Η οργάνωση «17 Νοέμβρη»

17 Νοέμβρη. Μια ημερομηνία, δύο συμβολισμοί εκ διαμέτρου αντίθετοι.

Από τη μια η εξέγερση του Πολυτεχνείου και από την άλλη η μυστική οργάνωση «17 Νοέμβρη».

Από τη μια το ορατό αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα κάτω από συνθήκες δικτατορίας, κάτω από συνθήκες βίας και τρομοκρατίας, και από την άλλη μια μυστική κλειστή οργάνωση μερικών δεκάδων μελών, κάτω από συνθήκες κοινοβουλευτισμού.

Από τη μια μαζική ειρηνική πορεία δίχως βία, από την άλλη αποκλειστικά χρήση βίας.

Από τη μια ανάληψη ευθύνης απέναντι σε ένα παράνομο καθεστώς, από την άλλη καμιά ευθύνη κάτω από ένα νόμιμο καθεστώς.

Από τη μια ένα μαζικό κίνημα με εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, που τους καλούσε να πυκνώσουν τις γραμμές του, από την άλλη εκτελέσεις για τη δημοσίευση των πολιτικών τους θέσεων, μήπως και «ξυπνήσει» ο λαός!

Από τη μια θυσίες στον αγώνα κατά της δικτατορίας, από την άλλη θύτες που αποφάσιζαν ποιοι θα ζήσουν και ποιοι θα πεθάνουν!

Από τη μια ένα αποτελεσματικό κίνημα στον αγώνα εναντίον της δικτατορίας, από την άλλη  εκτελέσεις, που κανένα πρόβλημα δεν έλυναν.

Από τη μια με θυσίες και αγώνες η εγγραφή της ημερομηνίας στην ιστορία, από την άλλη η καπηλεία της ημερομηνίας, χωρίς να έχουν καμιά συμμετοχή ή ιδεολογική συγγένεια με το Πολυτεχνείο και το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα.

Το φαινόμενο της τρομοκρατικής δράσης  παρουσιάζεται για πρώτη φορά, αμέσως μετά την δικτατορία. Αν δεν κάνω λάθος το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται μεταπολεμικά, ιδιαίτερα έντονα στις χώρες της Ευρώπης, στις οποίες είχαν προηγηθεί ολοκληρωτικά καθεστώτα. Είναι τυχαίο;
Απόσπασμα από το βιβλίο: Από την ελπίδα στην απόγνωση 1973-2013. Εκδ. Γαβριηλίδη