό όσων ήταν στην κατηγορία παραμονής στη χώρα για διάστημα 0-2 έτη ήταν 25%, το 2016 ανήλθε σε ποσοστό 36%, δείγμα του ότι η διαρροή νέων επιστημόνων συνεχίζεται αμείωτη.

Ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απαντήσεις για τα κίνητρα επιστροφής στην Ελλάδα. Το 50% των ερωτηθέντων απάντησε «το κλίμα», το 41% «η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης», το 39% «η ύπαρξη ανάλογων αποδοχών», ενώ ένα ποσοστό 21% δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Αν σε αυτούς προστεθεί και το ποσοστό όσων θέλουν αλλά δεν βλέπουν επιστροφή, το ποσοστό ανεβαίνει στο 35%. Στα στοιχεία αυτά θα πρέπει να προσμετρηθεί και η αυξανόμενη τάση των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων για αναζήτηση μιας καλύτερης επαγγελματικής προοπτικής στο εξωτερικό, όπως έδειξε πρόσφατη έρευνα της Κάπα Research. Επτά στους δέκα αποφοίτους επιθυμούν να φύγουν στο εξωτερικό για να εργαστούν.

Το ΕΣΥ πάει... Αραβικά Εμιράτα

Από το βήμα του Περιφερειακού Ιατρικού Συνεδρίου που διεξήχθη πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός χαρακτήρισε τη φυγή των επιστημόνων στο εξωτερικό «μεγάλη απειλή» για τη βιωσιμότητα του ΕΣΥ. Δεν υπερέβαλε. Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Γιώργος Πατούλης εκτιμά ότι τα χρόνια της κρίσης έχουν φύγει στο εξωτερικό περίπου 8.000 γιατροί με κατεύθυνση κυρίως τη Γερμανία και τη Βρετανία, χώρες που απορροφούν πάνω από το 50% όσων μεταναστεύουν. Για πολλούς από αυτούς η προοπτική επανόδου δεν είναι ορατή. «Πολύ δύσκολα θα επιστρέψουν. Δεν πρόκειται για ανθρώπους που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους αλλά για επιστήμονες που αναζητούν μόνιμη εργασία. Επιπλέον, τι να έλθουν να κάνουν; Δεν υπάρχει στρατηγική και αξιοκρατία στο σύστημα. Η αξία του έλληνα γιατρού έχει αναγνωριστεί στο εξωτερικό. Αυτό εξηγεί ότι, εκτός από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, βλέπουμε να εκδηλώνεται ενδιαφέρον από χώρες όπως η Σ. Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα» λέει στο «Βήμα» ο κ. Πατούλης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον Ιανουάριο του 2015 ως και τον Μάιο του 2016 58 γιατροί μετανάστευσαν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ενώ άλλοι 28 επέλεξαν τη Σαουδική Αραβία. Οι έλληνες γιατροί ενδεχομένως να συναντηθούν με τους δεκάδες αρχιτέκτονες και μηχανικούς που εργάζονται στις χώρες της Μ. Ανατολής. Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, τα τελευταία χρόνια στις χώρες του Κόλπου έκαναν την παρουσία τους αρκετά ελληνικά μελετητικά γραφεία.

Βέβαια, σε αντίθεση με τους γιατρούς που επιλέγουν να ενταχθούν στα συστήματα υγείας των χωρών αυτών και να μείνουν μόνιμα, η παρουσία των μηχανικών και αρχιτεκτόνων στις χώρες αυτές σχετίζεται με τη δραστηριότητα των ελληνικών κατασκευαστικών και σε αρκετές περιπτώσεις έχει προσωρινό χαρακτήρα. Πόσοι επέλεξαν να μείνουν μόνιμα στις χώρες αυτές αλλά και σε άλλες χώρες; Ασφαλής εκτίμηση δεν μπορεί να υπάρξει. Ενα στοιχείο πιθανότατα να είναι ο αριθμός όσων επιλέγουν να διαγραφούν από το επάγγελμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΤΕΕ, ο αριθμός αυτός παρουσιάζει δραματική αύξηση. Από 2.000 το 2014 έφτασε τις 4.000 το 2015 και εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τις 5.000 το 2016. Ωστόσο, δεν μπορεί να προσδιοριστεί πόσοι από αυτούς διαγράφονται από τα μητρώα λόγω μόνιμης εγκατάστασης στο εξωτερικό και πόσοι επειδή πράγματι αποσύρονται από το επάγγελμα εξαιτίας της βαριάς φορολόγησης και του νέου Ασφαλιστικού.

Επιπτώσεις και εκτιμήσεις
Ψήφος δυσπιστίας στο μέλλον της χώρας
Οι επιπτώσεις της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό στα μακροοικονομικά μεγέθη της χώρας, όπως αναφέρεται στην Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν είναι ακόμη μετρήσιμες. Ωστόσο, η κοινή εκτίμηση όσων παρακολουθούν το φαινόμενο είναι ότι θα υπάρξουν ανησυχητικές επιπτώσεις στα δημογραφικά δεδομένα της χώρας, στα δημόσια οικονομικά, στο ασφαλιστικό σύστημα, στην ποιότητα του εργατικού δυναμικού της χώρας.

Απώλειες σε πολλά επίπεδα

Η Ελλάδα έχει αρνητικούς δημογραφικούς ρυθμούς και η φυγή αφορά ως επί το πλείστον άγαμους νέους, άνδρες και γυναίκες. Το ποσοστό όσων δήλωσαν «χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις» στην έρευνα της ICAP Group ανέρχεται στο 67%. Η εκροή ανθρώπινου κεφαλαίου αφορά κυρίως το πλέον ανταγωνιστικό, ικανό και φιλόδοξο τμήμα του εργατικού δυναμικού. Η απώλεια αυτού του ανθρώπινου δυναμικού συνεπάγεται και απώλεια φορολογικών εσόδων, αφού κατά κανόνα οι προσοντούχοι εργαζόμενοι διεκδικούν και επιτυγχάνουν υψηλότερες μισθολογικές αμοιβές. Παράλληλα η φυγή των πλέον ταλαντούχων και μορφωμένων ατόμων προκαλεί συναίσθημα παραίτησης και απαισιοδοξίας σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, µε αποτέλεσμα να υπάρχει και φυγή των λιγότερο ταλαντούχων. Στη φυγή αυτή αποτυπώνεται, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, μια «μορφή ψήφου δυσπιστίας προς το μέλλον της χώρας». Και αυτό είναι το χειρότερο όλων. Τι μπορεί να γίνει;

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας Λόης Λαμπριανίδης, που θεωρείται ένας από τους πλέον ειδικούς στη μελέτη του φαινομένου,  προσγειώνει στην πραγματικότητα όσους πιστεύουν ότι υπάρχουν συνταγές που μπορεί να φέρουν άμεσα αποτελέσματα δημιουργώντας τάσεις ανάσχεσης και  επιστροφής. Εκτιμά ότι το επιστημονικό προσωπικό της χώρας που έχει ήδη δρομολογήσει μια νέα ζωή στο εξωτερικό «πολύ δύσκολα θα επιστρέψει». Οπως μάλιστα επισημαίνει, η παροχή κινήτρων υιοθετήθηκε στη δεκαετία του '60 από χώρες που η οικονομία τους δεν ήταν σε φάση ανάπτυξης αλλά είχε πενιχρά αποτελέσματα στον επαναπατρισμό του επιστημονικού τους προσωπικού. Αντιθέτως, όπως φαίνεται και από την τάση επιστροφής των κινέζων επιστημόνων από τις ΗΠΑ, η ανάπτυξη που εξασφαλίζει την ύπαρξη ευκαιριών για επαγγελματική εξέλιξη αποτελεί το πλέον ισχυρό κίνητρο. Ο ίδιος εκτιμά ότι για την αντιμετώπιση της φυγής των νέων επιστημόνων απαιτείται ένα πλέγμα βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων δράσεων. Στις άμεσες δράσεις συγκαταλέγονται η δυνατότητα απασχόλησης νέων επιστημόνων μέσω προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, η παροχή μιας σειράς μεταπτυχιακών υποτροφιών και η επιλογή από το ΕΑΠ νέων επιστημόνων για τη στελέχωση του διδακτικού του προσωπικού.

Αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης

Το μεγάλο στοίχημα όμως αφορά τον μακροπρόθεσμο στόχο, την «αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης, τη στροφή στην παραγωγή σύνθετων προϊόντων που απαιτούν την ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού». Προς αυτή την κατεύθυνση αναμένεται να κινηθεί και ο υπό κατάθεση νέος αναπτυξιακός νόμος. Οσον αφορά τους επιστήμονες που δεν δείχνουν διάθεση να επιστρέψουν στο ορατό μέλλον στην Ελλάδα, ο κ. Λαμπριανίδης εκτιμά ότι πρέπει να υπάρξουν μια σειρά πρωτοβουλίες που θα τους συνδέσουν με την ελληνική οικονομία μέσω της συνεργασίας τους με ελληνικές επιχειρήσεις σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο συνεργασιών με τις εταιρείες που εργάζονται. Στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος εμπεριέχονται επίσης προτάσεις που εκτιμάται ότι μπορούν να συμβάλουν στον περιορισμό της εκροής ανθρώπινου κεφαλαίου από την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων προτείνεται η εκπόνηση ενός σχεδίου αναδιοργάνωσης της αγοράς εργασίας που θα συντελέσει στον επανακαθορισμό των ειδών και μορφών επιστημονικής και επαγγελματικής εξειδίκευσης με στόχο να αντιστοιχιστούν καλύτερα οι δεξιότητες των νέων επιστημόνων µε τη ζήτηση της αγοράς. Προτείνονται επίσης η στήριξη δράσεων νεοφυούς επιχειρηματικότητας μέσω της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών και της μείωσης της φορολογίας, η ενίσχυσή τους με ευέλικτες μορφές τραπεζικής χρηµατοδότησης αλλά και η γενικευμένη υιοθέτηση του θεσμού της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης νέων μορφωμένων µεν αλλά µε μικρή ή καθόλου επαγγελματική εμπειρία.


ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
40% των ερωτηθέντων ανέφεραν ως κύριο λόγο που τους ώθησε στην πόρτα της εξόδου από την Ελλάδα την αναξιοκρατία και τη διαφθορά. Ακολούθησαν η οικονομική κρίση (37%), η προοπτική εξέλιξης (34%) και η αδυναμία εύρεσης εργασίας (24%)

Σε ό,τι αφορά λόγους ενδεχόμενης επιστροφής το 50% των ερωτηθέντων απάντησε «το κλίμα», το 41% «η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης», το 39 «η ύπαρξη ανάλογων αποδοχών», ενώ ένα ποσοστό 21% δηλώνει ότι δεν σκοπεύει να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Τα χρόνια της κρίσης έχουν φύγει στο εξωτερικό περίπου 8.000 γιατροί με κατεύθυνση κυρίως τη Γερμανία και τη Βρετανία, χώρες που απορροφούν πάνω από το 50% όσων μεταναστεύουν. Για πολλούς από αυτούς η προοπτική επανόδου δεν είναι ορατή.

Από το Βήμα

Προαπαιτούμενο και η αμνήστευση των «δικών τους παιδιών»

taiped

INTIME NEWS / ΜΠΑΜΠΟΥΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

29.05.2016, 19:13 | Ετικέτες:  ΤΑΙΠΕΔ, ΟΠΑΠ, ιδιωτικοποιήσεις, δικαιοσύνη, Eurogroup

Συντάκτης: 

Νίκος Σβέρκος

H συμφωνία που επετεύχθη στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ στις 24 Μαΐου μπορεί να καθόρισε το ύψος της δόσης που αναμένεται να καταβληθεί στην Ελλάδα (10,3 δισ. ευρώ), ωστόσο περιέγραψε ακροθιγώς και ορισμένα κομβικά «προαπαιτούμενα» για την εκταμίευσή της.

Ανάμεσα σε άλλα, υπάρχει και μια αναφορά για την «ολοκλήρωση όλων των προαπαιτούμενων στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων». Επ’ αυτού, οι «τεχνικές διευθετήσεις» είναι διαφόρων ειδών, ενώ οι σχετικές πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, μια και οι συζητήσεις σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων βρίσκονται στην πρώτη φάση τους.

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι δανειστές και εταίροι έχουν θέσει στην ελληνική κυβέρνηση το «προαπαιτούμενο» της ουσιαστικής αμνήστευσης τριών πρώην στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ ξένης υπηκοότητας, στα οποία έχουν απαγγελθεί κατηγορίες για το αδίκημα της απιστίας στην υπηρεσία.

Η υπόθεση

Σύμφωνα με τα πορίσματα, οι ενέργειές τους το 2013 προκάλεσαν ζημιά στο Δημόσιο που υπερβαίνει τα 580 εκατ. ευρώ, καθώς προχώρησαν σε θετική εισήγηση για την επικύρωση 28 συμβάσεων για την πώληση και επαναμίσθωση ισάριθμων ακινήτων του Δημοσίου.

Η κατηγορία στράφηκε κατά πρώην μελών του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ, η -δε- σχετική απόφαση ελήφθη τότε με ομόφωνη εισήγηση του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων και απόφαση του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ. Ανάδοχοι ήταν η «Εurobank Properties» και η «ΕΘΝΙΚΗ Πανγαία».

Πληροφορίες αναφέρουν ότι το αίτημα για «αμνήστευση» αφορά τρία στελέχη, ένα ιταλικής υπηκοότητας, ένα ισπανικής και ένα σλοβακικής, τα οποία συμμετείχαν στο συμβούλιο εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ την επίμαχη περίοδο, καθώς φέρονται να κατείχαν σχετική επιστημονική κατάρτιση.

Η υπόθεση ανακινήθηκε από τους δικηγόρους Πειραιά, Ευάγγελο Τσουρούλη, Ιωάννη Καρδαρά και Ιωάννη Βρέλλο, τον Ιανουάριο του 2014, οι οποίοι κατέθεσαν μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.

Οπως μάλιστα σημείωσε σε άρθρο του ο Ιωάννης Καρδαράς τον Ιούλιο του 2015, «στο περίπου 200 σελίδων εισαγγελικό πόρισμα αναφέρεται ότι τα μέλη του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων, παρότι μπορούσαν, λόγω των γνώσεων και των ικανοτήτων τους, να εισηγηθούν τροποποίηση των όρων της συναλλαγής, ώστε η αξιοποίηση της περιουσίας να καταστεί συμφέρουσα για το Δημόσιο, δεν το έπραξαν και ομόφωνα γνωμοδότησαν προς το Δ.Σ. ότι η διαδικασία που τηρήθηκε ήταν επωφελής».

Εν τέλει, μετά την κλήση σε απολογία και την άσκηση ποινικών διώξεων, η Εισαγγελία Διαφθοράς απήγγειλε τις κατηγορίες κατά των εμπλεκόμενων στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ. Ωστόσο, η πάγια κατάσταση στη Δικαιοσύνη και οι μεγάλες καθυστερήσεις δεν έχουν επιτρέψει στις αρμόδιες υπηρεσίες να ορίσουν τη δικάσιμο της υπόθεσης, γεγονός που φαίνεται να επιχειρούν να εκμεταλλευτούν οι εταίροι και οι δανειστές της Ελλάδας.

Σημειώνεται ότι πέραν των μελών του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων, τρία πρώην μέλη του Δ.Σ. του ΤΑΙΠΕΔ βαρύνονται μόνο με την κατηγορία της υπεξαίρεσης με βάση τον νόμο 1608/50 περί καταχραστών δημόσιου χρήματος, καθώς το νομικό πλαίσιο που διέπει το Ταμείο τούς απαλλάσσει από ποινικές ευθύνες για αποφάσεις που ελήφθησαν ύστερα από γνωμοδότηση του αρμόδιου συμβουλίου εμπειρογνωμόνων.

Η κυβέρνηση

Τέτοιου είδους αιτήματα από την πλευρά των δανειστών προκαλούν ιδιαίτερη δυσφορία στα κυβερνητικά κλιμάκια, τα οποία δεν δείχνουν διατεθειμένα να συναινέσουν σε μια τέτοιου είδους αμνήστευση.

Παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών εκφράζουν τον προβληματισμό τους, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν παρεμβάσεις στη συγκεκριμένη υπόθεση, με δεδομένη την πρόοδο που έχει σημειωθεί στη διερεύνηση της υπόθεσης.

Τα αδικήματα, δε, με τα οποία βαρύνονται τα τρία στελέχη είναι ιδιαίτερα σοβαρά, δημιουργώντας θέματα νομικής και ηθικής τάξης στα κυβερνητικά κλιμάκια.

Η σημερινή διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ έχει διαμηνύσει ανεπισήμως ότι δεν έχει καμία διάθεση να παράσχει υποστήριξη για «βοήθεια» σε στελέχη προηγούμενων διοικήσεων του Ταμείου που ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη.

Ο ίδιος ο επικεφαλής του, Στέργιος Πιτσιόρλας, είχε δηλώσει παλαιότερα με αφορμή την παραχώρηση του ΟΠΑΠ ότι παγίως αποδοκιμάζει «κάθε σχολιασμό αποφάσεων και ενεργειών της Δικαιοσύνης που σχετίζονται με τον έλεγχο της λειτουργίας του Ταμείου».

Από το την ΕφΣυν

Η κρίση... σκοτώνει!

crisi-dreams.jpg

Περίπου 260.000 από το μισό εκατομμύριο επιπλέον θανάτων από καρκίνο σημειώθηκαν στις 35 ανεπτυγμένες οικονομίες του ΟΟΣΑ. | dreamstime.com

27.05.2016, 13:59 | Ετικέτες:  οικονομία, ανεργία, θάνατος, ασθένειες

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Η οικονομική κρίση και τα παρεπόμενά της -ύφεση, ανεργία, λιτότητα, περικοπές των δημόσιων δαπανών- κάνουν κακό στην υγεία, προκαλούν καρκίνους και σκοτώνουν.

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει διεθνής επιστημονική έρευνα που δημοσιεύτηκε χθες στη βρετανική ιατρική επιθεώρηση «The Lancet» και η οποία αποκαλύπτει ότι η διεθνής οικονομική κρίση που ξέσπασε μετά την κατάρρευση της αμερικανικής τράπεζας Lehman Brothers προκάλεσε 500 χιλιάδες επιπλέον θανάτους από καρκίνο σε όλον τον κόσμο τη διετία 2008-2010.

Η έρευνα εστίασε σε περισσότερες από 75 χώρες του κόσμου και συνολικό πληθυσμό μεγαλύτερο των 2,1 δισεκατομμυρίων.

Διαπίστωσε ότι 260.000 από αυτό το παραπάνω μισό εκατομμύριο επιπλέον θανάτων από καρκίνο σημειώθηκαν στις 35 ανεπτυγμένες οικονομίες του ΟΟΣΑ.

Και εξ αυτών οι 160.000 στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οι ερευνητές -καθηγητές κορυφαίων πανεπιστημίων της Βρετανίας και των ΗΠΑ, όπως το Χάρβαρντ ή η Οξφόρδη, με επικεφαλής τον δόκτορα Μαχίμπεν Μαρουμάτου του Imperial College του Λονδίνου- διαπίστωσαν ότι:

α) η αύξηση της ανεργίας συνδέεται άμεσα με την αύξηση της θνησιμότητας από τον καρκίνο,

β) η παροχή γενικής υγειονομικής κάλυψης προφυλάσσει τον πληθυσμό από τις συνέπειές του, ειδικά σε ιάσιμες μορφές καρκίνου, όπως αυτοί του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου.

Αντίθετα, η ακραία λιτότητα, όπως αυτή που βιώνει η χώρα μας την περίοδο των αλλεπάλληλων μνημονίων με τις τεράστιες περικοπές στη δημόσια υγεία, κοστίζει ζωές.

Στα ποσοτικοποιημένα συμπεράσματά της η έρευνα διαπίστωσε ότι:

⒈ Μια αύξηση της ανεργίας κατά 1% σχετίζεται με 0,37 πρόσθετους θανάτους από καρκίνο ανά 100.000 ανθρώπους (στη χώρα μας η ανεργία από 7,9% το 2008 άγγιξε το 2012 το 26,8%, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 19% σε διάστημα 4 ετών).

⒉ Μια μείωση των δημόσιων δαπανών για την υγεία κατά 1% του ΑΕΠ σχετίζεται με 0,0053 επιπλέον θανάτους από καρκίνο ανά 100.000 ανθρώπους.

Ετσι, στις ΗΠΑ, όπου το κράτος δεν παρέχει καθολική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες, στη διετία 2008-2010 αναφέρθηκαν 18.000 περισσότεροι θάνατοι από καρκίνο, ενώ στη Γαλλία, που έχει περισσότερο κοινωνικό κράτος μόνο 1.500.

Στη Βρετανία και την Ισπανία, που επίσης έχουν ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, δεν διαπιστώθηκε αύξηση της θνησιμότητας.

«Στις χώρες όπου δεν υπάρχει γενική κάλυψη, η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας εξαρτάται συχνά από τη σύμβαση εργασίας.

Ετσι, η απώλεια της εργασίας σημαίνει για πολύ κόσμο καθυστερημένη διάγνωση ή ελλιπή ιατρική φροντίδα», τονίζει από την πλευρά του ο Ριφάτ Ατούν, καθηγητής του Χάρβαρντ και ένας εκ των επιστημόνων που συμμετείχαν στην έρευνα.

Η μελέτη για τους θανάτους από καρκίνο δεν είναι η πρώτη που αποκαλύπτει τις συνέπειες της ανεργίας και της λιτότητας στην υγεία των ανθρώπων.

Ερευνα του Γαλλικού Ινστιτούτου Υγείας και Ιατρικής Ερευνας έδειξε τον περσινό Μάρτιο ότι η αύξηση της θνησιμότητας των ανέργων είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από τη θνησιμότητα των απασχολούμενων.

Ακόμη χειρότερα, ελβετική έρευνα που εστίασε σε 63 χώρες του κόσμου και δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2015 έδειξε ότι η ανεργία είναι η αιτία για 45.000 αυτοκτονίες ετησίως.

Από την πλευρά του πάντως, ο συγγραφέας του «Τρυποκάρυδου», Τομ Ρόμπινς, δηλώνει ότι «η ρίζα της κατάθλιψης των ανθρώπων είναι ότι αυτοί πήραν τη ζωή τους πολύ στα σοβαρά».

Και ίσως να έχει δίκιο, αφού ένα νέο πείραμα που πραγματοποιήθηκε από φυσικούς του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας διαπίστωσε ότι η πραγματικότητα δεν υπάρχει μέχρις ότου μετρηθεί, τουλάχιστον σε ατομική κλίμακα.

Το πείραμα αυτό επιβεβαίωσε για πολλοστή φορά τη γνωστή θεωρία της κβαντικής φυσικής ότι η πραγματικότητα είναι ένα είδος ψευδαίσθησης και ότι υπάρχει μόνο όταν εμείς κοιτάξουμε προς αυτήν.

Από την ΕφΣυν