Το 2026 η επιστροφή του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα

Tvxs άρθρο

07:27 | 17 Νοε. 2014

Τελευταία ανανέωση 10:04 | 17 Νοε. 2014

Πάνος Παναγιώτου

  

Kατά τη διάρκεια της πρόσφατης διεθνούς κρίσης ένας πολύ μεγάλος αριθμός κρατών βρέθηκε στη δίνη μίας οικονομικής ύφεσης που προκάλεσε σημαντική μείωση στο ΑΕΠ τους.

Η επιστροφή του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία που πιστοποιούν την έξοδο των κρατών αυτών από την κρίση και την επιστροφή στην ‘κανονικότητα’, δηλαδή στην περίοδο όπου οι συνέπειες της ύφεσης έχουν, στο μεγαλύτερο βαθμό τους, αντιμετωπιστεί.

Η συγκεκριμένη ημερομηνία για τη Γερμανία ήταν το 2011 και δεδομένου ότι η κορύφωση του ΑΕΠ της συνέβη το 2008, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης χρειάστηκε, μόλις, τρία χρόνια για να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα (εικόνα 1).

Οι χώρες της ευρωζώνης που χρειάστηκαν στήριξη δεν ήταν τόσο τυχερές και μέχρι στιγμής καμία από αυτές δεν έχει επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του πανεπιστημίου της Οξφόρδης , η πρώτη χώρα που θα δει το ΑΕΠ της να αυξάνεται πάνω από τα προ κρίσης επίπεδα είναι η Ιρλανδία και αυτό θα συμβεί το 2015 σε διάστημα οκτώ ετών από τη χρονιά κορύφωσης του, το 2007 (εικόνα 2).

Στο δρόμο της Ιρλανδίας αναμένεται να ακολουθήσει η Ισπανία, με το ΑΕΠ της να επιστρέφει στα προ κρίσης επίπεδα το 2017,  εννέα χρόνια μετά την κορύφωση του η οποία έλαβε χώρα το 2008  (εικόνα 3) και έπονται η Πορτογαλία, το 2020, δώδεκα χρόνια από την κορύφωση του ΑΕΠ της (εικόνα 4), η Κύπρος το 2021, δεκατρία χρόνια από τη χρονιά κορύφωσης του ΑΕΠ της (εικόνα 5) και τέλος η Ελλάδα το 2026, δεκαεννέα χρόνια από τη χρονιά κορύφωσης του ΑΕΠ της (εικόνα 6).

Το διάστημα που θα χρειαστεί να περιμένει η Ελλάδα  προκειμένου να δει το ΑΕΠ  της να αυξάνεται πάνω από τα προ κρίσης επίπεδα αποτελεί παγκόσμιο αρνητικό ρεκόρ παρόμοιο του οποίου δε μπορεί  βρεθεί διεθνώς στα τελευταία εκατό χρόνια.  Η  με ταχύτητα χελώνας προβλεπόμενη ανάρρωση του ΑΕΠ δείχνει ότι ο τρέχον οικονομικός σχεδιασμός της κυβέρνησης και της Τρόικας απειλεί να κοστίσει  στην Ελλάδα όχι μία αλλά δύο χαμένες δεκαετίες.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμη και στην περίπτωση της Αργεντινής η οποία δεν προχώρησε σε συντεταγμένη πτώχευση αλλά σε μονομερή κήρυξη χρεοστασίου στα τέλη του 2001, το διάστημα επιστροφής του ΑΕΠ της στα προ κρίσης επίπεδα ήταν τρία χρόνια μετά την πτώχευση και επτά χρόνια, αθροιστικά, μαζί με αυτά των Μνημονίων του ΔΝΤ.

Είναι, επίσης , σημαντικό να σημειωθεί ότι η πρόβλεψη για επιστροφή του ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα το 2026 στηρίζεται στο βέλτιστο σενάριο με βάση το οποίο η χώρα θα πετύχει τους ρυθμούς ανάπτυξης και τα πρωτογενή πλεονάσματα που εκτιμά η Τρόικα, με τις προβλέψεις της τελευταίας να έχουν αποδειχθεί υπερβολικά αισιόδοξες στο 99% των περιπτώσεων τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ακόμη, η πρόβλεψη δε λαμβάνει υπόψη της την περίπτωση μίας νέας διεθνούς ή ευρωπαϊκής ύφεσης, ή μίας επιδείνωσης της κατάστασης στην Ελλάδα και γενικότερα  δε συμπεριλαμβάνει κανένα γεωπολιτικό ή οικονομικοπολιτικό ρίσκο μεγάλου βεληνεκούς.

Με άλλα λόγια δεν είναι σε καμία περίπτωση σίγουρο πως το 2026 θα είναι, πράγματι η χρονιά της επιστροφής του ελληνικού ΑΕΠ στα προ κρίσης επίπεδα και τίποτε δεν αποκλείει πως αυτό θα συμβεί ακόμη αργότερα.

*Ο Πάνος Παναγιώτου είναι χρηματιστηριακός αναλυτής -Διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών (www.ekta.gr)

Από το tvxs

Μην πυροβολείτε τους ολιγάρχες

infowar2.jpg

04.11.2014, 03:33 | Ετικέτες:  Ελλάδα, ΗΠΑ

Συντάκτης: 

Άρης Χατζηστεφάνου

Διεθνή μέσα ενημέρωσης κάνουν ανοιχτά λόγο για μια μαφιόζικου τύπου αστική τάξη που ελέγχει την Ελλάδα στο πρότυπο των Ρώσων ολιγαρχών και της ιταλικής μαφίας. Αλήθεια, ποιος περίμεναν να κυβερνά τη χώρα; Το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ;

Δημοκρατία, έλεγε ο Αριστοτέλης, είναι το καθεστώς στο οποίο κυριαρχούν οι ελεύθεροι και φτωχοί, ενώ ολιγαρχία, όταν κυριαρχούν οι πλούσιοι και ευγενούς καταγωγής. Ο ορισμός είναι τόσο ξεκάθαρος ώστε είναι σχεδόν αδύνατο να τον ξεχάσεις.

Στο πέρασμα των χρόνων, όμως, πολλοί ήταν οι πλούσιοι και ολιγάριθμοι που προσποιούνταν ότι δεν τους αρμόζει ο τίτλος του ολιγάρχη. Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης ο όρος «ολιγάρχες» έφτασε να χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για τους νέους επιχειρηματίες της Ρωσίας και του πρώην ανατολικού μπλοκ που θησαύρισαν σε διάστημα λίγων ημερών λεηλατώντας τη δημόσια περιουσία. Ο όρος επανήλθε στο καθημερινό λεξιλόγιο της Δύσης μετά την πραξικοπηματική ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης από την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.

Αυτό που ποτέ δεν αναφέρουν όμως τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας είναι ότι ο όρος χρησιμοποιείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια για να περιγράψει και την ελληνική οικονομική ελίτ. «Η ελληνική τραγωδία είναι οι ολιγάρχες-αρπακτικά» έγραφαν από τον Νοέμβριο του 2011 οι «Financial Times», συγκρίνοντας την κορυφή της ελληνικής αστικής τάξης με την Καμόρα – τη μαφία της Νάπολης. «Χρησιμοποιώντας τα υστερικά ΜΜΕ που ελέγχουν», συνέχιζε το άρθρο, «περιμένουν να κατασπαράξουν τη δημόσια περιουσία που ιδιωτικοποιείται».

Ενα χρόνο αργότερα το γερμανικό περιοδικό «Stern» εντόπιζε τους Ελληνες ολιγάρχες στα πρόσωπα συγκεκριμένων επιχειρηματιών, όπως ο Μπόμπολας, ο Αγγελόπουλος, ο Βαρδινογιάννης, ο Λάτσης και ο Κόκκαλης. Για άλλη μια φορά γινόταν σύγκριση με τους Ρώσους ολιγάρχες και την ιταλική μαφία, ενώ οι συντάκτες δεν παρέλειπαν να αναφερθούν και στο παρελθόν συγκεκριμένων επιχειρηματιών, όπως λόγου χάρη τις φερόμενες σχέσεις του Κόκκαλη με τη Στάζικ.ο.κ.

Το τελευταίο κρούσμα μάς έρχεται αυτό τον μήνα από το περιοδικό «Foreign Affairs»-τη βίβλο της αμερικανικής διπλωματίας- σε ένα άρθρο με τίτλο: «Η κακοδιοίκηση των ολίγων – Πώς οι ολιγάρχες κατέστρεψαν την Ελλάδα». Το άρθρο βρίθει από ανακρίβειες (παρουσιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα «ακροαριστερό κόμμα [sic] που θέλει να εθνικοποιήσει τις τράπεζες [sic] και να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ [sic]», περιλαμβάνει τερατώδη ψέματα («η Ελλάδα είχε πάνω από ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους»), ενώ αναπαράγει αυτολεξεί την κυβερνητική προπαγάνδα περί εξόδου από την κρίση («πρωτογενές πλεόνασμα», «επιτυχής έξοδος στις αγορές» κ.ο.κ).

Ο συντάκτης του, μάλιστα, σε ένα κρεσέντο νεοφιλελευθερισμού εκφράζει την πικρία του για το γεγονός ότι οι δαπάνες υγείας ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξήθηκαν προς στιγμήν επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Παρ' όλα αυτά το κείμενο του «Foreign Affairs» παρουσιάζει στοιχεία για τους Ελληνες ολιγάρχες, που κανένας εχέφρων δημοσιογράφος δεν θα τολμούσε να αναπαραγάγει στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, εάν δεν ήθελε να απολυθεί σε διάστημα 24 ωρών.

Για άλλη μια φορά παρελαύνουν τα ονόματα των Βαρδινογιάννη και Μπόμπολα, ενώ στους ολιγάρχες προστίθενται τώρα και ο Ψυχάρης και ο Σάλλας. Στο κείμενο, μάλιστα, επισημαίνεται ότι «η είσοδος της Ελλάδας στην Ε.Ε. το 1981 [εννοεί μάλλον στην ΕΟΚ]… δεν αποδυνάμωσε τις παραδοσιακές ιεραρχίες αλλά τις ενδυνάμωσε», προσφέροντας στους Ελληνες ολιγάρχες νέες πηγές ρευστότητας.

Προφανώς, κάθε αναφορά ξένων μέσων ενημέρωσης στον ρόλο των ολιγαρχών, που ελέγχουν την Ελλάδα μέσω και των μιντιακών αυτοκρατοριών τους, είναι περισσότερο από ευπρόσδεκτη. Ειδικά σε μια χώρα η οποία τα τελευταία χρόνια κατρακύλησε κατά 50 θέσεις στην κατάταξη της ελευθερίας του Τύπου πέφτοντας κάτω από αρκετά δικτατορικά καθεστώτα του Περσικού Κόλπου και τηςυποσαχάριας Αφρικής. Στα περισσότερα σχετικά κείμενα, όμως, κυριαρχεί η ιδιαίτερα επικίνδυνη πεποίθηση ότι, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ολιγάρχες, οι δυνάμεις της αγοράς θα οδηγούσαν τη χώρα στην άμεση έξοδο από την κρίση, την ανάπτυξη και την ευημερία. Εμμέσως πλην σαφώς, υπονοείται ότι οι ολιγάρχες της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Ελλάδας δεν είναι γνήσια τέκνα του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος αλλά κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, οι οποίοι ουσιαστικά επιβιώνουν από ένα υπερμέγεθες κράτος το οποίο οι ίδιοι διατηρούν στη ζωή.

Δυστυχώς για τους υποστηρικτές αυτής της θεωρίας, πρόσφατα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι μεγαλύτεροι ολιγάρχες του πλανήτη δεν ζουν στις καθυστερημένες εσχατιές του καπιταλιστικού συστήματος αλλά στην καρδιά του, δηλαδή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για την ακρίβεια, ο όρος «ολιγάρχες» χρησιμοποιείται όλο και συχνότερα για να περιγράψει τους οικονομικά ισχυρούς που αναμένεται να καθορίσουν σε λίγες ημέρες το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ, ρίχνοντας στον εκλογικό στίβο αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με πρόσφατη εργασία των οικονομολόγων Εμανουέλ Σαέζ και Γκαμπριέλ Ζούκμαν, δεν πρέπει πλέον να μιλάμε για το 10% ή το 1% των πλουσιότερων Αμερικανών, αλλά για το 0,1% που εδώ και δεκαετίες πραγματοποιεί τη μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία. Και προφανώς, η τρομακτική αυτή συσσώρευση δεν γίνεται με το αόρατο χέρι της αγοράς, αλλά με τη χρήση του κράτους ως εργαλείου αναδιανομής του πλούτου από τους λίγους προς τους πολλούς.

Αλλωστε και το καθεστώς νομικής ασυλίας που εισήγαγε τα τελευταία χρόνια ο Ομπάμα, απαλλάσσοντας μεγάλες επιχειρήσεις από σκάνδαλα δισεκατομμυρίων δολαρίων, ελάχιστα έχει να ζηλέψει από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Δικαιοσύνη τους Ρώσους ολιγάρχες ή τους Ιταλούς μαφιόζους.

Το να οραματίζεσαι μια οικονομία της ελεύθερης αγοράς χωρίς ολιγάρχες είναι σαν να φαντάζεσαι τον καπιταλισμό χωρίς καπιταλιστές. Εχει σίγουρα ενδιαφέρον ως θεωρητική άσκηση σε ακαδημαϊκό επίπεδο, αλλά πρακτικά μας αφήνει ελαφρώς αδιάφορους.

………Από την Εφημερίδα των Συντακτών

«Χάθηκε» αξία 500 δισ. ευρώ από την ακίνητη περιουσία των Ελλήνων

SHARE

• 1.jpg

  

16 Νοεμβρίου

09:562014

Εκτύπωση του άρθρουΜοιράσου αυτό το άρθρο

3 Σχόλια

Το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκαν οι Ελληνες στα χρόνια της κρίσης ήταν η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας τους. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από το 2009 και μετά έχει χαθεί κατά μέσο όρο η μισή αξία των ακινήτων που διαθέτουν πάνω από 6 εκατ. πολίτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία από τις δηλώσεις του Ε9, η συνολική αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων φτάνει το 1 τρισ. ευρώ, αλλά με τιμές του 2007. Με βάση τις σημερινές εμπορικές τιμές η αξία της περιουσίας περιορίζεται ακόμη και κάτω από τα 600 δισ. ευρώ. Αν υπολογίσει κανείς ότι κατά μέσο όρο πριν από την κρίση οι τιμές αγοράς ήταν 20%-30% πάνω από τις αντικειμενικές αξίες, αυτό σημαίνει πως το 2007 η εμπορική αξία των ακινήτων συνολικά ήταν πάνω από 1,2 - 1,3 τρισ. ευρώ. Μέσα σε 5-6 χρόνια δηλαδή χάθηκε η μισή ακίνητη περιουσία των ιδιοκτητών.

Παραδοσιακά οι Ελληνες επένδυαν στο ακίνητο, γι' αυτό και το ποσοστό ιδιοκατοίκησης βρίσκεται ακόμη πάνω από 80%. Εξι στους δέκα διαθέτουν τουλάχιστον ένα ακίνητο, δηλαδή κατοικία, επαγγελματική στέγη ή εντός σχεδίου οικόπεδο και όλα αυτά έχουν αντικειμενική αξία 520 δισ. ευρώ, ενώ κατά μέσο όρο η αξία των ακινήτων τους ανέρχεται σε 93.456 ευρώ με τιμές 2007.

Οι 7 στους 10 έχουν κτίσματα και εντός σχεδίου οικόπεδα αντικειμενικής αξίας έως 100.000 ευρώ. Το 50% των ιδιοκτητών ακινήτων (2.769.177 φορολογούμενοι) έχουν στην κατοχή τους μικρή ακίνητη περιουσία που δεν υπερβαίνει τις 50.000 ευρώ, με τη μέση αξία να φθάνει μάλιστα στις 22.954,80 ευρώ (αντικειμενικές αξίες 2007). Περίπου 114.793 άτομα (2% των ιδιοκτητών) διαθέτουν αστικά ακίνητα που η αντικειμενική αξία τους ξεπερνά τα 500.000 ευρώ (αντικειμενικές αξίες 2007). Εξ αυτών 291.322 ιδιοκτήτες ακινήτων εκτός από τον ΕΝΦΙΑ θα πληρώσουν φέτος και συμπληρωματικό φόρο, αφού η αντικειμενική αξία των αστικών ακινήτων τους υπερβαίνει τις 300.000 ευρώ.

Στοιχεία
Περίπου 27.198 είναι οι ιδιοκτήτες που διαθέτουν αστικά ακίνητα αντικειμενικής αξίας άνω του 1 εκατ. ευρώ, ενώ 492 ιδιοκτήτες διαθέτουν αστική ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας άνω των 5 εκατ. ευρώ. Η αξία των ακινήτων αυτών ανέρχεται στα 4,1 δισ. ευρώ ή 8.466.889,08 ευρώ κατά μέσο όρο (αντικειμενικές αξίες 2007).

Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ότι οι Ελληνες είναι «κολλημένοι» με το ακίνητο, είτε γιατί θέλουν να στεγάσουν την οικογένειά τους είτε για επενδυτικούς λόγους, δηλαδή για ενοικίαση με σκοπό ένα σταθερό εισόδημα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι ιδιοκτήτες αυτοί όχι μόνο κρατούν την περιουσία τους και δύσκολα πουλάνε, αλλά τα κληροδοτούν στα παιδιά τους.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που η κρίση «σάρωσε» την κτηματαγορά. Χιλιάδες ιδιοκτήτες έχουν βγάλει στο σφυρί ακίνητα που δεν χρησιμοποιούν ως κύρια κατοικία, με σκοπό την ενίσχυση της ρευστότητάς τους και κυρίως την πληρωμή των υπέρογκων φόρων που βαρύνουν την κτηματαγορά.

Ωστόσο, όσοι πουλάνε αντιλαμβάνονται ότι η περιουσία τους έχει «θαμπώσει». Ακίνητα που αγόρασαν με τους κόπους μιας ζωής βγαίνουν στο σφυρί στη μισή τιμή ή ακόμη και στο 1/3 της αξίας τους. Πληθαίνουν άλλωστε οι αγγελίες για πώληση διαμερισμάτων με ποσά 5-10 χιλιάδων ευρώ, ακίνητα που πριν από μερικά χρόνια αγοράστηκαν σε πολύ υψηλές τιμές. Κι αν τα συγκεκριμένα ακίνητα είναι παλαιά και απαξιωμένα, υπάρχουν και χιλιάδες άλλα με ηλικία 10 ετών και κάτω που επίσης έχουν χάσει μεγάλο μέρος από την αξία τους, επειδή δεν μπορούν να βρεθούν αγοραστές.

Σύμφωνα με στοιχεία της ΤτΕ, οι κατοικίες στην Ελλάδα κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης έχουν υποχωρήσει 42% σε πραγματικούς όρους και 36,4% σε ονομαστικές τιμές. Αν προστεθεί κι ένα ποσοστό μείωσης 6%-8% με το οποίο θα κλείσει η φετινή χρονιά, τότε η συνολική υποχώρηση φτάνει το 50%, ενώ σε πολλές περιοχές το ξεπερνά. Οι ειδικοί δίνουν παραδείγματα για την απαξίωση καινούργιων ακινήτων ή παλαιότερων, αλλά όχι παλαιότερα των δέκα ετών:

Μεζονέτα στην Παλλήνη 110 τ.μ. πωλούνταν το 2007 αντί 330 χιλ. ευρώ με αντικειμενική αξία 200 χιλ. ευρώ. Επτά χρόνια μετά βγαίνει προς πώληση με 150 χιλ. ευρώ, αλλά με ίδια αντικειμενική αξία και φυσικά χωρίς να υπάρχουν ενδιαφερόμενοι.
Βίλα στα βόρεια προάστια αξίας 12 εκατ. ευρώ προ κρίσης πωλήθηκε αντί 7 εκατ. ευρώ το 2013.
Διαμέρισμα 100 τ.μ., τριών ετών στη Νίκαια που αγοράστηκε αντί 160 χιλ. ευρώ πωλείται σήμερα κάτω από 100 χιλ. ευρώ.
Διαμέρισμα στην Ελευσίνα νεόδμητο 70 τ.μ. είχε τιμή 100.000 ευρώ, αλλά σήμερα πωλείται 65.000 ευρώ.

Ακόμη πιο δραματική είναι η κατάσταση σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά ακίνητα που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους χιλιάδες οικογένειες. Αγοράστηκαν γραφεία και καταστήματα που απέδιδαν ένα σταθερό ενοίκιο, ενώ ειδικά για τις προβεβλημένες περιοχές δινόταν προ κρίσης, τεράστια ποσά για «αέρα», ποσά αφορολόγητα τα οποία «αβγάτιζαν» την περιουσία των πολιτών.

Για παράδειγμα, τα καταστήματα στην οδό Ερμού ή στο Κολωνάκι, την Κηφισιά, τη Γλυφάδα είχαν φτάσει να έχουν απίστευτη αξία στο χρηματιστήριο ακινήτων, καθώς ήταν περιζήτητα. Για παράδειγμα, οι επιχειρηματίες προσέφεραν έως και 300 ευρώ/τ.μ. καθώς και «αέρα» 500 χιλ. ευρώ. Η κρίση έφερε τα άδεια καταστήματα και χιλιάδες λουκέτα σε επαγγελματικές στέγες. Τώρα οι ιδιοκτήτες των συγκεκριμένων ακινήτων διαθέτουν μια περιουσία η οποία ουσιαστικά δεν έχει καμιά αξία, την ίδια στιγμή που οι φόροι έχουν αυξηθεί σημαντικά.

Η πλήρης κατάρρευση της κτηματαγοράς έχει «εγκλωβίσει» χιλιάδες ιδιοκτήτες που θέλουν να πουλήσουν αλλά είτε δεν βρίσκουν αγοραστές είτε αναγκάζονται να δώσουν τα ακίνητά τους σε εξευτελιστικές τιμές. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τις 215.000 αγοραπωλησίες που είχαν καταγραφεί το 2005, η φετινή χρονιά θα κλείσει μόλις στις 35.000.

Δηλαδή το 1/6 των συμβολαίων που γίνονταν πριν από εννέα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι μέσα σ' αυτή την καταστροφική περίοδο η αγορά ακινήτων έχασε περί τις 180.000 συμφωνίες, ενώ αντίστοιχα μεγάλη ήταν η ζημία για τα φορολογικά έσοδα. Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι είχαν καταγραφεί περίπου 48.000 αγοραπωλησίες, δηλαδή το 2014 θα γίνουν 13.000 λιγότερες. Στην Αθήνα, όπου το 2005 οι καταγεγραμμένες συναλλαγές έφτασαν τις 46.000, φέτος θα κλείσουν κάτω από 10.000.

Με μια τέτοια εξέλιξη, και με δεδομένο ότι την τελευταία δεκαετία χτίστηκαν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, περί τα 900.000 σπίτια, είναι δύσκολο να υπάρξει ανάκαμψη την επόμενη τριετία. Αλλά και πάλι η αξία της περιουσίας των Ελλήνων δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει στα επίπεδα προ κρίσης.

Του Βασίλη Σ. Κανέλλη

Από το κουτί της Πανδώρας

Γκάιτνερ: Οι Ευρωπαίοι ήθελαν να συντρίψουν την Ελλάδα

Αποκαλύψεις

15:43 | 12 Νοε. 2014

Τελευταία ανανέωση 15:48 | 12 Νοε. 2014

  

Φως στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και το Βερολίνο το Ελληνικό Ζήτημα το 2010 έρχεται να ρίξει ανέκδοτο υλικό από δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, που συλλέχθηκε μέσω συνεντεύξεων και αποκάλυψαν την Τετάρτη οι Financial Times.

Ο Τίμοθι Γκάιτνερ στο βιβλίο του «Stress Test: Reflections on Financial Crises» περιγράφει τη σύνοδο της G7 στον Καναδά τον Φεβρουάριο του 2010, όπου συναντήθηκε για πρώτη φορά με το Γερμανό ομόλογό του, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Γράφει χαρακτηριστικά: «Θυμάμαι να φτάνω στο δείπνο και να κοιτάζω το Blackberry μου. Στην Ευρώπη επικρατούσε καταστροφή. Οι μετοχές των γαλλικών τραπεζών έπεφταν 7% και 8%. Ήταν μεγάλο θέμα. Για εμένα ήταν μια κλασική απόλυτη σφαγή, γιατί άκουγα από παντού: κρίση στην Ελλάδα, ποιος έχει ανοίγματα στην Ελλάδα; Ξέρετε, οι Ευρωπαίοι βασικά ήρθαν σε εκείνη τη συνάντηση λέγοντας: ‘Θα δώσουμε στους Έλληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά φριχτοί. Μας είπαν ψέματα. Είναι απαίσιοι και άσωτοι και εκμεταλλεύθηκαν βασικά τα πάντα και θα τους συντρίψουμε’. Αυτή ήταν η στάση όλων».

Και συνεχίζει ο Αμερικανός πρώην υπουργός Οικονομικών: «Θυμάμαι τότε ότι τους είπα: ‘Μπορείτε να τους βάλετε το μαχαίρι στο λαιμό, αν αυτό θέλετε. Αλλά πρέπει οπωσδήποτε να στείλετε ένα καθησυχαστικό μήνυμα στην Ευρώπη και στον κόσμο ότι θα το κρατήσετε το πράγμα, δεν θα το αφήσετε να πέσει. Πρέπει να προστατεύσετε όλο τον τόπο’».

«Τους το έκανα πολύ σαφές εκείνη την στιγμή. Άκουγα συνέχεια αυτές τις παλιοκολλημένες κουβέντες για ηθικό κίνδυνο από αυτούς και τους είπα: ‘Ωραία λοιπόν, αν θέλετε να είστε σκληροί μαζί τους πάει καλά, αλλά πρέπει να δώσετε κάποια αξιόπιστη διαβεβαίωση ότι δεν θα αφήσετε την κρίση να μεταδοθεί πέρα από την Ελλάδα... Και για να γίνει αυτό πρέπει να φροντίσετε πολύ να είστε αξιόπιστοι ότι θα υλοποιήσετε τη δέσμευσή σας και θα δώσετε και στην Ελλάδα ένα μάθημα’», επισημαίνει στο βιβλίο του ο Γκάιτνερ.

Και καταλήγει, αναφερόμενος στην ελληνική υπόθεση: «Σίγουρα, και βέβαια όπως έχω πει, δεν περίμενα ότι θα συνεχίσουν (σ.σ. οι Ευρωπαίοι) να κωλυσιεργούν επί τρία χρόνια. Ήταν αδιανόητο για εμένα ότι άφησαν τα πράγματα να γίνουν τόσο χάλια όσο τα άφησαν κι έγιναν. Αλλά τα προμηνύματα γι' αυτό βρίσκονταν στην αρχική διαμάχη. Τους είχαν πει ψέματα οι Έλληνες. Τους είχαν φέρει σε δύσκολη θέση οι Έλληνες που εν τέλει δανείστηκαν όλα αυτά τα λεφτά, και ήταν έξαλλοι και μανιασμένοι. Ήθελαν να τους ξυλοφορτώσουν. Αλλά με αυτόν τον τρόπο, τροφοδότησαν μια πυρκαγιά που βρισκόταν στα πρώτα στάδια. Και υπήρχαν πολλά ξερόκλαδα».

Από το tvxs

(Οι αφελείς, οι πάναγνοι, οι ηθικοί εξουσιαστές της Ευρώπης δεν ήξεραν τίποτα για τα δάνεια, για τη λογική των δανειστών, για τα παίγνια των αγοραίων αγορών. Τί να πρωτοθαυμάσει κανείς! Ο διεθνής κυνισμός και αμοραλισμός μας διοικούν.  Ολ. Δαφ.)

Οι μεγαλοϊδιοκτήτες που «ξέχασαν» να δηλώσουν 25 δισ. ευρώ

10:26 | 08 Νοε. 2014

  

Πάνω από 25.000 μεγαλοϊδιοκτήτες με ακίνητη περιουσία αξίας άνω του 1 εκατ. ευρώ ο καθένας έκαναν ακριβές αγορές ακινήτων την τελευταία δεκαετία, «ξέχασαν» όμως να  δηλώσουν τις λεπτομέρειες για τις δαπάνες αγοράς, με αποτέλεσμα να μη φορολογηθούν ή να μην ελεγχθούν με βάση τα τεκμήρια δαπανών. Πρόκειται για φοροδιαφυγή που αγγίζει τα 25 δις ευρώ.

Πρόκειται για φορολογούμενους οι οποίοι στο διάστημα 2003-2009, που η οικοδομική δραστηριότητα βρισκόταν στο ζενίθ της και η αγορά ακινήτων ήταν αυξημένη, εμφανίστηκαν να πληρώνουν κανονικά τον φόρο μεταβίβασης για τα ακίνητα που αγόρασαν, όχι όμως και τη δαπάνη αγοράς στη φορολογική τους δήλωση εκείνης της χρονιάς.

Στο υπουργείο Οικονομικών ψάχνουν τώρα αν μέσα σε αυτή τη λίστα των 25.000 βρίσκονται και ονόματα φορολογουμένων που βρίσκονται και στην έτερη λίστα με αυτούς που έβγαλαν εμβάσματα στο εξωτερικό.

Από το tvxs

Guardian: ΣΥΡΙΖΑ και άλλα ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα μπορούν να κάνουν πράξη το όνειρο του Μάη του ‘68 (Υπερβολές !  Ολ. Δαφ.)

20:21 | 07 Νοε. 2014

 

«Τα νέα αριστερά κόμματα της Ευρώπης μπορεί να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο του 1968», είναι ο τίτλος άρθρου του Guardian, στο πλαίσιο αφιερώματος στην άνοδο της Αριστεράς σε Ελλάδα, Ισπανία και Σλοβενία, ενώ ιδιαίτερα εγκωμιαστικά είναι τα σχόλια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.

Μεταξύ άλλων στο άρθρο αναφέρεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «σχεδόν αδιαμφισβήτητο» πως θα σχηματίσει κυβέρνηση αν γίνουν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα καθώς όπως υπογραμμίζει ο αρθρογράφος προηγείται 11% έναντι της ΝΔ.

Ο αρθρογράφος σχολιάζει πως ο χρηματοπιστωτικός κλάδος ενδέχεται σύντομα να βρεθεί αντιμέτωπος με κάποια όρια, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις σε Ισπανία, Ελλάδα και Σλοβενία. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο άρθρο για την δημοσκοπική εκτόξευση του αριστερού Podemos στην Ισπανία, του κόμματος που γεννήθηκε μέσα από το κίνημα των πλατειών. Όμως και στη Σλοβενία το κόμμα «Ενωμένη Αριστερά» είναι τρίτο δημοφιλέστερο, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.

Ωστόσο επισημαίνεται πως τα Αριστερά κόμματα μπορεί να δημιουργούν ελπίδες για την αναγκαία αλλαγή στην πολιτική της ΕΕ, αλλά θα βρεθούν αντιμέτωπα με δύο σημαντικές προκλήσεις. Η πρώτη, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι το ζήτημα της οργάνωσης. «Και τα τρία κόμματα ξεπήδησαν μέσα από κινήματα διαμαρτυρία, αλλά η αυξανόμενη δημοφιλία τους οφείλεται κυρίως στους χαρισματικούς τους ηγέτες», σημειώνει ο αρθρογράφος. Η δεύτερη, σύμφωνα με το άρθρο, είναι να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ του οριζόντιου («άμεση δημοκρατία») και του κάθετου (κομματική πολιτική).

Επιπλέον υπογραμμίζει μια αντίφαση για τα νέα Αριστερά κόμματα. Αν και γνωρίζουν πως το κοινωνικό κράτος ήταν το αποτέλεσμα του ιστορικού συμβιβασμού μεταξύ της εργατικής τάξης και του κεφαλαίου, είναι αναγκασμένα να αγωνιστούν για αυτό, καθώς αποτελεί την τελευταία «ασπίδα» για την Υγεία, την Παιδεία και την κοινωνική ασφάλιση.

Σχετικά με την υλοποίηση του «ονείρου του ’68» ο αρθρογράφος αναφέρεται σε μια σκηνή από την ταινία «Κεφάλαιο» του Κώστα Γαβρά. «Σε ένα οικογενειακό δείπνο ο διευθύνων σύμβουλος μιας μεγάλης γαλλικής τράπεζας τσακώνεται με τον θείο του, ο οποίος συμμετείχε στο κίνημα του Μάη του 1968 και κατηγορεί τον ανιψιό του ότι καταστρέφει τους πολίτες και τις χώρες της Ευρώπης. Από την πλευρά του ο τραπεζίτης απαντάει: «Θα έπρεπε να χαίρεσαι». Στην ερώτηση του θείου «Γιατί;», ο ανιψιός απαντάει: «Εκπληρώνω τα παιδικά σου όνειρα. Εσείς οι αριστεροί θέλατε διεθνισμό και τον έχουμε, το χρήμα δεν έχει σύνορα».

Συνεχίζοντας ο αρθρογράφος αναφέρεται στον Γιόσκα Φίσερ, έναν από τους ηγέτες των Πρασίνων και του κινήματος του ’68 στη Γερμανία, ο οποίος σήμερα αναγνωρίζει τον Τσίπρα ως «πολύ επικίνδυνο» επειδή «στρέφει τις χώρες σε επικίνδυνους αριστερούς δρόμους, κάτι που θα αποβεί μοιραίο για την ΕΕ». Με αφορμή την άποψη του Φίσερ για τον Τσίπρα μεταφέρει τη σκηνή του «Κεφαλαίου» σε μια συζήτηση μεταξύ των δύο, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές και αποδειχτεί η πρώτη αριστερή κυβέρνηση τη στην Ευρώπη. Ο ηγέτης των Πρασίνων και ‘παιδί’ του Μάη του ’68 θα κατηγορήσει τον Τσίπρα πως στρέφει τις χώρες σε επικίνδυνους αριστερούς δρόμους. «Θα έπρεπε να χαίρεσαι», θα του απαντήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ερώτηση «Γιατί;» από τον Φίσερ, ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορεί να του απαντήσει: «Επειδή εκπληρώνουμε τα παιδικά σου όνειρα»
Από το tvxs

Και εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα στις μυστικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου

17:58 | 07 Νοε. 2014

Τελευταία ανανέωση 18:10 | 07 Νοε. 2014

  

Τις μυστικές συμφωνίες του Λουξεμβούργου με μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, μέσω των οποίων οι εταιρείες εξασφαλίζουν μειώσεις στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, διατηρώντας παράλληλα μικρή παρουσία στο στη χώρα, φέρνει στο φως της δημοσιότητας έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Δημοσιογράφων (ICIJ). Με την υπόθεση συνδέεται και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ο οποίος ήταν ηγέτης του Λουξεμβούργου όταν σχεδιάστηκαν πολλές από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις για φοροαπαλλαγές. Σημειώνεται πως στη σχετική λίστα εμφανίζονται και εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα.  

Πάνω από 340 επιχειρήσεις, μεταξύ αυτών κολοσσοί η Pepsi, η ΙΚΕΑ, η FedEx, AIG, Coach, Deutsche Bank, η Abbott Laboratiories, η Amazon, η Blackstone, η HJ Heinz, η JP Morgan Chase, η Burberry, η Procter & Gamble, Carlyle Group και η Abu Dhabi Investment Authority, βρίσκονται στη σχετική λίστα των μυστικών συμφωνιών, όπως προκύπτει από την έρευνα της Διεθνούς Σύμπραξης Δημοσιογράφων*, στην οποία συμμετείχε από την Ελλάδα η εφημερίδα «Τα Νέα». Οι εν λόγω συμφωνίες συνάφθηκαν την περίοδο 2002-2010.

Όπως ανέφερε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, σε ερώτησή του προς την ευρωπαϊκή επιτροπή στη λίστα υπάρχουν και εννιά εταιρείες ελληνικών συμφερόντων όπως «η EFG Group, που κατέχει την τράπεζα Eurobank, η Weather Investments, που κατέχει την τηλεπικοινωνιακή εταιρεία Wind και η Coca-Cola 3Ε». Σε πρώτη φάση οι εταιρείες που αναφέρονται στη λίστα και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα είναι η Badcock & Brown, EFG Group, Macquarie Group, Olayan Investments Company Establishment, η Weather Investments και η Coca-Cola 3Ε ενώ το επόμενο διάστημα αναμένεται η δημοσίευση και των υπόλοιπων εταιρειών. Σημειώνεται πως το σύνολο των αποτελεσμάτων της έρευνας για τις πάνω από 340  εταιρείες δεν έχει ακόμη δημοσιοποιηθεί και τις προσεχείς ημέρες θα υπάρξουν νέα δημοσιεύματα, αλλά και τηλεοπτικές εκπομπές.

Μυστικές συμφωνίες και κέρδη δισεκατομμυρίων

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα», όπως προκύπτει από την έρευνα των 28.000 απόρρητων εγγράφων που εξασφάλισε η Διεθνής Σύμπραξη και πραγματοποίησαν πάνω από 80 δημοσιογράφοι από 26 χώρες, οι εταιρείες εμφανίζονται να έχουν διοχετεύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ μέσα από το Λουξεμβούργο εξοικονομώντας πολλά δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους, τους οποίους θα πλήρωναν αν δεν μετακινούσαν τα κερδοφόρα κεφάλαιά τους από τις χώρες στις οποίες εδρεύουν ή δραστηριοποιούνται και έχουν υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές.

Σε ορισμένες περιπτώσεις οι εταιρείες απολαμβάνουν φορολόγηση κάτω από το 1% επί των κερδών που μεταφέρουν στο Λουξεμβούργο. Σημειώνεται πως η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Λουξεμβούργο εδώ και αρκετό καιρό βρίσκονται σε αντιπαράθεση για την απροθυμία του τελευταίου να κοινοποιήσει πληροφορίες σχετικά με φορολογικές αποφάσεις του στην ΕΕ, η οποία διερευνά κατά πόσον οι συμφωνίες της χώρας με την Amazon και τη Fiat παραβιάζουν το ευρωπαϊκό δίκαιο. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Βήματος, το Λουξεμβούργο παρείχε κάποιες πληροφορίες στην ΕΕ αλλά αρνήθηκε, σύμφωνα με ευρωπαίους αξιωματούχους, να κοινοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των εγγράφων που σχετίζονται με τις φορολογικές αποφάσεις.

Ο ρόλος της Price Waterhouse Cooper

Τις διαπραγματεύσεις για τις συμφωνίες έκανε η Price Waterhouse Cooper, μια από τις μεγαλύτερες λογιστικές εταιρείες παγκοσμίως, η οποία φέρεται να επινόησε φορολογικά τεχνάσματα με στόχο τη μετακίνηση των κερδών από ένα τμήμα της εταιρείας σε ένα άλλο ώστε να μειωθεί ή και να εξαλειφθεί το φορολογητέο ποσό. Αυτό γινόταν μέσω εταιρικών δομών στο Λουξεμβούργο, το οποίο ο Stephen E. Shay, καθηγητής Διεθνούς Φορολογίας στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ και πρώην στέλεχος επί φορολογικών θεμάτων του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ, το χαρακτήρισε ως «μαγική νεραϊδοχώρα» για την φορολόγηση των εταιρειών.

Σημειώνεται πως οι εν λόγω συμφωνίες εμφανίζονται ως νόμιμες στο Λουξεμβούργο, ωστόσο, σύμφωνα με το Βήμα, μπορεί να είναι ευάλωτες σε νομικές προσφυγές έξω από τη χώρα αν οι φορολογικοί υπάλληλοι άλλων κρατών θεωρήσουν ότι πρόκειται για καταχρηστικές ρυθμίσεις. Από την πλευρά της η Price Waterhouse Cooper υποστήριξε πως η έρευνα βασίζεται σε «ξεπερασμένες» και «κλεμμένες» πληροφορίες, «των οποίων η κλοπή εξετάζεται από τις αρμόδιες Αρχές». Επιπλέον πρόσθεσε ότι οι φορολογικές συμβουλές και η βοήθειά της «δόθηκαν σύμφωνα με τους ισχύοντες τοπικούς, ευρωπαϊκούς και διεθνείς φορολογικούς νόμους και συμφωνίες, και διέπονται από τον Παγκόσμιο Κώδικα Δεοντολογίας της PwC».

Η ερώτηση του Δημήτρη Παπαδημούλη στην Κομισιόν

Η Διεθνής Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) αποκάλυψε ότι περίπου 343 πολυεθνικές εταιρείες συστηματικά φοροδιέφευγαν, εκμεταλλευόμενες το χαλαρό φορολογικό καθεστώς του Λουξεμβούργου.

Μεταξύ των πολυεθνικών εταιρειών που αναφέρονται στην εν λόγω έρευνα της ICIJ βρίσκονται και 9 εταιρείες ελληνικών συμφερόντων, όπως η EFG Group, που κατέχει την τράπεζα Eurobank, η Weather Investments, που κατέχει την τηλεπικοινωνιακή εταιρεία Wind, η Coca-Cola 3Ε κ.α.

Με δεδομένο ότι οι συγκεκριμένες πρακτικές των πολυεθνικών εταιρειών και των φορολογικών αρχών κρατών, όπως το Λουξεμβούργο, στερεί δεκάδες δισεκατομμύρια φορολογικών εσόδων από χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση και τις πολιτικές λιτότητας, ερωτάται η Επιτροπή:

• Σε ποιο σημείο βρίσκονται οι έρευνες, που έχει ήδη ξεκινήσει η Κομισιόν για το φορολογικό καθεστώς του Λουξεμβούργου; Θα ξεκινήσει νέες έρευνες για ενδεχόμενες παράνομες κρατικές ενισχύσεις μετά τις προαναφερθείσες αποκαλύψεις;
• Με δεδομένο ότι οι περισσότερες φορολογικές συμφωνίες μεταξύ πολυεθνικών και Λουξεμβούργου υπογράφηκαν επί Πρωθυπουργίας Γιούνκερ, θεωρεί η Κομισιόν ότι προκύπτει θέμα ‘σύγκρουσης συμφερόντων’ για τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ;
• Μπορεί να εκτιμήσει το ύψος της φοροαποφυγής των ελληνικών εταιρειών που έχουν συνάψει φορολογικές συμφωνίες με το Λουξεμβούργο και συγκεκριμένα για την EFG Group, θυγατρική της οποίας είναι η συστημική τράπεζα Eurobank που έχει ανακεφαλαιοποιηθεί με δεκάδες δισεκατομμύρια;

* Στην παγκόσμια έρευνα που διήρκεσε έξι μήνες έλαβαν μέρος οι εφημερίδες «The Guardian» στη Βρετανία, «Süddeutsche Zeitung» στη Γερμανία, «Le Monde» στη Γαλλία, «Politiken» στη Δανία, «Folha de Sao Paulo» στη Βραζιλία, «Asahi Shimbun» στην Ιαπωνία, οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί CBC στον Καναδά και NDR στη Γερμανία και πολλοί ακόμα ειδησεογραφικοί οργανισμοί. Συνολικά συμμετείχαν 80 δημοσιογράφοι από 26 χώρες.

Από το tvxs