Spiegel: Πως οι σούπερ - πλούσιοι απειλούν τη δημοκρατία των ΗΠΑ
Πολιτικοί και οργανώσαεις λαμβάνουν δωρεές χωρίς περιορισμό
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 06:00
Δύο πολύ επικίνδυνες εξελίξεις συγκλίνουν στη τρέχουσα προεκλογική περίοδο στις Ηνωμένες Πολιτείες: η αποσύνδεση των σούπερ πλουσίων από την υπόλοιπη κοινωνία που συντελείται με ταχείς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια και μία σειρά αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου από το 2010, που επιτρέπει στους πολιτικούς και σε οργανώσεις υποστηρικτών να λαμβάνουν δωρεές χωρίς περιορισμό. Όπως αναφέρει άρθρο στο γερμανικό Der Spiegel, «ο συνδυασμός αυτών των δύο γεγονότων υπονομεύει την ανάπτυξη της πιο σπουδαίας δημοκρατίας στον κόσμο».
Δύο είναι οι υποψήφιοι των προκριματικών εκλογών που τώρα συγκεντρώνουν την περισσότερη προσοχή. Ο ένας είναι ο αυτο - αποκαλούμενος σοσιαλιστής Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος στις προεκλογικές του ομιλίες μπορεί να γεμίσει ολόκληρα στάδια με 20.000 υποστηρικτές. Ο άλλος ο δισεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είναι το φαβορί για το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Οι δυο τους, γράφει στο δημοσίευμά του γερμανικού περιοδικού, έχουν ένα κοινό μεταξύ τους: απορρίπτουν το αμερικανικό σύστημα χρηματοδότησης των υποψηφίων. Ο ένας το κάνει από πεποίθηση. Ο άλλος επειδή μπορεί να χρηματοδοτήσει από μόνος του την προεκλογική του εκστρατεία.
Ο Σάντερς υποστηρίζει ότι δεν θέλει τα χρήματα των πλουσίων. Περίπου 400.000 Αμερικανοί της μεσαίας τάξης συνέβαλαν στην περιοδεία του μέχρι τώρα, με 31,2 δολάρια κατά μέσο όρο ο καθένας. Ο Τραμπ δήλωσε ότι αρνήθηκε μία δωρεά 5 εκατομμυρίων δολαρίων από ένα μάνατζερ μίας hedge fund και κατηγορεί τον μεγαλύτερό του αντίπαλο στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα, Τζεμπ Μπους, ότι είναι «μαριονέτα των δωρητών του». «Είναι άραγε όμως πιο δημοκρατικό ένας δισεκατομμυριούχος να μπορεί να αγοράσει την προεκλογική του εκστρατεία από το να επιτρέψει σε άλλους να την αγοράσουν;» διερωτάται το άρθρο.
Η κατανομή του πλούτου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά άνιση: το ανώτατο 0,1% κατέχει σχεδόν τον ίδιο πλούτο με το χαμηλότερο 90%. Η περιουσία της οικογένειας του Σαμ Γουόλτον, του ιδρυτή της αλυσίδας σούπερ-μάρκετ Walmart, ανέρχεται στα 149 δισ. δολάρια. Η οικογένεια κατέχει τον ίδιο πλούτο με το κατώτερο 42% του πληθυσμού στο σύνολό του. Ο σοσιαλιστής Σάντερς και ο δισεκατομμυριούχος Τραμπ, υποστηρίζουν ότι το αμερικανικό όνειρο έχει πια καταστραφεί. Με εξαίρεση τον Σάντερς, ωστόσο, κανείς από τους υποψηφίους προέδρους σήμερα, δεν υποστηρίζει την φορολόγηση των πλουσίων - ούτε καν του 0,1%. Αντίθετα, οι περισσότεροι υπόσχονται φοροελαφρύνσεις και αυτό, παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν πληρώνουν καν φόρους αφού συγκαλύπτουν τα κέρδη τους.
«Το γεγονός ότι ελάχιστοι πολιτικοί προσπαθούν να αλλάξουν την κατάσταση, έχει άμεση σχέση με το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα της Αμερικής. Οι σούπερ πλούσιοι δωρίζουν περισσότερα από ποτέ στις προεκλογικές εκστρατείες των υποψηφίων. Είναι μία υπολογιστική κίνηση και δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη τους για τη δημοκρατία. Το γεγονός ότι πλέον υπάρχουν ελάχιστα όρια και κανένας περιορισμός στο ποσό που μπορεί να δώσει κάποιος στα "Super PACs" - όπως αποκαλούνται οι "πολιτικές επιτροπές δράσης" που υποστηρίζουν τους υποψηφίους - είναι αποτέλεσμα της σχετικής απόφασης του 2010 από το Ανώτατο Δικαστήριο. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι πολιτικές δωρεές είναι ένα είδος ελευθερίας της έκφρασης. Τα πέντε μέλη του δικαστηρίου που όρισαν ρεπουμπλικάνοι πρόεδροι αποφάσισαν ότι δεν μπορεί να μπει όριο στις δωρεές. Οι τέσσερις δικαστές των δημοκρατικών προέδρων διαφώνησαν. Η απόφαση είναι η πιο καταστροφική στη σύγχρονη αμερικανική Ιστορία και απειλεί τη δημοκρατία της χώρας» σημειώνει το δημοσίευμα.
Και αυτό γιατί, η ικανότητα άσκησης πολιτικής επιρροής αυξάνει αναλογικά με τον πλούτο και με τη σειρά της, παγιώνει ακόμη περισσότερο το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη χώρα. Οι υπερ - πλούσιοι στις ΗΠΑ αντιτίθενται στην υιοθέτηση μεγαλύτερης φορολογίας για τους ίδιους. Απορρίπτουν επίσης έναν αξιοπρεπή κατώτατο μισθό, ένα θεσμικό σύστημα υγείας και δημόσια πανεπιστήμια. Τάσσονται ενάντια σε οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει το κατώτερο 90% να ανέβει. «Μπορεί τελικά ο Τραμπ να κάνει μεγάλο καλό στη χώρα του με την υποψηφιότητά του, επειδή επιδεικνύει ξεκάθαρα όσα είναι σάπια σε αυτό το σύστημα. Με όλο τον σεβασμό, είναι ένας χρήσιμος ηλίθιος» καταλήγει το άρθρο του Der Spiegel.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου