Η Γερμανία και το DNA της εξωτερικής πολιτικής
Την περασμένη εβδομάδα αναρτήθηκε στο Project Syndicate ένα βαρυσήμαντο άρθρο, στο οποίο (παρότι αναδημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ») δεν δόθηκε η πρέπουσα σημασία στη χώρα μας. Και αυτό την ώρα που στην Ελλάδα έχει φουντώσει η συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης και τον ρόλο της Γερμανίας. Το άρθρο με τίτλο «Ποιο είναι το DNA της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής;» υπέγραφε ο Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας.
Ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός, φέρνοντας ως παραδείγματα νέων διεθνών προκλήσεων την κρίση στην Ουκρανία, την επιδημία του Εμπολα στη Δ. Αφρική και την προέλαση του Ισλαμικού Κράτους, επισημαίνει ότι οι εταίροι της Γερμανίας «προσδοκούν για το μέλλον μια πιο ενεργητική, ίσως και πιο σθεναρή (!) γερμανική εξωτερική πολιτική». Σημειώνει μάλιστα ότι εναπόκειται στον γερμανικό λαό να απαντήσει στις δύσκολες ερωτήσεις: «Πού βρίσκονται τα συμφέροντά μας; Πόσο μακριά φτάνουν οι ευθύνες μας; Ποιο με δυο λόγια είναι το DNA της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής;».
Πολύ σύντομα φτάνει στο διά ταύτα. Αφού ορίσει ως βασικές αρχές τη στενή συνεργασία με τη Γαλλία εντός της ενωμένης Ευρώπης και μια ισχυρή διατλαντική συμμαχία, υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές: «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε με σύνεση -όχι με ένα αντανακλαστικό ‘‘nein’’- το δύσκολο ερώτημα κατά πόσο είναι απαραίτητα τα στρατιωτικά μέσα για τη διασφάλιση πολιτικών λύσεων». Και προσθέτει ότι το Βερολίνο πρέπει να αποτρέψει «ένα στρατηγικό δίλημμα που θα υποχρέωνε τη Γερμανία να αποφασίσει ανάμεσα στην ανταγωνιστιτκότητά της σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Τα πράγματα εδώ γίνονται αρκετά ξεκάθαρα. Ο κ. Σταϊνμάγερ λέει ρητά ότι πρώτιστος στόχος είναι η οικονομική επικράτηση της Γερμανίας στον ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα κέντρα ισχύος και ότι σ’ αυτόν τον στόχο υποτάσσεται και η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Το οποίο, μεθερμηνευόμενο, σημαίνει ότι η επιβολή της λιτότητας και ο εξανδραποδισμός του Νότου δεν είναι ένα τυχαίο υποπροϊόν της γερμανικής πολιτικής, αλλά ένα αναγκαίο μέσο για την επικράτησή της διεθνώς.
Είναι αυτό που γράφει ο αναλυτής των Russia Today και Tomdispatch, Πέπε Εσκομπάρ: «Η εικόνα των εμπορικών συναλλαγών αποκαλύπτει τον λόγο που η Γερμανία παίζει σκληρό παιχνίδι με την Ελλάδα: “Είτε παραδίνεστε πλήρως ή φεύγετε από το ευρώ”. Αυτό που θέλει η Γερμανία είναι να διατηρήσει τη συνεργασία με τη Γαλλία και να κυριαρχεί στην Ανατολική Ευρώπη, ως οικονομικό της δορυφόρο, βασιζόμενη στην Πολωνία. Ετσι η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία θα αντιμετωπίσουν τείχος γερμανικής αδιαλλαξίας. Αυτά περί της ευρωπαϊκής “ολοκλήρωσης”: λειτουργεί μόνο όσο η Γερμανία υπαγορεύει τους κανόνες».
«Στο πλαίσιο μιας ισχυρής Ε.Ε., αναλαμβάνουμε τις ηγετικές μας ευθύνες για παγκόσμια ειρήνη και ευημερία», λέει ο κ. Σταϊνμάγερ, προτάσσοντας τη διπλωματία, αλλά, όπως ξεκαθαρίζει, χωρίς να αποκλείονται τα στρατιωτικά μέσα «για τη διασφάλιση πολιτικών λύσεων». Ο ηγεμονισμός και η αλαζονεία των γερμανικών ελίτ φλερτάρουν για ακόμα μία φορά με τον πειρασμό της επιβολής και της κυριαρχίας μέσω της οικονομικής επέκτασης, ενώ αφήνουν να διαφανεί στο βάθος και η σκιά των όπλων. Μια σκιά που τις ακολουθεί ιστορικά και ρίχνει το βάρος της με τις μαζικές καταστροφές που προκάλεσε.
Η αναφορά στην έννοια του DNA (έστω και της εξωτερικής πολιτικής) μάλλον αποτελεί ένα γλωσσικό ολίσθημα που ανασύρει φριχτές μνήμες.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου