Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Podemos: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κι εμείς κερδίσουμε η Ευρώπη θα... μπορεί αριστερά

TVXS Συνέντευξη

(Μήπως η οργανωτική λογική του Podemos είναι η απάντηση στην κρίση της αριστεράς; Ολ.Δαφ.)
09:17 | 21 Δεκ. 2014
Τελευταία ανανέωση 10:13 | 21 Δεκ. 2014
Ελένη Μπέλλου
Την πεποίθηση ότι μία πιθανή εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα συμβάλλει και στην εκλογική νίκη των Podemos, «νομιμοποιώντας» την ευρωπαϊκή στροφή στην Αριστερά κόντρα στην καταστροφολογία, εκφράζουν τρείς Ισπανοί που «μπορούν» στο tvxs.gr. Οι ευρωβουλευτές των Podemos, Λόλα Σάντσες Καλντέντεϋ καιΠάμπλο Ετσενίκε, καθώς και ο φιλόσοφος τουςΧουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ μιλούν για τους λόγους που οδήγησαν το κόμμα των πλατειών στην ευρωβουλή αλλά και στην κορυφή των δημοσκοπήσεων, το πολιτικό τους πρόγραμμα, την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας κι εξηγούν πώς έκαναν τους Ισπανούς να συνειδητοποιήσουν ότι είναι Αριστεροι.
Ποιός είναι ο λόγος της επιτυχίας των Podemos;
Λόλα Σάντσες Καλντέντεϋ: Πιστεύω ότι η επιτυχία των Podemos πηγάζει από μία νέα ρητορική για την πολιτική. Mιλάμε όπως μιλούν οι άνθρωποι, στα σπίτια τους, στα μπαρ, στο δρόμο, στους χώρους εργασίας, με τους συντρόφους τους, με τους συναδέλφους τους. Πρόκειται για μια γλώσσα που ο καθένας μπορεί να καταλάβει γιατί πιστεύουμε ότι ο καθένας από εμάς είναι ικανός να συμμετέχει στην πολιτική σκηνή.  Δεν χρειάζεται να είσαι κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο, δεν χρειάζεται να είσαι εξαιρετικά έξυπνος, δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικά. Γιατί η πολιτική αφορά στα αλήθεια την κοινή λογική. Επομένως πιστεύω ότι η επιτυχία των Podemos πηγάζει από αυτό.
Ποιά ειναι η εσωτερική δομή των Podemos;
Χουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ: Το Podemos έχει κεντρικά όργανα, μια ηγεσία με έναν γενικό γραμματέα τον Πάμπλο Ιγκλέσιας κι ένα μικρό συντονιστικό συμβούλιο 7 ατόμων γύρω του. Μετά στην ιεραρχία ακολουθεί ένα συμβούλιο πολιτών που αριθμεί 80 μέλη προερχόμενα μέσα από το κόμμα αλλά κι εκτός αυτού, γιατί οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν στις εκλογές μας διαδικτυακά και μπορούν να επιλέξουν τις λίστες και τα άτομα που προτιμούν. Η αμέσως επόμενη δομή γύρω από την ηγεσία και το συμβούλιο των πολιτών είναι οι κύκλοι. Οι κυκλοι είναι ανοιχτές συνελεύσεις όπου οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα -δεν χρειάζεται να είναι μέλη του κόμματος. Πχ στις Βρυξέλλες έχουμε έναν κύκλο που κάνει συναντήσεις κάθε εβδομάδα και συζητούμε για όλα τα πολιτικά θέματα, τα εσωτερικά του κόμματος. Οι κύκλοι είναι πολύ σπουδαίοι γιατί είναι τα όργανα επαφής με την κοινωνία και τα κινήματα. Η ιδεά μας είναι άμα γίνουμε κυβέρνηση να συμβουλευόμαστε τον κόσμο για τα πιο σημαντικά μέτρα.
Πώς αυτο θα εφαρμοστεί πρακτικά σε ένα αμεσοδημοκρατικό μοντέλο πραγματικής διακυβέρνησης;
Πάμπλο Ετσενίκε: Ως κυβέρνηση είναι πολύ απλό να το κάνεις αυτό. Δημοψήφισμα!
Ως κυβέρνηση όμως θα καλείστε να παίρνετε μικρές και μεγάλες αποφάσεις καθημερινά. Όλες θα περνάνε από τη διαδικασία του δημοψηφίσματος;
Πάμπλο Ετσενίκε: Όχι. Φυσικά θα πρέπει να συζητήσουμε και να καταλήξουμε στο είδος των αποφάσεων για τις οποίες ο λαός θα πρέπει να εκφέρει άποψη μέσω της διαδικασίας του δημοψηφίσματος. Υπάρχουν αποφάσεις που προφανώς είναι πολύ κρίσιμες γιατί καθορίζουν το μέλλον του λαού, που μπορούν να σε δεσμεύσουν σε ένα είδος κοινωνίας για δεκαετίες και για αυτές πρέπει οπωσδήποτε να ρωτήσεις αυτούς τους οποίους αφορούν. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα ερωτήσεων. Για θέματα καθημερινής-τυπικής διαχειρισής των θεσμών ίσως να μην χρειάζεται ειδική επερώτηση των πολιτών καθώς θα ήταν ανώφελο. Για παράδειγμα, πριν λίγο καιρό είχαμε αναθεώρηση του Συντάγματος στην Ισπανία, με την οποία τροποιήθηκε ένα άρθρο θέτοντας την αποπληρωμή των χρεών υπεράνω των κοινωνικών δαπανών. Είναι σαφές ότι για κάτι τέτοιο θα έπρεπε να ρωτήσεις τους πολίτες πρώτα.
Επίσης θα ήταν χρήσιμο να αναπτυχθεί ένας μηχανισμός μέσω του οποίου οι πολίτες θα μπορούν να δηλώσουν τα ζητήματα για τα οποία θέλουν να ερωτηθούν. Γιατί ως κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσεις ότι δεν θα πάρεις την «άδεια» των πολιτών, αλλά ίσως οι πολίτες να μην το βλέπουν έτσι.
Χουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ: Έχουμε ήδη εσωκομματικά αναπτύξει έναν μηχανισμό, με τον οποίοι εάν ένα 10% των συμμετεχόντων στην κίνηση ζητήσει ανάκληση μιας απόφασης, εκείνη τίθεται σε δημοψήφισμα. Θα μπορούσαμε να διευρύνουμε αυτό το σύστημα στην κοινωνία. Οι Podemos είναι πρώτα από όλα μία μέθοδος κι όχι μία ιδεολογία. Μία μέθοδος στη βάση της από τα κάτω προς τα πάνω παρέμβασης των πολιτών.
Με τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις να σας δείχνουν πρώτο κόμμα στην Ισπανία, ποιά θα είναι η ατζέντα των πρώτων 100 ημερών αν στις επόμενες εκλογές γίνετε κυβέρνηση;
Χουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ: Ποιό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα τώρα στην Ισπανία; Να σταματήσουμε τις εξώσεις. Είναι πολύ σημαντικό πρόβλημα για εμάς και πρέπει να αποτελέσει το πρώτο μέλημα μιας νέας κυβέρνησης. Άλλα μέτρα είναι η μάχη κατά της διαφθοράς, μέτρα υπέρ των πολιτικών ελευθεριών αλλα και μέτρα κατά της καταστολής που αντιμετωπίζουμε τη σήμερον ημέρα στην Ισπανία. Επίσης, το χρέος είναι ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα που πρέπει να διαχειριστούμε. Κι αυτό θα το κάνουμε σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί για εμάς είναι ένα θέμα όχι μόνο εθνικό αλλά πανευρωπαϊκό, και η λύση του θα βρεθεί μόνο στη βάση μίας ευρωπαϊκής συνεργασίας.
Οι προτάσεις των Podemos για τη διαχείριση του χρέους;
Πάμπλο Ετσενίκε: Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο στάδιο κατά το οποίο διενεργούμε debates πολιτών. Έχουμε θέσει επί τάπητος διάφορες προτάσεις που είναι γνωστές στους οικονομολόγους, αλλά όχι στους απλούς πολίτες. Προσπαθούμε λοιπόν να εξηγήσουμε και να συζητήσουμε το χρέος στο πλαίσιο μίας «ακρόασης» των πολιτών. Θέτουμε καταρχήν θέμα επαχθούς ή ακόμα και παράνομου χρέους και συζητάμε επίσης το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους. Αυτή τη στιγμή έχουμε καταλήξει σε μία πρόταση την οποία έχουν εισηγηθεί δύο σημαντικοί οικονομολόγοι της Ισπανίας και τέθηκε στη Συνέλευση των Πολιτών λίγους μήνες πριν ως βάση για την αρχή μιας συζήτησης.Ο διάλογος έχει ξεκινήσει και υπάρχουν διαφορετικές τοποθετήσεις αυτή τη στιγμή στους Podemos. Δεν έχουμε καταλήξει σε συγκεκριμένα  σημεία, όπως αυτά που πχ. ο Γιάννης Μηλιός προτείνει από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ για την Ελλάδα, αλλά η διαδικασία είναι εν εξελίξει και το θέμα δεν έχει λήξει.
Ποιά είναι η μέχρι στιγμής αντιμετώπιση της υφιστάμενης ισπανικής κυβέρνησης στις προτάσεις που εσείς διατυπώνετε;
Χουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ: Αγνοεί τα πάντα.Κρύβεται πίσω από τα οχυρά της και δεν λαμβάνει μέρος σε κανέναν δημόσιο διάλογο για τα ζητήματα που εμείς επισημαίνουμε. Για εκείνους δεν αποτελούν ζητήματα.  Η πολιτική τους επιτάσσει να πληρώσουμε το χρέος – όλο το χρέος – υπό οποιοδήποτε ηθικό ή πολιτικό κόστος. Υπηρετούν τις γραμμές που η τρόικα δίνει. Ακόμα και το σοσιαλιστικό κόμμα της Ισπανίας ακολουθεί αυτή τη στάση. Δεν προτείθεται να αντιταχθεί στην επίσημη γραμμή πειθαρχίας που επιβάλλει η τρόικα.  Προτείνει ίσως κάποιες «διακοσμητικές» ρυθμίσεις για το ιδιωτικό χρέος, αλλά μέχρι εκεί.
Σε ποιό σημείο του πολιτικού φάσματος τοποθετείτε τους Podemos;
Λόλα Σάντσες Καλντέντεϋ: Οι Podemos τοποθετούνται φυσικά στην αριστερή πτέρυγα αλλά έχει ενδιαφέρον το πως προέκυψε αυτό. Διαμορφώσαμε τον χαρακτήρα του σχηματισμού μας με τον αντίθετο τρόπο. Ρωτήσαμε λοιπόν τον κόσμο: Θέλετε να πληρώσετε το χρέος; Θέλετε εξώσεις; Θέλετε να δίνουμε δημόσιο χρήμα για τη διάσωση των τραπεζών; Θέλετε να ξοδεύουμε δημόσιο χρήμα σε έργα που δεν είναι λειτουργικά; Και ο κόσμος είπε «όχι». Θέλουμε δημόσιες υπηρεσίες, δημόσια Υγεία, δημόσια Παιδεία. Έτσι λοιπόν συνηδειτοποίησαν ότι είναι Αριστεροί! Δεν πήγαμε να τους πούμε με το έτσι θέλω ότι ανήκουν στην Αριστερά. Το κάναμε αντίθετα. Τους ρωτήσαμε τι είδους κοινωνία, τι είδος κράτους, τι είδος κυβέρνησης θέλουν και τότε από μόνοι τους συνειδητοποίησαν ότι η θέση τους είναι στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος.
Αυτή είναι μία από τις βασικές καινοτομίες των Podemos στην Ισπανία. Αλλάξαμε τη γλώσσα. Ο κόσμος στην Ισπανία έχει βαρεθεί την παραδοσιακή ρητορική της Αριστεράς, νιώθοντας την σαν κάτι απαρχαιωμένο. Δεν νιώθουν ότι ανήκουν σε τάξεις και δεν θέλουν να εγκλωβιστούν σε κάτι τέτοιο.
Και η σχέση σας με την παραδοσιακή ισπανική Αριστερά; Θα συνεργαζόσασταν ίσως εκλογικά σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό;
Λόλα Σάντσες Καλντέντεϋ: Είχαμε δύο είδη Αριστεράς στην Ισπανία. Το ένα ήταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα το οποίο δεν μπορεί να θεωρηθεί πλέον αριστερό – όπως και στην Ελλάδα – επομένως δεν μπορούμε να έχουμε καμία σχέση με αυτό. Μάλιστα μας αντιλαμβάνεται ως απειλή και εξαπολύει επιθέσεις εναντίον μας κατηγορώντας μας ότι για λαϊκισμό και ανέφικτες προτάσεις. Η πραγματική Αριστερά εκφράζεται από το συνασπισμό της Ενωμένης Αριστεράς (ΙU), με τους οποίους διατηρούμε καλές σχέσεις χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επίσης δεν αισθάνονται απειλή εως ένα βαθμό από την παρουσία μας. Αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να βρούμε έναν κοινό τόπο ώστε να συζητήσουμε και να συναποφασίσουμε πως θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε.
Τι δυναμικές διαμορφώνει η άνοδος της Αριστεράς στον ευρωπαϊκό Νότο;
Λόλα Σάντσες Καλντέντεϋ:Είναι μία εξέλιξη που βλέπουμε στις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση και τη λιτότητα. Το βλέπουμε σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλλία, Ιταλία και στην Ιρλανδία.Στις χώρες που δεν βιώνουν την κρίση όπως εμείς, δεν υπάρχει και η ανάγκη να την πολεμήσουνε όπως εμείς.
Πάμπλο Ετσενίκε: Αλλά θα αναγκαστούν. Οι εξελίξεις θα συμπαρασυρουν την Γαλλία και το Βέλγιο. Τις προάλλες έγινε μια μεγάλη διαδήλωση στις Βρυξέλλες και ο κύκλος των Podemos συμμετείχε με ένα πανό που το βρήκα πολύ αστείο, το οποίο έλεγε «Καλώς Ήρθατε στον Ευρωπαϊκό Νότο». Θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες γιατί ο νεο-φιλελευθερισμός δεν έχει κόκκινες γραμμές. Το κεφάλαιο δεν θα πει θα σεβαστούμε και θα προστατέψουμε την Γερμανία επειδή είναι η Γερμανία. Αν κάποια στιγμή τα συμφέροντα αποφασίσουν ότι πρέπει να κάνουν στην Γερμανία ότι έκαναν στην Ελλάδα και την Ισπανία, απλά θα το κάνουν. Έτσι τόσο οι Γερμανοί όσο και οι άλλοι Ευρωπαίοι πρέπει να έχουν κατά νου ότι δεν θα βρίσκονται στην «ασφαλή» πλευρά του κόσμου για πάντα.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει την αρχή μιας νέας εποχής για την Αριστερά στην Ευρώπη; Αν κερδίσει τις εκλογές στην Ελλάδα, θα κερδίσετε κι εσείς τις εκλογές στην Ισπανία;
Χουάν Ντομίνγκο Σάντσες Εστόπ: Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναδειχθεί πρώτος στην εκλογική μάχη στην Ελλάδα, θα είναι μία καλή εξέλιξη και για εμάς. Αυτό γιατί ο κόσμος θα διαπιστώσει έμπρακτα ότι τα πράγματα μπορούν να κυλήσουν φυσιολογικά χωρίς να επέλθει καμία καταστροφή, κι ότι νέες αριστερές πολιτικές μακριά από τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού μπορούν να εφαρμοστούν στην ήπειρο μας. Θα είναι μία πολύ σημαντική εξέλιξη που νομίζω μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα στην Ευρώπη. Και θεωρώ πολύ σημαντικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει την ευρωπαϊκή πορεία, που είναι ένας δρόμος σημαντικός για το σύνολο της Αριστεράς.

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων στην Ελλάδα λόγω λιτότητας

Έκθεση

(Αφιερώνεται εξαιρετικά στους κυβερνώντες Ολ. Δαφ.)
16:19 | 18 Δεκ. 2014
Τελευταία ανανέωση 16:22 | 18 Δεκ. 2014
Χρειάστηκε μόλις μία πενταετία λιτότητας για να υποβαθμιστούν σε όλες τους τις εκφάνσεις τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, όπως προκύπτει από τα στοιχεία έκθεσης  που έδωσε την Πέμπτη στη δημοσιότητα η Διεθνής Ομοσπονδία για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (FIDH).
Οι συντάκτες της έκθεσης που φέρει τίτλο «Υποβαθμίζοντας τα Δικαιώματα – Το κόστος της λιτότητας στην Ελλάδα», υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων, πως «από το 2009, που η οικονομική κρίση χτύπησε την Ελλάδα και υιοθετήθηκαν τα μέτρα λιτότητας τα οποία θα έσωζαν τη χώρα από την οικονομική κατάρρευση, τα ανθρώπινα δικαιώματα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση και παραβιάστηκαν, και η δημοκρατία έχει γίνει πιο φτωχή».
Η FIDH υπογραμμίζει πως την ευθύνη για την κατάσταση αυτή φέρουν, όχι μόνον οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και η τρόικα, επειδή ακριβώς επέβαλαν πολιτικές σκληρής λιτότητας. «Η τρόικα δεν είναι ένα κενό κέλυφος», επισημαίνουν με νόημα οι συντάκτες της έκθεσης.
Και προσθέτουν: «Η Ελλάδα απεικονίζεται ως μια χώρα, όπου τα δικαιώματα βάλλονται ανοικτά. Αυτό γίνεται αισθητό όχι μόνο σε τομείς όπως η εργασία και η υγεία, στους οποίους το κράτος επέβαλε μέτρα λιτότητας που είχαν αρνητικές επιπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά είναι ορατό και στην περιστολή των θεμελιωδών ελευθεριών, όπως η ελευθερία των μέσων ενημέρωσης ή το δικαίωμα της έκφρασης τής διαφωνίας μέσω μιας ειρηνικής δημόσιας διαδήλωσης».
Σε κίνδυνο και οι δημοκρατικοί θεσμοί
Ωστόσο, η έκθεση της FIDH προχωρά κι ένα βήμα παραπέρα, σημειώνοντας ότι οι παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ελλάδα έχουν συνέπειες και σε αυτή καθαυτή την λειτουργία της δημοκρατίας. Στο σημείο αυτό επισημαίνεται πως «συντελέστηκαν παραβάσεις, μέσω πολιτικών και μέτρων που εφαρμόστηκαν έναντι της κρίσης, η υλοποίηση των οποίων οδήγησε σε κατάφωρη περιφρόνηση των κανονικών διαδικασιών λήψης αποφάσεων».
«Ο τρόπος με τον οποίο υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν οι ασκούμενες πολιτικές δεν σεβάστηκαν, από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα διεθνή πρότυπα, ακόμα και υπό το φως των εξαιρετικών περιστάσεων που χαρακτηρίζουν τη χρηματοπιστωτική κρίση», προστίθεται στην έκθεση.
Από το tvxs

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Υπό την απειλή της φτώχειας τέσσερα στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα

Έκθεση

17:59 | 17 Δεκ. 2014
Ανησυχητικές διαστάσεις λαμβάνουν ο κοινωνικός αποκλεισμός και η φτώχεια των παιδιών στην Ελλάδα, καθώς, σύμφωνα με έρευνα του Συνηγόρου για τα δικαιώματα του Παιδιού, Γιώργου Μόσχου, το 40% των Ελληνόπουλων βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με τα φαινόμενα αυτά.
Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 3.000 παιδιά αφήνονται πλέον σε ιδρύματα από τους γονείς τους, επειδή εκείνοι δεν μπορούν να τα θρέψουν. Ο Συνήγορος παρέδωσε τα στοιχεία αυτά στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας Νεολαίας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία συνεδρίασε την Τετάρτη στη Βουλή. Στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής, ο Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Γιώργος Σούρλας, ενημέρωσε τους βουλευτές για τον συντονισμό των ενεργειών με στόχο την εκπόνηση εθνικού σχεδίου δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού.
«Είναι σημαντικό τα παιδιά να μην απομακρύνονται από την οικογένεια για λόγους φτώχειας. Πρέπει να ενεργοποιήσουμε άλλους μηχανισμούς υποστήριξης της οικογένειας, που αδυνατεί να ανταποκριθεί οικονομικά και να ενισχυθεί ο θεσμός της αναδοχής ώστε τα παιδιά να ζουν μέσα σε περιβάλλον οικογενειακό αντί να προτάσσουμε την ιδρυματική μεταχείριση», είπε ο κ. Μόσχος.
«Οπωσδήποτε πρέπει να δούμε την αναδοχή και τη διαδικασία αποϊδρυματοποίησης, τη δημιουργία ξενώνων για παιδιά με ψυχολογικά προβλήματα και για παιδιά με παραβατική συμπεριφορά αντί να διαβιούν σε ιδρύματα ή σωφρονιστικά καταστήματα», ανέφερε ο Συνήγορος για τα δικαιώματα του Παιδιού.
Σοβαρός κίνδυνος και από τους μειωμένους παιδικούς εμβολιασμούς
Παράλληλα, ο Γ. Μόσχος προτάσσει την ανάγκη ενεργοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών των ΟΤΑ και προειδοποιεί ότι σοβαρές διαστάσεις προσλαμβάνει και το φαινόμενο, σύμφωνα με το οποίο ολοένα και περισσότερα είναι τα παιδιά που σήμερα δεν εμβολιάζονται με κίνδυνο να δούμε στη χώρα ξανά αρρώστιες που είχαν εκλείψει.
Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως σε παιδιά Ρομά και παιδιά μεταναστών, αλλά φαίνεται να έχει λάβει διαστάσεις και στις περιπτώσεις οι γονείς δεν μπορούν να αγοράσουν εμβόλια.
Η θέση της UNICEF
Εν τω μεταξύ, τη θέση ότι τα δικαιώματα των παιδιών απαιτούν αυθύπαρκτη επιστημονική οντότητα, διατύπωσε ο πρόεδρος της ελληνικής εθνικής επιτροπής της UNICEF Λάμπρος Κανελλόπουλος, ο οποίος ανέφερε ότι η οικονομική και ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα έχει λάβει ανεξέλεγκτη διάσταση.
Στο κλίμα αυτό έρχεται να προστεθεί και η αύξηση του φαινομένου της παιδικής πορνείας και της παιδικής εκμετάλλευσης που αγκαλιάζει πλέον την Ευρώπη και την Ελλάδα. Όπως ανέφερε ο κ. Κανελλόπουλος είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει συγκεκριμένο κέντρο έρευνας και μελέτης για τα περιστατικά αυτά.
Από το tvxs

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Πολιτικός τρόμος

Ο τρόμος είναι το πολιτικό όπλο των ολοκληρωτικών καθεστώτων. Όταν αυτός χρησιμοποιείται από εκλεγμένες κυβερνήσεις σημαίνει ότι αυτές έχουν αποτύχει απολύτως. Στερούμενες θετικού έργου και επιχειρημάτων καταφεύγουν στον πολιτικό τρόμο για να επιβιώσουν. Αυτό κάνει σήμερα η δικομματική κυβέρνηση δίχως αιδώ και με πλήρη αδιαφορία για την τύχη της κοινωνίας.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Από την ουτοπία, στην άμεση δημοκρατία

podemos-13.12.jpg

Από την ουτοπία, στην άμεση δημοκρατίαΣτελέχη του Podemos παρουσιάζουν το σύστημα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας Agora Voting |REUTERS/Juan Medina
Στα πολυδιαβασμένα βιβλία της αναρχικής Ούρσουλα Λεγκέν, η τεχνολογία είναι πάντα στην υπηρεσία της κοινωνίας και ποτέ στο κυνήγι της. Για πολλούς η Λεγκέν είναι απλά η θετική εκδοχή του απαισιόδοξου Οργουελ. Για κάποιους λίγους, η Αμερικανίδα συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, που πρόσφατα αποδέχθηκε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου με έναν πύρινο λόγο, είναι προφήτης μιας κοινωνίας που πλησιάζει γοργά. Από τον εξοστρακισμό των Αθηναίων μέχρι τα WikiLeaks (και LuxLeaks), η σχέση της τεχνολογίας με την άμεση δημοκρατία δεν ήταν ποτέ δεδομένη αλλά αποτέλεσμα πολλών άλλων παραγόντων και συσχετισμών κάθε στιγμή. Όταν η άμεση δημοκρατία είναι μαζικό αίτημα, η τεχνολογία απελευθερώνει, αλλά όταν η ψύχωση για νόμο και τάξη δυναμώνει, η τεχνολογία αποτελειώνει το έγκλημα.
Στην Ισπανία τα τελευταία χρόνια η άμεση δημοκρατία έχει περάσει από τα βιβλία των ουτοπιστών στα εγχειρίδια των νέων πολιτικών σχηματισμών. Οι Podemos, μάλλον το πιο επιτυχημένο απάγαυσμα του Κινήματος των Πλατειών (αλλά όχι μόνο αυτού), πιστεύουν στην υποταγή της τεχνολογίας στους σκοπούς της άμεσης δημοκρατίας.
Πιο συγκεκριμένα, οι Podemos δουλεύουν με τα εξής εργαλεία:
Κύκλοι (Circulos): Tοπικά offline σημεία που είναι ανοιχτά στη συμμετοχή όλων των πολιτών και ξεκίνησαν με τη φιλοδοξία να γίνουν ένα πραγματικό κόμμα πολιτών. Οι Κύκλοι οργανώνονται ανά περιοχή ή κατ’επάγγελμα και εστιάζουν σε ποικίλους τομείς της κοινωνίας. Σήμερα αριθμούνται 800 Κύκλοι σε όλη την Ισπανία. Το μοντέλο αυτό δεν είναι καινούριο αλλά είναι η συνέχεια του μοντέλου που χρησιμοποιούσε το κίνημα 15Μ.
Titanpad: Ενα εργαλείο το οποίο επιτρέπει σε πολλά άτομα να επεξεργαστούν ένα κείμενο-έγγραφο σε μικρό χρονικό διάστημα και να το προτείνουν ως θέμα προς ψήφιση στις συνελεύσεις με αποτέλεσμα οι Κύκλοι να γίνονται πιο ευκίνητοι και πιο ουσιαστικοί, εξοικονομώντας χρόνο από τις συνελεύσεις κι ακολουθώντας όμως την ίδια κλίμακα όπως και στην Puerta del Sol.
Reddit: Μια online πλατφόρμα που επιτρέπει τη μεγιστοποίηση της συμμετοχής και υποστηρίζει την Plaza Podemos, μια εικονική πλατεία όπου οι Κύκλοι μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους. Στην Plaza Podemos είναι δυνατόν κάποιος να υποβάλλει ερωτήσεις στους πρωτεργάτες ενός θέματος, να δημοσιεύονται περιεχόμενα, να συλλέγονται προτάσεις και εν μέσω συνομιλιών να καταλήγουν σε ένα τελικό αποτέλεσμα. Το Reddit αριθμεί 600 χιλιάδες χρήστες και χρησιμοποιήθηκε στο συνέδριο των Podemos που έλαβε χώρα στα μέσα του Οκτωβρίου για να συζητηθούν και να ψηφιστούν οι ηθικές, οι πολιτικές και οι οργανωτικές αρχές του κόμματος.
Loomio: Μια συνεργατική και ανοιχτή πλατφόρμα λήψης αποφάσεων που χρησιμεύει για on-line ψηφοφορίες και τη διαχείριση των ψήφων κι επιτρέπει σε ομάδες ανθρώπων να συζητήσουν θέματα, να προτείνουν δράσεις, να εκτιμήσουν τις γνώμες και να ψηφίσουν με δεδομένο deadline. Σκοπός είναι η διαμόρφωση συναίνεσης και όχι η πόλωση ενός θέματος. Το Loomio επιτρέπει συλλογική λήψη αποφάσεων σε μεγάλη κλίμακα και βασίζεται στη συλλογική νοημοσύνη. Απαριθμεί ήδη 175 χιλιάδες χρήστες των Podemos και η πλατφόρμα λειτουργεί σε 74 χώρες και σε 25 γλώσσες (και στα ελληνικά).
Appgree: Μια δωρεάν εφαρμογή κινητών τηλεφώνων που επιτρέπει σε μεγάλες ομάδες ατόμων (χιλιάδες ή και εκατομμύρια) να καταλήξουν γρήγορα και απλά σε συμφωνία εκφράζοντας τις ιδέες τους άμεσα και με σαφήνεια. Χρησιμοποιείται λόγω της ακρίβειας και της ταχύτητας στις διαδικασίες του. Οι Podemos απαριθμούν 51 χιλιάδες χρήστες στο Appgree και το Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου που πραγματοποιήθηκε το συνέδριό τους κατατέθηκαν 17 χιλιάδες προτάσεις.
Agora Voting: Ενα ελεύθερο λογισμικό και κατάλληλο δίκτυο για ψηφοφορίες καθώς το έχουν χρησιμοποιήσει για την επιλογή των 26 μελών του Συμβουλίου τους, των υποψήφιων ευρωβουλευτών τους, τα προγράμματά τους και την οργανωτική και πολιτική στρατηγική τους, με τη διαδικασία και εδώ να είναι απλή. Οσοι δεν έχουν Η/Υ ή πρόσβαση στο διαδίκτυο μπορούν να ψηφίζουν στους αντίστοιχους Κύκλους Podemos που ανήκουν. Το Agora Voting βασίζεται στο Simple Transferable Vote 10, σύστημα το οποίο επιδιώκει αναλογική εκπροσώπηση μέσω της κατάταξης των υποψηφίων κατά σειρά προτίμησης στο ψηφοδέλτιο. Το έχουν χρησιμοποιήσει από τη γέννηση του σχηματισμού τους, αλλά μακροπρόθεσμα σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν και ένα άλλο μοντέλο ψηφοφορίας, τη ρευστή ανάθεση ή αντιπροσωπεία (liquid democracy ή transferable proxy system), όπου κάποιος μεταβιβάζει το δικαίωμα ψήφου σε κάποιον άλλον πιο ειδικό με την ευχέρεια να το ανακαλεί όποτε θέλει.
■ Το παρόν κείμενο είναι μέρος μιας ευρύτερης έρευνας με σκοπό τη δημιουργία ενός τεχνοπολιτικού δικτύου για την αδιαμεσολάβητη ενημέρωση, την απευθείας επικοινωνία, την πολιτική διάδραση και τη, στο πλαίσιο του τωρινού συστήματος εξουσίας, όσο το δυνατόν πιο άμεση αντιπροσώπευση των πολιτών μέσα από την παρουσία της Κωνσταντίνας Κούνεβα στο Ευρωκοινοβούλιο. Υπεύθυνος έρευνας: Νικόλας Κοσματόπουλος. Βοηθός ερευνητή: Κώστας Ψιλοπαναγιώτης.
Τα όρια της τεχνολογίας
Μια μεγάλη αντίφαση της τεχνολογίας της άμεσης δημοκρατίας είναι η ύπαρξη «ειδικών» της τεχνολογίας μέσα στα αμεσοδημοκρατικά κινήματα. Για παράδειγμα, οι Podemos συνεργάζονται εδώ και κάποιους μήνες με το LaboDemo (Laboratorio Democratico), μια συμβουλευτική ομάδα που χρησιμοποιεί τα εργαλεία του διαδικτύου για να βελτιστοποιήσει τις δημοκρατικές διαδικασίες μέσα από την παροχή συμβουλών, την ανάπτυξη στρατηγικής και τη χρησιμοποίηση ψηφιακών εργαλείων στις διαδικασίες ομαδικής συμμετοχής στο διαδίκτυο.
Από την άλλη, η Σιμόνα Λεβί (ακτιβίστρια του κινήματος 15Μ και συνιδρύτρια του Partido-X) αναφέρει τον κίνδυνο του clicktivism, δηλαδή της ιδέας μιας απατηλής συμμετοχής μέσω του Ιντερνετ. Ισχυρίζεται ότι από μόνη της η online πολιτική συμμετοχή δεν είναι αρκετή και ότι οι πολίτες δεν χρειάζεται να εκφέρουν απόψεις για τα πάντα, ειδικά δε αν δεν είναι αρκετά ενημερωμένοι.
Εισάγει, λοιπόν, στη μεθοδολογία και την ιδέα της ευθύνης, της αρμοδιότητας και της κλιμάκωσης στις διαδικασίες συμμετοχικής λήψης αποφάσεων, ώστε οι διαδικασίες να βασίζονται λιγότερο στην πλειοψηφία και στη γνώμη και περισσότερο στη συναίνεση και την τεχνογνωσία.
Από την Εφημερίδα των Συντακτών
(Σημείωση: Μήπως είναι η απάντηση στην οργανωτική και όχι μόνο κρίση των κομμάτων;Ο.Δ.)
                                                                                                                                     

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

                          Ηττήθηκαν
«Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότωφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότωφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί.» Μάνος Χατζηδάκης
Ένα παιδί, ένας εξεγερμένος νέος νίκησε το σύστημα. Ένα σύστημα σκληρό και εξουσιαστικό, δίχως κοινωνικές και ανθρώπινες ευαισθησίες. Ναι, ο Ρωμανός νίκησε και μαζί του όλοι όσοι διαθέτουν ανθρωπιά, αγαπούν τη ζωή – όλων των ανθρώπων τη ζωή -, σέβονται τον εαυτό τους και πιστεύουν στην ουσία της δημοκρατίας.
Νίκη μεγάλη μέσα στην καταχνιά του πολιτικού ζόφου και της διεθνούς αντιανθρώπινης πολιτικής.
Ο γενικός ξεσηκωμός  σε Ελλάδα και Ευρώπη, που προκάλεσε η απίστευτη θέληση του Ρωμανού, έκαναν το ανάλγητο σύστημα να υποχωρήσει. Υποχωρούν τελικά και οι ακροδεξιοί!!
Ο απαίδευτος Σαμαράς τον αποκάλεσε εγκληματία μέσα στη βουλή. Δεν ξέρει ο καημένος ότι η παιδαγωγική επιστήμη δεν θεωρεί ποτέ ως τελειωμένη υπόθεση ένα νέο άνθρωπο ό,τι και αν αυτός έχει κάνει. Η λογική, η γνώση,  αυτή βρίσκεται εκτός της μη-παιδείας του. Δεν καταλαβαίνει τι θα πει στα 15 σου να ξεψυχήσει ο φίλο σου στα χέρια σου από σφαίρα οργάνου του κράτους. Όλο το κράτος εξισώθηκε με εγκληματική οργάνωση στη συνείδηση του Ρωμανού. Ψιλά γράμματα για τους απανταχού εραστές και μόνο της εξουσίας.
Η αμφισβήτηση είναι το μέλλον του κόσμου. Η κοινωνία των ενηλίκων θα έπρεπε να χαίρεται τους αμφισβητίες νέους – αριστερούς, αναρχικούς κ.α. – έστω και αν διαφωνεί ριζικά με τις μεθόδους που χρησιμοποιούν. Οι κομφορμιστές και συμβιβασμένοι νέοι ενδιαφέρονται μόνο για το δικό τους μέλλον. Και στην προσπάθεια τους αυτή είναι αναγκασμένοι να αποδεχθούν την ηθική του παρηκμασμένου συστήματος.    

                                                                                            Ολύμπιος Δαφέρμος

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Η εισοδηματική ανισότητα επιδεινώνει την ανάπτυξη

Η εισοδηματική ανισότητα βλάπτει σοβαρά την ανάπτυξη, προειδοποιεί πλέον και ο ΟΟΣΑ.
Σε έκθεση-ανάλυση που έδωσε χθες στη δημοσιότητα ο οργανισμός αποδομεί πλήρως το δόγμα των «Trickle-down economics» ή «Reaganomics» που εφαρμόστηκε τη δεκαετία του ΄80 από τις συντηρητικές κυβερνήσεις Ρίγκαν και Θάτσερ σε ΗΠΑ και Βρετανία και στη συνέχεια κυριάρχησε στο σύνολο της υφηλίου. Το δόγμα αυτό υποστηρίζει ότι οι φοροαπαλλαγές και τα άλλα οφέλη προς τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους ιδιώτες (απορρύθμιση, συρρίκνωση δημοσίου τομέα, αποδυνάμωση συνδικάτων κ.λπ.) θα ωφελήσουν στο τέλος αυτομάτως και τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας αφού θα οδηγήσουν ντε φάκτο σε μεγαλύτερη οικονομική αποτελεσματικότητα και ανάπτυξη.
Στην ανάλυσή του ο ΟΟΣΑ διαπίστωσε όμως ότι η εφαρμογή αυτής της ιδέας ήταν μια τεράστια… μπαρούφα: Το μόνο που προσέφερε ήταν η μεγέθυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων και το ελάχιστο της δυνητικής ανάπτυξης.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της ανάλυσης, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών στις χώρες του ΟΟΣΑ βρίσκεται σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 30 ετών. Το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού κερδίζει 9,5 φορές περισσότερα απ’ ό,τι το φτωχότερο 10% σήμερα εν αντιθέσει με τη δεκαετία του ΄80 όταν κέρδιζε επτά φορές περισσότερα.
Η μεγέθυνση της εισοδηματικής ανισότητας όχι μόνο δεν έφερε ταχύτερη ανάπτυξη, αλλά αντιθέτως αφαίρεσε στην τελευταία 25ετία 0,35% ετησίως από αυτήν. Η συνολική ανάπτυξη που έχασαν σε αυτήν την περίοδο οι ανεπτυγμένες οικονομίες εξ αιτίας των ανισοτήτων ανήλθε στο 8,5% του συνολικού τους ΑΕΠ. Συγκεκριμένα, η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα στέρησε περισσότερο από 10 ποσοστιαίες μονάδες ανάπτυξης στο Μεξικό και τη Νέα Ζηλανδία, περίπου 9% στη Βρετανία, τη Φινλανδία και τη Νορβηγία, 6%-7% στις ΗΠΑ, την Ιταλία και τη Σουηδία. Αντίθετα, η μεγαλύτερη εισοδηματική ισότητα βοήθησε στη σημαντική αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε Ισπανία, Γαλλία και Ιρλανδία.
Η ανάλυση του ΟΟΣΑ διαπιστώνει ακόμη ότι ο βασικός μηχανισμός με τον οποίο η εισοδηματική ανισότητα επηρεάζει την ανάπτυξη είναι μέσω της υποβάθμισης των ευκαιριών εκπαίδευσης για τα παιδιά των φτωχών και χαμηλών εισοδημάτων. Οπως σημειώνει, η εξέλιξη αυτή ζημιώνει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και μειώνει την κοινωνική κινητικότητα.
Πάνω από 450.000 Ελληνόπουλα βρίσκονται σήμερα εκτός αγοράς εργασίας, εκτός συστήματος εκπαίδευσης ή κατάρτισης. Είναι οι ΝΕΕΤs (Not in Education, Employment, Training), το 20,4% (ή ένας στους πέντε) των νέων ηλικίας 15-24 ετών, το πιο χαμένο κομμάτι από τη χαμένη γενιά των μνημονίων και της αυξανόμενης εισοδηματικής ανισότητας. Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό NEETs στην Ευρωζώνη μετά την Ιταλία (22,2%) και τη Βουλγαρία (21,6%), πολύ μακριά από τον μέσο όρο 13% των «18». Το κομμάτι αυτό της νεολαίας, αν δεν υποστηριχθεί άμεσα, θα εξελιχθεί πιθανότατα σε ωρολογιακή βόμβα για την ελληνική κοινωνία, με ισχύ ανάλογη αυτής της αντίστοιχης γενιάς στη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Οι φτωχότεροι
Ο οργανισμός υπογραμμίζει ακόμη ότι πέρα από το φτωχότερο 10% καθοριστική στην αρνητική επίδραση που ασκεί η εισοδηματική ανισότητα στην οικονομική ανάπτυξη είναι η συμπεριφορά του κατώτερου εισοδηματικά 40% του πληθυσμού.
Οι κατώτερες μεσαίες τάξεις είναι τρωτές και κινδυνεύουν να μην ωφεληθούν και να μη συνεισφέρουν στην ανάκαμψη και τη μελλοντική ανάπτυξη. Ετσι τα προγράμματα κατά της φτώχειας δεν επαρκούν, χρειάζεται αναδιανομή πλούτου, μεγαλύτερη πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες όπως η υψηλής ποιότητας εκπαίδευση, η κατάρτιση και η Υγεία.
Ολα αυτά αποτελούν ουσιώδη επένδυση της κοινωνίας για μεγαλύτερη ισότητα ευκαιριών μακροπρόθεσμα. Ωστόσο τόσο ο ΟΟΣΑ όσο και το ΔΝΤ δεν αλλάζουν την επίσημη πολιτική τους στην οποία παραμένουν οι «εργαλειοθήκες» και τα «προαπαιτούμενα».
Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Ο Μάνος Χατζηδάκης για τους 15χρονους

Του Γιώργου Μαστοράκη

«Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότωφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότωφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και άν έχει γίνει, όπως και άν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα, που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς.»



Ο Μάνος Χατζιδάκις και οι 15χρονοι με τις μολότωφ :Ένα βράδυ στο σπίτι του Χορν. Του Γιώργου Μαστοράκη

"Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότωφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού" είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις( Ιανουάριος 1990)

Τον Ιανουάριο του 1990 ήμαστε καλεσμένοι κάποιο βράδυ στο σπίτι του Δημήτρη Χορν, στην οδό Βασιλέως Γεωργίου. Παρόντες άλλοι δέκα φίλοι του, προερχόμενοι κυρίως από καλλιτεχνικούς χώρους.
Στη διάρκεια του δείπνου, κύριο θέμα συζήτησης ήταν η δίκη του αστυνομικού Αθανάσιου Μελίστα, που είχε πυροβολήσει και σκοτώσει τον δεκαπεντάχρονο Μιχάλη Καλτεζά, κατά τη διάρκεια επεισοδίων στα Εξάρχεια.

Το Εφετείο, δικάζοντας σε δεύτερο βαθμό, τον είχε αθωώσει καθώς είχε δεχθεί ότι τελούσε σε κατάσταση άμυνας, δεδομένου ότι ο νεαρός είχε πετάξει εναντίον του βόμβα μολότωφ.

Οι συνδαιτημόνες του Χορν επαινούσαν την απόφαση του δικαστηρίου και πρόσθεταν ότι λογικά και σωστά ένας αστυνομικός πυροβολεί όταν κινδυνεύει να καεί ο ίδιος από τις μολότωφ.

Το δείπνο συνεχιζόταν όπως και η συζήτηση˙ χτύπησε το κουδούνι και μπήκε καθυστερημένος, ως συνήθως, ο Μάνος Χατζιδάκις.

Παρακολούθησε για λίγο τα λεγόμενα. Και πήρε το λόγο, με έντονο ύφος: «Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ’ ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότωφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότωφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και άν έχει γίνει, όπως και άν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα, που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς.»

Σώπασαν όλοι. Κανείς δεν απάντησε. Και ο Χορν άλλαξε αμέσως θέμα συζήτησης. Λίγο αργότερα ο Μάνος Χατζιδάκις έφυγε, δείχνοντας με τον τρόπο του ότι δεν τον ενδιέφερε ιδιαιτέρως η συγκεκριμένη παρέα και οι συζητήσεις της.

ανάρτηση από cretalive.gr