Οι συνταγές της «μετριότητας»
ntragi_soible.jpg
Σόιμπλε-Ντράγκι βυθίζουν στη στασιμότητα την οικονομία της ευρωζώνης
Κι όμως, παρά την πρόσφατη διαπόμπευσή του στο Eurogroup, ο Γιάνης Βαρουφάκηςαλλά και όλοι όσοι ζητούν αλλαγή οικονομικής πολιτικής σε Ελλάδα και Ευρώπη έχουν δίκιο. Η συνταγή της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και των νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης μεταρρυθμίσεων που ζητούν επίμονα οι πιστωτές μας όχι μόνο δεν βγάζουν πουθενά, αλλά αντίθετα βυθίζουν οικονομίες όπως η ελληνική σε πολυετή ύφεση και το σύνολο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας σε μια παρατεταμένη στασιμότητα ή αλλιώς «μετριότητα».
Περίπου ενάμιση μήνα από την έναρξη της διαβόητης ποσοτικής χαλάρωσης –το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων και άλλων τίτλων που μετά βαΐων και κλάδων ξεκίνησε η ΕΚΤ στοχεύοντας στην ενίσχυση της ρευστότητας, των πιστώσεων και της τόνωσης της οικονομίας της ευρωζώνης– τα αποτελέσματα είναι πενιχρά, αν όχι απελπιστικά. Οι τράπεζες, που ξεφορτώθηκαν τα περιττά «χαρτιά» τους στην ΕΚΤ, δεν δανείζουν με το ρευστό που εισέπραξαν στην πραγματική οικονομία: τα τραπεζικά δάνεια αυξήθηκαν μεν τον Μάρτιο για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια στην ευρωζώνη, αλλά μόλις κατά 0,1%.
Ακόμη, σε αντίθεση με τις σχετικές προβλέψεις και παρά τα δισεκατομμύρια της ΕΚΤ, η πολυπόθητη ανάπτυξη δεν έρχεται: ο σύνθετος δείκτης PMI -που μετρά την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα στην ευρωζώνη- υποχώρησε τον Απρίλιο (σε 53,5 έναντι 54 τον Μάρτιο και εκτιμήσεων 54,4), ενώ οι τιμές στη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, τη Γερμανία, σημείωσαν αυτόν τον μήνα πτώση, υποδηλώνοντας αποδυνάμωση της εγχώριας κατανάλωσης και της ζήτησης.
Από την άλλη πλευρά, οι πολύχρονες δημοσιονομικές θυσίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων -που γονάτισαν τους λαούς της Ευρώπης- δείχνουν να καθίστανται αναποτελεσματικές ακόμη και ως προς τις βασικές τους επιδιώξεις: στο δ' τρίμηνο του 2014, το -εποχιακά προσαρμοσμένο- δημόσιο έλλειμμα των 19 χωρών του ευρώ αυξήθηκε αντί να μειωθεί, στο 2,4% του ΑΕΠ από 2,2% στο γ' τρίμηνο.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χθες ήλθε και η «κεραμίδα» από την αμερικανική οικονομία, η ανάπτυξη της οποίας προσγειώθηκε στο α' τρίμηνο μόλις στο 0,2% έναντι 2,2% στο δ' τρίμηνο του 2014 και 1%-1,2% που ανέμεναν οι περισσότεροι αναλυτές. Τώρα αρκετοί από τους τελευταίους φοβούνται επιστροφή της ύφεσης στην παγκόσμια οικονομία και το ερώτημα βέβαια είναι για πόσο καιρό ακόμη ο πλανήτης θα συνεχίσει να ανέχεται τις αποτυχημένες πολιτικές της λιτότητας και τους εκφραστές της.
Αν ξαναθυμηθούμε τα όσα διεμήνυσε από το βήμα του Πανεπιστημίου Κολούμπια oBόλφγκανγκ Σόιμπλε πριν από δύο εβδομάδες, ο στόχος των τελευταίων είναι μάλλον για καιρό. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ήταν σαφής: Θέλουμε μια «μετριοπαθή και διατηρήσιμη ανάπτυξη» στην Ευρώπη, με «μεταρρυθμίσεις για μικρότερο δημόσιο τομέα και πιο ελαστικές αγορές εργασίας… που βοηθούν στη μείωση των δαπανών του Δημοσίου και φέρνουν την ανάπτυξη». Ομως δεν είναι μόνο τα παραπάνω θεμελιώδη μεγέθη που τον διαψεύδουν, είναι και τα 2 εκατομμύρια Γερμανοί -το 5% του ενεργού πληθυσμού- που σήμερα αναγκάζονται να κάνουν δύο δουλειές για να ζήσουν, είναι και τα 12,5 εκατομμύρια των συμπατριωτών του που ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου