«Τοκογλυφικά» κέρδη για το ΔΝΤ

kristin_lagard.jpg

Παρά την παραδοχή της ηγεσίας του ΔΝΤ για το λάθος του πολλαπλασιαστή , η συνέχεια του προγράμματος εκτόξευσε το ελληνικό χρέος

09.04.2015, 06:07 | Ετικέτες:  οικονομία, Κριστίν Λαγκάρντ, ΔΝΤ, Μεγαλη Βρετανία, ΜΚΟ, ΕΚΤ,τράπεζες, Βραζιλία, Ινδία, Ελβετία, Κίνα

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Μεγάλα κέρδη έχει αποκομίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τη χρεοκοπημένη Ελλάδα χάρη στο πρόγραμμα «διάσωσης». Οπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η βρετανική μη κυβερνητική οργάνωση Jubilee Debt Campaign, το Ταμείο έχει εισπράξει από το 2010 τόκους 2,5 δισ. ευρώ για τα δάνεια «διάσωσης» της Ελλάδας. Αν μάλιστα η Ελλάδα αποπληρώσει τελικά όλο το χρέος της προς το ΔΝΤ, τότε το συνολικό κέρδος αυτού από τους τόκους της «επιχείρησης Greece» θα ανέλθει -έως το 2024- στα 4,3 δισ. ευρώ.

Τα τεράστια κέρδη οφείλονται, ως γνωστόν, στο τοκογλυφικό επιτόκιο με το οποίο το ΔΝΤ δανείζει στην Ελλάδα. Το μέσο επιτόκιο που χρεώνει το Ταμείο για τα δάνεια προς την Ελλάδα ανέρχεται, σύμφωνα με τη βρετανική οργάνωση, στο 3,6%. Στο επίπεδο αυτό είναι πολλαπλάσιο των σχεδόν μηδενικών βασικών επιτοκίων της ΕΚΤ, της Fed, της Bank of Japan, της Τράπεζας της Αγγλίας και των άλλων μεγάλων κεντρικών τραπεζών του πλανήτη. Είναι ακόμη υπερτετραπλάσιο του επιτοκίου που το ΔΝΤ χρειάζεται, προκειμένου να καλύψει όλα του τα κόστη και που στην παρούσα φάση αποτιμάται στο 0,9%.

H Jubilee Debt Campaing παρατηρεί ότι, αν η Ελλάδα κατέβαλε για την εξυπηρέτηση του χρέους της προς το ΔΝΤ πραγματικό επιτόκιο 0,9%, τότε θα είχε δαπανήσει την προηγούμενη τετραετία 2,5 δισ. ευρώ λιγότερα και το ποσό αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί γι' άλλο σκοπό, για παράδειγμα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Σχολιάζοντας τα στοιχεία, ο οικονομολόγος της Jubilee Debt Campaign Τιμ Τζόουνς είπε ότι «τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα όχι μόνο διέσωσαν τις τράπεζες, οι οποίες δάνεισαν απερίσκεπτα το Ελληνικό Δημόσιο νωρίτερα, αλλά επί της ουσίας άντλησαν ακόμη περισσότερα κεφάλαια από τη χώρα». «Αυτό το τοκογλυφικό επιτόκιο», συμπλήρωσε, «ενισχύει το άδικο χρέος που έχει επιβληθεί στον ελληνικό λαό».

Προστασία των κερδοσκόπων

Η Jubilie Debt Campaign έχει επανειλημμένα ασχοληθεί με το ελληνικό χρέος. Η τελευταία ήταν τον περασμένο Ιανουάριο στην έκθεσή της «Εξι βασικά στοιχεία για το χρέος της Ελλάδας και τις επικείμενες εκλογές». Σε αυτήν αποδεικνύει ποσοτικά ότι τα δάνεια του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΕΚΤ δεν χορηγήθηκαν για τη σωτηρία του ελληνικού λαού, αλλά των ελληνικών και των ευρωπαϊκών τραπεζών και την προστασία των κερδοσκόπων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της έκθεσης, από το σύνολο των 252 δισ. ευρώ που η τρόικα των πιστωτών δάνεισε στην Ελλάδα μετά το 2010, λιγότερο από το 10% έφθασε τελικά στα χέρια των Ελλήνων.

Τα υπόλοιπα δαπανήθηκαν για την αποπληρωμή δανείων και τόκων προς τους απερίσκεπτους πιστωτές του Ελληνικού Δημοσίου. Η έκθεση υπενθυμίζει ακόμη ότι από το 2010 ήταν ξεκάθαρο ότι το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής (ή εσωτερική υποτίμηση ή ακραία λιτότητα) δεν θα έλυνε το πρόγραμμα του χρέους.

Οι εκπρόσωποι της Βραζιλίας, του Ιράν, της Ινδίας, της Κίνας και της Ελβετίας είχαν -όπως αποκαλύφθηκε- αργότερα εκφράσει σχετικές ενστάσεις, ενώ η ίδια η ηγεσία του ΔΝΤ παραδέχθηκε στα τέλη του 2012 το λάθος του πολλαπλασιαστή και επί της ουσίας ότι το πρόγραμμα εμβάθυνε την ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Παρ’ όλα αυτά το πρόγραμμα συνεχίστηκε και, αντί να οδηγήσει τελικά σε μείωση, εκτόξευσε το ελληνικό χρέος.

Νικολούδης: Κάναμε «τζακ-ποτ» κυνηγώντας τη φοροδιαφυγή

00:30 | 10 Απρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 01:26 | 10 Απρ. 2015

 

«Έστειλα 5.000 υποθέσεις φοροδιαφυγής στα δικαστήρια, από τις οποίες το κράτος θα πρέπει να ανακτήσει 3 δισ. ευρώ ενώ βρίσκονται σε αναμονή άλλες 24.000. Πρόκειται για τζακ-ποτ» δήλωσε ο υπουργός Επικρατείας Παναγιώτης Νικολούδης σε συνέντευξη του σε βελγική εφημερίδα.

Στο σημερινό φύλλο της βελγικής εφημερίδας Libre Belgique, που έχει τίτλο «Ο Νικολούδης ξεκινά το κυνήγι των απατεώνων», ο υπουργός αναφέρει ότι «δεν πίστευε και ο ίδιος ότι ήταν τόσο εύκολο να εντοπιστούν».

Αναφερόμενος στη λίστα Λαγκάρντ τονίζει ότι «ο κατάλογος αυτός δεν είναι τόσο σημαντικός όσο θα θέλαμε. Ως εισαγγελέας, πολέμησα τη φοροδιαφυγή με διαφορετικό τρόπο και νομίζω ότι νίκησα. Το 2012, ζήτησα από όλες τις ελληνικές τράπεζες να μου στείλουν μια λίστα πελατών με καταθέσεις πάνω από 200.000 ευρώ».

«Οκτώ τράπεζες μου έστειλαν οκτώ λίστες. Στη συνέχεια, συνέταξα μια άλλη λίστα με τα ονόματα των Ελλήνων που, από το 2010, είχαν στείλει στο εξωτερικό ποσά άνω των 200.000 ευρώ. Στη συνέχεια, μια άλλη με τα ονόματα εκείνων που έχουν χαρτοφυλάκια στο Ελληνικό Χρηματιστήριο αξίας άνω των 200.000. Είχα, επίσης, μια λίστα με στοιχεία πολύ υψηλών ασφαλιστηρίων συμβολαίων» προσθέτει ο κ. Νικολούδης. 

«Τέλος, δημιουργήσαμε μια βάση δεδομένων με τις δηλώσεις εισοδήματος από το 2000 και διασταυρώσαμε όλες αυτές τις πληροφορίες με τη λίστα Λαγκάρντ και τη λίστα «Λιχτενστάιν». Ήταν το τζακ ποτ. Αμέσως μας εμφανίστηκαν τα ονόματα των φοροφυγάδων, κάτι που με εξέπληξε εμένα πρώτο. Δεν πίστευα ότι ήταν τόσο εύκολο να εντοπιστούν» τόνισε. 

Απαντώντας στη συνέχεια στο ερώτημα «πόσους ανθρώπους έχετε στριμώξει» ο Π. Νικολούδης αναφέρει: «Έστειλα περίπου 5.000 υποθέσεις στα δικαστήρια, πράγμα που αποτιμάται μεταξύ 2,5 και 3 δις ευρώ, τα οποία το κράτος θα πρέπει να ανακτήσει. Περίπου άλλες 24.000 υποθέσεις αναμένουν. Έχουμε κάνει το πιο δύσκολο κομμάτι: να βρούμε πού ήταν κρυμμένα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την έρευνα. Αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά να κάνουμε για να εισπράξουμε τον οφειλόμενο φόρο. Στο θέμα αυτό, η ελληνική διοίκηση δεν είναι πολύ αποτελεσματική και η δικαιοσύνη είναι αργή».

Στο ερώτημα «πότε πιστεύετε ότι θα ανακτήσετε αυτά τα χρήματα», ο Παναγιώτης Νικολούδης απαντά: «Αν αυτά τα πρόσωπα επιλέξουν να προσβάλουν τις αποφάσεις στο δικαστήριο, μπορεί να χρειαστούν έως και 5 με 6 χρόνια, αλλά νομίζω ότι έχουν κάθε συμφέρον να πληρώσουν αμέσως. Έχουμε, επίσης, την έναρξη έρευνας για το ξέπλυμα χρήματος, τα πρόστιμα. Το πρόβλημα είναι ότι προσπαθούμε να προβούμε σε αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα με ένα σχοινί γύρω από το λαιμό μας».

«Όταν το σύστημα ξεκινήσει να λειτουργεί κανονικά - όχι πριν από πέντε μήνες - η κατάσταση θα είναι πολύ διαφορετική. Το 2017 θα αρχίσουμε να συλλέγουμε τα χρήματα από τους ελέγχους της περιόδου 2011 έως το τέλος του 2015, και το 2017 αυτά του 2012, ενώ το 2018 εκείνα του 2013. Το πιο δύσκολο μέρος είναι η αρχή και είναι τώρα».
Από το tvxs

Πώς ο Τρισέ τορπίλισε το σχέδιο του ΔΝΤ για κούρεμα του χρέους το 2010

Ο τραπεζίτης

15:55 | 09 Απρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 17:11 | 09 Απρ. 2015

  

Ο προκάτοχος του Μάριο Ντράγκι και πρώην πρόεδρος της ΕΚΤ Ζαν Κλοντ Τρισέ αποδεικνύεται ίσως ο μοιραίος άνθρωπος της ελληνικής κρίσης: Είναι ο άνθρωπος που, σύμφωνα με αποκαλυπτική διεθνή έρευνα, τίναξε στον αέρα το 2010 το σχέδιο του ΔΝΤ για δραστικό κούρεμα του ελληνικού χρέους, επιλέγοντας να σώσει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες.

Σύμφωνα με την έρευνα του Κέντρου Διεθνούς Διακυβέρνησης και Καινοτομίας (CIGI) που βγαίνει σήμερα στο φως, την άνοιξη του 2010 και λίγο πριν το Καστελόριζο και την υπογραφή του Μνημονίου το ΔΝΤ έστειλε μυστικά απεσταλμένους στο Παρίσι και τη Φραγκφούρτη για να συζητήσουν σχέδιο δραστικού κουρέματος του ελληνικού χρέους.

Ο συγγραφές της έρευνας του CIGI Πολ Μπλουστάιν αποκαλύπτει όμως πως ο Ζαν Κλοντ Τρισέ, τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας απέρριψε κατηγορηματικά την πρόταση φοβούμενος για τις ζημιές που θα είχαν οι τράπεζες της Γαλλία και της Γερμανίας οι οποίες ήταν τότε «φορτωμένες» με ελληνικά κρατικά ομόλογα.

Ο Πολ Μπλουστάιν επικαλείται τη μαρτυρία στελέχους της κεντρικής τράπεζας, το οποίο δηλώνει πως την άνοιξη του 2010 όταν το θέμα τέθηκε σε συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ ο Τρισέ τορπίλησε το σχέδιο. Σύμφωνα με το εν λόγω στέλεχος ο πρόεδρος της ΕΚT φώναζε "Είμαστε μια οικονομική και νομισματική ένωση και δεν μπορεί να υπάρξει αναδιάρθρωση χρέους». «Ούρλιαζε», λέει το ίδιο στέλεχος.

Τα στοιχεία και την έρευνα παρουσιάζει το Business Insider, το οποίο απευθύνθηκε στην ΕΚΤ ζητώντας επιβεβαίωση ή διάψευση. Η απάντηση που πήρε από τον εκπρόσωπο της κεντρικής τράπεζας ήταν ότι «δεν σχολιάζουμε τί συμβαίνει στα Διοικητικά Συμβούλια».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει το CIGI, η έκθεση των γαλλικών τραπεζών σε ελληνικό κρατικό χρέος έφθανε τότε στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ και των γερμανικών στα 35 δισεκατομμύρια. Εάν αποφασιζόταν το κούρεμα και αναγκάζονταν να αναλάβουν τις επακόλουθες ζημιές, η βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος θα δεχόταν ισχυρότατους τριγμούς.

Από το tvxs

Οχημα φοροαποφυγής η «Ελληνικός Χρυσός»

ellinikos-xrisos.jpg

Σύμφωνα με την έκθεση η συγκεκριμένη δομή χρηματοδότησης της «Ελληνικός Χρυσός» μέσω Ολλανδίας στέρησε από το ελληνικό Δημόσιο την καταβολή παρακρατούμενων φόρων 1,7 εκατ. ευρώ σε διάστημα δύο ετών

02.04.2015, 06:48 | Ετικέτες:  επιχειρήσεις, φοροδιαφυγή, φόροι, Ολλανδία, Χαλκιδική, φτώχεια,λιτότητα, οικονομία, δημόσιος τομέας, ΗΠΑ, Γερούν Ντάισελμπλουμ

Συντάκτης: 

Μπάμπης Μιχάλης

Κόλαφο για την Ευρωπαϊκή Ενωση, την Ολλανδία και την προηγούμενη κυβέρνηση -που έδωσε γην και ύδωρ, προκειμένου να προχωρήσει η «επένδυση» της Eldorado Gold στη Χαλκιδική- αποτελεί η έκθεση του ολλανδικού Κέντρου Ερευνας των Πολυεθνικών (SOMO).

Η έκθεση δείχνει ότι στην Ελλάδα της ακραίας φτώχειας, της εξαθλίωσης, των πολιτικών ακραίας λιτότητας και των εκτεταμένων φοροεπιδρομών στα χαμηλά και μεσαία στρώματα, κάποιες πολυεθνικές εταιρείες συνεχίζουν -με τη βοήθεια εταίρων μας που πλειοδότησαν στην επιβολή των μνημονίων- να φοροαποφεύγουν, στερώντας από το ελληνικό κράτος πολύτιμα έσοδα.

Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι ο καναδικός κολοσσός Eldorado Gold, όπως και αρκετές άλλες εξορυκτικές και πολυεθνικές εταιρείες, αξιοποιεί στο έπακρο:

1. το νομικό καθεστώς που ισχύει για τις εταιρείες συμμετοχών στην Ολλανδία (τις φορολογεί σχεδόν με μηδενικό συντελεστή, ενώ δεν φορολογεί εισοδήματα από τόκους),

2. την οδηγία περί δικαιωμάτων και τόκων της Ε.Ε. (απαγορεύει την παρακράτηση φόρου στις εξερχόμενες καταβολές τόκων μεταξύ συγγενών θυγατρικών σε χώρες-μέλη της Ε.Ε). Απώτερος στόχος του κολοσσού είναι η δραστική μείωση του οφειλόμενου φόρου των θυγατρικών της σε Ελλάδα και άλλες χώρες.

«Θυρίδες»

Η καναδική εταιρεία χρησιμοποιεί μια ντουζίνα από θυγατρικές εταιρείες στην Ολλανδία, προκειμένου να χρηματοδοτεί τις μεταλλευτικές της δραστηριότητες στην Ελλάδα. Το 2013, όλες αυτές οι θυγατρικές είχαν την ίδια διεύθυνση στο Αμστερνταμ.

Οι 11 από αυτές δεν είχαν κανέναν υπάλληλο, ενώ η 12η μόνον τρεις υπαλλήλους. Ολες μαζί όμως είχαν στο ενεργητικό τους περίπου 2 δισ. δολάρια! Πρόκειται δηλαδή για καραμπινάτη περίπτωση «εταιρειών-θυρίδων» ή αλλιώς «βιτρίνα», οι οποίες λειτουργούν ως αγωγοί -εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης- για τη μεταφορά κερδών προς υπεράκτιους φορολογικούς παραδείσους της Καραϊβικής.

Η «μηχανή» της Εldorado Gold στην Ελλάδα λειτουργεί για την ακρίβεια ως εξής: Οι δραστηριότητες της ελληνικής θυγατρικής «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.» χρηματοδοτούνται με την έκδοση ομολόγων για τα οποία αυτή οφείλει να καταβάλλει τους τόκους στους κατόχους τους.

Ολα τα ομόλογα όμως έχουν αγοραστεί από τις ολλανδικές εταιρείες-θυρίδες της Eldorado Gold, δύο εκ των οποίων χρηματοδοτούνται με δάνεια από μια άλλη θυγατρική η οποία εδρεύει στον φορολογικό παράδεισο των Νήσων Μπαρμπέιντος.

Οι τόκοι που οφείλει η «Ελληνικός Χρυσός» πληρώνονται στις εταιρείες-θυρίδες στην Ολλανδία και από εκεί μεταφέρονται στη θυγατρική των Mπαρμπέιντος. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται μια τεράστια μεταφορά αφορολόγητων κεφαλαίων από την Ελλάδα στα Μπαρμπέιντος.

Σύμφωνα με την έκθεση, αυτή η δομή χρηματοδότησης της «Ελληνικός Χρυσός» μέσω Ολλανδίας στέρησε από το ελληνικό Δημόσιο την καταβολή παρακρατούμενων φόρων 1,7 εκατ. ευρώ σε διάστημα δύο ετών και φόρου εταιρικού εισοδήματος ύψους 1,7 εκατ. ευρώ σε διάστημα πέντε ετών.

Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η Eldorado Gold φαίνεται να έχει αυξήσει επιθετικά το ποσό της χρηματοδότησης της «Ελληνικός Χρυσός» από τις ολλανδικές εταιρείες. Αν αυτό συνεχιστεί, τότε, όπως αποφαίνεται η SOMO, η απώλεια εσόδων για το ελληνικό Δημόσιο θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκθεση εστιάζει μόνο στην παραπάνω μορφή φοροαποφυγής Δεν εξετάζονται δηλαδή άλλοι πιθανοί τρόποι φοροαποφυγής -όπως για παράδειγμα το ενδεχόμενο υπερτιμολόγησης μεταβιβάσεων και άλλοι μηχανισμοί.

Αν και οι άλλες μορφές πιθανής φοροαποφυγής ληφθούν υπόψη, τότε, όπως συμπεραίνει η έκθεση, το πλάνο εξόρυξης στη Χαλκιδική θα μπορούσε από μόνο του -χωρίς τον υπολογισμό της περιβαλλοντικής καταστροφής- να αποτελεί οικονομική ζημιά για την Ελλάδα...

Η BENELUX της φοροδιαφυγής

Μετά τον φορολογικό παράδεισο της Ε.Ε. (βλ. Λουξεμβούργο) και η πατρίδα του «σκληρού» Ντάισελμπλουμ, η Ολλανδία, αναδεικνύεται σε «πλυντήριο» για τα κέρδη των πολυεθνικών

Η Ολλανδία είναι μια από τις μεγαλύτερες χώρες του πλανήτη που διαδραματίζουν τον ρόλο του «αγωγού» στη φοροδιαφυγή των πολυεθνικών. Φιλοξενεί στην επικράτειά της περί τις 12.000 εταιρείες-θυρίδες, οι οποίες -όπως προκύπτει από τα στοιχεία- επενδύουν περισσότερο από το 80% των άμεσων επενδύσεών τους -συνολικού ύψους τρισεκατομμυρίων ευρώ- στο εξωτερικό.

Ετσι, η Ολλανδία των μόλις 17 εκατομμυρίων κατοίκων και έκτασης μικρότερης του 25% της Πολιτείας της Φλόριντα (ΗΠΑ) καταλήγει... περιέργως να είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής του πλανήτη, μεγαλύτερος των ΗΠΑ και της Κίνας.

Η Ολλανδία μαζί με το Λουξεμβούργο έχουν σήμερα τις μεγαλύτερες άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα, οι οποίες ξεπερνούν το 40% των συνολικών επενδύσεων. Περίπου το 80% των επενδύσεων που γίνονται από την Ολλανδία στην Ελλάδα περνάνε από ολλανδικές εταιρείες-θυρίδες. Η Ολλανδία λειτουργεί έτσι ως αγωγός για τις περισσότερες μεγάλες εταιρείες που επενδύουν στην Ελλάδα.

Οι εταιρείες αυτές φοροαποφεύγουν μέσω των ολλανδικών «θυρίδων», ενώ το ολλανδικό κράτος επί της ουσίας διευκολύνει με το νομικό πλαίσιο που εφαρμόζει. Χρησιμοποιώντας τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες για την αποφυγή διπλής φορολογίας, προσφέρει επί της ουσίας διέξοδο προς τη μη φορολόγηση.

Ομως, έτσι διαβρώνει τη φορολογική βάση της Ελλάδας, στερεί έσοδα από το ελληνικό Δημόσιο, καταστρέφει την ελληνική οικονομία, επιτείνει την ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η χώρα μας. Παρ’ όλα αυτά, δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη. Αντίθετα, η ολλανδική κυβέρνηση επιτείνει την ελληνική κρίση, στηρίζοντας μάλιστα πρώτη απ’ όλους τους εταίρους τις πολιτικές λιτότητας που μας επιβάλλει η τρόικα..

 Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Αυστριακός καγκελάριος: Τι θέλει να αποδείξει ο Σόιμπλε;

Ευθείες Βολές

22:35 | 05 Απρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 22:44 | 05 Απρ. 2015

  

Ο καγκελάριος της Αυστρίας Βέρνερ Φάιμαν, σε συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Έστεραϊχ», ασκεί δριμεία κριτική στην ευρωπαϊκή πολιτική που προσανατολίζεται στις χρηματαγορές αλλά και στη στάση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. «Δεν θα αφήσουμε να διαμελιστεί η Ευρώπη από τον κόσμο της χρηματαγοράς», διαμηνύει. Παράλληλα ζητά να δοθεί στην Ελλάδα μια «έντιμη ευκαιρία» και τάσσεται υπέρ μια ευελιξίας στην τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων. 

Όπως υπογραμμίζει «δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα». «Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν είναι “μάγοι”», σημειώνει και συνεχίζει: «Ίσως να υποτίμησαν τα πρόβλημα και στο θέμα της επαγγελματικότητάς της να βρίσκεται ακόμη σε μια διαδικασία μάθησης. Υποσχέθηκε πάρα πολλά πιστεύοντας ίσως ότι μπορεί να τα τηρήσει και πολλοί που διαπραγματεύονται μαζί της στις Βρυξέλλες ή την Αθήνα έχουν συχνά την εντύπωση ότι απέναντί τους δεν έχουν πολιτικούς αλλά καθηγητές πανεπιστημίων σε μια πανεπιστημιακή παράδοση».

Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει, δεν μπορεί να κατανοήσει τι νόημα έχει «το να θέλει ο κύριος Σόιμπλε να αποδείξει ότι είναι ένας τέλειος επαγγελματίας και ότι οι άλλοι στην ελληνική κυβέρνηση είναι αρχάριοι» διότι αυτό δεν λύνει με κανέναν τρόπο τα προβλήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ανθρώπων στην Ελλάδα. «Δεν έχουμε κανένα λόγο να πανηγυρίζουμε ότι εμείς είμαστε τόσο καλοί, όταν την ίδια στιγμή η Νότια Ευρώπη κατρακυλά σε μια ανθρωπιστική καταστροφή. Η κοινή Ευρώπη υπάρχει όταν ο γείτονας δεν πεινάει», σημειώνει.

Ο Βέρνερ Φάιμαν επισήμανε πως η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να δείξει κινητικότητα αλλά το ίδιο ισχύει και για τους υπουργούς Οικονομικών και το υψηλόβαθμο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα. «Δεν θα αφήσουμε να διαμελιστεί η Ευρώπη από τον κόσμο της χρηματαγοράς, ο οποίος, δυστυχώς, σε αντίθεση προς εμάς τους Ευρωπαίους πολιτικούς, είναι άριστα δικτυωμένος διεθνώς».

«Θα πρέπει να είμαστε πιο ευέλικτοι και να επιτρέπουμε μερικές φορές στις χώρες να μην τηρούν όλα τα κριτήρια του Μάαστριχτ, όταν μπορούν να μας πείσουν ότι χρειάζονται τα χρήματα, για παράδειγμα για επενδύσεις στο μέλλον, και όλα αυτά να γίνονται χωρίς να ζητάμε την άδεια των χρηματαγορών» προσθέτει. Με πρωτοφανή κατηγορηματικό τρόπο ο Αυστριακός καγκελάριος ζητάει στη συνέχεια «να πάρει επιτέλους και πάλι η πολιτική τα πράγματα στα χέρια της και να μην περιμένει να παίρνει κάθε πρωί στα χέρια της τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» για να δει τι λένε οι αγορές».

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, ο καγκελάριος πιστεύει, όπως τονίζει, «σε μια ευκαιρία πέρα από την 9 η Απριλίου, την 9 η Μαΐου, ή την 9 η Ιουνίου, αλλά θα υπάρχουν πολύ συχνά μεγάλοι κίνδυνοι και το μέλλον της Ελλάδας θα βρεθεί ακόμη μερικές φορές σε δοκιμασία».

Από το tvxs

Αυτός είναι ο παγκόσμιος χάρτης του χρέους

Η χαμένη δεκαετία

20:28 | 03 Απρ. 2015

Τελευταία ανανέωση 20:28 | 03 Απρ. 2015

  

Ποιες χώρες έχουν το μεγαλύτερο χρέος και ποιες μέσα από αυτό το χρέος έφτιαξαν οικονομίες «φούσκες»; Το «Spiegel» παρουσιάζει τον παγκόσμιο χάρτη του δημόσιου χρέους εστιάζοντας στις χώρες που βρίσκονται στο κόκκινο.

Με αυτό το χρώμα έχει «βαφτεί» στον εν λόγω χάρτη και η Ελλάδα, καθώς το ύψος του χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ είναι από τα υψηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. «Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραπαίει και βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, παρά το γεγονός ότι πήρε μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από την γερμανική -κυρίως- συνταγή», αναφέρει το άρθρο.

Οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί κάνουν λόγο για μια «χαμένη δεκαετία» για την Ευρώπη - με λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Ο παγκόσμιος χάρτης του δημόσιου χρέους για το 2015 δείχνει πως δεν είναι μόνο ο συνήθης... ύποπτος στα κόκκινα (Νότος και Ελλάδα), αλλά και χώρες όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία. Η Γερμανία κατάφερε τα τελευταία χρόνια να μειώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά όπως τονίζουν οι αναλυτές αυτή η ειδική περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως σταγόνα στον ωκεανό του χρέους.

Οι εμπειρογνώμονες της McKinsey αναφέρουν πως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωζώνη εξακολουθεί να φαίνεται παγιδευμένες σε δίλημμα: θέλουν να θέσουν το χρέος υπό έλεγχο, αλλά αυτό σημαίνει να εξυγιάνουν τους προϋπολογισμούς τους κάνοντας δραστικές περικοπές και ταυτόχρονα να δώσουν μεγαλύτερη τόνωση στην ανάπτυξη. Μόνο που αυτά τα δύο δεν μπορούν να συμβούν ταυτοχρόνως. Οι αναλυτές σημειώνουν πως οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι η σωστή πορεία, μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τρανό παράδειγμα είναι οι χώρες όπως η Ελλάδα που μετά από πέντε χρόνια δεν έχει καταφέρει να μειώσει το χρέος της και συνάμα οι πολίτες της συνεχίζουν να υποφέρουν.

Οι ελπίδες που υπάρχουν για να αναστραφεί η κατάσταση είναι το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που προωθεί και εφαρμόζει πλέον η ΕΚΤ, αλλά και η πτώση της τιμής του πετρελαίου.

Από το tvxs

Θύμα bullying και η Ελλάδα από μια άγρια αγέλη

Του Γιώργου Σπύρου

18:57 | 02 Απρ. 2015

  

Η διαδικασία της φυσικής επιλογής σαν θεμελιώδης εξελικτικός μηχανισμός αναλύθηκε πρωταρχικά στη μελέτη «Η καταγωγή των ειδών» από τον Κάρολο Δαρβίνο, αλλά συνέχισε να ενδιαφέρει ζωηρά και τους νεώτερους μέχρι σήμερα, με ισχυρούς λόγους και αντιλόγους και δόκιμες ή αδόκιμες μεταφορές των αρχών που διέπουν τον φυσικό κόσμο στα θέματα της κοινωνικής οργάνωσης.

Η βασική σύλληψη της θεωρίας αυτής είναι ότι τα αδύνατα στελέχη καταρρέουν ή εξαλείφονται από τους φυσικούς τους εχθρούς, πριν ακόμη μπουν στην αναπαραγωγική διαδικασία, έτσι ώστε αποφεύγεται η μεταφορά ελαττωματικών γονιδίων στις επόμενες γενεές.

Αντίθετα, τα ισχυρότερα στελέχη επικρατούν και από τη μεταφορά των γονιδίων στους απογόνους τους, επιτυγχάνεται η αυτοβελτίωση των ειδών.

ΤΟ BULLING ΣΤΗ ΦΥΣΗ…

Συνήθως όμως δεν είναι τόσο οι φυσικοί εξωτερικοί εχθροί, όσο τα ίδια τα μέλη της ομάδας, που καταδικάζουν σε θάνατο τους αδύνατους κρίκους, μέσω ενός μηχανισμού απόρριψης και απομόνωσης (για τα φυτοφάγα) ή ακόμη και κανιβαλισμού (για τα σαρκοφάγα), πρακτικές που αναπτύσσονται αυθορμήτως και ενστικτωδώς.

Αυτή η ενδοομαδική απώθηση ή βία, είναι στην ουσία μια πρακτική επιβίωσης της αγέλης, που σκοπό έχει την αυτοπροστασία από τα μέλη που την απειλούν με τη μετάδοση ασθενειών ή ελαττωματικών (μη λειτουργικών) γενετικών χαρακτηριστικών.

Με αυτή την πρακτική (βιολογικό bullying), δεν επιτυγχάνεται μόνο η προστασία της αγέλης από τους παραπάνω γενετικούς και μολυσματικούς κινδύνους, αλλά και η σφυρηλάτηση στο εσωτερικό της δεσμών αλληλοαναγνώρισης, αλληλεγγύης, συνοχής (και συνενοχής για τα πλέον νοήμονα όντα).

Με το bullying στη φύση επιτυγχάνεται και εμβαθύνεται η συνοχή των υπολοίπων μελών της ομάδας (όλοι εναντίον ενός) και ενισχύεται ο ρόλος του αρχηγού.

Στη μια πλευρά του στέκεται το ισχυρό μέλος (αρχηγός) και στην ακριβώς απέναντι το αδύνατο. Η πίεση που ασκείται στο ασθενές ενισχύει τη θέση του ισχυρού στην ομάδα.

Όποιος έχει μεγαλώσει ζώα, ξέρει πολύ καλά, πως ακόμα και μέσα σε μια τοκετοομάδα (π.χ. σκυλάκια), αναπτύσσεται το bullying από τις πρώτες στιγμές τις ζωής τους.

Τα αδύνατα κουτάβια δεν έχουν καμιά πιθανότητα επιβίωσης χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση, αφού περιθωριοποιούνται από όλα τα άλλα, απωθούνται από τον θηλασμό, απομονώνονται και δεν συμμετέχουν στα παιχνίδια (που τα ενισχύουν σωματικά και σφυρηλατούν τους μεταξύ τους δεσμούς), τρέφονται τελευταία κατά σειρά και μόνο από τα υπολείμματα της τροφής (όταν υπάρχει περίσσευμα), πάντα δε αποτελούν τους εύκολους στόχους για την έκφραση της επιθετικότητας των υπολοίπων.

Πολλές φορές τα κατασπαράσσει η ίδια τους η μητέρα, λίγες ώρες ή ημέρες μετά τον τοκετό.

Στην άγρια φύση, τα θύματα του bullying, καταγράφονται στατιστικά ως ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό θνησιμότητας πριν την ηλικία αναπαραγωγής.

Η διαφορά του bullying από κάθε άλλη μορφή επιθετικότητας, έγκειται στο ότι αυτό δεν εκδηλώνεται σε βάρος ενός άλλου είδους ή μιας άλλης ομοειδούς ομάδας, αλλά ,μέσα στην ίδια ομάδα, οικογένεια, αγέλη ή σύστημα αναφοράς.

ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ…

Στα παιδιά το bullying είναι πιο συχνό απ’ ότι στους ενήλικες, γιατί αυτά βρίσκονται πιο κοντά στο ζωικό και πιο μακριά από το κοινωνικό στάδιο, εκδηλώνεται δε κυρίως εκεί όπου αυτά αρχίζουν να ομαδοποιούνται.

Έτσι, ήδη από το δημοτικό σχολείο τα παιδιά με «γενετικές αποκλίσεις από το μέτρο» (παχυσαρκία, μεγάλη μυωπία, αγοράκια με υπερβολική ακμή ή θηλυπρέπεια, αποκλίσεις από τον κανόνα όπως ψηλά ή αδύνατα ή πολύ κοντά), αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα αποδοχής και ένταξης στην ομάδα, γίνονται αποδέκτες «ακατανόητων» επιθετικών συμπεριφορών από τα άλλα και πολύ συχνά είναι αναγκασμένα να ανακαλύψουν κάποιον ειδικό περιθωριακό ρόλο μέσα στην ομάδα για να επιβιώσουν.

Φυσικά συσσωρεύουν ένα τεράστιο ψυχικό αποθεματικό βίας και απόρριψης, που με κάποια μορφή, σε κάποιο στάδιο της ζωής τους, μπορεί να το εκδηλώσουν επίσης με επιθετικότητα, που στρέφεται είτε εναντίον των άλλων (βλ. και ένοπλες εισβολές με μαζικές εκτελέσεις σε σχολεία), είτε εναντίον του εαυτού τους, είτε με κάποια ψυχική διαταραχή ως αποτέλεσμα συμπιεσμένης επιθετικότητας που δεν έχει εκτονωθεί με κάποιο τρόπο ή με συνδυασμούς όλων αυτών.

ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ…

Ο Καιάδας υπήρξε μια ακραία, κοινωνικά θεσμοθετημένη μορφή bullying στην αρχαιότητα, που αποσκοπούσε στη φυσική αυτοβελτίωση της ομάδας.

Επίσης, ο φασισμός σαν κοσμοθεωρία αναζητά κυρίως από τη φύση συμπεριφορικούς κανόνες και έτσι έχει ενσωματώσει το bulling στην κοσμοαντίληψή του και στην αντίληψή του για την κοινωνική οργάνωση.

Ο αδύνατος, ο διαφορετικός, ο ομοφυλόφιλος, ο ακάθαρτος γενετικά, είναι εχθρός και πρέπει να συνθλιβεί χωρίς έλεος.

Η δε συνάσκηση σε αυτή την πρακτική (με μαχαιρώματα, βιαιοπραγίες κατά ανυπεράσπιστων θυμάτων, πυρπολήσεις σπιτιών μεταναστών κλπ), ενισχύει την εσωτερική συνοχή της ομάδας και τη σφυρηλατεί με δεσμούς αίματος.

Στον αντίποδα του bullying κατά των αδυνάτων, αναπτύσσεται η συσπείρωση της ομάδας υπό το ισχυρό μέλος, υπό τον Φυσικό Αρχηγό.

Η αρχή αυτή (η Αρχή του Αρχηγού) μεταφέρεται στη φασιστική ιδεολογία αυτούσια από το ζωικό βασίλειο και επιτάσσει τη συσπείρωση όλων κάτω από το «ανθρώπινο» ον, που με «φυσικό τρόπο» συνιστά την απόλυτη και αδιαμφισβήτητη ενσάρκωση του συλλογικού φαντασιακού της ομάδας.

Ο αρχηγός «είναι η ενσάρκωση της ιστορικής συνείδησης της κοινότητας, …… ο παράκλητος που ενσαρκώνει τη μυστική φωνή του αίματος, η συνιστάμενη ενιαία βούληση του έθνους, …… ο Αρχηγός δεν ίσταται πάνω ή δίπλα στο λαό, είναι ο ίδιος ο λαός που έχει συνειδητοποιήσει το ιστορικό του δεδομένο, είναι ο ποταμός στον οποίο συμβάλλουν οι λαϊκές δυνάμεις όπως οι χιλιάδες παραπόταμοι …… αν ο κορμός του δένδρου είναι ο λαός και οι κλάδοι του οι λαϊκοί και εθνικοί αγώνες ο Αρχηγός είναι η Γονιμοποιός Αρχή κλπ κλπ …...» (λήμματα από το καταστατικό της Χρυσής Αυγής).

Ο φασισμός ως κοσμοθεωρία είναι η επιτομή της πολιτικής έκφρασης της ζωώδους και ωμής βίας των ισχυρών σε βάρος των αδυνάτων μελών της κοινωνίας.

Είναι δηλαδή η πλήρης άρνηση του πολιτισμού στο μέτρο που ο πολιτισμός είναι η διαδικασία μετάβασης του ανθρώπου από τη ζωική στην κοινωνικοπολιτική του έκφανση.

Για τον ίδιο λόγο άλλωστε, τοποθετείται ορθά στον αντίποδα του σοσιαλισμού, ο οποίος έχει ως βασικό περιεχόμενο και πρόταγμα την κοινωνική αλληλεγγύη και την οικοδόμηση μιας τέτοιας μορφής κοινωνικής οργάνωσης που να ανταποκρίνεται κυρίως στην ανάγκη προστασίας των αδύνατων κρίκων του κοινωνικού συστήματος.

Με αυτά τα δεδομένα θα έπρεπε κανονικά να συμφωνήσουμε ότι, όσο πιο πολύ πολιτιστικοποιείται η ανθρώπινη συμπεριφορά και όσο πιο ανεπτυγμένοι πολιτιστικά είναι οι τομείς αναφοράς μας, τόσο λιγότερο το bullying.

ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ BULLYING

Θα συμφωνούσαμε πρόθυμα με την τελευταία παράγραφο αν δεν είχε εν τω μεταξύ μεσολαβήσει ο πατέρας της ψυχανάλυσης, ο Sigmund Froid.

Ο διανοητής αυτός ανέλυσε πολύ γλαφυρά την διαδικασία με την οποία και τα πιο ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου, μεταλλάσσονται (εξευγενίζονται) και παίρνουν εναλλακτικές μορφές μέσα στις οργανωμένες και προηγμένες πολιτιστικά κοινωνίες.

Η συζήτηση για την μετάλλαξη της ενστικτώδους επιθετικότητας σε ατομική και συλλογική κοινωνική βία, είναι πολύ σημαντική τόσο για τους ψυχαναλυτές, όσο και για τους κοινωνικούς επιστήμονες.

Επίσης, η φιλοσοφική συζήτηση για τις δυνάμεις που ασκούνται σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο και προκαλούν συνειδησιακούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς και νέες σχέσεις κυριαρχίας και εξουσίας, δηλαδή αυτό που ορίστηκε από τον Ηράκλειτο ως «πόλεμος πατήρ πάντων» και από τον  Μαρξ ως «η βία μαμή της ιστορίας», έχει ξεκινήσει από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο και μένει ακόμα ανοιχτή, αφού πρώτα απασχόλησε πολύ έντονα την ευρωπαϊκή σκέψη με επίκεντρο την Βορειοκεντρική Ευρώπη τον 19ο και 20ο αιώνα (Νίτσε, Χάιντεγκερ, Μαρξ, Φρόιντ, Μαξ Βέμπερ και πολλούς άλλους μεγάλους που αδικώ με την οικονομία μου) .

Σήμερα όμως και κάτω από το πρίσμα αυτής της αναλυτικής και φιλοσοφικής παρακαταθήκης, μπορούμε ακίνδυνα και με ασφάλεια να ανιχνεύσουμε όχι μόνο τα παραδείγματα των μεγάλων πολεμικών συγκρούσεων του 20ου αιώνα (και) ως φαινόμενα εξευγενισμένης ενστικτώδους επιθετικότητας, αλλά και τα φαινόμενα επίμονης άσκησης ωμής βίας – πίεσης στα πλαίσια διεθνών οργάνων από τους ισχυρούς της ομάδας σε βάρος των αδυνάτων και ως φαινόμενα εξευγενισμένου bulling.

Με αυτές τις προϋποθέσεις, δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι η Ελλάδα υφίσταται επιμόνως και διαρκώς κατάσταση οξύτατου bullying στα πλαίσια της ομάδας των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου είναι ενταγμένη οργανικά.

Υφίσταται δηλαδή ενστικτώδη (άλογη) επιθετικότητα και καταναγκασμό από τα άλλα μέλη της ευρωπαϊκής ομάδας ως αντίδραση απέναντι σε μια υποτιθέμενη διαφορετικότητα που συντρέχει, μαζί με προφανή (οικονομική) αδυναμία.

Διαφορετικότητα και αδυναμία είναι οι λέξεις κλειδιά για κάθε μορφής bullying.

Το ευρωπαϊκό bullying σε βάρος της Ελλάδας δεν αφορά μόνο την τρέχουσα περίοδο της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλη την προηγούμενη περίοδο των (άλλων;) μνημονιακών κυβερνήσεων.

Η θεωρία των τεμπέληδων, φαύλων και αδιόρθωτων, διαφορετικών δηλαδή, ελλήνων (γενετική ερμηνεία ενός οικονομικού φαινομένου) προϋπάρχει του ΣΥΡΙΖΑ ως υπόβαθρο τιμωρητικής συναίνεσης μεταξύ των άλλων κρατών της Ευρώπης.

Οι έλληνες, ως αποδιοπομπαίοι τράγοι, είναι πέντε χρόνια τώρα που λειτουργούν ως σάκος του μποξ και μέσο ενίσχυσης της εσωτερικής συνοχής της ομάδας των ευρωπαϊκών κρατών και επιβεβαίωσης της φυσικής και αναντίρρητης αρχηγίας του γερμανικού κράτους και της γερμανικής ηγέτιδας πολιτικής τάξης έναντι των άλλων πολιτικών ελίτ της Ευρώπης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ήταν φυσικό, προκάλεσε έναν παροξυσμό του ευρωπαϊκού bulling σε βάρος της Ελλάδας υπό την ηθική και φυσική πρωταυτουργία του φυσικού αρχηγού της αγέλης.

Γιατί;

Μα λόγω της μεγάλης πρόσθετης διαφορετικότητας, που και πολιτικά, αλλά και σημειολογικά, το κόμμα αυτό προσάθροισε στο ήδη αρνητικά διαμορφωμένο προφίλ της χώρας.

Οι έλληνες ανέδειξαν ως κυβέρνηση μια πολιτική ομάδα φέρουσα έναν ξενιστή, μια μολυσματική πολιτική νόσο, ικανή να προκαλέσει πανευρωπαϊκή επιδημία.

Η κυβέρνηση αυτή φέρει εμφανή τα συμπτώματα της νόσου ακόμη και στην εξωτερική (ενδυματολογική) εμφάνιση των μελών της.

Επιπρόσθετα, αυτά δεν σέβονται το savoir vivre των ευρωπαϊκών πολιτικών διαδικασιών, δεν έχουν συναίσθηση της μικρότητας του μεγέθους τους, υψώνουν το μεσαίο δάχτυλο και τολμούν να υποστηρίζουν ότι έχουν διαφορετική πρόταση από αυτή του αρχηγού για τα θέματα της αγέλης και κυρίως ισχυρίζονται ότι λογοδοτούν μόνο στον ελληνικό λαό που τους εξέλεγξε.

Απαιτούν δε σεβασμό στη διαφορετικότητά τους, σαν να ζούσαμε πραγματικά σε ένα δημοκρατικό και πολιτισμένο κόσμο.

Σε μια πολύχρωμη Ευρώπη των λαών.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

Ναι, μάλιστα, υπάρχει bullying και αυτό είναι εξόφθαλμο σε βάρος της χώρας.

Η επιδείνωση του από άσκοπες (μη παραγωγικές) ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης ελέγχεται ως μία σοβαρή παράμετρος.

Επίσης και η άγνοια ή παράβλεψη των κανόνων που έχουν θεσμοθετηθεί και ρυθμίζουν τις διαδικασίες πολιτικής συνεννόησης μεταξύ των Ευρωπαϊκών κρατών και η εισαγωγή «κακών δαιμονίων», είναι και αυτό ένα ζήτημα.

Όμως, το δια ταύτα είναι ότι η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη θέση.

Τα μέλη της αγέλης συσπειρώθηκαν γύρω από τον αρχηγό και η πίεση είναι ανελέητη.

Οι μαντείες κακών πληθαίνουν γεωμετρικά.

Μπορεί όμως μια χώρα ολόκληρη να εξοντωθεί ή να αυτοκτονήσει σαν τον φοιτητή Γιακουμάκη;

Και αν τελικά αυτό συμβεί, θα μπορούν άραγε οι ηγέτες της Ευρώπης μετά την αποτρόπαια πράξη να γυρίσουν ήσυχα πίσω, στον κόσμο της δημοκρατικής αθωότητας, ή μήπως θα έχουν διαβεί οριστικά τον Ρουβίκωνα και εφεξής θα πλανώνται πλέον σαν ζόμπι, στη χώρα ή στο χώρο της Αρχής του Αρχηγού;

Πηγή: enallaktikos.gr