Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Η Goldman Sachs καλείται να πληρώσει για την κρίση του 2008

11:49 | 12 Απρ. 2016
Τελευταία ανανέωση 12:10 | 12 Απρ. 2016
Πρόστιμο 5 δισ. δολαρίων καλείται να πληρώσει η Goldman Sachs για την υπόθεση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων, η οποία βρίσκεται πίσω από την κατάρρευση του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού τομέα και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2008.
Η Goldman Sachs κατηγορείται ότι παρείχε ελλιπή και διαστρεβλωμένη ενημέρωση για τα δάνεια που πουλούσε, με αποτέλεσμα να οδηγεί σε λάθος αποφάσεις τους επενδυτές.
Το ύψος του προστίμου, το οποίο αποτέλεσε προϊόν εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ της τράπεζας και του υπουργείου Δικαιοσύνης, αφορά τη διαστρέβλωση της ποιότητας των ενυπόθηκων δανείων, τα οποία αργότερα πωλούνταν σε διάφορους επενδυτές, συντελώντας στη δημιουργία της στεγαστικής φούσκας.
Σημειώνεται, ότι ανάλογου μεγέθους πρόστιμα έχουν κληθεί  να καταβάλουν και άλλες μεγάλες αμερικανικές τράπεζες, όπως η JP Morgan, η Bank of America, η Citigroup και η Morgan Stanley.

Οι πολύ πλούσιοι ζουν 15 χρόνια περισσότερο από τους πολύ φτωχούς [ΠΙΝΑΚΕΣ]

Προσδόκιμο ζωής

12:11 | 12 Απρ. 2016
Τελευταία ανανέωση 12:16 | 12 Απρ. 2016
Περίπου 15 χρόνια περισσότερο από τους φτωχούς ζουν οι πλούσιοι, σύμφωνα με νέα έρευνα που έγινε στην Αμερική. Η διαφορά τουπροσδόκιμου ζωής μεταξύ πλούσιων και φτωχών Αμερικανών έχει διευρυνθεί από την αρχή του αιώνα. 
Η μέση διάρκεια ζωής Αμερικανών ανδρών και γυναικών που ανήκουν στοανώτερο 5% της οικονομικής κλίμακαςανέβηκε τουλάχιστον για δυο χρόνια, μεταξύ του 2001 και του 2014, ενώ στο κατώτατο 5%, το προσδόκιμο της ζωής έμεινε στάσιμο. 
Η διαφορά στο προσδόκιμο εκτοξεύεται σε συγκρίσεις που αφορούν τους εξαιρετικά πλούσιους και τους εξαιρετικά φτωχούς. Στο ανώτατο 1%, οι άντρες και οι γυναίκες υπερβαίνουν σε διάρκεια ζωής το κατώτατο 1% κατά 14,6 χρόνια οι άντρες και 10,1 χρόνια οι γυναίκες.
Την ίδια ώρα, το προσδόκιμο ζωής για Αμερικανούς άντρες που βρίσκονται στο κατώτατο 1% μοιάζει με αυτό των ανδρών σε αναπτυσσόμενες χώρες όπως το Σουδάν και το Πακιστάν.
Η έρευνα βασίστηκε σε φορολογικά και ληξιαρχικά στοιχεία και εκδόθηκε στο περιοδικό της Ιατρικής Ένωσης Αμερικής. Οι ερευνητές είπαν πως ελπίζουν ότι τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν στη διαμόρφωση πολιτικών της δημόσιας υγείας και θα μειώσουν τη διαφορά. 
Η έρευνα έδειξε επίσης πως ο γεωγραφικός τόπος διαμονής των φτωχότερων ανθρώπων στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελεί επίσης παράγοντα.Οι φτωχότεροι πολίτες ζουν στο μέσον της χώρας, στη γεωγραφική ζώνη, από την πολιτεία του Μίσιγκαν έως αυτή του Κάνσας.
Η Νεβάντα, η Ιντιάνα και η Οκλαχόμα είναι οι πολιτείες με το χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής, στα 77,9 χρόνια. Την ίδια ώρα, η Καλιφόρνια, η Νέα Υόρκη και το Βερμόντ είναι οι πολιτείες με το μεγαλύτερο, για τα οικονομικά χαμηλότερα στρώματα, με 80,6 χρόνια ζωής.
Παράγοντες που επίσης παίζουν ρόλο για τη διάρκεια ζωής των φτωχότερων Αμερικανών είναι το κάπνισμα και το βάρος, είπαν οι ερευνητές. Σημειώνουν επίσης ότι η ιατρική φροντίδα και το ποσοστό των πολιτών που έχουν ασφάλιση δεν επηρεάζουν το προσδόκιμο ζωής για τους φτωχότερους.
* Πίνακες από τους New York Times

Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Ενας ορθός στόχος έγινε μπούμερανγκ

1
εκτύπωση  

Η αποχώρηση του ΔΝΤ από την ομάδα εποπτείας της ελληνικής οικονομίας έπρεπε από καιρό να είναι βασικός στόχος της χώρας στην πορεία σταδιακής απεμπλοκής από τα μνημόνια. Στην πραγματικότητα, από την εποχή του 2010, όταν συμφωνήθηκε το πρώτο Μνημόνιο, η συμμετοχή του ΔΝΤ στην ομάδα των δανειστών δεν ήταν ούτε αναγκαία ούτε φυσιολογική. Μέχρι τότε το ΔΝΤ καμιά αρμοδιότητα δεν είχε σε θέματα ευρωζώνης, καθώς η παρέμβασή του χρειάζεται μόνο σε συναλλαγματικές κρίσεις και για τον λόγο αυτόν ο Τρισέ ως πρόεδρος της ΕΚΤ και ο Γιούνκερ ως πρόεδρος του Eurogroup είχαν αντιδράσει με σφοδρότητα στην ανάμειξή του. Το γεγονός επίσης ότι οι πολιτικές του ΔΝΤ σημείωναν παντού κραυγαλέα αποτυχία, ακόμα και πριν αποκαλυφθεί το φιάσκο με τους λανθασμένους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, το έφερνε σε αντίθεση με την πιο ήπια προσαρμογή που είχε υιοθετηθεί στην Ευρώπη μετά την κρίση του 2008.

Το «περίστροφο» εκπυρσοκρότησε
Κατά έναν ανεξήγητο τρόπο όμως η προσφυγή στο ΔΝΤ είχε νομιμοποιηθεί πολιτικά από την τότε κυβέρνηση που είχε την αυταπάτη ότι θα το χρησιμοποιούσε ως «περίστροφο» στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Τελικά το ΔΝΤ επεβλήθη κυρίως από τη Γερμανία με το πρόσχημα ότι μόνο αυτό διέθετε μηχανισμό αξιολόγησης, ενώ στην πραγματικότητα το έκανε επειδή είτε φοβόταν είτε σκεφτόταν την πιθανότητα Grexit και τότε το ΔΝΤ θα ήταν όντως απαραίτητο. Αργότερα οι προσπάθειες του ΔΝΤ να παρέμβει στην οικονομική πολιτική της Ισπανίας το 2012 και της Γαλλίας το 2013 αποκρούστηκαν έντονα και άρχισε να ωριμάζει η ανάγκη απεμπλοκής του από τα ευρωπαϊκά πράγματα, με την οποία συμφώνησε ακόμα και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Η ελληνική κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2014 ορθώς έσπευσε να αξιοποιήσει την ευκαιρία για απομάκρυνση του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, πλην όμως η ελλιπής προετοιμασία οδήγησε στην αποτυχία της μυστικής σύσκεψης που έγινε στο Παρίσι.

Αντί μετά τις εκλογές του 2015 η νέα κυβέρνηση να επανέλθει στο ζήτημα με πιο οργανωμένα επιχειρήματα, υιοθέτησε μια ανεύθυνη αντιευρωπαϊκή και αντιγερμανική ρητορεία και ως αντίβαρο επέλεξε να αναδείξει το ΔΝΤ σε προνομιακό συνομιλητή.

Εκ των υστέρων έγινε βέβαια σαφές ότι μια ισχυρή ομάδα στην κυβέρνηση επιδίωκε την έξοδο της χώρας από το ευρώ και το ΔΝΤ θα της ήταν όντως χρήσιμο για να οργανώσει τη μοιραία επιστροφή στη δραχμή. Το πολιτικό δέλεαρ ήταν η ευαισθησία που επεδείκνυε το ΔΝΤ στη μείωση του ελληνικού χρέους σε αντίθεση, υποτίθεται, με την άκαμπτη στάση των ευρωπαϊκών κρατών που κάποτε θα ήθελαν τα λεφτά τους πίσω γιατί έχουν δεσμευθεί στους φορολογουμένους που τους ψηφίζουν. Η υπόθεση αυτή που κυριάρχησε το 2015 είναι σφαλερή για δύο λόγους:

Πρώτον, γιατί αν όντως το ΔΝΤ θέλει διακαώς να μειωθεί το ελληνικό χρέος, μπορεί να ξεκινήσει παραιτούμενο από τη δική του συμμετοχή στα δάνεια. Ετσι θα αποδείκνυε εμπράκτως την άποψή του και θα ασκούσε μεγάλη ηθική πίεση στα ευρωπαϊκά κράτη να πράξουν το ίδιο. Δεύτερον, διότι η ελάφρυνση του χρέους με τους όρους του ΔΝΤ προϋποθέτει την αποδοχή ενός προγράμματος ασφυκτικού δημοσιονομικού ελέγχου υπό την εποπτεία του. Κάτι τέτοιο θα καταδίκαζε την ελληνική οικονομία σε μακροχρόνια ύφεση, τα οφέλη της ελάφρυνσης θα αποδεικνύονταν πρόσκαιρα και ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ θα αυξανόταν και πάλι.

Μετά τις νέες απαιτήσεις που με τόση σκαιότητα έθεσε πρόσφατα ο Τόμσεν για την αξιολόγηση, και μάλιστα χωρίς καμιά συνεννόηση με την Ευρώπη, η κυβέρνηση επιτέλους κατάλαβε τη βαθύτερη φύση της πολιτικής του ΔΝΤ και ορθώς θέλησε να το αναδείξει σε αντίπαλο δέος διεκδικώντας μια αμιγώς ευρωπαϊκή ιδιοκτησία του προγράμματος. Ομως το αδέξιο παιχνίδι των διαρροών με όρους εσωτερικής κατανάλωσης της γύρισε μπούμερανγκ και τώρα το ΔΝΤ στρογγυλοκάθησε εκ νέου. Το μόνο που άλλαξε είναι ότι τα κατευθυνόμενα πρωτοσέλιδα που πέρυσι χλεύαζαν τη Μέρκελ αναπαράγονται τώρα για τη Λαγκάρντ και γίνεται μια κάποια οικονομία στα έξοδα.

Προϋποθέσεις για την έξοδο
Παρά τη δυσμενή εξέλιξη όμως, ο στόχος της απεμπλοκής του ΔΝΤ παραμένει στρατηγικής σημασίας για να μπορέσει η χώρα να βγει σταδιακά από την εποπτεία των μνημονίων. Απαιτεί όμως μια σειρά προϋποθέσεων που πλέον δεν είναι καθόλου αυτονόητες στη σημερινή πολιτική συγκυρία, όπως οι εξής: Πρώτον, η ταχύτερη ολοκλήρωση της αξιολόγησης ώστε να καταβληθεί η οφειλόμενη δόση και η ελληνική οικονομία να μπει σε φάση ομαλοποίησης, χωρίς αναζωπύρωση των σεναρίων Grexit. Κανείς από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς δεν πρόκειται να δεχθεί να φύγει το ΔΝΤ σε περίοδο αβεβαιότητας, γιατί τότε ακριβώς θεωρούν ότι χρειάζεται περισσότερο.

Δεύτερον
, η απεμπλοκή του ΔΝΤ θα γίνει σταδιακά, συναινετικά και χωρίς εγχώριες αγριάδες. Σε πρώτη φάση, θα μεταφερθεί η ευθύνη εποπτείας του ελληνικού προγράμματος στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας με το ΔΝΤ να συμμετέχει σε τεχνικό επίπεδο και αν όλα πάνε καλά θα αποσυνδεθεί οριστικά. Διαφορετικά κανείς ευρωπαϊκός θεσμός δεν θα πάρει το ρίσκο να συγκρουστεί με το ΔΝΤ απλώς και μόνο για να καλύψει μια κυβέρνηση που ψάχνει αφορμές για καθυστερήσεις και αναίρεση των όσων η ίδια συμφώνησε.

Τρίτον 
και κυριότερο, το ΔΝΤ θα φύγει με μια στρατηγική υπέρβασης και όχι με επικοινωνιακό κυνηγητό. Δηλαδή, για να αποδείξει η Ελλάδα ότι το ΔΝΤ δεν πρέπει να έχει ρόλο στη χάραξη πολιτικής, πρέπει η ίδια να σχεδιάσει και να εφαρμόσει ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων για την επανεκκίνηση των επενδύσεων και της απασχόλησης. Οι θετικές ενδείξεις που υπάρχουν για μια (έστω αργή) ανάκαμψη της δραστηριότητας θα πολλαπλασίαζαν τη δυναμική των αλλαγών, αλλά προς το παρόν κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται και η ευκαιρία ίσως χαθεί για άλλη μία φορά.

Ο κ. Νίκος ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΆΚΗΣ είναι πρώην υπουργός, καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο.
Από το Βήμα

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Πολ Μέισον: Η Γερμανία είναι ο ένοχος για την κρίση

Απολογισμός

17:22 | 10 Απρ. 2016
Τελευταία ανανέωση 18:01 | 10 Απρ. 2016
Τη Γερμανία «δείχνει» ως κύριο ένοχο για την κρίση στο σύνολό της, ο Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον. Ο δημοσιογράφος του Channel 4 κατηγορεί την γερμανική κυβέρνηση ότι είναι παγιδευμένη «σε μια αντίληψη της πραγματικότητας που εδράζεται στους κανόνες», την ώρα όμως που αυτοί… δεν λειτουργούν.
Ο Πολ Μέισον μιλάει στην εφημερίδα RealNews για την εξελίξει διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των θεσμών για την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος. Επιχειρώντας μια πρόβλεψη, πιθανολογεί ότι η ΕΕ θα εγκρίνει την πρώτη αξιολόγηση, ο ESM θα αντικαταστήσει το ΔΝΤ και οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα αποδεχτούν πως για να αποφύγουν την κατάρρευση της Ελλάδας οφείλουν να ξεχάσουν τη συμμετοχή του Ταμείου.
Παράλληλα εξαπολύει πυρά κατά του ΔΝΤ, καταλογίζοντας του ψύχωση κατά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του ηγέτη των Βρετανών Εργατικών Κόρμπιν στη Βρετανία. Μιλάει όμως και για μια άλλη εμμονή… αυτή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με το Grexit. «Η Ελλάδα θα πρέπει να παλέψει για να παραμείνει στην ευρωζώνη», προειδοποιεί, καθώς όπως λέει ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας δεν έπαψε να πιστεύει ποτέ στη λύση της εξόδου της χώρας μας από την ευρωζώνη.
Κάνοντας τον απολογισμό των διαπραγματεύσεων του καλοκαιριού, ο Πολ Μέισον καταλογίζει και στον ΣΥΡΙΖΑ ένα λάθος. «Δεν πίστεψαν πως μια αναμέτρηση με την ένταση του Ιουλίου ήταν πιθανή», λέει χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα της Βρετανίας, επισημαίνει ότι δεν είναι ευθέως υπέρ του Brexit, ωστόσο θεωρεί χρήσιμο να λειτουργήσει το δημοψήφισμα σαν μοχλός μεταρρυθμίσεων στην ΕΕ:. «Να μην υπάρξει ένταξη της Τουρκίας, να θεσμοθετηθεί ένα πανευρωπαϊκό σύστημα μετανάστευσης με υποχρεωτική ανακατανομή και να σωθεί η βιομηχανία χάλυβα», όπως σημειώνει.
Επίσης, αναλύει την άποψή του περί «μετακαπιταλισμού», τονίζοντας ότι ο μη καπιταλιστικός συνεργατικός τομέας που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή, θα μπορούσε να αποτελέσει «ένα μέρος της απάντησης στη στασιμότητα».
Τέλος, ο κ. Μέισον επισημαίνει την ανάγκη αφύπνισης του φιλελεύθερου Κέντρου, για να αγωνιστεί για κοινωνική δικαιοσύνη, σε απάντηση της ακροδεξιάς ρητορικής. «Οι δεξιές και εθνικιστικές απαντήσεις δείχνουν πιο πειστικές», παραδέχεται και προσθέτει: «Το μάθημα από τη δεκαετία του '30 είναι, πρώτον, ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να προστετέψουν τους πολίτες τους και, δεύτερον, οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι αναρχικοί και η Αριστερά πρέπει να ενωθούν σε προσωρινές συμμαχίες για να νικήσουν τον φασισμό».
Από το tvxs

Πέμπτη 7 Απριλίου 2016

Τα καλύτερα «πλυντήρια» παγκοσμίως

Δύο από τα σημαντικότερα ζητήματα που ανέδειξαν τα Panama Papers ήταν η τεράστια εμπλοκή της Βρετανίας στο κύκλωμα διακίνησης του βρόμικου χρήματος του πλανήτη, αλλά από την άλλη πλευρά και η σχεδόν παντελής απουσία των ΗΠΑ.
Οι διαρροές αποκάλυψαν ότι τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα του Λονδίνου μαζί με τις στρατιές των κτηματομεσιτών, των δικηγορικών γραφείων, των εταιρειών δημοσίων σχέσεων και των εμπόρων έργων τέχνης ήταν εθισμένα στο βρόμικο χρήμα.
Εδειξαν ότι το Λονδίνο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του κυκλώματος που περιλαμβάνει τον Παναμά, τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους, τις Σεϊχέλες και τα άλλα υπεράκτια κέντρα.
Αποδείχθηκε ότι ανεξαρτήτως του αν είσαι Ρώσος ολιγάρχης, Αφρικανός δικτάτορας ή αξιωματούχος κάποιου εμιράτου στον Περσικό, η Βρετανία και οι υπεράκτιες κτήσεις της είναι πάντα έτοιμες να προσφέρουν μια ζεστή αγκαλιά στο πολύτιμο ρευστό σου.
Μόνον η Mossack Fonseca φέρεται να έστησε για τους πελάτες περί τις 2.800 εταιρείες-βιτρίνα, οι οποίες ήταν ιδιοκτήτριες περιουσιών στη Βρετανία.
Τα βρετανικά κτηματομεσιτικά γραφεία γνώριζαν ότι όταν πωλούσαν πολυτελή ακίνητα των 3-15 εκατ. στερλινών στο Λονδίνο συναλλάσσονταν με βρόμικο χρήμα.
Γι’ αυτό και συνιστούσαν εταιρικές μορφές που θα βοηθούσαν τους αγοραστές να παραμείνουν ανώνυμοι.
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον γνώριζε όταν δήλωνε ότι «οι υπεράκτιες εταιρείες κατέχουν σε Αγγλία, Ουαλία μια περιουσία συνολικού ύψους 122 δισ. λιρών... ένα μέρος αυτής -ειδικά στο Λονδίνο- έχει αγοραστεί με λεηλατημένο ή ξεπλυμένο χρήμα».
Ηταν η απόλυτη παραδοχή αδράνειας από έναν πρωθυπουργό ο οποίος προβάλλει όμως εαυτόν εδώ και δύο χρόνια ως σταυροφόρο κατά της διαφθοράς και της φοροαποφυγής.
Ο Κάμερον χρειάστηκε να διαβεβαιώσει δημοσίως τουλάχιστον τρεις φορές από την περασμένη Δευτέρα ότι ο ίδιος και η οικογένειά του δεν πρόκειται να έχουν όφελος στο μέλλον από τις υπεράκτιες εταιρείες που είχε στήσει μέσω Mossack Fonseca ο πατέρας τους Ιαν προκειμένου να μην πληρώνει φόρο στο βρετανικό κράτος.
Χωρίς να πείσει βέβαια, αφού η Telegraph αποκάλυψε χθες ότι η επενδυτική εταιρεία του πατρός Κάμερον Blainmore Holdings είχε μεταφέρει τις δραστηριότητές της στην Ιρλανδία (του μειωμένου εταιρικού φόρου 10%) από το 2010 - τη χρονιά που ο υιός Κάμερον έγινε πρωθυπουργός, προκειμένου να μην υποβληθεί σε εξονυχιστικό έλεγχο.
Η αδράνεια όμως του Βρετανού πρωθυπουργού και συνολικά των κυβερνήσεων, της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της Γηραιάς Αλβιώνος να ελέγξουν την μετατροπή της χώρας τους σε παγκόσμιο πλυντήριο βρόμικου χρήματος δεν σταματά εδώ.
Από το 2011 μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας διαπίστωνε ότι οι 17 υπερπόντιες κτήσεις του Ηνωμένου Βασιλείου ήταν από τα πιο δημοφιλή μέρη του κόσμου για το στήσιμο εταιρειών-κελύφη.
Ομως η βρετανική κυβέρνηση δεν έπραξε κάτι. Οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι ήταν, σύμφωνα με τη μελέτη, ιδιαίτερα δημοφιλείς για το επίπεδο της μυστικότητας που προσέφεραν.
Δεν είναι τυχαίο ότι συνολικά 113.000 από τις 214.000 εταιρείες που έστησε η Mossack Fonseca ήταν εκεί.
Xιλιάδες ακόμη εταιρείες-σφραγίδα στήθηκαν και σε άλλες βρετανικές κτήσεις.
Επειτα από έντονες πιέσεις, τόσο οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι όσο και άλλες υπεράκτιες κτήσεις υποχρέωσαν στα τέλη του 2015 τις εταιρείες που ιδρύονταν στην επικράτειά τους να καταχωρίζουν τα ονόματα των διευθυντών και των ιδιοκτητών τους.
Ωστόσο τα στοιχεία αυτά δεν δημοσιοποιούνται στο ευρύ κοινό προφανώς για να μη χαθεί η... ανταγωνιστικότητα.
Παρ’ όλα αυτά ο ΟΟΣΑ θεωρεί σήμερα ότι, επειδή συμμορφώθηκαν με τα πρότυπα ανταλλαγής οικονομικών πληροφοριών με τις φορολογικές αρχές άλλων χωρών, οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι είναι… «σε μεγάλο βαθμό συμβατές» με τη φορολογική συμφωνία που έχουν υπογράψει 100 χώρες του κόσμου.

«Παράδεισος» οι ΗΠΑ

Εκείνη η χώρα που δεν έχει υπογράψει ακόμη αυτή τη συμφωνία είναι πάντως οι ΗΠΑ.
Τυχαίο αυτού δεν είναι το γεγονός ότι μόλις 211 άτομα που είχαν διεύθυνση στις ΗΠΑ βρέθηκαν από την έρευνα ιδιοκτήτες των εταιρειών-βιτρίνες που έστηνε επί 38 συναπτά έτη η Mossack Fonseca.
«Οι Αμερικανοί δεν χρειάζεται να τρέχουν στον Παναμά ή τους άλλους υπεράκτιους παραδείσους προκειμένου να κρύψουν τα πλούτη τους, μπορούν να το κάνουν σε οποιαδήποτε Πολιτεία της χώρας τους», τονίζει η Shruti Shah.
«Σε κάθε Πολιτεία των ΗΠΑ μπορεί κάποιος να ιδρύσει μια εταιρεία περιορισμένης ευθύνης ή μια άλλη νομική οντότητα και δεν απαιτείται η αποκάλυψη του δικαιούχου αυτής (...). Αν χρειαζόταν να ανανεώσω την κάρτα μου στη βιβλιοθήκη θα μου ζητούσαν άδεια οδήγησης ή έναν λογαριασμό ΔΕΚΟ, όχι όμως για τη δημιουργία μια εταιρείας-κέλυφος στις Πολιτείες των ΗΠΑ», τονίζει στον χθεσινό «Guardian» η Shah.
Το Ντέλαγουερ είναι μία τέτοια περίπτωση. H μικρή Πολιτεία της ανατολικής ακτής των ΗΠΑ αποτελεί πιθανότατα τον μεγαλύτερο φορολογικό παράδεισο του πλανήτη.
Οι νόμοι του Ντέλαγουερ καθιστούν εύκολη τη δημιουργία εταιρειών-βιτρίνες με τις οποίες οι αμερικανικές επιχειρήσεις αποφεύγουν την υψηλότερη φορολόγηση στις Πολιτείες όπου δραστηριοποιούνται παραγωγικά.
Περισσότερο από ένα εκατομμύριο εταιρείες και άλλες οντότητες έχουν τη νομική έδρα τους στο Ντέλαγουερ, πάνω από το 50% των εισηγμένων στο χρηματιστήριο επιχειρήσεων των ΗΠΑ (μεταξύ αυτών και το 64% των 500 μεγαλύτερων της λίστας Forbes) έχουν την έδρα τους εκεί.
Δεν είναι όμως μόνο το Ντέλαγουερ. «H Σομαλία εφαρμόζει λίγο πιο αυστηρά πρότυπα απ’ ό,τι το Γουαϊόμινγκ και η Νεβάδα», λέει ο καθηγητής του αυστραλέζικου Πανεπιστημίου Griffin, Τζέισον Σαρμάν.
Στις δύο αυτές Πολιτείες υπάρχει επίσης ανάλογη ευκολία για όσους επιθυμούν ανωνυμία και χαμηλή φορολόγηση.
Διόλου τυχαία είναι δύο Πολιτείες των ΗΠΑ στις οποίες η Mossack Fonseca παρείχε υπηρεσίες.
Ας σημειωθεί ότι έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που κατατέθηκε στο Κογκρέσο νόμος που υποχρεώνει τις Πολιτείες να συλλέγουν, διακρατούν και αναβαθμίζουν πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες όλων των εταιρειών που ιδρύονται στις ΗΠΑ. Φυσικά ποτέ δεν εγκρίθηκε.
Ετσι, αυτό που μυρίζονται όλοι πλέον είναι ότι μετά τις αποκαλύψεις των Panama Papers ο αριθμός των εταιρειών-βιτρίνες στις ΗΠΑ θα αυξηθεί.
Αντί να παρκάρουν τα χρήματά τους στην Μπελίζ, τον Παναμά και τα Νησιά Κεϊμάν, εταιρείες και φυσικά πρόσωπα θα στραφούν προς τις ΗΠΑ.
Αλλωστε, από πέρυσι οι ΗΠΑ ήταν ήδη πολύ πιο μπροστά στη σχετική κατάταξη χρηματοοικονομικού απορρήτου τoυ Δικτύου Κοινωνικής Δικαιοσύνης (TJN) από τον Παναμά, στην 3η θέση στον κόσμο έναντι 13ης, πίσω από την Ελβετία και το Χονγκ Κονγκ.
Από την ΕφΣυν

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Ο χάρτης των «Panama Papers»

Πόσοι, ποιοί και πού

16:26 | 04 Απρ. 2016
Τελευταία ανανέωση 17:52 | 04 Απρ. 2016
Η υπόθεση «Panama Papers» προκαλεί αναταράξεις σε όλο τον κόσμο. Εκατομμύρια απόρρητα αρχεία για offshore εταιρίες και φοροφυγάδες έρχονται στη δημοσιότητα.
Μεταξύ των προσώπων είναι πολιτικοί, κρατικοί αξιωματούχοι, επιχειρηματίες, celebrities, πασίγνωστοι αθλητές και ποδοσφαιρικοί παράγοντες, αλλά και εγκληματίες.
Δείτε τον χάρτη με τον αριθμό των εταιρειών και των προσώπων ανά χώρα: 
Οι offshore εταιρείες
Οι 10 χώρες που λειτουργούν οι μεσάζοντες
40 χρόνια δράσης
Οι 10 τράπεζες με τις περισσότερες offshore στον κόσμο
Οι 10 πιο δημοφιλείς φορολογικοί παράδεισοι στα Panama Papers
Οι χώρες με τους πιο «δραστήριους» μεσάζοντες
Η εξέλιξη των offshore εταιρειών της Μόσακ Φονσέκα
Από το tvxs

Μαζική διαρροή αρχείων ξεσκεπάζει το παγκόσμιο σκάνδαλο των offshore

Αποκάλυψη

22:11 | 03 Απρ. 2016
Τελευταία ανανέωση 13:04 | 04 Απρ. 2016
Στο φως έρχονται χιλιάδες αρχεία που αποκαλύπτουν το μέγεθος της παγκόσμιας διαφθοράς και των οικονομικών εγκλημάτων που διαπράττονται μέσω των φορολογικών παραδείσων - οffshore. Η μαζική διαρροή εκθέτει τουλάχιστον 12 νυν και πρώην ηγέτες κρατών του κόσμου, 140 πολιτικούς και υψηλόβαθμους αξιωματούχους χωρών, αλλά και πλήθος επιχειρηματιών, διασημοτήτων ακόμη και ιδρυμάτων και εταιρειών. 
Χιλιάδες φορολογικοί παράδεισοι
Πρόκειται για πάνω από214.000 υπεράκτιες εταιρείες που συνδέονται με ανθρώπους σε περισσότερες από 200 χώρες και περιοχές του πλανήτη. Στη λίστα εκτός από πολιτικούς, κρατικούς αξιωματούχους και επιχειρηματίες, υπάρχουν γνωστοί για τη δράση τους εγκληματίες, celebrities αλλά και πασίγνωστοι αθλητές. Τα συνολικά 11,5 εκ. αρχείαδείχνουν πως μια παγκόσμια βιομηχανία δικηγορικών γραφείων και μεγάλων τραπεζών τους πουλά οικονομικό απόρρητο. 
Διαβάστε επίσης:
Οι δέκα τράπεζες που έφτιαξαν τις περισσότερες offshore για τους πελάτες τους
Η έρευνα και τα ευρήματα
Τα ευρήματα προέρχονται από πολυετή έρευνα τηςΔιεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνητών - Δημοσιογράφων (ICIJ), της γερμανικής εφημερίδας Süddeutsche Zeitung και πάνω από 100 ακόμη δημοσιογραφικά μέσα. 
Τα αρχεία («The Panama Papers») προέρχονται από μια ελάχιστα γνωστή αλλά πολύ ισχυρή δικηγορική εταιρεία, την Mossack Fonseca που έχει την έδρα της στον Παναμά και υποκαταστήματα σε Χονγκ Κονγκ,  Μαϊάμι, Ζυρίχη και πάνω από 35 ακόμη μέρη σε όλο τον κόσμο.
Είναι μια από τις κορυφαίες εταιρείες δημιουργίας εικονικών εταιρειών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κρύψουν την κυριότητα περιουσιακών στοιχείων. Ο πλήρης κατάλογος των εταιρειών και των ατόμων που εμπλέκονται θα δημοσιευτούν από την ICIJ στις αρχές Μαΐου. 
Σημειώνεται ότι πάνω από 500 τράπεζες και οι θυγατρικές τους έχουν συνεργαστεί με την Mossack Fonseca από το 1970 για να βοηθήσουν τους πελάτες τους να διαχειρίζονται τις υπεράκτιες εταιρείες τους. Η UBSέχει δημιουργήσει περισσότερες από 1.100 offshore μέσω της Mossack Fonseca και η HSBC και οι θυγατρικές της πάνω από 2.300.
Οι πολιτικοί 
Τα στοιχεία εκθέτουν υπεράκτιες εταιρείες που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των πρωθυπουργών τηςΙσλανδίας - ο Σίγκμουντουρ Νταβίντ Γκουνλάουγκσον πούλησε το μερίδιό του στη γυναίκα του (!) οκτώ μήνες αφού μπήκε στη Βουλή για ένα δολάριο - του Πακιστάν, του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας και των παιδιών του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν.
Αποδεικνύουν ακόμη πως συνεργάτες και φιλικά πρόσωπα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτινμετέφεραν πάνω από 2 δις. δολάρια μέσω τραπεζών και εταιρειών «φαντασμάτων». Στα στοιχεία περιλαμβάνονται μυστικές offshore εταιρείες που συνδέονται με τις οικογένειες και συνεργάτες των Χόσνι Μουμπάρακ, Μοαμάρ Καντάφι και Μπασάρ αλ - Άσαντ.
Τα αρχεία αποκαλύπτουν offshore που συνδέονται - εκτός των προναφερθέντων ονομάτων -  με την οικογένεια του πρωθυπουργού της Κίνας Σι Τσινπίνγκ και τον Ουκρανό πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο. Και οι δυο έχουν «ατζέντα πάταξης της διαφθοράς». Στοιχεία υπάρχουν και για τον πατέρα του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον. 
Στη Βραζιλία η Mossack Fonseca έγινε στόχος έρευνας για υπόθεση ξεπλύματος βρόμικου χρήματος. Η έρευνα των αρχών είχε την κωδική ονομασία «Operation Car Wash» και οδήγησε σε διώξεις πολιτικών αλλά και σε διενέργεια έρευνας εναντίον του πρώην προέδρου Λούλα Ντα Σίλβα.
Στα έγγραφα συναντάται και το όνομα του νυν προέδρου της Αργεντινής Μαουρίσιο Μάκρι που ήταν διευθυντής και αντιπρόεδρος μιας εταιρείας στις Μπαχάμες που συνδεόταν με την Mossack Fonseca όταν ακόμη ήταν δήμαρχος του Μπουένος Άιρες. Από το περιβάλλον του υποστήριξαν ότι ο ίδιος ποτέ δεν είχε μερίδιο κι ότι επρόκειτο για οικογενειακή επιχείρηση. 
Στη λίστα περιλαμβάνονται τουλάχιστον 33 άτομα και εταιρείες που βρίσκονται στη μαύρη λίστα των ΗΠΑ καθώς υπάρχουν στοιχεία ότι έχουν εμπλακεί σε παρανομίες για επιχειρηματικές δραστηριότητες με αρχηγούς καρτέλ ναρκωτικών στο Μεξικό, με τρομοκρατικές οργανώσεις όπως η Χεζμπολάχ ή χώρες όπως η Βόρεια Κορέα και το Ιράν, που οι ΗΠΑ θεωρούν εχθρικές. 
Διασημότητες
Ο πασίγνωστος σταρ Τσάκι Τσαν, σύμφωνα με τα στοιχεία, έχει, όχι μία αλλά έξι εταιρείες που ιδρύθηκαν μέσω της δικηγορικής εταιρείας Mossack Fonseca. Αυτό δεν είναι παράνομο. Εξάλλου, σύμφωνα με την έρευνα, η εν λόγω εταιρεία έχει αποκτήσει της φήμη της, ακριβώς εξαιτίας του γεγονότος ότι μπορεί να εξασφαλίσει νομιμοφάνεια για τους πελάτες της. 
Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, Λίονελ Μέσι, βρίσκεται επίσης στα έγγραφα. Τα αρχεία δείχνουν ότι εκείνος και ο πατέρας του ήταν ιδιοκτήτες μιας εταιρείας με βάση των Παναμά. Εξάλλου, ο Μέσι βρίσκεται στο στόχαστρο των ισπανικών αρχών εδώ και καιρό για φοροδιαφυγή. Εκτός του Μέσι, αρκετοί - κατά καιρούςισχυροί άνδρες της FIFA, φαίνεται πως χρησιμοποιούσαν offshore εταιρείες για να κάνουν τις «δουλειές» τους. 
Ο κρυμμένος πλούτος των εθνών
«Τα ευρήματα αυτά δείχνουν πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η εγκληματικότητα στον κόσμο των offshore» λέει οΓκάμπριελ Ζούκμαν, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και συγγραφέας του βιβλίου «Ο κρυμμένος πλούτος των Εθνών: Η μάστιγα των φορολογικών παραδείσων».
Τονίζει ότι η δημοσίευση των στοιχείων της έρευνας πρέπει να παρακινήσει τις κυβερνήσεις να αναζητήσουν ένα σύστημα κυρώσεων εναντίον ατόμων, ιδρυμάτων και θεσμών που χρησιμοποιούν τις offshore για να κρύβουν τον πλούτο τους.