Η ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
(Ολύμπιος Δαφέρμος: δημοσιεύτηκε στην ΕφΣυν στις 16-10-19)
Το σύστημα με το που ξέσπασε η κρίση άρχισε να κατηγορεί τη γενιά του Πολυτεχνείου ως υπεύθυνη για τη χρεωκοπία της χώρας, δίχως στοιχεία και δίχως καμιά αιτιολογία. Πέρα από το ότι έπρεπε να βρεθεί ένας αποδιοπομπαίος τράγος, ο οποίος θα απάλλασσε από τις ευθύνες την πολιτική και την οικονομική ελίτ, τούς πραγματικούς ενόχους, υπήρχε και ο φόβος ότι το αντιστασιακό πνεύμα του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος θα μπορούσε να πυροδοτήσει αντιδράσεις απέναντι στην αυθαίρετη και εξωγενή επιβολή στη χώρα μας των αντικοινωνικών μνημονίων. Γεγονός που μάλλον τρόμαζε το συντηρητικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο.
Απόλυτη, λοιπόν, καταδίκη της γενιάς στο σύνολο της και όχι όσων από τα μέλη της ασχολήθηκαν ενεργά με την πολιτική. Όχι καταδίκη εκείνων, των ελάχιστων, που πράγματι προκάλεσαν το κοινό αίσθημα με την πολιτική τους διαδρομή. Αυτοί εξ άλλου είχαν προσχωρήσει στο σύστημα, ήταν λίγοι και είχαν αποδεχθεί την ηθική του. Πώς λοιπόν να καταγγείλει το σύστημα τα δικά του παιδιά; Θα ήταν σαν να κατάγγειλε τον ίδιο του τον εαυτό.
Και ερχόμαστε στο σήμερα: Η Αριστερά ηττημένη και ζαλισμένη ακόμη από το αναπάντεχο εκλογικό αποτέλεσμα- που έφερε στην κυβέρνηση τη ΝΔ και που μαζί με το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησαν τη χώρα- είναι προς το παρόν στη γωνία. Η ΝΔ στη κυβέρνηση με μια πολλή μεγάλη ακροδεξιά πτέρυγα που αν δεν προσέξει μπορεί στη συνέχεια να την καταπιεί. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να πάρει αντικοινωνικά μέτρα - ήδη έχει αρχίσει. Δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς. Η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική της το επιβάλει, αλλά και το ίδιο της το πρόγραμμα- η φυσιογνωμία της. Η κοινωνική δυσαρέσκεια όσο περνά ο χρόνος θα εντείνεται και ο Σύριζα μάλλον θα συνέρχεται. Ρόδινα δεν θα είναι τα πράγματα. Και νάμας τώρα μπροστά στην εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Το πολιτικό παιγνίδι αφού δεν μπορεί να παιχθεί στην ουσία του θα παιχθεί επικοινωνιακά. Προνομιακός χώρος, εξ άλλου, της κυβέρνησης είναι, μιας και σχεδόν το σύνολο των μμε τη στηρίζουν δίχως επιφυλάξεις και αιδώ. Και διαρρέεται εντέχνως στη δημοσιότητα το όνομα της Μαρίας Δαμανάκη ως υποψήφιας για το προεδρικό αξίωμα, προτεινόμενη από τη ΝΔ για να ζυγιαστούν οι αντιδράσεις. Η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ μάλλον δεν θα αντιδράσει λόγω της εξουσίας αλλά και γνωρίζουσα την πολιτική «ευελιξία» της υποψήφιας. Η υποψηφιότητα της ως γυναίκας θα θεωρηθεί ως μεγάλο προοδευτικό τόλμημα της συντηρητικής παράταξης!!! Άνοιγμα! Επί πλέον θα περάσει(;), από τα φιλικά της μμε, ότι η κυβέρνηση επεκτείνει την επιρροή της ακόμη και στον χώρο της Αριστεράς-μετατόπιση του πολιτικού της στίγματος. Στόχευση για πολιτική και, ίσως, ιδεολογική κυριαρχία τώρα που ακόμη δεν έχουν συνέλθει οι αντίπαλοι.
Και με τη συνέπεια λόγων και έργων τί θα γίνει; Η Δαμανάκη για πολλά χρόνια προβαλλόταν ως η γνήσια, ως η μοναδική φωνή του Πολυτεχνείου. Πάνω σε αυτό έχτισε την καριέρα της. Επομένως και σύμφωνα με τους εκφραστές του συστήματος ήταν από τους πλέον υπεύθυνους της καταστροφής της χώρας. Εξ άλλου αν θέλουμε να ονοματίσουμε μόνο ένα/μια από τη εν λόγω γενιά ως τον/την απολύτως πολιτικά εκτεθειμένο/η, τη Δαμανάκη θα ονοματίσουμε. Τα πολιτικά της άλματα σε ένα και μόνο στόχευαν: στην δικιά της και μόνο ανέλιξη! Και όχι στο να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο. Ποιό το συμπέρασμα; Η μη ηθική του συστήματος όλα τα αλέθει. Αρκεί να κάνει τη δουλειά του. Αρκεί να του κάνουν τη δουλειά του.