Eπανεκκίνηση διαλόγου στην Αριστερά
Απ’ όσα βιβλία κυκλοφόρησαν τελευταία και αναφέρονται στον ένα χρόνο από το δημοψήφισμα, επιλέγω αυτό των εκδόσεων Α/συνέχεια, με τίτλο «Ασχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε...», ακριβώς γιατί, όπως διαβάζω στον υπότιτλο, είναι «Μια κατάθεση για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ».
Συγγραφέας του ο Ρούντι Ρινάλντι, μέλος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ από τη δημιουργία του και μετά, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ως ενιαίου κόμματος και παραιτηθείς στις 20 Ιουλίου 2015 από την Π.Γ. και στις 30 Ιουλίου από την Κ.Ε. του κόμματος μαζί με άλλα δεκαέξι στελέχη αυτού του οργάνου.
Ο ίδιος αποδέχεται τις ευθύνες που του αναλογούν, ξεσκεπάζει, όμως, παράλληλα τι ακριβώς συνέβη τον περυσινό ταραγμένο Ιούλιο, όταν όλη η Ελλάδα, άφωνη, παρακολουθούσε τις κυβιστήσεις και τη μετάλλαξη του Ελληνα πρωθυπουργού, που οδήγησαν έναν ιστορικό χώρο (την Αριστερά, κομμάτι της) στην απαξίωση και τον οιονεί εξευτελισμό της.
Ο τίτλος βασίζεται σε λόγια του Αλέξη Τσίπρα προς τον ίδιο και μέλη της ομάδας του: «Ασχημη περίοδο διαλέξατε να διαφωνήσετε. Τώρα που έχουμε πάρει τα πάνω μας... Μην ξεχνάτε ότι πολλές φορές η πολιτική είναι κυνική». Αυτά, ήδη από τον Οκτώβριο του 2014. Ο κύβος είχε ριφθεί από τον μελλοντικό πρωθυπουργό...
Πέρα από τα πολλά αποκαλυπτικά, ο συγγραφέας καταθέτει την αγωνία του για το τι μπορεί να γίνει από τούδε και στο εξής, προτρέποντας να αναστοχαστούμε αυτοκριτικά και να πάψουμε να επιρρίπτουμε ευθύνες ο ένας αριστερός στον άλλο αριστερό... Ιδού μια «πρόχειρη» απεικόνιση της κυβέρνησης.
Τσίπρας: περφόρμερ· «βασικοί μέτοχοι»: Δραγασάκης, Φλαμπουράρης, Βούτσης· τουρίστες: Βαρουφάκης, Τσακαλώτος· σκληροί «πατριώτες αντιγερμανοί»: Ν. Κοτζιάς· αδιάφοροι μποέμ, π.χ. Σταθάκης και μεγάλο πλήθος ΠΑΣΟΚων που έχουν υπηρετήσει πολλούς αφεντάδες και ψηφίσει τα Μνημόνια 1 και 3...
Επιλέγω ως κατακλείδα το εξής: «Μεγάλες ευκαιρίες δεν παρουσιάζονται συχνά. Κι αν είναι να καταλήξουν σε φάρσα σαν αυτή των Συριζανέλ για 1,5 χρόνο κάποιοι δεν κάναμε καλά αυτό που έπρεπε και όσο έπρεπε... Μια ήττα υπήρξε, δεν ήταν ιστορική ούτε οριστική».
Ενα βιβλίο γεμάτο σθένος, ειλικρίνεια, αυτοκριτική και, παρ’ όλη την πίκρα του συγγραφέα, αισιόδοξο! Ούτε μίσος ούτε μετάθεση ευθυνών - αγωνία μόνο για επανέναρξη διαλόγου μέσα στην ευρύτερη Αριστερά.
Από την ΕφΣυν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου