Μαλλιοτραβήγματα...
davos1.jpg
Πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες, μεγιστάνες ξορκίζουν τις τελευταίες ημέρες στα πάνελ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ την ανισότητα και τον λαϊκισμό
Ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει δίκιο όταν διαμηνύει ότι αυτοί που παραγγέλνουν ψεύτικες ειδήσεις για τον Τραμπ είναι πόρνες χωρίς κανένα ηθικό όριο.
Πόρνες όμως υπάρχουν και από την άλλη πλευρά, αυτήν του Τραμπ. Και όλες μαζί οι πόρνες -και της μιας πλευράς και της άλλης- τσακώνονται τον τελευταίο καιρό στο πεζοδρόμιο για τον γνωστό έναν και μοναδικό λόγο, την «κονόμα».
Κάτι που ο κόσμος της εργασίας και της δημιουργίας οφείλει να γνωρίζει πριν σπεύσει -με τη «βοήθεια» των κυρίαρχων μέσων μαζικής ενημέρωσης- να ταυτιστεί με κάποια από τις δύο πλευρές.
Η απροσδόκητη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου τρόμαξε τις «δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης», δηλαδή τη μερίδα εκείνη των ελίτ του πλανήτη που αβγάτισε τον πλούτο της στις τελευταίες 4 δεκαετίες χάρη στο άνοιγμα των οικονομικών συνόρων, την κυριαρχία του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και τη μέχρις εσχάτων συμπίεση της αμοιβής της εργασίας.
Το άνοιγμα των αγορών μετέφερε τεράστιο πλούτο στα ταμεία των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων, στις τσέπες των μεγαλομετόχων ιδιοκτητών τους και στα ανώτερα στελέχη τους.
Ενδεικτικό ότι πέρυσι και πρόπερσι, σύμφωνα με την Oxfam, οι 10 μεγαλύτερες πολυεθνικές του κόσμου είχαν έσοδα μεγαλύτερα απ’ όσα όλες μαζί 180 χώρες του κόσμου.
Οι ελίτ αυτές ήταν σχεδόν έτοιμες για το τελευταίο τους μεγάλο «κόλπο», τη γνωστή διατλαντική συμφωνία ελεύθερου εμπορίου και επενδύσεων (ΤΤΙΡ - Transatlantic Trade and Investment Partnership).
Μια συμφωνία κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των πολυεθνικών εταιρικών κολοσσών που θα καταργούσε κάθε ίχνος εθνικής κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης στην Ευρώπη, ανοίγοντας σε ιδιωτικοποίηση όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, επιβάλλοντας ενιαίες προδιαγραφές για τα εμπορεύματα σε ΗΠΑ και Ε.Ε., επιτρέποντας αγωγές επιχειρήσεων εναντίον κρατών σε ιδιωτικά δικαστήρια, καταργώντας την προστασία των προσωπικών δεδομένων και τα εργασιακά κεκτημένα των ευρωπαϊκών λαών.
Η «μπάζα» αυτή, όμως, είναι αβέβαιη πλέον, καθώς ο νέος λαϊκιστής πρόεδρος των ΗΠΑ φιλοδοξεί να πάει το πράγμα αλλού.
Ο Τραμπ βγήκε πρόεδρος για να εξυπηρετήσει (και) άλλα οικονομικά συμφέροντα, (και) άλλες ελίτ, (και) άλλες… πόρνες.
Ανταποδίδοντας στα εγχώρια επιχειρηματικά λόμπι που τον στήριξαν, έχει δηλώσει ότι θα αποσύρει τις ΗΠΑ από την ΤΤΙΡ αλλά και ότι θα ξεκινήσει να επιβάλλει δασμούς στις εισαγωγές.
Μεταξύ άλλων και στα πολυτελή αυτοκίνητα που κατασκευάζει η γερμανική BMW στις Maquilladoras (ειδικές οικονομικές ζώνες εξαθλίωσης) του βόρειου Μεξικού.
Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία είναι μία εκ των πολυεθνικών που άσκησαν τις μεγαλύτερες πιέσεις στην Ε.Ε. για να προχωρήσει η TTIP (βλ. γράφημα).
Οι ελίτ που συσσωρεύουν πλούτη από την BMW και τους υπόλοιπους πολυεθνικούς κολοσσούς, αυτό το κατεστημένο που το έθρεψε η παγκοσμιοποίηση, βλέπουν τώρα τα συμφέροντά τους να κινδυνεύουν, γι’ αυτό και εξαπολύουν ανοιχτό πόλεμο κατά του νόμιμα εκλεγμένου Τραμπ.
Από το οπλοστάσιό τους δεν χρησιμοποιούν μόνο τις βρόμικες τακτικές διασποράς «ψευδών ειδήσεων», όπως αυτές με τα όργια στις προεδρικές σουίτες της Μόσχας και τη «χρυσή βροχή» στα κρεβάτια, που τα καυτηρίασε ο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Αξιοποιούν όλο το επιστημονικό, ακαδημαϊκό και πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί.
Οσοι διάβασαν την τελευταία έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Παγκόσμια Οικονομία θα πρέπει να παραξενεύτηκαν τις μέτριες αναπτυξιακές προβλέψεις του για την αμερικανική οικονομία, την ανοιχτή προειδοποίηση προς τον Τραμπ να μην προχωρήσει σε εφαρμογή πολιτικών προστατευτισμού και κυρίως την επίθεση στις πολιτικές δημοσιονομικής επέκτασης που αυτός έχει εξαγγείλει αλλά ακόμη είναι αβέβαιο αν θα εφαρμόσει.
Στο αρνητικό σενάριό τους, οι οικονομολόγοι του Ταμείου συνδέουν υπερφίαλα τη δημοσιονομική επέκταση με διαδοχική άνοδο πληθωρισμού, επιτοκίων, δολαρίου, με διεύρυνση ελλειμμάτων στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, μεγέθυνση παγκόσμιων ανισορροπιών και εν τέλει με τον κίνδυνο λήψης μέτρων προστατευτισμού από την κυβέρνηση Τραμπ, που με τη σειρά της θα οδηγήσει σε αντίμετρα ΗΠΑ και θα τινάξει το διεθνές εμπόριο στον αέρα.
Ολα αυτά πριν καν ορκιστεί ο Τραμπ, πριν καν μάθουμε το ακριβές περιεχόμενο της δημοσιονομικής πολιτικής που θα ακολουθήσει.
Μοιάζει περισσότερο με εκφοβισμό και προειδοποίηση και λιγότερο με οικονομική ανάλυση.
Η επίθεση αυτής της μερίδας της ελίτ δεν σταματά όμως εδώ.
Πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες, μεγιστάνες ξορκίζουν τις τελευταίες ημέρες στα πάνελ του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ την ανισότητα και τον λαϊκισμό, ενώ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τον θάνατο της μεσαίας τάξης που οι ίδιοι προκάλεσαν.
Πετούν μπηχτές κατά του Τραμπ και των Βρετανών, ενώ καταδικάζουν απερίφραστα τον επερχόμενο προστατευτισμό, δειπνώντας στη συνέχεια με φίνο ρωσικό χαβιάρι και γαλλική σαμπάνια.
Ανήκουν στην ίδια κλίκα, αυτήν που καρπώθηκε τη μερίδα του λέοντος από την πίτα που δημιούργησε η παγκοσμιοποίηση.
Οι πραγματικοί παραγωγοί, ο κόσμος της εργασίας, όσοι άνθρωποι επιδιώκουν να βιώνουν τη ζωή τους με όσο τον δυνατόν υψηλότερη συνειδητότητα, δεν έχουν βέβαια κανένα συμφέρον να εμπλακούν στην κόντρα των δύο πλευρών.
Εχουν ήδη βιώσει στο πετσί τους τα «καλά» της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού.
Από την άλλη, γνωρίζουν πού οδήγησε η έκρηξη του λαϊκισμού στη διάρκεια του Μεσοπολέμου.
Κυρίως, όμως, δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε μεταξύ τους…
Οχι, να μην πολεμήσουμε μεταξύ μας ξανά για την «κονόμα» τους!
Από την ΕφΣυν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου