Η καλύτερη δημοκρατία που μπορείς να αγοράσεις
donald_trump.jpg
Το πλέον αδιαφιλονίκητο φαβορί των Ρεπουμπλικανών ο δισεκατομμυριούχος μεγιστάνας των ακινήτων και αστέρας των ριάλιτι σόου Ντόναλντ Τραμπ, έχει βαλθεί, θαρρείς, να προσωποποιήσει όλα τα κακώς κείμενα της αμερικανικής εκλογικής βιομηχανίας | ΑP PHOTO/ PATRICK SEMANSKY
Δεν είναι λίγοι οι αναγνώστες, αλλά και οι φίλοι που με αφορμή επικριτικά για το κατάντημα της αμερικανικής –και όχι μόνο- δημοκρατίας κείμενα, σαν αυτό που έγραψα πριν από δύο εβδομάδες για τον Ομπάμα («Οχι, Δεν Μπορούμε»), μου την... πέφτουν, αποκαλώντας με μεταξύ άλλων «αντι-Αμερικανό».
Στην πραγματικότητα, βέβαια, δύσκολα θα βρει κανείς πιο ένθερμο μύστη της αμερικανικής κουλτούρας, αυτού του υπέροχου, ολοζώντανου μέσα στις αντιφάσεις του μείγματος των πιο ετερόκλητων επιδράσεων και πολιτισμών, από εμένα: από την τζαζ και μπλουζ-ροκ μουσική και το νουάρ σινεμά ώς την «μπιτ» λογοτεχνία, από τον Τσάντλερ και τον Χάμετ ώς τον Τσόμσκι και τον δάσκαλό του Χάουαρντ Ζιν, από το μπάσκετ ώς τα μπλου τζιν που φοράω σαν δεύτερο δέρμα, καμιά άλλη χώρα δεν με έχει επηρεάσει τόσο πολύ στη ζωή και τη σκέψη μου όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αυτό το εκπληκτικό χωνευτήρι ιδεών και ανθρώπων.
Αλλο όμως αυτή η Αμερική της πανσπερμίας και του «όλα-είναι-δυνατά», η Αμερική της ανοχής και των ελευθεριών που τόσο αγαπώ, κι άλλο η εκάστοτε κυβέρνησή της και το πυκνό πλέγμα οργανωμένων ολιγαρχικών συμφερόντων που κρύβονται πίσω της, διαμορφώνοντας ένα σύστημα πλανητικής εξουσίας που –έχοντας «κληρονομήσει» μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο την παγκόσμια επικυριαρχία από τους εξαντλημένους Βρετανούς– παίρνει σε καθημερινή βάση αποφάσεις που καταδικάζουν στον πόλεμο και την ανέχεια δισεκατομμύρια συνανθρώπους μας.
Αλλο οι λαοί, κι άλλο τα κράτη και οι ελίτ που τα διαφεντεύουν, στο όνομασαπισμένων εδώ και αιώνες «ιδανικών», που δεν πείθουν πια παρά μόνον τους ανιστόρητους και τους αφελείς.
Πριν από δεκατέσσερα χρόνια, ένας εξαίρετος Βρετανός δημοσιογράφος του ΒΒC και της Guardian, o Γκρεγκ Πάλαστ, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο The Best Democracy Money Can Buy - «Η Καλύτερη Δημοκρατία που Μπορείς να Αγοράσεις».
Σε αυτό, ο Πάλαστ περιγράφει αναλυτικά πως ο κατά σειρά 41ος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζορτζ Χέρμπερτ Γουόκερ Μπους, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό του πλούτο και τις χορηγίες και μιντιακές διασυνδέσεις των ολιγαρχών φίλων του, επέβαλε τον γιο του Τζορτζ Γουόκερ Μπους ως 43ο ένοικο του Λευκού Οίκου.
Και πως, όταν τα κουκιά δεν... έβγαιναν με τίποτε, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ένας άλλος γιος του, ο Τζεμπ Μπους, είχε εκλεγεί κυβερνήτης της Φλόριντα, μιας Πολιτείας που εξελίχθηκε τεχνηέντως σε «ρυθμιστή» των εκλογών, αλλά και το γεγονός ότι ο ίδιος είχε παλαιότερα διορίσει τα μισά μέλη του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, για να νοθεύσει τη λαϊκή ετυμηγορία και να βγάλει το αποτέλεσμα που εκείνος και οι σπόνσορές του προ-παρήγγειλαν.
[Φυσικά, ο Πάλαστ περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα γεγονότα του 2000. Αν πάει κανείς μερικές δεκαετίες παραπίσω, θα διαπιστώσει ότι η οικογένεια Μπους είναι μια από τις βαθύτερα διαπλεκόμενες πολιτικές «φαμίλιες» της Αμερικής, που ειδικεύεται ήδη από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου στον πλουτισμό μέσω της εμπλοκής στην προετοιμασία και τη διεξαγωγή μακρινών πολέμων και της«διευκόλυνσης» πάσης φύσεως δικτατόρων-πελατών, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα τον... Χίτλερ.
Ο «γενάρχης» της δυναστείας Σάμιουελ Μπους, άνθρωπος των Ροκφέλερ, βρέθηκε το 1917 σε θέση-κλειδί στο υπουργείο Πολέμου, την οποία εκμεταλλεύτηκε για να υπογράψει παραγγελίες εκατομμυρίων τουφεκιών και άλλων όπλων στη «διαπλεκόμενη» εταιρεία Remington.
Ο γιος του, Πρέσκοτ, παντρεύτηκε αργότερα την κόρη ενός μεγαλοτραπεζίτη της Wall Street, του Χέρμπερτ Γουόκερ: οι δυό τους ανέλαβαν μεγάλες τραπεζικές και άλλες «διευκολύνσεις» για τον Φριτς Τίσεν, τον Γερμανό μεγαλοβιομήχανο-κατ’ εξοχήν χρηματοδότη των ναζί, σε μια ανίερη τραπεζική «Συμμαχία με τον Εχθρό» που τερματίστηκε μόλις το 1942.
Από αυτές τις «βρομοδουλειες» δημιουργήθηκε η τεράστια οικογενειακή περιουσίατων Μπους, που τους επιτρέπει ώς και σήμερα να λύνουν και να δένουν στα πολιτικά παρασκήνια της «δημοκρατικής», κατά τα άλλα, Αμερικής. Αντί να σαπίσει στη φυλακή ως προδότης, ο ζάπλουτος Πρέσκοτ έγινε «κόγκρεσμαν» και ο γιος του πρόεδρος, όπως και ο γιος του γιου του. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, για κάποιο άλλο Δρομο-λόγιο...]
Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Τη Δευτέρα ξεκινά από την Αϊόβα το «γαϊτανάκι» των προκριματικών εκλογών για το προεδρικό χρίσμα των δύο εναλλασσόμενων στην εξουσία κομμάτων - μια αλυσίδα εκλογικών μαχών, που πολύ πριν δοθεί, έχει «προλειανθεί» με έναν πακτωλό δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων από τα φαβορί, που δικαιώνει απολύτως τον προβοκατόρικο τίτλο του βιβλίου του Πάλαστ.
Από τη μια μεριά, των Δημοκρατικών, έχουμε τη Χίλαρι Κλίντον, μια κατ’ όνομα «προοδευτική» πρώην πρώτη κυρία που ζει εδώ και σαράντα χρόνια στους διαδρόμους της Ουάσινγκτον και διατηρεί άριστες σχέσεις τόσο με τα ισχυρότερα«κρατικά» λόμπι –με προεξάρχον το ισραηλινό– όσο και με τους κοφτερούς και αχόρταγους τραπεζίτες της Wall: ενδεικτικά αναφέρουμε ότι μόνο η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Goldman Sachs, το τραπεζικό μεγαθήριο που έχει παίξει έναν από τους σκοτεινότερους ρόλους στην ελληνική πιστωτική τραγωδία μέσω των γνωστών swaps, και στο παρελθόν (για να μην πούμε ακόμη...) μετρούσε μεταξύ των καλοπληρωμένων Ευρωπαίων υπαλλήλων της τους Μάριο Ντράγκι και Λουκά Παπαδήμο, έχει... μετρήσει στην κυρία Κλίντον πάνω από 700.000 δολάρια, υποτίθεται ως αντίτιμο για βαρυσήμαντες ομιλίες!
Οσο για το πόσα εκατομμύρια έχει τσεπώσει όλα αυτά τα χρόνια από «ομιλίες» και παρασκηνιακά νταραβέρια ανά τον κόσμο ο σύζυγος Μπιλ, Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου...
Από την άλλη πλευρά, των Ρεπουμπλικανών, έχουμε πλέον αδιαφιλονίκητο φαβορί τον δισεκατομμυριούχο μεγιστάνα των ακινήτων και αστέρα των ριάλιτι σόουΝτόναλντ Τραμπ, έναν άνθρωπο που έχει βαλθεί, θαρρείς, να προσωποποιήσει όλα τα κακώς κείμενα της αμερικανικής εκλογικής βιομηχανίας.
Τα καλοπληρωμένα ΜΜΕ τον έχουν αναδείξει σε Θεό: όσο περισσότερες κοινωνικές ομάδες προσβάλλει με τα λόγια του, όσο πιο ακραίες και επικίνδυνες για τις ΗΠΑ και όλο τον πλανήτη εξαγγελίες κάνει ο Τραμπ τόσο ανεβαίνουν τα ποσοστά του!
«Ακόμη και να βγω στη μέση της Πέμπτης Λεωφόρου και να πυροβολήσω έναν άνθρωπο, πάλι πρώτος θα βγω!», κόμπαζε πριν από λίγες μέρες αυτή η δίποδη ύβρις σε βάρος κάθε έννοιας δημοκρατίας – κι όμως προηγείται, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά.
Μοναδική «παραφωνία» σε όλο αυτό το παντελώς αντιδημοκρατικό σκηνικό, όπου οι ιδέες παίζουν τον τελευταίο ρόλο, αλλά και μοναδική ελπίδα για όσους ακόμη πιστεύουν στην αμερικανική δημοκρατία, παραμένει ο ανταγωνιστής της Χίλαρι για το χρίσμα, ο 74χρονος αυτοαποκαλούμενος «δημοκρατικός σοσιαλιστής» Μπέρνι Σάντερς, που στηρίζει την καμπάνια του σε υποσχέσεις για φορολόγηση των πλουσίων και αποκατάσταση των οξύτατων κοινωνικών αδικιών.
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις για την Αϊόβα, ο Σάντερς φαίνεται να έχει κλείσει την ψαλίδα από τη Χίλαρι: στο Νιου Χαμσάιρ, μάλλον προηγείται.
Ακόμη όμως κι αν ο Σάντερς κερδίσει το χρίσμα, ακόμη κι αν -λέμε τώρα- γίνει τον Νοέμβρη ο 45ος πρόεδρος, πόσο πιθανό είναι να αλλάξει ρότα το πυρηνικό αεροπλανοφόρο που λέγεται Αμερική;
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου