Σαμαράς έφα

Έψαλε λοιπόν ο Σαμαράς το Πάτερ ημών στο Άγιο Όρος και επέδειξε στους μοναχούς μια εικόνα που είχε στη τσέπη του! Έδωσε λοιπόν μια κακόγουστη παράσταση μπροστά στις κάμερες των συστημικών ΜΜΕ. Προς τι; Μα προς άγραν ψήφων (πολλοί γαρ οι αφελείς ακόμη). Οι εκλογές έρχονται και τα πεπραγμένα του μόνο θετικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Συνεχώς επικαλείται τη βοήθεια του Θεού για να τα βγάλει πέρα! Όχι βέβαια προς όφελος της κοινωνίας. Προς όφελος του ιδίου αποκλειστικά –έτσι πιστεύει πως οι θρησκευόμενοι και βέβαια η ισχυρή εκκλησία θα του συμπαρασταθούν. Στερούμενος αξιών και συνέπειας υποστηρίζει, κάθε φορά, αυτό που τον συμφέρει. Στην αντιπολίτευση αντιμνημονιακός στην κυβέρνηση μνημονιακός. Αρκεί να παίζει παιγνίδι. Ποιος είναι ο ορισμός του αριβίστα;

Οι αγιορείτες μοναχοί αποφάνθηκαν: «βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος»! Είναι αφελείς οι άνθρωποι και κατάπιαν την παράσταση; Όχι βέβαια. Αλλά αν ο πρωθυπουργός της χώρας αναγκάζεται να θρησκεύεται δημόσια τότε η δικιά τους εξουσία και τα εξ αυτής οφέλη ενισχύονται. Οι ίδιοι εξάλλου ελάχιστα έως καθόλου ενδιαφέρονται για να εφαρμόσουν στην πράξη τα κηρύγματα του Χριστού (για να τους αντιμετωπίσουμε στο δικό τους πεδίο). Ας θυμηθούμε: «ο έχων δύο χιτώνες να δώσει τον ένα». Ούτε οι ίδιοι το πράττουν ούτε, βέβαια, ο Σαμαράς. Ο τελευταίος με την οικονομική του πολιτική παίρνει και το μισό χιτώνα από όσους τον διαθέτουν και τον δίνει σε αυτούς που έχουν δέκα! «Αγαπάτε αλλήλους». Εδώ ο Σαμαράς είναι πρότυπο! Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, επαναπροωθήσεις μεταναστών και πνίξιμο τους στη θάλασσα, βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα και βέβαια καταδίκες της χώρας από ευρωπαϊκούς θεσμούς για μη τήρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Εδώ οι άγιοι μοναχοί κλείνουν τα μάτια τους! «Είναι βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος»! Τα  δικά τους συμφέροντα να προωθούνται!

«Είναι ευκολότερο να περάσει η καμήλα από το μάτι της βελόνας από το να πάει στον παράδεισο ο πλούσιος». Εδώ και αν υπηρετείται αυτή η ρήση του χριστιανισμού!!! Οι φτωχοί, οι άνεργοι, οι άστεγοι βιώνουν την κόλαση πριν πεθάνουν. Μια συνεχής, καθημερινή, αδυσώπητη κόλαση δίχως ελπίδα. Αντίθετα οι πλούσιοι με τις ευλογίες της εκκλησίας και της απανταχού πολιτικής εξουσίας βιώνουν τον παράδεισο. Τώρα. Εν ζωή. Ποιός ενδιαφέρεται για τη μεταθανάτιο ζωή; Αυτά είναι για τους αφελείς θρησκευόμενους. Παρηγοριά για την καθημερινή τους δυστυχία.

 Οι πλούσιοι λοιπόν θα πάνε στη κόλαση αλλά προς το παρόν η εκκλησία τους ευλογεί! Τους στηρίζει και στρέφει τα νώτα της στους φτωχούς. Για τους τελευταίους το κυριακάτικο εκκλησίασμα. Για υπομονή, καρτερικότητα και προπάντων όχι αντιδράσεις προς την εξουσία. Να προσμένουν τον μεταθανάτιο παράδεισο! Ειρηνικοί και ήρεμοι να παραμείνουν απέναντι στον οικονομικό πόλεμο που τους έχει κηρυχτεί προσμένοντας… «Όμορφος κόσμος μαγικός αγγελικά πλασμένος», ψάλει ο ποιητής. Και έχει δίκιο.

                                                                                                         Ο.Δ