ΔΙΧΩΣ ΑΡΧΕΣ, ΔΙΧΩΣ ΑΞΙΕΣ
Ο Θεοδωρικάκος (υπουργός σήμερα) πέρασε
από όλα τα κόμματα: ΚΚΕ, Συνασπισμός, ΠΑΣΟΚ και τώρα ΝΔ!!!
Είναι προφανές ότι την πορεία του αυτή
δεν την καθόρισαν οι αρχές ή οι αξίες
του. Απλά ήθελε διακαώς να ανελιχθεί πολιτικά. Ήθελε να κάνει πολιτική καριέρα με όποιο κόμμα. Επομένως δεν μπορούσε
να κάνει και αλλιώς. Κινήθηκε έξω από αρχές και αξίες -μεταμοντέρνα κατάσταση. Μόνη
αξία η δικιά του ανέλιξη με όποιο τρόπο! Τα κατάφερε. Και τώρα ως υπουργός τί
θα κάνει; Οι ενέργειες του σε ένα και μόνο θα αποσκοπούν: Πως να μην τεθεί
εκτός πολιτικής. Εκτός παιδιάς! Και, αν είναι δυνατόν, η παραπέρα ανέλιξη του.
Θα πράττει με βάση και μόνο το προσωπικό του συμφέρον. Δεν θα αποτολμήσει τομές
σε κανένα ζήτημα, όσο αναγκαίες και αν είναι γιατί έχουν ρίσκο. Εκτός και αν
άλλος πάρει την ευθύνη. Η όποια διαχείριση του θα αποσκοπεί να κολακεύει και να
συμφέρει τους δυνατούς και μόνο και όχι, βέβαια, τους αδύνατους, από τους
οποίους δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Εκτός της σκέψης του βρίσκεται η διάθεση να
υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο και ιδιαίτερα τους πολλούς και αδύναμους - το
έχουμε ξαναδεί, πολλές φορές, αυτό το "έργο".
Το ερώτημα είναι: τί περιμένουν τα
κόμματα από αυτού του είδους τα άτομα; Ο κυριότερος λόγος είναι ότι έχοντας
αυτό το βεβαρημένο παρελθόν τα άτομα αυτά δεν σηκώνουν κεφάλι. Είναι απολύτως
ελεγχόμενα. Οπότε ο εκάστοτε αρχηγός τους είναι ήσυχος, δεν έχει να φοβάται
απολύτως τίποτα. Καμιά τους πρωτοβουλία δεν πρόκειται να βρεθεί εκτός της
θέλησης του αρχηγού. Καμιά τους δήλωση δεν πρόκειται να προκαλέσει προβλήματα
στην κυβέρνηση ή στο κόμμα. Εξαιρείται το λάθος.
Οι πολιτικοί αυτοί μοιάζουν με τα
στελέχη επιχειρήσεων. Ψάχνουν για καλή δουλειά ανεξάρτητα από τη φύση, το
είδος, την πολιτική της επιχείρησης. Και προσαρμόζονται αμέσως στις απαιτήσεις
της. Αρκεί να πληρώνονται καλά. Υπάρχει όμως μια τεράστια διαφορά μεταξύ μιας
επιχείρησης και της εκάστοτε κυβέρνησης: Η επιχείρηση έχει ένα και μόνο σκοπό:
το κέρδος. Και στην προσπάθεια της αυτή δεν ορρωδεί, πολλές φορές, μπροστά σε
τίποτα. Με αποτέλεσμα ακόμη και εγκλήματα να διαπράττει, κάποιες φορές. Το
έχουμε δει επανειλημμένως. Η κυβέρνηση όμως οφείλει να εργάζεται για την ευημερία
όλης της κοινωνίας. Επομένως απαιτεί άλλου είδους ανθρώπους. Ή μήπως όχι;
Είναι γεγονός πως τώρα με το καθεστώς
της παγκοσμιοποίησης οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν υποβιβαστεί σε
εκτελεστικά όργανα του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, των μέγα-επιχειρήσεων
και των διεθνών οργανισμών. Η αυτονομία των κρατών και ιδιαιτέρα των μικρών
κρατών έχει περιοριστεί πολύ. Όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν την ίδια
οικονομική, και όχι μόνο, πολιτική. Στις αποχρώσεις διαφέρουν. Μήπως είναι
αυτός ο λόγος που η πολιτική δεν έλκει έντιμους και σοβαρούς ανθρώπους; Οι
τελευταίοι γνωρίζουν πως είναι αδύνατον να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα που θα
έχουν εκπονήσει σύμφωνα με το αξιακό τους σύστημα και τις ανάγκες της χώρας
τους. Τις ανάγκες των πολλών. Γι' αυτό και δεν συμμετέχουν στα κοινά. Οι χώρες
και οι λαοί δεν έπαψαν να γεννούν ηθικούς και άξιους ανθρώπους. Απλά το σύστημα
τους απωθεί και τους περιορίζει στην ιδιωτική τους σφαίρα. Αν κάποιος τούς
ξεφύγει γρήγορα τον επαναφέρουν στην τάξη-έχουμε παραδείγματα. Έτσι το κενό συμπληρώνεται από τυχάρπαστα και
κυνικά άτομα. Δυστυχώς...
27-10-19 (Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα
των Συντακτών 4-11-19)
Ολύμπιος Δαφέρμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου