Αμερικανικές εκλογές: Προκριματικές για δισεκατομμυριούχους

07:17 | 30 Σεπ. 2015

Τελευταία ανανέωση 14:35 | 30 Σεπ. 2015

Le Monde Diplomatique

  

Το 2012, οι Μπαράκ Ομπάμα και Μιτ Ρόμνεϊ ξόδεψαν περίπου ένα δισεκατομμύριο δολάρια ο καθένας για τη χρηματοδότηση της προεδρικής τους καμπάνιας. Αυτή τη φορά, αντί να δώσει χρήματα σ’ έναν υποψήφιο, ο νέοϋορκέζος δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να κατέβει ο ίδιος στην αρένα: «Κερδίζω 400 εκ. δολάρια το χρόνο, τι διαφορά έχει για μένα, λοιπόν»; Το 1992, ένας άλλος δισεκατομμυριούχος, ο Ρος Πέροτ υποσχόταν «ν’ αγοράσει τον Λευκό Οίκο για να τον δώσει στους αμερικανούς που δεν μπορούν πια να τον πληρώσουν».

Κατά πάσα πιθανότητα και ο κ. Τράμπ με τη σειρά του θα αποτύχει, όχι όμως χωρίς να έχει κάνει ξεκάθαρο, με τον δικό του τρόπο, τον τρόπο λειτουργίας του αμερικανικού πολιτικού συστήματος: «Είμαι επιχειρηματίας. Όταν οι υποψήφιοι μου ζητούν, τους δίνω. Αν χρειάζομαι κάτι δύο ή τρία χρόνια αργότερα, τους τηλεφωνώ και είναι στο πλάι μου». Πρώην γερουσιαστής της Νέας Υόρκης και υποψήφια στις προκριματικές των Δημοκρατικών, η Χίλαρι Κλίντον «βρέθηκε στο πλάι του» και αυτή: «Της είπα να έρθει στο γάμο μου και ήρθε. Ξέρετε γιατί; Είχα δώσει χρήματα στο ίδρυμά της». Αν θέλετε αδιάφθορο πρόεδρο, επιλέξτε τον από την λίστα των πιο μεγάλων διαφθορέων, προτείνει ο Ντ. Τραμπ.

Το 2010, το Ανώτατο Δικαστήριο κατήργησε τους περισσότερους από τους περιορισμούς στις δωρεές προς τους πολιτικούς (1). Από τότε, οι μεγάλες περιουσίες της χώρας διατυμπανίζουν χωρίς αιδώ τις χορηγίες τους. Για να εξηγήσει τον πρωτοφανή αριθμό των Ρεπουμπλικανών υποψηφίων (17), οι «New York Times» αποκαλύπτουν ότι σχεδόν όλοι μπορούν να υπολογίζουν «στη βοήθεια ενός δισεκατομμυριούχου, γεγονός που δείχνει ότι η καμπάνια τους δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητά τους να συγκεντρώσουν κεφάλαια κάνοντας έκκληση στους ψηφοφόρους». Ο Τζον Έλλις («Τζεμπ») Μπους έχει ήδη δώσει νέο νόημα στις «μικρές χορηγίες». Για τους περισσότερους υποψήφιους είναι λιγότερο από 200 δολάρια. Γι’ αυτόν είναι λιγότερο από 25.000…

Τρεις δισεκατομμυριούχοι – οι Τσαρλς και Ντέιβιντ Κοχ και ο Σέλντον Άντελσον ― έγιναν χορηγοί του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Οι αδελφοί Κοχ ― σε μόνιμη σύγκρουση με τα συνδικάτα ― σκοπεύουν να ξοδέψουν 889 εκ. δολάρια στις εκλογές του 2016, περίπου τον προϋπολογισμό του καθενός από τα δύο μεγάλα κόμματα. Ο κυβερνήτης του Ουισκόνσιν, Σκοτ Ουόκερ, μοιάζει να είναι το φαβορί τους, αλλά τρεις από τους συνυποψήφιούς του έχουν επίσης προσδεθεί στο άρμα τους, ελπίζοντας να κερδίσουν κι αυτοί μια χούφτα δολάρια (2).

Ο Σκοτ Ουόκερ προσπαθεί να βάλει επίσης στο παιχνίδι τον Σέλντον Άντελσον, όγδοη μεγαλύτερη περιουσία της χώρας και θαυμαστή του Ισραηλινού Πρωθυπουργού, Μπένιαμιν Νετανιάχου (3). Και δεν είναι ο πρώτος που «έγλυψε» τον ογδοντάχρονο δισεκατομμυριούχο. Πριν από δύο χρόνια, ο Άντελσον υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ αντί να διαπραγματεύονται θα έπρεπε να στείλουν πυρηνικούς πυραύλους στο Ιράν. Οι δεκαεπτά Ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι επανέλαβαν την άποψη αυτή στο ντιμπέιτ τους στις 6 Αυγούστου. Και αντιτάχθηκαν στην πρόσφατη συμφωνία ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Τεχεράνη.

Σημειώσεις

Βλ. Robert W. McChesney και John Nichols, «Aux Etats-Unis, médias, pouvoir et argent achèvent leur fusion », «Le Monde diplomatique», Αύγουστος 2011.
Marco Rubio, Ted Cruz και Rand Paul, γερουσιαστές της Φλόριντα, του Τέξας και του Κεντάκι αντίστοιχα.
Βλ. «Netanyahou, président de la droite américaine?», La valise diplomatique, 4 Μαρτίου 2015.

Πηγή: Le Monde Diplomatique

Ηχηρά ονόματα στο εδώλιο για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο

Σε δίκη

23:17 | 29 Σεπ. 2015

  

Ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων θα δικαστούν 35 συνολικά άτομα για την υπόθεση των δανείων του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου.

Ανάμεσά τους οι επιχειρηματίες Άγγελος Φιλιππίδης, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, Δημήτρης Κοντομηνάς, Περικλής Λίβας, Βίκτωρας Ρέστης, Δημήτρης Μπακατσέλος, η πρώην επικεφαλής του ΤΧΣ Αναστασία Σακελλαρίου, οι Κυριάκος Γριβέας και Μαρία Βάτσικα και άλλοι. 

Κατηγορούνται για απιστία με τις επιβαρυντικές διατάξεις του 1608/50 περί καταχραστών του Δημοσίου χρήματος και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος.

Το βούλευμα έκανε δεκτή την πρόταση της εισαγγελέως Μαρίας Σουκαρά. Απάλλαξε μόνο τον επιχειρηματία Παν. Ευθυμίου, παρά την πρόταση της εισαγγελέως για παραπομπή του.

Από το tvxs

Τι θα συνέβαινε αν οι πιο πλούσιοι έδιναν την περιουσία τους στους φτωχούς

Ο Πίνακας

20:28 | 25 Σεπ. 2015

Τελευταία ανανέωση 20:36 | 25 Σεπ. 2015

  

Το Bloomberg δημιούργησε τη «Λίστα του Ρομπέν των Δασών» ή πιο απλά τη λίστα με τον πιο πλούσιο άνθρωπο σε κάθε χώρα και τι θα συνέβαινε αν αυτός μοίραζε τις περιουσία του στους πιο φτωχούς.

Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι εντυπωσιακά και ταυτόχρονα αποκαλυπτικά της μεγάλης οικονομικής ανισότητας και της υπερσυγκέντρωσης πλούτου.

Για τη συμπλήρωση της λίστας το Bloomberg χρησιμοποίησε οικονομικά στοιχεία από 42 χώρες, με διαφορετικό πληθυσμό και οικονομική δύναμη, και στη συνέχεια αντιπαρέθεσαν τον πλουσιότερο άνθρωπο σε κάθε χώρα με το πλήθος των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζεται η αύξηση του εισοδήματος για κάθε έναν από τους φτωχότερους ανθρώπους αν ο πλουσιότερος τους μοίραζε την περιουσία του.

Ενδεικτικά, στις ΗΠΑ, η περιουσία του Μπιλ Γκέιτς ανέρχεται σε 84 δις δολάρια και αν αυτή μοιραζόταν στο φτωχότερο 15% του αμερικανικού πληθυσμού τότε ο καθένας θα έπαιρνε 1.736 δολάρια. Στην Κύπρο αν ο Τζον Φρέντρικσεν μοίραζε τα 15 δις τότε ο κάθε φτωχός θα έπαιρνε 45.987 δολάρια, που είναι και το υψηλότερο «μέρισμα» του σχετικού πίνακα. Το δεύτερο υψηλότερο καταγράφεται στη Σουηδία, όπου ο κάθε φτωχός θα έπαιρνε 33.149 δολάρια.

Αντίθετα το χαμηλότερο καταγράφεται στην Ινδία, όπου ο Μουκές Αμπανί αν μοίραζε την περιουσία του ύψους 22 δις δολάρια τότε ο κάθε φτωχός θα λάμβανε μόλις 59 δολάρια. Ο λόγος είναι πως ο πληθυσμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από τη φτώχια στην Ινδία είναι πολύ μεγάλος. Ωστόσο η καθαρή αξία της περιουσίας του Μουκές Αμπανί είναι 13,6 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από το ποσό του ΑΕΠ που αντιστοιχεί σε κάθε συμπολίτη του στην Ινδία.

Δείτε αναλυτικά τον πίνακα

Από το tvxs

FT: Η ΕΕ χάνει έσοδα 454 δισ. ευρώ ετησίως λόγω της φοροδιαφυγής

Η Ελλάδα έχει από τις μεγαλύτερες παραοικονομίες στην Ευρώπη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/09/2015 21:08

1

emailεκτύπωση  

Στη μεγάλη έκταση της φοροδιαφυγής σε όλο τον κόσμο και τα μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις για την αντιμετώπισή της, αναφέρεται δημοσίευμα της εφημερίδας Financial Times, με τίτλο : «Η ευρωπαϊκή παραοικονομία κοστίζει 454 δισ. ευρώ σε απώλειες φόρων».

Η Ελλάδα, σημειώνει το δημοσίευμα, έχει μία από τις μεγαλύτερες παραοικονομίες στην Ευρώπη, αλλά δεν είναι η μόνη που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προσπάθειά της να εξαλείψει τη φοροδιαφυγή, ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τη φορολογία.

Η ΕΕ ανακοίνωσε αυτό τον μήνα ότι οι χώρες είχαν απώλειες 168 δισ. ευρώ από τα έσοδα ΦΠΑ, καθώς δεν βελτίωσαν την είσπραξη του φόρου το 2013. «Αυτό παραμένει ένα καυτό θέμα», δήλωσε ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί, καλώντας τις κυβερνήσεις να εντείνουν τη μάχη κατά της φοροδιαφυγής.

Ο υπολογισμός του συνολικού κόστους της φοροδιαφυγής είναι εξαιρετικά δύσκολος. Μία νέα έρευνα όμως, του Φρίντριχ Σνάιντερ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Λιντς της Αυστρίας, τοποθετεί τις ετήσιες απώλειες φορολογικών εσόδων της ΕΕ από την παραοικονομία στα 454 δις. ευρώ ή στο 8,6% των συνολικών φορολογικών εσόδων. Οι απώλειες φόρων κυμαίνονται από 4,5% των συνολικών εσόδων στην Αυστρία έως το 18,8% στη Βουλγαρία.

Το ένα τρίτο σχεδόν των απωλειών προκύπτουν από τη δήλωση χαμηλότερων ποσών από επιχειρήσεις που διαχειρίζονται μεγάλο ποσοστό μετρητών, ενώ για το υπόλοιπο ευθύνεται η αδήλωτη εργασία.

Στις αναπτυσσόμενες οικονομίες η έκταση της παραοικονομίας είναι ακόμη μεγαλύτερη και σε αυτή οφείλονται οι περισσότερες θέσεις εργασίας εκτός του αγροτικού τομέα, σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ρίχνει την ευθύνη στη διαφθορά και τις υπερβολικές ρυθμίσεις, αλλά σημειώνει ότι η ανεπίσημη οικονομία μπορεί να έχει έναν θετικό ρόλο ως «το φυτώριο της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης».

Η οικονομική κρίση έδωσε ισχυρή ώθηση για την καταπολέμηση της παραοικονομίας, σύμφωνα με τον Αντρέας Πρατς, εταίρο στην πρακτική χρηματοοικονομικών υπηρεσιών της AT Kearney. Ο ίδιος δηλώνει ότι οι κυβερνήσεις έχουν επιβάλει πάνω από 100 δραστικά μέτρα κατά της αδήλωτης εργασίας τα τελευταία χρόνια.


Η επιτυχία των μέτρων όμως εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εφαρμογή τους και ο κ. Πρατς συμβουλεύει τις κυβερνήσεις να εξετάσουν να χρησιμοποιήσουν «καρότα και μαστίγια».

Για παράδειγμα, οι επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές αποδείχθηκαν χρήσιμα μέσα, ως κίνητρα για τη μετακίνηση από την ανεπίσημη απασχόληση. Το βελγικό σύστημα «των αποδείξεων παροχής υπηρεσιών», που επιδοτεί την απασχόληση όσων κάνουν οικιακές εργασίες, ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένο για τη μείωση της σκιώδους οικονομίας, λέει ο Πρατς.

Ένα άλλο δημοφιλές μέτρο είναι η προσφορά βραβείων με κλήρωση φορολογικών αποδείξεων - μία ιδέα που υιοθετήθηκε στην Πορτογαλία, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Κολομβία, το Πόρτο Ρίκο, την Ταιβάν και τη Σλοβακία.

Οι περιορισμοί στις συναλλαγές με μετρητά επιβάλλονται όλο και περισσότερο. Η Γαλλία ήταν η τελευταία χώρα που έκανε αυτό τον μήνα πιο αυστηρούς τους κανόνες της για να αντιμετωπίσει την ανωνυμία που τροφοδοτεί το έγκλημα, την τρομοκρατία και τη φοροδιαφυγή.

Οι χώρες με χαμηλά ποσοστά χρήσης πιστωτικών καρτών μπορούν επίσης να δίνουν κίνητρα για τη στροφή από τα μετρητά. Η Κολομβία και η Αργεντινή είναι μεταξύ των χωρών που θέσπισαν μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ για τις πωλήσεις με πιστωτικές κάρτες. Η στροφή από τα μετρητά είναι πιο αξιοσημείωτη στις σκανδιναβικές χώρες, όπως η Σουηδία, όπου η χρήση των μετρητών μειώθηκε κατά το ένα πέμπτο.

Σε άλλες χώρες, σημειώθηκε μία ταχεία αύξηση των χαρτονομισμάτων, την οποία η Τράπεζα της Αγγλίας αποδίδει στον αποταμίευση που κάνουν οι φοροφυγάδες. «Τα μετρητά δεν είναι πιθανό να πεθάνουν σύντομα», σημειώνει η Τράπεζα της Αγγλίας.

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι κυβερνήσεις μπορούν να ωθήσουν επιχειρήσεις και εργαζόμενους εκτός της παραοικονομίας, αλλά δεν έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν εντελώς τη φοροδιαφυγή. «Μπορεί να αντιμετωπισθεί το 20 έως 30% της παραοικονομίας με έξυπνες πολιτικές, αλλά όχι περισσότερο», δήλωσε ο καθηγητής Σνάιντερ.
Από το Βήμα

Γνώριζαν οι Γερμανοί

martin_vinterkorn.jpg

Ο διευθύνων σύμβουλος της VW Μάρτιν Βίντερκορν υπέβαλε χθες την παραίτησή του

24.09.2015, 06:13 | Ετικέτες:  Γερμανία, αυτοκίνητα, τεχνολογία, περιβάλλον, πετρέλαιο, ρύπανση,οικολογία, πανεπιστήμιο

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις αποκτά το σκάνδαλο της Volkswagen, αφού χτυπά πλέον την ίδια τη γερμανική κυβέρνηση. Παρ’ ότι το αρνήθηκε επιμόνως χθες, το γερμανικό υπουργείο Μεταφορών γνώριζε την απάτη παραποίησης των αποτελεσμάτων των ελέγχων ρύπων χωρίς να αντιδρά.

Οπως έγινε γνωστό χθες, νωρίτερα φέτος μέλη του κόμματος των Πρασίνων είχαν ζητήσει εξηγήσεις στο Κοινοβούλιο της Γερμανίας για τις αποκλίσεις που υπήρχαν στις εκπομπές ρύπων κατά τη διάρκεια των δοκιμών και κατά τη διάρκεια της κανονικής οδήγησης, χωρίς ωστόσο να υπάρχει αναφορά στη Volkswagen και το λογισμικό παραποίησης των αποτελεσμάτων των ελέγχων.

Στις 28 Ιουλίου το γερμανικό υπουργείο απάντησε γραπτώς ότι είχε γνώση του θέματος και ότι επιδίωκε την επιβολή αυστηρότερων κανόνων. Παράλληλα αναγνώρισε ότι δεν είχαν γίνει αρκετά στο θέμα των συσκευών ελέγχου των εκπομπών και ότι επεξεργαζόταν νέους τεχνικούς κανονισμούς.

Η απάντηση αυτή επί της ουσίας ισοδυναμεί -σύμφωνα με τη γερμανική εφημερίδα «Die Welt»- με παραδοχή ότι η κυβέρνηση γνώριζε τα κόλπα στις μετρήσεις των οχημάτων, την ύπαρξη συσκευών αλλοίωσης των τεστ. Ο αντιπρόεδρος των Πρασίνων Ολιβερ Κρίσερ δήλωσε στον τηλεοπτικό σταθμό «N24»: «Η κυβέρνηση μας είπε τον Ιούλιο ότι ήξερε γι’ αυτό το λογισμικό που έχει χρησιμοποιηθεί στις ΗΠΑ».

«Συνεργάζονται»

«Γνώριζαν πεντακάθαρα το λογισμικό που βρισκόταν σε ευρεία χρήση, η κυβέρνηση συνεργάστηκε με την αυτοκινητοβιομηχανία, όχι για να εξασφαλίσει ότι τα επίπεδα εκπομπών είναι μειωμένα αλλά ότι το σύστημα μέτρησής του είχε τοποθετηθεί έτσι ώστε στα χαρτιά τα αυτοκίνητα να πληρούν τις απαραίτητες προδιαγραφές».

Παρ’ όλα αυτά το γερμανικό υπουργείο αρνήθηκε επανειλημμένα χθες ότι γνώριζε. Η άρνηση αυτή δεν είναι φυσικά άσχετη του τεράστιου ρόλου της Volkswagen στη γερμανική οικονομία: η αυτοκινητοβιομηχανία είναι υπεύθυνη για το 20% των γερμανικών εξαγωγών και το 14% του ΑΕΠ.

Εν τω μεταξύ, παρά τις αμέτρητες συγγνώμες των τελευταίων ημερών, ο Μάρτιν Βίντερκορν δεν γλίτωσε το ξήλωμα από τη θέση του. Ο διευθύνων σύμβουλος της VW υπέβαλε χθες την παραίτησή του δηλώνοντας ότι με αυτή θέλει να ανοίξει τον δρόμο για ένα νέο ξεκίνημα της αυτοκινητοβιομηχανίας.

Λίγες ώρες νωρίτερα η γερμανική Δικαιοσύνη ανακοίνωσε ότι ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα για την υπόθεση. Ακόμη η Fitch έθεσε την πιστοληπτική ικανότητα της VW σε επιτήρηση, που αποτελεί το πρώτο βήμα πριν την υποβάθμιση.

Στην ανακοίνωσή του ο διεθνής οίκος αξιολόγησης τόνισε ότι η κίνηση αντανακλά τη ζημιά που έχει υποστεί στη φήμη της η γερμανική εταιρεία μετά την αποκάλυψη του λογισμικού χειραγώγησης των ελέγχων ρύπων στις ΗΠΑ.

Επί του θέματος, τέλος, ο καθηγητής Κάρελ Ουίλιαμς από το Business School του Μάντσεστερ σχολίασε στο βρετανικό «Radio 4»: «Επί χρόνια η Γερμανία έκανε διάλεξη στους Ελληνες για το ότι έκλεψαν στον υπολογισμό του ελλείμματος, και τώρα δείτε, η μεγαλύτερη εταιρεία της Γερμανίας κλέβει στους ρύπους…».

Μια ζωή σκάνδαλα...

Το σκάνδαλο του λογισμικού παραποίησης των επιπέδων των ρύπων δεν είναι το πρώτο στο οποίο ενεπλάκη η Volkswagen.

1. Τον Μάρτιο του 1987 η αυτοκινητοβιομηχανία σόκαρε τις αγορές ανακοινώνοντας ότι βάζει στην άκρη περίπου μισό δισ. μάρκα προκειμένου να καλύψει ζημιές που συσσώρευσε εξαιτίας συναλλαγματικής απάτης σε βάρος της.

Η απάτη μείωσε σχεδόν στα μισά τα ετήσια κέρδη της, ενώ η μετοχή της έχασε το 1/3 της αξίας της. Το σκάνδαλο υποχρέωσε τη γερμανική κυβέρνηση σε αναβολή σχεδίων πώλησης του 16% της VW, τα έσοδα της οποίας επρόκειτο να χρησιμοποιήσει για τη χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος.

2. Το 2005 ο γερμανικός κολοσσός ταλανίζεται από το επονομαζόμενο σκάνδαλο «προνομίων και πορνείας». Επρόκειτο για ένα σχήμα δωροδοκίας μελών του εργατικού συμβουλίου της VW προκειμένου αυτοί να συναινούν ασμένως στις αποφάσεις της διοίκησης.

Μεταξύ άλλων, οι δωροδοκούμενοι συνδικαλιστές απολάμβαναν πανάκριβες διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς, οι οποίες περιελάμβαναν και σεξ-πάρτι με πόρνες. Ολα δωρεάν, πληρωμένα από την εταιρεία.

Για τον ρόλο του στις δωροδοκίες, ο Πίτερ Χαρτς, προσωπάρχης της VW εκείνη την εποχή και στενός φίλος του καγκελαρίου Γκέρχαρντ Σρέντερ, τιμωρήθηκε το 2007 με δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή. Για την ιστορία, ο Χαρτς ήταν ο εμπνευστής των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που πραγματοποιήθηκαν στη γερμανική αγορά εργασίας εκείνη την περίοδο.

3. Το 2005 η VW ενεπλάκη και σε ένα δεύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην Ινδία. Ανώτατο στέλεχός της απαίτησε μίζα 2 εκατ. ευρώ προκειμένου να οικοδομηθεί εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας στο κρατίδιο Αντρα Πραντές.

4. Το 2006 ανώτατα στελέχη της Volkswagen και άλλων αυτοκινητοβιομηχανιών πιάστηκαν να παίρνουν μίζες από τους προμηθευτές τους.

5. Το 2009 οι εισαγγελείς εισέβαλαν στα γραφεία της Porsche ερευνώντας κατηγορίες χειραγώγησης της αγοράς από τα στελέχη της στη διάρκεια της αποτυχημένης εξαγοράς της VW, που είχε ξεκινήσει από το 2005. Η διοίκηση της Porsche, αξιοποιώντας τον δανεισμό και την υπερμόχλευση, απέκτησε μεγάλο μερίδιο της πολύ μεγαλύτερής της VW, στρεβλώνοντας την τιμή της μετοχής της τελευταίας σε μια περίοδο 4 ετών. Στο τέλος η προσπάθεια της εξαγοράς απέτυχε και η Porsche σχεδόν χρεοκόπησε. Συγχωνεύτηκε αναγκαστικά με τη VW.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

ΕΚΛΟΓΕΣ - ΠΡΟΧΕΙΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ (1)
-Στις εκλογές Ιανουαρίου, με αντιμνημονιακό πρόγραμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θριαμβεύει. Μετά από, πράγματι, σκληρές διαπραγματεύσεις κάνει δημοψήφισμα και κερδίζει το "όχι" απέναντι στις καταστροφικές απαιτήσεις των δανειστών. Αμέσως μετά ο Τσίπρας, και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφει το "ναι" (πλήρης αναστροφή) και χάνει την πλειοψηφία της Κ.Ε του κόμματος του. Η υπογραφή του "ναι" συνιστά μεγάλη ήττα, τόσο της Αριστεράς όσο και της χώρας!! Διασπάται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να παραιτηθεί ο Τσίπρας αγνοεί το κόμμα του (δεν κάνει συνέδριο) προκηρύσσει εκλογές και πάλι θριαμβεύει, ο Τσίπρας τώρα!!! Το κόμμα μετατρέπεται σε αρχηγικό. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτό το φαινόμενο; Είναι που έχουν απαξιωθεί οι πολιτικοί του αντίπαλοι; Είναι που έχει επικοινωνιακό χάρισμα; Είναι η γοητεία της εξουσίας; Είναι όλα αυτά μαζί; Τί άλλο;
Η πολιτική του στάση απέναντι στην κοινωνία (ακύρωση της απόφασης του δημοψηφίσματος -απολύτως αντιδημοκρατικό-, μετατροπή του κόμματος σε αρχηγικό κ.α.) δεν έχει καμιά σχέση με οποιαδήποτε αριστερή αντίληψη. Η πολιτική αναστροφή - "προσαρμογή" απαιτεί και τις ανάλογες αλλαγές στον τρόπο δράσης, λειτουργίας και συμπεριφοράς. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα άλλο κόμμα. Παρ' όλα αυτά καλύτερα ο Τσίπρας παρά οι απολύτως φθαρμένοι, διεφθαρμένοι και ανίκανοι πολιτικοί του αντίπαλοι. Όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά πράγματα από αυτή τη μετάλλαξη. Η πορεία της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη που διαχειρίστηκε νεοφιλελεύθερα προγράμματα είναι γνωστή. Δεν έμεινε τίποτα από δαύτη.

Λάβρος για το χρέος ο Πικετί

piketi

«Η Ευρώπη θέτει στόχους που είναι απίθανο να εκπληρωθούν» τονίζει ο Γάλλος οικονομολόγος

22.09.2015, 18:18 | Ετικέτες:  Ευρώπη, συγγραφείς, οικονομία, λιτότητα, Ελλάδα

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Με καρφιά προς τους Ευρωπαίους, ειδικά «όσους συνεχίζουν να στοιχηματίζουν σε ένα Grexit, θέτοντας στόχους που είναι απίθανο να εκπληρωθούν», υποδέχθηκε το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί.

Σε συνέντευξή του προς την ιστοσελίδα The Conversation, ο συγγραφέας του βιβλίου «Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα» καυτηρίασε τη συνεχή άρνηση της Ευρώπης να ξεκινήσει σοβαρές συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και προειδοποίησε πως «αν η Ευρώπη επιμείνει στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους, θα υπάρξουν νέες κρίσεις και το πρόβλημα δεν θα επιλυθεί».

Grexit

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το αν ο φόβος ενός Grexit συνεχίζει να υπάρχει, ο Πικετί απάντησε καταφατικά, σημειώνοντας ότι «ο κίνδυνος είναι ότι με την καθυστέρηση των συζητήσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, θα συνειδητοποιήσουμε σε ένα ή δύο χρόνια ότι οι όροι του νέου πακέτου δεν θα τηρηθούν. Θέλουμε η Ελλάδα να κρατήσει ένα τεράστιο πρωτογενές πλεόνασμα για 20 ή 30 χρόνια, που σημαίνει ότι πρέπει να βάλει στην άκρη ένα τεράστιο κονδύλι για αποπληρωμές.

Πώς το δικαιολογούμε αυτό στους Ελληνες νέους; Λογικό θα ήταν να πει κανείς ότι μέχρι να ανασυγκροτηθεί η ελληνική οικονομία, θα είναι αρκετό ένα μειωμένο πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό είναι φυσιολογικό και όχι υπερβολικά τιμωρητικό. Ανησυχώ όμως ότι κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να στοιχηματίζουν στο Grexit, θέτοντας στόχους που είναι απίθανο να εκπληρωθούν, ώστε όταν η Ελλάδα αποτύχει, να μπορεί να οδηγηθεί στην έξοδο από το ευρώ. Αυτό παραμένει ακόμα ένα ρίσκο και γι’ αυτόν τον λόγο χρειαζόμαστε σαφήνεια και ρεαλιστικούς στόχους - και γρήγορα».

«Με την καθυστέρηση των συζητήσεων για την αναδιάρθρωση του χρέους, θα συνειδητοποιήσουμε σε ένα ή δύο χρόνια ότι οι όροι του νέου πακέτου δεν θα τηρηθούν» υποστηρίζει ο συγγραφέας του βιβλίου «Το Κεφάλαιο τον 21ο αιώνα»

Τόνισε ακόμη ότι η οικονομική προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης είναι «ο εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος, που πρέπει να γίνει δικαιότερο και αποτελεσματικότερο». Ομως για να γίνει αυτό, χρειάζεται η συνεργασία της Ευρώπης η οποία πρέπει να δώσει το παράδειγμα.

Θύμισε ότι χάρη στα ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα αρκετών χωρών-μελών οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις της Ευρώπης συχνά πληρώνουν λιγότερο φόρο απ’ ό,τι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Ακόμη ότι ο σημερινός πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ), ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, υπέγραφε συμφωνίες που επέτρεπαν σε πολυεθνικές να πληρώνουν φόρο μόλις 1%-2%. «Η Ευρώπη δεν μπορεί όμως απλά να δίνει συμβουλές, χωρίς να δεσμεύεται για τη φορολογική διαφάνεια. Και αυτό αφορά την καρδιά του συστήματος – τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες που έχουν την ευτυχία να διαχειρίζονται τα κεφάλαια των πλούσιων Ελλήνων», επισήμανε.

«Τεχνοκρατία»

Τέλος, σημείωσε πως «το πρόβλημα είναι ότι η ευρωζώνη κυβερνάται σήμερα ως μια τεχνοκρατία. Οι αρχηγοί των κρατών συναντώνται κεκλεισμένων των θυρών. Στέλνουν απίστευτες προτάσεις στη μέση της νύχτας -όπως η ύψους 50 δισ. ευρώ ιδιωτικοποίηση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων- ενώ όλοι γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα αυτό ισοδυναμεί με «σκότωμα».

Αυτό συνέβη χωρίς καμιά νομική συζήτηση και χωρίς να έχουν αναζητηθεί τα κίνητρα πίσω από αυτήν την απόφαση. Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε αυτή την Ευρώπη και να γίνει πάλι νέα αρχή με ένα κοινοβούλιο της ευρωζώνης που θα επιτρέπει να δημοσιοποιούνται τα κίνητρα του καθενός.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Κρούγκμαν: Το νέο Μνημόνιο δεν πρόκειται να λειτουργήσει

Προειδοποίηση

20:36 | 19 Σεπ. 2015

  

Εκτιμώντας πως το Grexit αποτελεί μια «φρικτή επιλογή» και ότι το «Μνημόνιο 3 δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να λειτουργήσει» στην Ελλάδα, ο βραβευμένος με Νόμπελ Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες που θα έχει μελλοντικά η αυστηρή λιτότητα για τη χώρα μας.

«Το  τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση είναι στην ίδια λογική με τα προηγούμενα: στύβεις την πέτρα ακόμα πιο δυνατά με την ελπίδα ότι θα βγει νερό. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η αυστηρή λιτότητα αλλά ότι γίνεται όλο και πιο έντονη. Ακόμα και σε χώρες που έχει γίνει μια πρόοδος, όπως η Ισπανία, αυτή ήρθε όταν σταμάτησαν να παίρνουν τόσο σκληρά μέτρα και αυτό δεν το βλέπω να γίνεται στην Ελλάδα στο άμεσο μέλλον», υπογραμμίζει ο Κρούγκμαν σε συνέντευξή προς την εφημερίδα «Καθημερινή».

Ταυτόχρονα, δεν κρύβει την ανησυχία του για τα σενάρια περί Grexit και επισημαίνει: «Το Grexit είναι μια φρικτή επιλογή, τρομακτική και θα έφερνε τεράστιες επώδυνες αλλαγές. Ενσωματώνει κινδύνους με απρόβλεπτες συνέπειες αλλά και την πιθανότητα της πραγματικής ανάκαμψης έναντι της σκληρής λιτότητας ενός προγράμματος που δεν πρόκειται να πετύχει».

Κληθείς, εξάλλου να σχολιάσει την προσφυγή στις κάλπες στην Ελλάδα, ο ίδιος δηλώνει ότι «αυτές οι εκλογές σε σχέση με τις προηγούμενες δεν φαίνεται να τακτοποιούν τα πράγματα ούτε να προσφέρουν καλές επιλογές».

Παράλληλα, ερωτηθείς για το πώς αξιολογεί τη διαπραγμάτευση που άσκησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο διακεκριμένος οικονομολόγος αφήνει σαφείς αιχμές, τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε διαπραγματευτική δεινότητα».

Και συνεχίζει λέγοντας: «Μπορεί να έπρεπε οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης να επικαλεσθούν το ηθικό πλεονέκτημα αλλά δεν μπόρεσαν να στηρίξουν τα επιχειρήματά τους. Σοκαρίστηκα επίσης με τη στάση των θεσμών και ιδιαιτέρως του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τη δική τους αντίληψη για την οικονομία, όπως εγώ την κατανοούσα. Αυτό ήταν όντως μια δυσάρεστη έκπληξη. Δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιόριζε τη στήριξη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το ερώτημα ήταν αν κάποιος ήταν διατεθειμένος να αναλάβει την ευθύνη να εφαρμόσει το Plan B, όχι απαραίτητα με άμεση έξοδο από την Ευρωζώνη αλλά με την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος για να μη σταματήσει να κινείται η αγορά. Από τη στιγμή που πάρθηκε η απόφαση να μη γίνει αυτό, τότε δεν έμεινε τίποτα. Συνεπώς πιστεύω ότι ήταν ρεαλιστική η πεποίθηση τον Ιανουάριο ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια καλύτερη συμφωνία».

«Το θέμα όμως είναι τι θα ήταν διατεθειμένος να κάνει κάποιος αν προσέκρουε σε αυτήν την αντιμετώπιση από την τρόικα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του Τσίπρα, τον καταλαβαίνω αλλά νομίζω ότι δεν εκτίμησε σωστά την κατάσταση», υπογραμμίζει ο Πολ Κρούγκμαν.

Από το tvxs

Η πολιτική εξαπάτηση και το φάντασμα του ολοκληρωτισμού

donald_trump.jpg

Ντόναλντ Τραμπ | AP PHOTO/ KEVORK DJANSEZIAN

19.09.2015, 20:02 | Ετικέτες:  ΗΠΑ, πολιτική, επιστήμη, Ναζί, νεοναζί, μετανάστες, ρατσισμός,Ευρώπη, ΜΜΕ, Εβραίοι, ομοφοβία, Καναδάς

Συντάκτης: 

ΧΕΝΡΙ ΖΙΡΟΥ* Μετάφραση-επιμέλεια: Νόρα Ράλλη

Στις ΗΠΑ, την παρούσα ιστορική στιγμή, η κενότητα του λόγου τρέφεται από μια προσβολή της φαντασίας των πολιτών. Ενα παράδειγμα είναι η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ στην πολιτική σκηνή.

Η γοητεία του Τραμπ δεν έγκειται στην τολμηρότητα όσων λέει ή στο σοκ που προκαλεί, αλλά στην αδυναμία απάντησης σ’ αυτό το σοκ με εγνωσμένη κρίση -κι όχι με υπερβολές ή μισόλογα. Οι έννοιες που καθοδηγούν την κατανόησή μας για την κοινωνία των ΗΠΑ κυριαρχούνται από ένα αυταρχικό μοντέλο που συντρίβει τη γλώσσα, την πολιτική και, κατ’ επέκταση, την ίδια τη δημοκρατία.

Από τον σχολιασμό της πολιτικής ανάδειξης του Τραμπ από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης απουσιάζει κάθε πλαίσιο που θα μπορούσε να προσφέρει μια κριτική αποτίμηση της ιδεολογικής και πολιτικής διαταραχής που μαστίζει την αμερικανική κοινωνία, η οποία είναι προσωποποιημένη στη δημοτικότητα του Τραμπ.

Μια αναβίωση της ιστορικής μνήμης θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικά μαθήματα σχετικά με την παρούσα κρίση, ιδίως όσον αφορά τη μακρά παράδοση του ρατσισμού, της λευκής υπεροχής, του «ξεχωριστού» λαού, της πολεμοκαπηλίας και των εκτεταμένων απειλών κατά των νέων, των γυναικών και των μεταναστών...

Το να αποκαλείς τον Τραμπ «φασίστα» δεν είναι αρκετό. Είναι απλώς μια αξιακή κρίση – ορθή ίσως, αλλά όχι αρκετή. Χρειαζόμαστε βαθύτερες αναλύσεις, που θα ξεφεύγουν από το πρόσωπο αυτό καθαυτό και θα στοχεύουν στην ανάδειξη του ολοκληρωτισμού στον λόγο και τις πολιτικές εξαγγελίες του προσώπου (σ.σ. Τραμπ).

Φέρω ως παράδειγμα το άρθρο του Στιβ Ουάισμαν, όπου σκιαγραφείται η σχέση μεταξύ του ρατσισμού του Τραμπ και της ανόδου νεοφασιστικών κινημάτων σε όλη την Ευρώπη, που «ενδυναμώνονται μισώντας τους άλλους για το χρώμα του δέρματός τους, το θρήσκευμά τους ή τη μεταναστευτική τους ιδιότητα».

Λίγοι δημοσιογράφοι έχουν επισημάνει την παρουσία λευκών παραστρατιωτικών ομάδων και οπαδών της λευκής υπεροχής στην κούρσα ανόδου του Τραμπ και κανένας τις κραυγές υπέρ της λευκής δύναμης («white power») σε μερικές πολιτικές συγκεντρώσεις του, που αποτελούν δείγματα όχι μόνο για τη σχέση του με το ρατσιστικό παρελθόν, αλλά και την προηγηθείσα ναζιστική αντίληψη που οδήγησε στην τελική λύση της γενοκτονίας.

Ακόμη ένα παράδειγμα, που επισημαίνεται σε ανάλυση του Γκλεν Γκρίνβαλντ, αφορά την αντιμετώπιση από τα κυρίαρχα ΜΜΕ της επίθεσης του Τραμπ στον εκφωνητή του ισπανικού τηλεοπτικού δικτύου «Univision», Χόρχε Ράμος.

Οταν ο Ράμος τον ρώτησε σχετικά με τους μετανάστες, ο Τραμπ όχι μόνο δεν του απάντησε, αλλά προσβλητικά τού είπε να γυρίσει στο «Univision», δηλαδή πίσω από ‘κεί που ‘ρθε. Αντί να εστιάσουν στην έλλειψη πολιτικού πολιτισμού από τη μεριά του Τραμπ, πολλοί κατεστημένοι δημοσιογράφοι επέπληξαν τον Ράμος ότι η οπτική του άπτεται συγκεκριμένης πολιτικής αφήγησης...

Η αλήθεια είναι πως η επιθυμία του Τραμπ να καμαρώνει για τον ρατσισμό του, καθώς και το ότι κάνει ξεκάθαρο πως το χρήμα οδηγεί την πολιτική, δεν είναι κάτι νέο και δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κάποιον που είναι ιστορικά και πολιτικά εγγράμματος... Τι κάνουμε με τους υπόλοιπους όμως;

Είναι ξεκάθαρο ότι η διαδεδομένη άγνοια του παρελθόντος δεν αποτελεί μόνο σημάδι της απουσίας ιστορικής συνείδησης στις σημερινές ΗΠΑ, αλλά ένα σκόπιμο πολιτικό όπλο των ισχυρών για να κρατήσουν τον κόσμο παθητικό και σε άγνοια της αλήθειας, αν όχι να τον περιορίσουν σε μια συζήτηση προερχόμενη από το κενό βασίλειο της «κουλτούρας των διασημοτήτων» (celebrity culture). Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν σ’ αυτήν την παραγωγή άγνοιας.

Τέτοιοι παράγοντες εκτείνονται από την προαναφερθείσα κουλτούρα των επωνύμων και τη μείωση του περιεχομένου σπουδών των αμερικανικών σχολείων μέχρι τον μετασχηματισμό των κυρίαρχων ΜΜΕ σε ένα θανατηφόρο μείγμα προπαγάνδας και διασκέδασης.

Ο χώρος και ο χρόνος

Υπό την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, ο χώρος και ο χρόνος, ακόμα και η γλώσσα, βρίσκονται υπό την επήρεια των δυνάμεων της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης.

Ο δημόσιος χώρος έχει αντικατασταθεί από πολυκαταστήματα (malls) και εμπορικά ιδρύματα και κυριαρχείται πλέον από αξίες ανταλλαγής παρά από δημόσιες, ακριβώς όπως οι αξίες της κοινότητας έχουν αντικατασταθεί από ατομικιστικές και αξίες των αγορών, δηλαδή επιβίωσης του προσαρμοστικότερου.

Ο «χώρος» έχει αποσυνδεθεί από μακράς πνοής επενδύσεις, από την ανάπτυξη κοινωνικού κεφαλαίου και στόχων που ωφελούν τους νέους ανθρώπους και, φυσικά, από το δημόσιο συμφέρον.

Κατ’ αναλογία, ο «χρόνος» σχετίζεται με βραχυπρόθεσμες επενδύσεις και γρήγορα οικονομικά οφέλη. Ορίζεται από την ασταμάτητη λειτουργία των συναλλαγών και της κυκλοφορίας σε παγκόσμιο επίπεδο και τη φρενήρη αποθέωση του καταναλωτισμού, που αποπολιτικοποιεί τους ανθρώπους, μετατρέποντας τη δυνατότητα κριτικής σκέψης, εποπτείας και κοινωνικών σχέσεων σε αγορά προϊόντων και αγοραστικά όργια. Ταυτόχρονα, η οικονομική ελίτ αυξάνει την επιθυμία της για κέρδη... με όποιο κόστος.

Η αποπολιτικοποίηση είναι έννοια κεντρική στον λόγο του νεοφιλελευθερισμού, όπου η γλώσσα αποτελεί κύριο στοιχείο της διαμόρφωσης ταυτοτήτων, επιθυμιών, αξιών και κοινωνικών σχέσεων.

Οπως τονίζεται από την κοινωνιολόγο και ανθρωπογεωγράφο, Ντορίν Μάσεϊ (Dorren Massey), ο νεοφιλελευθερισμός οδηγεί τους πολίτες να γίνουν καταναλωτές, πελάτες και πολύ ανταγωνιστικοί, μαθαίνοντας πως τα μόνα συμφέροντα που αξίζουν είναι τα ατομικά, σχεδόν πάντα μετρούμενα σε χρήμα.

Επιθέσεις στη μόρφωση

Η αγραμματοσύνη των πολιτών είναι κάτι περισσότερο από την αποθέωση και την κατασκευή της άγνοιας σε ατομικό επίπεδο. Παράγει μια εθνικού επιπέδου κρίση της δυνατότητας εποπτείας, της μνήμης και της καθαυτό δυνατότητας συλλογισμού.

Οπως έχουν ξεκαθαρίσει οι Ρίτσαρντ Χοφστάντερ, Νόαμ Τσόμσκι και Σούζαν Τζακόμπι, η άγνοια δεν είναι απλώς απουσία γνώσης. Είναι ένα είδος ιδεολογικής αμμοθύελλας, όπου η λογική αντικαθίσταται από τα ένστικτα και ο ηθελημένος περιορισμός της κριτικής σκέψης διαχέεται μέσω μιας κουλτούρας που αποπολιτικοποιεί το κοινό.

Ο Τραμπ αποτελεί την ενσάρκωση μιας πολιτικής παράταξης και μιας κοινωνικής τάξης του τζόγου και του γρήγορου κέρδους, όπου οι τεκμηριωμένες αποφάσεις, η ηθική υπευθυνότητα και η συλλογική δράση απουσιάζουν από τον χώρο της πολιτικής. Με απλά λόγια, ο Τραμπ αντιπροσωπεύει ένα νέο πρόσωπο, αυτό που η Χάνα Αρεντ είχε αποκαλέσει «κοινοτοπία του κακού».

Είναι ξεκάθαρο ότι η επίθεση ενάντια στη λογική, την απόδειξη, την επιστήμη και την κριτική σκέψη έχει φτάσει σε επικίνδυνα επίπεδα στις ΗΠΑ. Ενας αριθμός από πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και τεχνολογικές δυνάμεις εργάζεται για τη νόθευση της πραγματικότητας, την παθητικοποίηση του κοινού, που είναι ανίκανο να σκεφτεί και να πράξει κριτικά, αυτόφωτα.

Η λογική καταρρέει στην απλή άποψη και η σκέψη εμφανίζεται να είναι ταυτόχρονα επικίνδυνη και αντι-θετική στην κατανόηση του εαυτού μας, των σχέσεων με τους άλλους και του μεγαλύτερου τμήματος των παγκοσμίων υποθέσεων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η εγγραμματοσύνη (μόρφωση) εξαφανίζεται, όχι μόνο ως πρακτική μάθησης δεξιοτήτων, αλλά και ως η βάση για τεκμηριωμένη δράση. Η εγγραμματοσύνη αποτελεί το υπόβαθρο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας και η παρακμή της δείχνει ότι ο ολοκληρωτισμός ενσαρκώνει την κρίση της εποχής μας.

Οι σημερινές μορφές ολοκληρωτισμού δεν αφορούν την εξόντωση Εβραίων, ομοφυλόφιλων, εγχρώμων και διανοουμένων (αν και δεν είναι λίγα τα περιστατικά βίας εναντίον τους), αλλά έχουν τη μορφή θεαμάτων βίας, της κουλτούρας των διασημοτήτων, μαζικών φυλακίσεων, αντι-διανοουμενισμού και επιθέσεων κατά της κριτικής εκπαίδευσης.

Υπάρχει αναγκαιότητα οι νέοι άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί, οι καλλιτέχνες, οι πανεπιστημιακοί και φυσικά οι διανοούμενοι να γίνουν μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος που θα στοχεύει στη διάλυση των κατασταλτικών θεσμών που οδηγούν τις ΗΠΑ στη νέα αυτή αυταρχική εποχή.

Ενάντια στη βιαιότητα του νέου ολοκληρωτισμού υπάρχει ανάγκη δημιουργίας ενός νέου λόγου, ενός λεξιλογίου αξιών, επιθυμιών και αίσθησης της πνευματικότητας, που θα φέρει τους ανθρώπους κατ’ αρχάς κοντά τον έναν με τον άλλον και στη συνέχεια συναγωνιστές υπέρ του δικαιώματος για κριτική, με πάθος για δικαιοσύνη, επιθυμία για νέους τρόπους συλλογικής αντίστασης και δράση.

Μπορεί να βρισκόμαστε στην ομίχλη των σκοτεινών καιρών, αλλά το ελπιδοφόρο φως ποτέ δεν είναι μακριά και αν και δεν προσφέρει εγγυήσεις, θέτει, ωστόσο, τη δυνατότητα για ένα μέλλον που δεν θα μιμείται τις φρικαλεότητες του παρελθόντος και του παρόντος.

* Ο Χένρι Ζιρού είναι Αμερικανός ριζοσπάστης κοινωνικός αναλυτής, καθηγητής στην έδρα Πολιτιστικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο McMaster του Καναδά, διευθυντής του Κέντρου για τη Δημόσια Ερευνα στο ίδιο πανεπιστήμιο και ένας από τους πρωτοπόρους της κριτικής παιδαγωγικής. Το κείμενο αποτελεί μέρος μεγαλύτερου άρθρου που δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό TruthDig.com και αναδημοσιεύεται στα ελληνικά μόνο στην «Εφ.Συν.», με την άδεια του συγγραφέα.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών

• ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ FB
• ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ TWITTER
• ΣΤΕΙΛΤΕ ΜΕ EMAIL
• ΕΚΤΥΠΩΣΤΕ

ΗΠΑ - ΚΑΝΑΔΑΣ

Σύλληψη άνδρα που πυροβολούσε εναντίον οχημάτων στην Αριζόνα

Η αστυνομία του Φίνιξ συνέλαβε έναν άνδρα 21 ετών, ο οποίος κατηγορείται ότι πυροβολούσε εναντίον αυτοκινήτων σε δρόμους της περιοχής. Αποτέλεσμα των ενεργειών του ήταν να τραυματιστεί ένα κοριτσάκι.

ΣΧΕΤΙΚΑ - ΗΠΑ - ΚΑΝΑΔΑΣ

• Πόσους Σύρους πρόσφυγες δέχεστε; (10:13)
• Ένας νεκρός και 400 σπίτια έκαψε πυρκαγιά στην Καλιφόρνια (20:43)
• Η παλαιστινιακή σημαία θα κυματίζει στον ΟΗΕ (18:03)
• Θέλετε να γίνετε γ.γ. του ΟΗΕ; Στείλτε βιογραφικό (22:50)
• Επανεμφάνιση για τον δολοφόνο του Σεσίλ (21:23)
• Το πολύ επικερδές επάγγελμα του... πρώην (22:17)
• Εκτελεστής λόγω... ρατσισμού(06:20)
• Δολοφονία δημοσιογράφου και καμεραμάν σε ζωντανή μετάδοση (19:40)
• Ρομπότ-δολοφόνοι, η νέα επανάσταση στον πόλεμο (06:12)
• Νέα δολοφονία Αφροαμερικάνου από αστυνομικό στο Σ. Λούις(08:59)